Tom, Rozdzial

 6019     1, 4 |               przyzbę, abo zasie ucieszon obecnością gospodarzy i że wspominano
 6020     4, 44|                Pisarz tymczasem sprawdzał obecnych, że ci trochę ktoś odkrzykiwał:~-
 6021     3, 35|                waszego przyzwoleństwa się obędę!~- Szymek, pomiarkuj się
 6022     3, 34|                 te jamory: kobieta łeb mu obedrze!~- I z pół roku nie przypuści
 6023     4, 37|                  a niech chrzestni ołtarz obejdą z zapalonymi świecami, to
 6024     4, 40|                 do niej gorącymi ustami i obejmować cały ten świat kochany.~-
 6025     3, 35|            gwizdali z uciechy, to gwarząc obejmowali gorącymi ślepiami podleskie
 6026     3, 36|              mrokach zginęła cała wieś, a obejmowało płowe, nieprzejrzane morze
 6027     1, 6 |                   ręce bezwiednie, jak do obejmowania, rozprężała się w sobie,
 6028     2, 23|           zdruzgotane rzuci na siebie, że obejmują się rozpacznie, mocą wszystką
 6029     2, 14|          rozchodziła kieby w te dwie ręce obejmujące staw, mało co było widać
 6030     1, 3 |             zdziebko w bok, w koniczynę i obejrzałem się... juści, że cosik lizie
 6031     2, 19|                  idzie!- szepnął Mateusz.~Obejrzeli się na drzwi, jakoż prawdziwie,
 6032     1, 7 |                Pan Jezus we świat tyli.~A obejrzy się - Burek siedzi tam,
 6033     1, 11|                   Boś młoda i głupia... A obejrzyj się ino po wsi, po ludziach,
 6034     2, 16|                      Jeszcze mamy pół wsi obejść, a czasu niewiele!... -
 6035     1, 10|              bijatyki, odpychał Antka, na obelgi z rzadka odpowiadał, bych
 6036     3, 36|           kowalowi dziedzic obiecał dobrą oberchapkę za zgodę z Lipcami, młynarz
 6037     1, 11|                  z miejsca rymnął takiego oberka, aż dyle zaskowyczały, a
 6038     3, 34|                zaraz też z miejsca poszli oberkiem, jaże ściany i dyle pojękiwały,
 6039     3, 27|                   się w poprzek barłogu z obertelkiem w garści, byle jeszcze z
 6040     3, 32|          Podziękuj Bogu, że gorszegoś nie oberwała! - rozczapierzyła się groźnie.~-
 6041     3, 29|                  co się zaś pochyliło, co oberwało, co nadłamane padło - już
 6042     1, 12|          zdechniesz... doktór ino może ci oberznąć. Pójdę zaraz do wójta, żeby
 6043     3, 33|                pokrótce, jeszcze nim rosa obeschła, na czarnych kapuśniskach,
 6044     3, 33|                 dziwnie smutne, ledwie co obeschłe z płaczu.~- Czegoś to buczała?~
 6045     3, 36|              jakby szczotkę kosił.~- Rosa obeschnie, to można by ją już dzisiaj
 6046     3, 29|                   głowę miał i sprawność. Obeszli w procesji cały staw i koło
 6047     4, 43|              Długo w noc radzili, boć nie obeszło się bez kłótni a sprzeciwieństw,
 6048     1, 11|                 cię kijem zleje...sama go obetniesz potem... Znałam taką niejedną ... -
 6049     3, 26|                  wiarę na lepszą dolę, na obfitsze zbiory i na tę wytęsknionej
 6050     3, 30|               szła ciepła, cicha i od ros obfitych wilgotnawa, z pól pociągał
 6051     3, 32|             rajcowały zawzięcie całą wieś obgadując:~Zaś Hanka szła od przełazu
 6052     3, 33|                   powraca; może przestaną obgadywać Tereskę.~Jaże łyżki zawisły
 6053     4, 40|                   raz skłębiały się owce, obganiane przez pieski, gdyż cięgiem
 6054     2, 24|              owiec, kiedy je z nagła pies obgoni, gniew się gdziesik podział,
 6055     1, 12|                    że Łapa mu ją po cichu obgryzał...~Otrzeźwiał nagle, bo
 6056     3, 32|                 nową zgryzotę - ano klacz obgryzała pusty żłób, a źrebak, utytłany
 6057     1, 9 |                 przesiedział, że próżno z obiadem i wieczerzą nań czekali. ~
 6058     1, 4 |         powiedzieli, że w misce dnieje.~A obiadowali na ganku, że to czas był
 6059     1, 8 |                  ją za szyję i całował.~- Obiecaliście zapis zrobić, co?~- Zapis!
 6060     4, 38|            Płoszka.~- Szczera prawda, nie obiecanki. U rejenta wszyćko nam odpisze.
 6061     4, 40|                  bych jeno powrócił. Wójt obiecował go na dzisia.~- Z urzędu
 6062     1, 3 |               przed drzwiami, abośta mało obiecowali, co?~- Loboga, ludzie, że
 6063     3, 29|        najemnikami na Woli, po trzy złote obiecywałam od orki, jeść bym dała i
 6064     4, 44|              gronta z lasami, i wszystko! Obiecywały, mówiły, a kto drugi dał,
 6065     3, 29|               rozeszła się szykować warzę obiednią, a po drogach jeno wiater
 6066     3, 35|              ledwie dosłyszała pytanie.~- Obiedwie wypominał; wszyscy pomiarkowali,
 6067     1, 2 |               łbem, sam kiele wszystkiego obiegaj kiej ten pies... a do nikogój
 6068     3, 28|                    Łapa jeno naszczekiwał obiegając dokoła. Jakieś kobiety przystawały
 6069     4, 38|                ciekawie zazierać na drogi obiegające staw.~A pokrótce, wśród
 6070     3, 32|              widząc babich ślepiów, co ją obiegały cięgiem, kiej te psy przyczajone
 6071     4, 45|        przydzwaniał zajadle i wrzeszczał; obiegli plac parę razy nie zwalniając
 6072     1, 11|                dzień taki!~Dom był świeżo obielony, choć nieco oblazł z wapna
 6073     2, 18|                 Rajcuje, a ziemniaków nie obiera! - mruknęła i zmilkła nagle
 6074     1, 6 |               Jaguś, a przyjdziesz do nas obierać, co?~- Powiedz ino, kiedy
 6075     2, 17|                   siedziała przed kominem obierając ziemniaki, a po drugiej
 6076     1, 7 |                  kilka kobiet starszych - obierały z liści kapustę, a główki
 6077     1, 4 |                    co? Każdą plewę, każdą obierzynę ociec rachują i mają za
 6078     2, 16|                   i głupie żywią, i manią obietnicami, że zbawienie przyjdzie!
 6079     2, 16|                 miłowanie, przypomnienia, obietnice, zaklęcia i pożądania paliły
 6080     4, 38|                czy aby w tej dziedzicowej obietnicy nie ma jakowego podejścia?
 6081     2, 19|                pouciekacie!~- Wycieruchy, obieżyświaty, brakło u Żydów palenia
 6082     2, 17|                   wolno, otrzepując się i obijając o próg buty ze śniegu -
 6083     3, 28|                  w sieniach trepy z błota obijały, wstępując niby po drodze
 6084     4, 40|                   główki.~- Żeby jeno nie objadły robaczyska. Susza, to mogą
 6085     3, 31|           wszystkimi do roboty się stawił objaśniając kobietom, że choć to dzisiaj
 6086     3, 32|                pszczelnym brzęku zwiesny, objawił się majestat święty!...~
 6087     4, 48|                 Pańskiej, tylko im jednym objawionej w tej godzinie żywota.~Ni
 6088     2, 25|                  nie - szeptał pokornie i objąwszy ją tulił do siebie serdecznie,
 6089     2, 20|                   o zmroku; skoro wróci z objazdu, ale Witek uderzył w bek
 6090     3, 31|             wezbranej trzymała w żywiącym objęciu.~Juści, co dnie to szły
 6091     1, 11|               gryzą się jak te psy o gnat objedzony!~- Nie sama bieda, nie,
 6092     2, 23|                zabaczyli o całym świecie, objęli się krzepko w pas i poszli
 6093     2, 22|                   otoczył, baśniowe życie objęło tęczami, baśniowe marzenia
 6094     2, 16|                   się czyniło na tych nie objętych okiem równiach śnieżnych,
 6095     3, 34|                  drzewem, że polem chciał objeżdżać.~- Te! konia ochwacisz,
 6096     4, 49|                stron, ślepione piorunami, obłąkane hukiem, kręciły się jeno
 6097     2, 23|             szpiku, spojrzenia struchlałe obłąkaniem, spojrzenia huraganów walących
 6098     4, 47|                   zanosząc się strasznym, obłąkanym płaczem.~Mateusz stał nad
 6099     4, 46|                Odwróciła zesromaną twarz, oblały ją palące ognie wstydu,
 6100     2, 15|                 się jako to drzewo rodne, obłamane przez wicher i na zagładę
 6101     2, 18|                   z kulką, bo co se suszu obłamie a zbierze w płachtę i udźwignie,
 6102     2, 21|                  muchar zaschnięty.~Hanka obłamywała kulką co grubsze gałęzie,
 6103     4, 48|                  domu czerwony jak burak, oblany potem i zgorączkowany, szczęściem
 6104     1, 10|                    to beknij, ojcowe nogi obłap i proś... a słuchaj dobrze,
 6105     1, 3 |          Strażnikowi się kłaniaj, pisarza obłapiaj za nogi i bele ciaracha,
 6106     3, 32|                  swoimi, które raz po raz obłapiał i do serca przyciskał, a
 6107     2, 14|                się. . - buchnęła płaczem, obłapiała go za nogi, całowała po
 6108     3, 29|                  mu gorąco ręce i za nogi obłapiła w serdecznym dziękczynieniu
 6109     4, 37|                  swojemu.~Za nogi jeno go obłapiły, nie śmiejąc się już w niczym
 6110     2, 20|                   żal za boćkami!~- A nie obłaskawię, bo i ten będzie jeszcze
 6111     2, 20|                  chłopak.~- Cicho, cicho, obłaskawisz se na wiosnę drugiego, kiej
 6112     3, 27|                    com se nowego znęcił i obłaskiwał - rozpozna to kto, Józia?
 6113     4, 42|               miał poredzić! - wykrzyknął oblatując ją rozgorzałymi oczyma i
 6114     3, 31|                 pacierze, kiej sołtys jął oblatywać chałupy i wołać, by się
 6115     4, 45|                  to jaże mrówki człowieka obłażą i jakby zarzewia nasuł do
 6116     4, 40|                 we głowie kieby mrowisko, obłażąc ją całą gorącymi potami,
 6117     1, 11|               świeżo obielony, choć nieco oblazł z wapna na wilgoci, a widniał
 6118     1, 2 |              Stary pies, kulawy nieco i z oblazłą na bokach sierścią, oganiał
 6119     1, 3 |                   i że mę zdziebko mrówki oblazły ze strachu, mówię se Pozdrowienie
 6120     3, 35|              skoczyła za komin do drąga z obleczeniem i zdzierając z niego Szymkowe
 6121     4, 38|                 wsi do brzega jak ta woda obłędna, co ujścia na darmo szuka
 6122     4, 42|                  ino, to ci łeb wrzątkiem obleję - groziła wpierając się
 6123     2, 25|                   moc zakamieniła dusze i oblekała je w taką surową powagę,
 6124     2, 22|          wystrzygnęła, że można było nimi oblepić całą belkę, a jeszcze i
 6125     3, 30|                   drzewa był wystrugany i oblepiony ciastem, w które powtykano
 6126     1, 11|             narodzie, a potem i krwią się oblewaj, swego bacz, z garści nie
 6127     3, 36|                uderzył w szyby i chlusnął oblewając mu twarz srebrzystym wrzątkiem
 6128     1, 3 |               słońce już tam dochodziło i oblewało bielone ściany, po których
 6129     1, 4 |                    Jankiel zrobił szybkie obliczenie kredą i szepnął mu cicho
 6130     3, 32|                  przed domem spotkała się oblicznie z Mateuszem; nie spojrzał
 6131     4, 40|              izbie; strzepywała pościele, obłócząc w czyste poszewki, to myła
 6132     4, 43|                   czyste i by najlżejszym obłoczkiem nie przyćmione.~Niejeden
 6133     4, 48|                   tych szarych, duszących obłokach.~Jagusia szła z matką i
 6134     1, 4 |                   wielkich, którymi przez obłoki dymów kadzielnych buchało
 6135     2, 23|                   wyfruwały stada białych obłoków, uciekających chyżo, kieby
 6136     1, 7 |            rozprażonym i octem skropionym obłożyła ciemię - dopiero przeszło.
 6137     3, 29|                 kiełbas, ubranych jajkami obłupanymi, a na brytfance całą świńską
 6138     1, 2 |                   wezmą do krowy, trza ją obłupić i poćwiertować. Przyndę
 6139     3, 28|                   o drewno nogi, ze skóry obłupił, na wąglikach przypiekł
 6140     2, 15|                  szopami, a jeszcze dwóch obłupywało ze skóry dęby, jodły i świerki,
 6141     3, 27|                   cztery palce słoniny. - Obmacała mu boki z lubością.~Otwarła
 6142     2, 22|                  i śmierć, ale one go ino obmacały i starszy powiedział:~-
 6143     2, 15|            niecierpliwiło, a najbarzej te obmacujące, złodziejskie oczy Jagustynki.~
 6144     3, 26|                 drżącymi rękoma błądzić i obmacywać swoje wiano śmiertelne...~
 6145     3, 27|              ramiona zapaską, bo jakby ją obmacywał tymi złodziejskimi ślepiami.~
 6146     2, 24|                 widział się już jakoby za obmarzniętą szybą w tym gęstym, śniegowym
 6147     1, 3 |                   pytała stara, obmacując obmiądlone garście.~- Suchy kiej pieprz,
 6148     4, 39|                nie wypowiedzieć! A tyś mu obmierzła kiej ten stary, utytłany
 6149     3, 33|                niźli przesiadywanie w tej obmierzłej chałupie mężowej. Złe ją
 6150     3, 32|                  się odwróciła od niego z obmierzłości, nie podając jeść, choć
 6151     4, 48|                 chcąc się oderwać od tych obmierzłych myśleń, wziął brewiarz pod
 6152     1, 12|                   tak, póki jej stary nie obmierznie, od kiela nie zacznie ganiać
 6153     2, 25|               burych, przywarte do ziemi, obmokłe, poczerniałe i do cna zbiedzone,
 6154     3, 31|                jakby zgrzebnym przędziwem obmotane, że świata nie dojrzał ni
 6155     2, 22|              zapytał Rocho.~- Plotkami ni obmową nie pożywi się u nas, to
 6156     1, 3 |                zawżdy bojał się ludzkiego obmówiska, no i tego że przysądzić
 6157     2, 24|               upadł na kolana, i pochylił obnażone głowy...~Ksiądz bowiem nadchodził
 6158     2, 13|                roztrzęsły się po kątach i obnażyły izbę, że stanęła w całej
 6159     1, 6 |          wygadywać na ciebie i na ozorach obnosić po wsi ?... Wieprzka by
 6160     3, 27|                 jej wstążkę i potem za to obnoszących ją na ozorach?~Odbiegła
 6161     3, 33|                 tego już było za wiele la obojga, że kiej wilki skoczyli
 6162     3, 32|                 słów kowalowych spadły na obolałe serce kiej jastrzębie ostrymi
 6163     2, 22|                   takim spragniony, takim obolały! - jęczało konisko.~- Rzekłem
 6164     4, 39|                  nalazł mój Maciuś za ich obórką - wyrzekła Magda.~- A któż
 6165     3, 29|           namówiłam. Każden swoje przódzi obrabia: gdzie mu to dbać o kogo!
 6166     3, 34|                   i z dziedzicem nasz las obrabiał - dodał groźnie Pryczek.~-
 6167     2, 15|              zawiórzonych śniegach, gdzie obrabiali drzewo, to do młyna biegł,
 6168     3, 34|              Robotę! co inszego ty z nimi obrabiasz - rzekł ciszej Wachnik.~-
 6169     4, 41|              ponuro chłop, nie przestając obrąbywać gałęzi.~- Ale może już najbarzej
 6170     3, 34|              mojej siwuli, odebrała!...~- Obrać nowego, to każdy tak samo
 6171     3, 35|                 przybiegła i niespokojnie obracała papier, nie wiedząc, co
 6172     1, 7 |            człowiek i dobry... ino mu tej obrączki nad głowę, a byłby rychtyk
 6173     3, 30|                 ślepą babkę.~Jaśka na nią obrały i zawiązawszy mu oczy, ustawiły
 6174     3, 30|                 się cisnących, że musieli obraniać kogutka przed naporem, gdyż
 6175     3, 28|           pacierzy wieprzek już oparzony, obrany ze szczeciny, wymyty, wisiał
 6176     2, 16|               tulił się do białych ścian, obrastał ołtarze, z ław się wynosił
 6177     3, 29|               głodu i konie prosto w gnój obrastały, bo nie było komu oczyścić.~
 6178     1, 7 |                  ino po karczmach, a Boga obrażają, a pokuty nie czynią i przeklętniki
 6179     1, 8 |                   z zawodem.~- Stary! Nie obrażajcie Pana Boga! Stary, a sąd
 6180     2, 18|                  przeżuwał ino w sobie tę obrazę kiej pokrzywy, powstrzymywał
 6181     1, 4 |               koni.~- Całkiem kiej na tym obrazie! - zawołał bezwiednie, siedząc
 6182     4, 38|                oczy i nakupiwszy w kramie obrazików, zaczął je rozdawać dzieuchom
 6183     3, 26|                 oczyma.~A ona najpierw po obraziku poświęcanym rozdała każdemu,
 6184     1, 5 |                   zielonymi kwiatami przy obrębku; złociste całe kiej ta święta
 6185     3, 32|               czerwony z ogniska, a kowal obręcz naciągał na koło pod ścianą.
 6186     3, 26|                   wyrastały dokoła czarną obręczą, a wielka droga, obsiadła
 6187     1, 4 |            kolorowych wychylały się złote obręcze i święte, surowe twarze,
 6188     1, 2 |               człek nigdy obrobić się nie obrobi, ino cięgiem jak ten wół
 6189     3, 31|                   że najpilniejsze roboty obrobią. Jakże się nie radować?~-
 6190     1, 1 |                  słodkości, ino na żebry. Obrobiła krewniaków, wysłużyła się
 6191     3, 31|                 zaorane, nie obsiane, nie obrobione leżały, niby paroby zdrowe
 6192     2, 15|               poradził, niedziwna mu była obróbka drzewa, a i pomyślenie też
 6193     3, 26|          podeschły, ziemia aż się prosi o obróbkę, czas na orki, czas na siewy,
 6194     3, 29|                   pięćdziesiąt i ziemi do obróbki leżał szmat wielgachny,
 6195     3, 34|              Zdumieli się tą niespodzianą obroną, a on wytrząchając pięściami
 6196     3, 34|                   by mu się nie oparła!~- Obrońca zapowietrzony! nie ciep
 6197     3, 28|                   cały świat, ale się nie obroni, przyjdzie taka pora, co
 6198     1, 3 |       nieszczęśliwa!... Abo tom się mogła obronić przed tylim chłopem?...
 6199     3, 33|                widzieli ludzie, ledwie go obronili, to zaświarczą w sądzie
 6200     2, 13|                 stary wychuchując szybkę, obrośniętą zielonawym, grubym lodem,
 6201     2, 15|                   wciąż, a woda spod kół, obrośniętych w lody, kieby w te kłaki
 6202     1, 4 |                 rumianych.~Przed gankiem, obrośniętym w poczerwieniałe wino, Kuba
 6203     1, 6 |              szkliwach deszczów, że tylko obrysy borów i wsi majaczyły blade,
 6204     4, 41|                Pewnie co barany, dziedzic obrywa każdemu coś niecoś, bo z
 6205     1, 1 |           chłopaka, co jej śliwki w sadku obrywał, jakieś złe słowo powiedziała,
 6206     2, 19|                  spieszyli z wieczorowymi obrządkami, jeszcze wodę nosili ze
 6207     2, 24|              nawrotem, że sama Jagustynka obrządzała gospodarstwo, ale i stara
 6208     4, 37|                   pacierzem, wziąć się do obrządzania umarlaka. Ochotnie on to
 6209     4, 37|                   i śpieszył aż do potu z obrządzaniem umarłego, już byli łóżko
 6210     1, 12|                  krzykiem nadrabiała przy obrządzaniu gospodarstwa.~Dopiero kiej
 6211     3, 32|             potrza. Ja ostanę w chałupie, obrządzę i śniadanie zgotuję. Józka
 6212     3, 30|                  chyciła.~Rozeszli się do obrządzeń gospodarskich, Witek tylko
 6213     4, 37|                 było jak w grobie, a kiej obrządzili gospodarstwo i zjedli kolację,
 6214     3, 28|            zasypuj... Późno już! Kiedy to obrządzisz?...~- Pietrek zaraz przyjdzie,
 6215     2, 14|                   komu miała zapłacić, aż obrządziwszy wszystko zabrała się do
 6216     1, 8 |              popamięta. Krowy jeszcze nie obrządzone, świni trza kartofli utłuc -
 6217     1, 12|            przyjrzała jego twarzy sinej i obrzękłej, spoważniała prędko. - Księdza
 6218     2, 18|               kilkanaścioro ludzi, ciężko obrzemienionych i przygiętych do ziemi,
 6219     4, 49|                 jeno kajś niekaj świeciły obrzeża chmur i wydzierały się snopy
 6220     3, 31|                  chmurzyskami, że jeno na obrzeżach zwałów przecierały się miesięczne
 6221     1, 12|        przygnieciony mroczną gęstwą drzew obrzeźnych i tak utopiony w ciemnicy,
 6222     3, 32|            wybłyskiwał rozgorzałą szybą z obrzeży sadów, spienioną bielą kwiatów
 6223     3, 28|                rzekła wyniośle Dominikowa obrzucając go srogimi oczyma.~- Przeciwić
 6224     3, 33|               wyzłacane i polnym kwieciem obrzucały, broniąc od zupełnej ruiny,
 6225     4, 38|                nawet była temu rada, gdyż obrzydły jej te niepoczciwe dogryzania,
 6226     2, 25|                 szepnęła odchylając się z obrzydzeniem:~- Bom pił, śmierdzi ci
 6227     3, 28|             Jambroży ćwiertował wieprza i obrzynał mięsiwo na kiełbasy, a Jagustynka,
 6228     3, 32|               przyszły, aż dopiero stara, obsadzająca grochem piechotą nadbruździa"
 6229     4, 45|                  A kiedy ksiądz zajął się obsadzaniem pszczół, Jasio, dobrze już
 6230     4, 42|                 od samego początku pilnie obserwował, rzekł:~- Prawda, że haruje
 6231     3, 31|               czystą płachtą.~Sielnie ich obserwowała, przykazując wszystkim uważnie,
 6232     1, 11|               pofolguj sobie, odpoczywaj, obserwuj i uciechę miej! - A źle
 6233     1, 11|                oni się z Maciejem sielnie obserwują..~- Ma w tym kowal jakieś
 6234     3, 31|              miedzach.~Niby pszczelny rój obsiadł ziemię pachniącą i roił
 6235     3, 26|                  obręczą, a wielka droga, obsiadła rzędami topoli pochylonych,
 6236     3, 31|              czekać.~- Jak się w porę nie obsieje, to straszno myśleć o jesieni!~
 6237     1, 4 |                   pośpiewuje, a Pan Jezus obsiewa la niego pola, że ino mu
 6238     4, 45|               bacząc, bych go z nagła nie obskoczyli.~Zmiarkował się starszy
 6239     3, 34|                   już nie czekać i trumnę obstalować. ~- Każcie zrobić, nie będzie
 6240     3, 32|                   narodu...~Dziewczyny go obstąpiły i nuże rozpowiadać jedna
 6241     3, 31|            Rzepecki, jeśli miasto za sobą obstawać i pospólnie się bronić,
 6242     1, 9 |             katafalk z trumną na wierzchu obstawioną jarzącymi światłami, a ksiądz
 6243     4, 37|                 ławie, nakrytej płachtą i obstawionej płonącymi świecami, juści,
 6244     4, 37|                leżał wysoko na katafalku, obstawiony w biały las świec płonących,
 6245     1, 2 |                    Na Borynowym podworcu, obstawionym z trzech stron budowlami
 6246     4, 45|              gałąź i wsparłszy się o płot obstrugiwał, pasując do ręki a zważając
 6247     2, 15|               okadziła i przemierzyła, bo obsunąć się musiał.~Właśnie przyszła
 6248     3, 32|                  i na te rosy skapujące z obsychających kwiatów i liści.~- Jaguś.
 6249     2, 18|                jej zapaskę z głowy i całą obsypały kurzawą. Przetarła twarz
 6250     2, 17|              tkwiła spora gałęź wiśniowa, obsypana delikatnym kwiatem.~- Trześnia,
 6251     4, 40|              motyczkami ziemię i kopiasto obsypując grzędy, galancie wyrosłe,
 6252     4, 42|               dorwie się żywego mięsa. ~I obszedłszy całe pole jął rozważnie
 6253     3, 26|                  pobielone; obejście było obszerne, budynki w rząd stawiane,
 6254     4, 45|                postanawiając rozpytać się obszerniej, lecz Antka już nie było,
 6255     3, 29|                porządki czynić, to dzieci obszyć, siebie też ździebko obrządzić,
 6256     4, 41|                   go raz po raz i leciała obtaczać bochny i wynosić je w ganek,
 6257     4, 41|             kulasy poprzetrącam - groziła obtaczając na nowo podziurawione bochenki.~
 6258     2, 16|                   przyszły śledzie w mące obtaczane i smażone w oleju konopnym,
 6259     1, 11|                  właziła w ręce, bych ino obtańcowywać koło.~I w "Świnkę" się zabawiali.~
 6260     1, 1 |                 przyglądał się chłopakom, obtłukującym kamieniami ogromną gruszę,
 6261     4, 42|               ognista, rozdrgana płachta, obtulająca wszystką ziemię taką spieką,
 6262     4, 41|                    rozpachnione powietrze obtulało pola pośpione w niezgłębionej
 6263     4, 41|                    Abo mi to źle samej? - Obtuliła się zapaską rozglądając
 6264     3, 29|                   niby ta płachta jasna i obtulna, podnosiła coraz wyżej,
 6265     3, 34|                  taką prawdę rzekł, jakby obuchem zwalił w ciemię.~- Bieda
 6266     3, 30|                 się ździebko poraniła, by obudzić Pietrka do szykowania konia
 6267     3, 27|          trzasnęła, aż szyby zabrzęczały.~Obudziła się wreszcie Jagna. Jeno
 6268     1, 12|                 spał.~Dobrze po śniadaniu obudziło go porykiwanie krów głodnych
 6269     3, 30|                    Nazajutrz bardzo późno obudziły się Lipce.~Dzień się już
 6270     3, 29|                 stały puste, ciche, zgoła obumarłe i jako ten smętarz żałosne...~
 6271     1, 6 |              borów zdrętwiałych, z pustek obumarłych i wlókł się ciężkim tumanem;
 6272     2, 24|                  ale widząc, co wyprawia, oburzali się coraz mocniej, a że
 6273     3, 34|               ręce, że już z tej zgrozy i oburzenia co miętsze kobiety płakały
 6274     3, 34|           wszystkich przejmowało jednakie oburzenie i zgroza.~U Hanki też się
 6275     1, 12|                   co powiada... - mruknął oburzony srodze, opadł ciężko na
 6276     3, 26|              ujadały na nią niekiedy, ale obwąchawszy i jakby snadź poznając swojaczkę,
 6277     3, 33|                  nie przepuszczą i błotem obwalą.~- Pewnie co tak, pewnie! -
 6278     3, 26|              zagonach i wbitych w ziemię, obwalanych mułem źdźbłach ozimin ślady
 6279     2, 14|        przytkajcie ziemniaki ocipką i dół obwalcie śniegiem, bo na mróz się
 6280     3, 35|                bych chociaż twarz spaloną obwalić zmoczonymi szmatami, alić
 6281     4, 43|                 masłem i samymi żółtkami, obwaliła nią grubo twarz i szyję
 6282     3, 28|                 dobrodziejów, narodem ich obwaliłem, że do połednia się nie
 6283     4, 43|             spuchnięta, w gorączce i cała obwalona krostami, zrazu wynosili
 6284     2, 18|              ganku.~Ale nim zdążył, jakiś obwalony śniegiem człowiek stanął
 6285     2, 21|                 narządził pęk niezgorszy, obwiązał sznurem i wlókł go rozglądając
 6286     4, 48|               skończyło się na tym, że mu obwiązała głowę szmatą skropioną octem,
 6287     2, 13|                   się naraz ze sto chłopa obwiesiło, że i zasnąć nie było można,
 6288     3, 26|                   z tobołkami na plecach, obwieszona różańcami.~Wylazła spod
 6289     1, 3 |                   na dole, po jabłonkach, obwieszonych jabłkami niby pięście; rzucił
 6290     1, 12|               nogę, obłożył jakąś maścią, obwinął w nowe szmaty, dopiero go
 6291     1, 11|               zatopiły ją całą w ogniu, i obwinęły jej duszę z taką mocą, a
 6292     1, 3 |               sądem i pohuśtując dziecko, obwinięte w zapaskę, jęła płaczliwie
 6293     4, 40|               kowalowej, bo cosik odłożył obwiniętego w papier, a nie zapomniał
 6294     4, 37|            wraziła pod nią bochen chleba, obwinięty w czyste płótno, Pietrek
 6295     2, 14|                   mu się z oczów.~Mróz ją obwionął na powietrzu, że mocniej
 6296     4, 38|                   ja!~Śpiewały serdecznie obwołując zarazem uroczyste święto.~
 6297     1, 11|                   to gospodynie, i dawnym obyczajem znosiły kury, to bochen
 6298     3, 31|            delikatne i mowę zgoła pańską. Obyczajny był naród, bo tak wszyćko
 6299     4, 38|                 wszelakich turbacji!~To i obycznie, co gospodarze najpierwsze
 6300     3, 32|                  a! kotki dwa! szare bure obydwa!... Wróci tatulo, wróci! -
 6301     2, 13|                  dzień jeden obyć się nie obył bez wrzasków a bijatyki,
 6302     2, 19|               Kołtuniarze, przez koni się obywają, bo ich same wszy noszą.~-
 6303     4, 40|                 rzucić.~- A mogą. Na Woli obżarły już ze szczętem.~- W Modlicy
 6304     1, 3 |                moją krwawicą, że chodziły obżarte kiej te dziedzice.~- Hale,
 6305     2, 16|                okna.~- Nie puszczać i nie obzierać się, to złe, wciśnie się
 6306     2, 19|             zdziebko, strach ją ogarniał, obzierała się ze zdumieniem, jakby
 6307     4, 44|                   z osobna, zaś wszystkie obzierali się na bogatszych, ale młynarz
 6308     3, 29|                powinniście podziękować za ocalenie...~- Juści, prawda i choćby
 6309     1, 9 |          rozjęczonych a cichych głosów... oceanem dziwnych drgań, ruchem ciemności...
 6310     1, 11|                już ten las sprzedany Żydy ocechowały i rąbać wnet będą, czekają
 6311     2, 21|                 kwaśno, niech będzie kiej ocet. Ale powiadam wam, że ino
 6312     4, 41|             wybrane i na porę, w chałupie ochędożny porządek, że gospodarka
 6313     4, 38|               dalej.~Nawet zapomniała dać ochfiarę, a jeno patrzała za nim
 6314     3, 30|       pokrzywdzone zawżdy górę wezmą."~- "Ochfiarną krwią i trudem trza posiewać
 6315     4, 46|               przezwycięży, bo wyrośnie z ochfiarnej krwie i miłowania...~I opowiadał
 6316     1, 2 |                Miałem coś grosza od ludzi ochfiarnych, com go niósł na wotywy
 6317     4, 37|                 się była przywlekła z tym ochfiarnym pacierzem, wziąć się do
 6318     4, 40|                Już się do Częstochowskiej ochfiarowałam na Janielską, bych jeno
 6319     4, 37|              jakby chcąc się go pozbyć.~- Ochfiarowałem się, to i zrobię. Nieprędko
 6320     4, 48|                Tereska z mężem, które się ochfiarowały przez całą drogę nie brać
 6321     1, 4 |                 podrapany. Ale że dzisiaj ochlał się zaraz miejsca, jak to
 6322     4, 45|                   starszego ostawił jakie ochłapy. Na wsiach przeciek smaków
 6323     3, 27|                   wzięli, wielce ku niemu ochłodła i te spotykania już były
 6324     4, 37|             sypkim, nieustającym szmerem.~Ochłodło znacznie, zapachniały drogi,
 6325     1, 7 |                   se w cieniu niezgorzej, ochłodził wodą i coś niecoś z torby
 6326     3, 34|                świat, i dychać z lubością ochłodzonym powietrzem; pachniało wszyćko
 6327     3, 34|                 przed kościół, bych nieco ochłonąć pod drzewami, grosz jaki
 6328     3, 33|             narobiła niemałych, że naród, ochłonąwszy z trwogi, wyrzekając a żaląc
 6329     3, 28|            przywstydzona jego patrzeniem, ochłonęła nieco i zmilkła zatrzaskujac
 6330     4, 42|                  sprężył w mocy i srogiej ochocie, jako ten głodny wilk, gdy
 6331     3, 36|              śmiechy wesołe i wszędy szła ochotna, siarczysta robota, a pod
 6332     4, 42|                   izbie, a poniektóre, co ochotniejsze, to prosto przed chałupą
 6333     2, 21|                  chuścinę.~- Powinnaś się ochraniać, w takim stanie nietrudno
 6334     2, 20|                 stróżowała przed starym i ochraniała przed niespodziankami! A
 6335     4, 38|                straszna, nawet cienie nie ochraniały, dziw się wszystko nie roztopiło;
 6336     2, 17|                  Cygan paskudny, cygan!~- Ochroni cię to chto od pleciuchów!
 6337     2, 25|                 nogi, iż ledwie go Boryna ochronił i zawlókł nieprzytomnego
 6338     1, 5 |             rozlegały się turkoty wozów i ochrypłe śpiewy pijaków, albo i ktosik
 6339     3, 30|                   od karczmy rozlegał się ochrypły głos pijanego Jambroża:~ ~
 6340     3, 34|                  płaczliwie molestować:~- Ochrzciłem cię, Wojtek, i twojej kobiecie
 6341     4, 38|                Jambroż rozpowiadał, że go ochrzcili na Pawła, wydzierał się
 6342     3, 31|             któraś.~- Prawda, niechby cię ochuchała, a już by ci wąsy wyrosły
 6343     3, 34|             chciał objeżdżać.~- Te! konia ochwacisz, kaj ci tak pilno! - krzyczeli.~
 6344     3, 35|                  dobrze miarkując, że się ociągać poczynają.~Skręcili prosto
 6345     3, 31|                  się imali, nie leniąc ni ociągając. Dopiero o samym zmierzchu
 6346     3, 29|             nadejść. Ubrana już była, ale ociągała się z wyjściem, jakby na
 6347     1, 11|               naganiała chłopaków, bo się ociągali, a co któren ino mógł, to
 6348     1, 2 |              nieco przyogarnąć, ale takie ociążenie poczuł w sobie, takie ciągotki
 6349     2, 13|              kieby te ścierwa przegniłe i ociekające posoką; i od południa szły,
 6350     3, 32|                zapocone szyby, zbrużdżone ociekającymi kroplami.~Dziecko jakoś
 6351     3, 29|                  zbielały zagony, a drogi ociekały z wody...~Rocho długo stojał
 6352     3, 28|                nie ma, a krowa dopiero na ocieleniu... I wszędzie tak źle, a
 6353     3, 29|                    Leda dzień powinna się ocielić.~- Przyprowadźcie ją do
 6354     2, 16|                tylko że krowa się dzisiaj ocieliła, to został w domu i pilnuje.~-
 6355     1, 9 |                 znaczyły, ni drzewa jakie ocieniały, nic, jeno ten piach szczery,
 6356     2, 13|              kożucha starszego chłopaka i ocieplał mu nożęta dłonią nagrzewaną,
 6357     2, 13|                   odmiana.~Mróz sfolżał i ociepliło się zdziebko, wichry jakby
 6358     2, 15|                   i jął odwalać szczapy a ociesywać drzewo wzdłuż, do ostrego
 6359     1, 2 |                   szedł coraz wolniej, bo ociężało go rozdrażnienie, a potem
 6360     1, 3 |                 końcu wstać wstał i łaził ociężały i senny po podwórzu.~Gospodarz
 6361     1, 8 |                włóczył się za nią senny i ociężały- nie odzywała się do starego,
 6362     4, 40|         przyśpiewki.~Szedł z wolna, jakby ociężony spominkami, gdyż Jagusia
 6363     3, 30|                   dołu, odwalił z wejścia ocipkę wielgachną i wyciągnął stamtąd
 6364     2, 13|                   na jawie się pogrążył i ocknąć nie mógł.~Prawie nie wiedzący
 6365     1, 1 |                pochylały ku lasom.~Ksiądz ocknął się z zapatrzenia, bo długi,
 6366     1, 11|                 Jaguś?...~- A bo to mogę. Ocknęłam na rozświcie i cięgiem mi
 6367     3, 32|                  to wstyd jakiś, to nagłe ocknienie w pamięci krzywd, jaże i
 6368     1, 8 |                  to mógł za ten kieliszek ocyganić ino. To łaził po izbie,
 6369     3, 34|              drzewo.~- Sołtys waju dobrze ocyganił! - powiedziała ledwie zipiąc
 6370     1, 11|             trudno.~- Antek przeciw mnie? Ocyganili was, ażeby im ozory paskudne
 6371     4, 37|                nie łżyj, bo tu nikogo nie ocyganisz. Mów, duszo, śmiało, czemuś
 6372     1, 8 |               stawiał.~A Boryna był jakby oczadziały z uciechy, pił, częstował,
 6373     1, 5 |             śliczności, Jezus! - szeptała oczarowana i raz w raz zanurzała ręce
 6374     2, 22|                   tęsknoty, tam snuli się oczarowani, gdzie wszystko splatało
 6375     1, 11|                 złotych szychów, z pawich oczek i gałązek rozmarynu, a od
 6376     3, 33|               nieśmiało, z bijącym sercem oczekiwania, że ją przyjmie i powie: "
 6377     3, 29|                  i chłopów z drugich wsi, oczekujących na swoją kolej mielenia.
 6378     1, 11|                   to jest zwyczajnie przy oczepinach.~Najpierw Jagusia musiała
 6379     2, 25|                 ostry i słaby brzask zórz oczerniał czuby i sypał się gdzieniegdzie
 6380     2, 15|                      Dwie przygarście lnu oczesanego i cztery jajka... Powiedział,
 6381     1, 8 |                 siwy i z małymi, bystrymi oczkami. j~- Pijecie se, gospodarze!
 6382     1, 3 |             wygoloną twarz, a małe rudawe oczki chytrze skakały po sędziach
 6383     3, 32|          ziemniaki krajało na tyla, chyla oczków miały - kwękała sprzeczliwie
 6384     1, 3 |                    i poszła.~- Spokojnego oczymgnienia nie ma, ino kłyźnij się
 6385     3, 27|                   dzisiaj jeść, niech się oczyści.~- Akuratnie i zapomniałam
 6386     4, 38|             wykąpał w onym święcie, duszę oczyścił a skrzepił, narodu różnego
 6387     3, 32|                ostała przy kopcu, kryjomo odarła szmatę z krzyża i podążając
 6388     1, 5 |             drogach leżało milczenie, a w odartych z liści sadach czaiła się
 6389     1, 4 |                    oto ja... oto ja..." - odbąkiwały stękając basy, a bębenek
 6390     3, 33|                   a rychło ci zmierznie i odbekiwać będziesz. Kochanie płakanie,
 6391     4, 44|               swojemu, ale mu się cięgiem odbekiwało.~Strażnicy skoczyli w naród
 6392     3, 28|              prawie w pojedynkę, bo Józka odbiegała często nakładać gnój, któren
 6393     3, 32|               kajś znowu spłoszony źrebak odbiegł maci, w cały świat gnając.~
 6394     3, 28|                   kawale kiszki, to znowu odbierając, aż w końcu, zmęczona i
 6395     1, 10|                  to stoję!...~- Ino zapis odbierzcie - dorzuciła przez łzy Hanka.~-
 6396     2, 25|               odleciał, nie jedni kolacji odbieżeli, zapominali o obrządkach
 6397     3, 28|                    na bydlątkach tera się odbija! - rzekła stara ciskając
 6398     3, 35|            galańcie, miała się już na kim odbijać za swoje krzywdy. .~Kowal
 6399     4, 42|                  z nocy, co tym lśnieniem odbijających się gwiazd.~Ale dochodząc
 6400     2, 25|             Wywierano na rozcież chałupy, odbijali okna, by wpuścić do izb
 6401     4, 39|             twojego kochania, jaże mu się odbijało kiej po starym sadle, że
 6402     1, 2 |                stawu, gdzie jaśniej było, odbijały się gwiazdy niby w zwierciadle
 6403     3, 31|                    poprawim sobie wtedy i odbijem! - żartował wójt ocierając
 6404     4, 43|                Juści, byłam pewna, że się odbiła od stada, Szymek też powiada:
 6405     3, 27|               widziała czerwień wełniaków odbitą we wodzie i jak się przesuwały
 6406     3, 27|               wskroś modrej topieli nieba odbitego, ostawiając za sobą te czarniawe,
 6407     4, 43|                  zrazu w drżące na wodzie odblaski światła i zapomniała o wszystkim
 6408     1, 3 |                   bielm wrzeć brzaskami i odbłyskiwać słońce.~We wsi poczynał
 6409     3, 27|                    Dyć leży, jak leżał! - odburknęła zbierając włosy pod chustkę.~
 6410     3, 26|                   coś niecoś, ale chłopcy odburknęli pozdrowienie i przeszli
 6411     3, 29|           topolową drogę, kaj się to miał odbyć pochowek, gdy wtem Jasiek
 6412     2, 19|            opowiadać o naradzie, jaka się odbyła we święta u Kłębów względem
 6413     2, 20|                  no i drugie szły sprawy. Odbyło się wesele Kłębianki, trzy
 6414     2, 20|                  Gdzie znowu chrzciny się odbyły, ale z rzadka, nie pora
 6415     1, 5 |              nozdrzach wierciło; te miały odbyt niezgorszy, że to na zimę
 6416     3, 26|               drogami lebo samotne stójki odbywających po polach, do całego świata!~
 6417     4, 45|             usłyszawszy wszystko, jak się odbywało, jaże oczy szeroko otworzył
 6418     2, 15|         wyprawiali u Wachników; zrękowiny odbywały się u Kłębów, choć i bez
 6419     3, 34|                dorzucił jeszcze któryś na odchodne.~- Gospodarze parszywe,
 6420     4, 48|               Proboszcz od ołtarza żegnał odchodzących, a kiej się wywalili przed
 6421     4, 39|                 Ale, Michał! - zawołał za odchodzącym - a zajrzyj ta później do
 6422     3, 34|                 nie znacie! - krzyczał za odchodzącymi śpiesznie, bo nijako się
 6423     2, 15|                 da, z próżnymi rękami nie odchodzisz...~- Ino głupie nie bierą,
 6424     3, 28|                   krzemień, żeby się jeno odchował, bo Florka wyschła kiej
 6425     3, 31|           szpitala, ma dwoje przywieźć na odchowanie, niby z tych podrzutków...~-
 6426     2, 25|                   kiej z kufy! - szepnęła odchylając się z obrzydzeniem:~- Bom
 6427     3, 31|             drwiła stara.~Nie zdążyła się odciąć Dominikowa, bo kowal wszedł
 6428     1, 8 |                   też już mocno pijany, i odciągał za kapotę brata.~- Do domu,
 6429     3, 32|                   każda swojego na stronę odciągała i każden kiej ten chojak
 6430     4, 41|             Dominikową. Aż dopiero Nastka odciągnąwszy na stronę brata cosik mu
 6431     1, 8 |            całować, aż w końcu Dominikowa odciągnęła Borynę pod okno i zaraz
 6432     2, 19|          zaprzestał pyskować, drugich też odciągnęli na poczęstunek do szynkwasu,
 6433     2, 13|                   Rycz, to ci ano ode łba odciągnie, jakeś głupia i wyrozumienia
 6434     3, 31|                 twój parobek, słyszysz! - odciął z miejsca stary, do żywego
 6435     4, 45|                  poredzili go przytrzymać odciepnął ich precz kiej kondle, uskoczył
 6436     4, 44|               kiejśta głupie.~Zaczęli się odcinać, ktoś nawet pysk wywarł
 6437     3, 34|              toporzyskiem, gdzie jaki sęk odciupnął siekierą i cięgiem mruczał:~-
 6438     4, 38|                   owo, chcąc się od niego odczepić, ale szedł nieodstępnie,
 6439     2, 16|                   cudem i w najszczerszym odczuciu łaski Pańskiej narodowi
 6440     1, 12|                 ledwie dosłyszane, ledwie odczute brzmienia, ale je chwytał
 6441     3, 27|               nasłuchując cichego, ledwie odczutego dziobania w jajach.~Rychtyk
 6442     2, 23|            Głęboki, niepokojący, a ledwie odczuty szmer drgał w powietrzu,
 6443     2, 24|                 poczuła jakąś dziwną, nie odczuwaną dawniej moc, nieustępliwą
 6444     3, 34|            leciały ~Przed Borynami ksiądz odczytał pierwszą Ewangelię i odpocząwszy
 6445     1, 3 |                  na rokach.~Po przerwie i odczytaniu wyroków przyszła na stół
 6446     2, 18|                Macieja Boryny? - zagadnął odczytując z papierka.~- Juści, Borynowy -
 6447     3, 33|                 niemałym trudem próbowała odczytywać. Tereska przysiadła na żerdce
 6448     3, 32|                święty!...~Wraz też ksiądz odczytywał modlitwę od gradu i kropił
 6449     1, 1 |                żebry, po proszonym szedł. Oddaj ino, co masz, dzieciom -
 6450     4, 43|             Westchnęła ciężko, z lubością oddając się spominkom o nim, że
 6451     4, 39|                  wrzaskiem:~- A korale mi oddajcie, moje są po matce, moje...~
 6452     1, 12|                    Dobranoc !~Dobrą nockę oddajemy,~Sami służką ostajemy,~Dobranoc!~.............................................................~ ~
 6453     3, 30|               głosy zamierające w pustych oddalach.~- Boga by nie było ni sprawiedliwości
 6454     4, 48|           pociągnęła dalej, wśród śpiewań oddalając się coraz barzej, aż i zginęła
 6455     1, 5 |               powiedział Boryna patrząc z oddalenia na nią.~- Nie poznałem,
 6456     2, 19|              przyrychtował, no, żywą krew oddawałem, ziobra mi popękały, do
 6457     4, 42|               ukrzywdziła, Tobie się jeno oddawam, sierota! pomóż! Dyć, kiej
 6458     2, 13|             wytarła krowie ognojone boki, oddoiła mleko, co się jej tam od
 6459     1, 6 |                   ciężka mgła wisiała, że oddychać było ciężko, a górą szumiał
 6460     1, 2 |                  czwartej sadem, który go oddzielał od drogi, już się zebrało
 6461     2, 23|                   i bijących o śniegi, to oddzielne, cierpkie głosy rozdzierały
 6462     4, 41|                  bo z osobna się godzą.~- Odebrałeś to już swoje gronta?~- Jeszczek
 6463     3, 27|                kaj go schowasz, by ci nie odebrali?~- Już ja taki schowek umyśliłem,
 6464     3, 35|                    Nie odrzekła, głos jej odebrało, stanęła jak wryta, rumieńce
 6465     4, 39|                jeno będę mógł, aby skargę odebrały ze sądu, ale krzywdę musicie
 6466     4, 48|            pacierzem za świętą łaskę dnia odebranego. Poszli w pola, zasypane
 6467     4, 41|                rąk leci, że nawet żyć się odechciewa...~- Nie dziwota, jeno to
 6468     1, 7 |               błoto i pluchę - to się jej odechciewało wszystkiego... że w końcu
 6469     1, 12|                  Gulbas z Szymonem czegoś odęci siedzą i mało co pojadają.
 6470     2, 16|                   nocy czy też dopiero na odedniu mróz był znowu krzepko chycił,
 6471     2, 20|                   bierze młodą, złego nie odegna i święconą wodą!~Zeźlił
 6472     1, 7 |                   że i ożogiem trudno cię odegnać...~- Żebyście nie kobieta,
 6473     1, 12|         uśmiechnęła się chytrze. - Witek, odegnajno psa, bo szczeka i szczeka,
 6474     1, 12|          uciekającej wrzaskliwie gromady; odegnał ich aż na drogę i powracał
 6475     3, 29|             rzucać się zajadle, a kiej go odegnali, w progu usiadł i przeraźliwie
 6476     1, 12|                   bardziej, więc jakby na odegnanie zaczął szeptać pacierz i
 6477     3, 36|                 się oglądał, kiej ten kot odegnany od mleka.~I z drugich domów
 6478     4, 38|                   spokój, chłopaki, niech odejdzie ta zaraza.~- A żeby was
 6479     1, 5 |                  Nie po tom sobie od gęby odejmowała, żeby skończył szkoły, nie.
 6480     2, 22|                huczy, pewnikiem przyjdzie odelga - dorzucił Kłąb.~Rocho siadł
 6481     3, 30|                  chłopska zwierała się na odemstę, a babi naród w głos szlochał
 6482     4, 48|            gwałtowną nawałnicą, chciał ją odepchnąć i uciekać, ale jeno szeptał
 6483     4, 47|                przejrzawszy prawdę do dna odepchnąła go od siebie i zakrzyczała,
 6484     1, 9 |                   nie dostojał tak, bo go odepchnęli w kąt, pod kropielnicę,
 6485     3, 32|              mogły i kwitnąć, i żyć - zaś oderwane podpory i sobie ostawione,
 6486     3, 33|               pognała sześć starych gęsi, oderwanych od młodzi ledwie co porosłej,
 6487     2, 21|                   pazurami, że nic ją nie oderwie i nie zmoże. Nadzieja w
 6488     3, 33|                  drugą przy działach brat oderznął i przeniósł na swój grunt,
 6489     4, 39|               wieczorem, to się pozgania.~Odeszły milcząco, skręciły na drogę
 6490     2, 22|                 niej, niby ta rozgdakana, odęta kwoka, przyszła Walentowa;
 6491     4, 45|                jakąś świętą, uspokoił się odetchnąwszy z niezmierną ulgą, nie poredził
 6492     3, 36|                 skoro nadeszły sianokosy, odetchnęli, biedota się wnet rozbiegła
 6493     3, 30|                wsi.~Siedziały napuszone i odęte kiej kwoki w barłogu, a
 6494     4, 49|                   zgorszy cię ręka twoja, odetnij ją, a jeśli zgrzeszyło oko,
 6495     2, 21|             żegnał się, ale nie śmiał się odezwać, bo Hanka miała twarz srogą,
 6496     3, 33|               kiej trusia, gdyż za każdym odezwaniem złością pryskał i ślepiami
 6497     2, 15|                   mu cięgiem patrzyła, by odgadnąć, czego potrzebuje, służką
 6498     3, 31|               kiele nich chodziły, z oczu odgadując potrzeby, Jagna zaś, jakby
 6499     1, 5 |                zjedzie po nią, i parobków odgania... - szepnęła zjadliwie.~-
 6500     1, 9 |                  przystępu, wypominki ano odganiają go, i te pacierze, i te
 6501     3, 30|                się krótkie krzyki dzieci, odganiających wrony od kurczątków.~Mój
 6502     2, 24|              jadła, od strzechy nawet, by odganiali jak parszywego grzechem,
 6503     4, 38|                   Poszłabym z tobą.~- Nie odganiam cię, miejsca nie zbraknie,
 6504     3, 35|             bliżej i groźniej, aż Mateusz odgarnął Rocha na stronę i wysunął
 6505     1, 6 |                 już zniknął w mgle, tylko odgłos jego kroków słychać było
 6506     3, 28|              choćby ciepłym kożuchem uszy odgradza, by ino skamlania biedujących
 6507     3, 30|                   chałupach lata i pomstą odgraża.~- Głupia, co mu ta zrobi
 6508     2, 20|                   już powodów do kłótni i odgrażań...~- Nie, żebym miał zmarnieć,
 6509     1, 11|                 smak mu szły te rozmowy i odgrażania, bo się z Żydami był ugodził
 6510     1, 10|                  rozerwali ich sąsiedzi i odgrodzili od siebie...~Antka przenieśli
 6511     3, 33|            księżego podwórza, płotem jeno odgrodzonego, roztrzęsały się wrzaskliwe
 6512     2, 24|                  nią przezwiska, wymysły, odgróżki złe i nienawistne słowa,
 6513     3, 34|                Panie!...~A wszystek naród odgruchnął mu w jeden ogromny, niebosiężny
 6514     3, 31|                   nosił, i w chałupie się odgryzł. Tak samo było i z tamtym.~-
 6515     2, 13|                  wdeptanych, że niech ino odgrzało od komina, to smród bił
 6516     3, 32|               świece gasły od pędu, a bór odhukiwał z wolna i bełkotał, kieby
 6517     2, 24|                   końcu rzekł:~- Rozum mu odjąć musiało, jeśli się na taką
 6518     3, 33|                 wyzbędziesz, i rychło cię odjadą! Głupia, każden chłop ma