Tom, Rozdzial

 7519     3, 31|                   potrzebach kościoła nie pamiętacie, choć już od roku wołam,
 7520     2, 20|                    jakich i najstarsi nie pamiętali, to śniegi spadały ogromne,
 7521     3, 26|                  skąd by i taką dziadówkę pamiętały! Ale Michał wyrósł galanto,
 7522     4, 39|                  Juści, co krzywdę dobrze pamiętamy.~- Rzekliście! Tu idzie
 7523     2, 25|                   że to jeszcze zbyt żywo pamiętano księże wypominki, a i te
 7524     2, 24|            lśniące w osędzieliznie, a tak pamiętliwe, jakby z jej serca wyrosło,
 7525     2, 24|             działo w Lipcach po onej nocy pamiętliwej, to i najpierwszemu głowaczowi
 7526     2, 22|                kościołem stoi ku wiecznej pamiętliwości i ostrzeżeniu grzeszników,
 7527     4, 49|                    Prawda, co i ten dzień pamiętny także był jakiś niezwyczajny.
 7528     1, 1 |              ludzi uproszę i do zwiesny z Panajezusową łaską przechyrlam, a jeszcze
 7529     1, 3 |                 przyjdzie ta godzina sądu Panajezusowego, przyjdzie.~- Ale co się
 7530     3, 29|            Jambrożym jął przystrajać grób Panajezusowy.~A nazajutrz, w piątek,
 7531     2, 22|                  jak! Było to o tym Burku Panajezusowym!~- Rzeknę wam dzisiaj o
 7532     1, 5 |            Widziałam dziedziczkę z Woli z panienkami, to tyla sobie kupowali ,
 7533     1, 3 |         zadymionej sieni:~- Jacek! buciki panienkom!~- Zaraz, zaraz!~Samowar
 7534     2, 15|                   i ją to samo spotkało w panieństwie... Każda teraz może zganiać
 7535     3, 30|                 patrzał.~- Schuchrało się panisko, że ledwiem go poznał! -
 7536     3, 35|                   tu potańcować z waszymi pannami!~Jaże ich Rocho musiał przyciszyć,
 7537     3, 33|                przeciek łacniej o dostałą pannę niźli o całą złotówkę. Po
 7538     1, 3 |                  ktoś powiedział:~- To ci pannica, kiej ten pies odarty ze
 7539     1, 11|              porządki zakładała! Dworskie pannice niechta z siebie cudaki
 7540     3, 32|              mieście zabawią? mało to tam pannów?... cóż to im za niewola
 7541     3, 32|                   Ho! ho! sam ci to kwiat pannowy wyszedł! Widzi mi się, co
 7542     3, 31|                  bywało, ale i bez to złe panoszy się we świecie. Przemieni
 7543     3, 33|                    Miemcy siędą, będą się panoszyć, a ty, człowieku, zdychaj.~-
 7544     3, 31|                   się z bruzd na zagony i panoszyło się bujnie po rolach.~Aż
 7545     1, 2 |               jeszcze, jest tego nasienia panowego, ale ino wybieram takie,
 7546     4, 45|            ciągnął tak samo.~- A wespół z panowym stryjaszkiem, jak mogą,
 7547     1, 12|             ostatnią piosneczkę:~Dobranoc państwu młodym,~Dobranoc !~Dobrą
 7548     4, 44|                  jeno bat na nasze plecy, pańszczyzna i uciemiężenie! Jeszcze
 7549     4, 44|                mogli, to by jutro wrócili pańszczyznę! - podniesły się wołania.~-
 7550     1, 12|                  zaczął szeptać pacierz i Panujezusowemu miłosierdziu oddawał się
 7551     1, 4 |                się świece i stały bukiety papierowych czerwonych kwiatów... a
 7552     3, 29|                 sadził, boć co tam w roli paprali, za dziecińską zabawę starczyło -
 7553     1, 3 |              pająki po mchach zielonych i paprociach zrudziałych.~- Zawżdy mojego
 7554     2, 16|            stworzenie wszelkie chodziło w parach oddechów, niby w kłębach
 7555     4, 37|                   śmierci.~I leżał se tak paradnie w onej trupiej cichości
 7556     3, 30|                   rozlewa, puszą się ano, paradują strojami, rozpierają w kościele
 7557     4, 37|                   kowalem, któren trzymał parasol nad dobrodziejami, gdyż
 7558     1, 4 |                 swoją mam, a tyś żółtek i parch!...~Wiadro wody pomogło,
 7559     2, 13|                 może nawet i śpią.~- A to parchów za brody powyciągam i na
 7560     1, 3 |                  na sprzedanie.~- Poszły, parchy! - mruknął, wjeżdżając na
 7561     1, 3 |                 wasąga, zbierając w garść parciane lejce, rzekł Józce na ganek:~-
 7562     1, 3 |                uciszal Jacek, podciągając parcianek.~Zaczęło się przesłuchiwanie
 7563     1, 3 |                 poparł Jacek, podciągając parcianki, bo mu się był obertelek
 7564     3, 31|                  zdawało się czuć w ziemi parcie korzeni i wynoszenie się
 7565     2, 19|                   w cieniu, jaki padał od parkanu, nic nie można było rozpoznać,
 7566     3, 27|               same zabawiały, zajrzała do parkocących garnków i wróciła na dawne
 7567     1, 12|             wiedli się do wrzątka, ledwie parkotali, jak ta woda na słabym ogniu;
 7568     4, 37|                jakoś niespokojnie, a taka parna i duszna cichość stanęła,
 7569     3, 31|                  brzuchatymi przywalone a parne, ciężkie i bijące do głowy
 7570     3, 34|               gorący i rzadki, że jeszcze parniej się stało i duszniej, zaś
 7571     1, 8 |             motała na motowidło przędzę w parniki, a była dzisiaj tak urodna,
 7572     1, 5 |                     Piękny z ciebie byłby parobeczek...~- Abo i nie! - zawołała
 7573     3, 34|             stulili!~- Zawrzyj i ty pysk, parobie jeden! nie twoja sprawa,
 7574     3, 30|                 do chałupy, obaczysz, jak parodował na ganku będzie, a nikto
 7575     1, 3 |                  i przyłożyl im siana, aż parskać zaczęły i bić kopytami,
 7576     3, 30|                  końmi, że tylko tupoty a parskania roznosiły się w mroku, a
 7577     4, 45|                 go dopiero koński tupot i parskanie, a dojrzawszy dziedzica
 7578     1, 7 |              nożem ją żgnąć, bo cała izba parsknęła śmiechem, tylko Misia Grzegorzowa
 7579     2, 20|                  nie powiadali.~- Jak się parszywa owca do stada wśliźnie,
 7580     2, 25|                 chłopy w boju ściśnięte a parte jedne przez drugie, nieustępliwe,
 7581     4, 37|                  w powstaniu, przystał do partii dobrowolnie i gnatów nie
 7582     3, 28|                   jęła z bulgotem spływać parując niby wrzątek.~- Pódzi, Łapa!
 7583     2, 23|                odskoczyli z przerażeniem.~Parzą się juchy i tak ślepną,
 7584     2, 13|              rozrastała się w nim niby ta parząca pokrzywa! Bo i jakże, trzy
 7585     4, 41|                   się deszczem ognistym i parzącym.~- Zaraz przyjdę, obaczę
 7586     2, 19|                 ganiali po obejściach, bo parzyło w twarze jakby rozpalonym
 7587     4, 41|                   widział, co jego konie, pasące się na chudym, wytartym
 7588     3, 30|               żywy mur w ziemię wrosły, a pasący oczy i dusze odemstą...~
 7589     4, 48|                posiedział z panem Jackiem pasącym na jakiejś miedzy Weronczyne
 7590     1, 1 |              drzewiej, kiej jeszcze krowy pasałam tatusiowe, to baczę, że
 7591     4, 42|                 ci może pomagał, co? Albo pasałby Weronczyne krowy?~- Prawda,
 7592     1, 9 |                     a ja pańskie prosiaki pasałem... Juści, Magdalena było
 7593     2, 16|                grubszą paczkę, bo w złoty pasek okręconą i poprzekładaną
 7594     1, 4 |                   oczy tym jej wełniakiem pasiastym i sutym, co jak tęczą mazurską
 7595     4, 37|                 na ślub z Jagusią, portki pasiate i buty prawie całkiem nowe.~
 7596     3, 27|               była ostawiła wieczorem: na pasiatoczerwonej pościeli leżała jego sina,
 7597     2, 15|                    w trepach i czerwonych pasiatych portkach, wsparł się na
 7598     1, 11|                   się bojała, nie o to... pasierby! Juści... po co było Antków
 7599     1, 5 |            zwiesnę obiecał dziewczynie za pasionkę, wsadził za pazuchę i jął
 7600     2, 14|              paczki okręcając papierowymi paskami, zaś w głębi już niedojrzanej
 7601     2, 22|                  pomyślenie, ni chęć jaka paskudna - dorzucił Rocho.~Wzdrygnęła
 7602     2, 19|               cięgiem, a potem i szczekał paskudnie, to mię rozebrało, żem.
 7603     4, 38|              ostro:~- Głupiś kiej but! Na paskudnika pozdychały, wiadomo...~Jaże
 7604     3, 29|                  jeszcze dołożyli różnych paskudności.~Witek dał się namówić i
 7605     3, 34|               jęło się zatapiać w rudych, paskudnych tumanach i przeświecało
 7606     4, 49|                   wisiało nisko, zawalone paskudnymi chmurzyskami, wiater zrywał
 7607     3, 32|                  brona wszystko wywlecze. Paskudziarze juchy!~- Dyć to parobek
 7608     3, 34|                 zatkało me całkiem. Konia pasłem na smugu i jużeśmy z Gulbasiakiem
 7609     2, 15|                 świat Boży oglądało, oczy pasło i duszy rosnąć pomagało... -
 7610     3, 35|                   drugą; i każda z łąką i paśnikiem.~- Byle jeno Miemcy ustąpiły! -
 7611     4, 43|                 że bydło głodne wracało z paśników i ryczało w oborach, ziemniaki
 7612     1, 2 |                 ino wybieram takie, co by pasowały la Macieja.~- A zabaczyłaś
 7613     1, 5 |                    A te chustki na głowę! Pąsowe jedwabne z zielonymi kwiatami
 7614     3, 34|               jazgotliwe, prędkie śpiewki pasterek:~ ~Powiedziałeś, że mnie
 7615     4, 45|                  na oklep i zadawał się z pastuchami!~Strasznie chciało mu się
 7616     1, 2 |             siedzieli Antkowie. Parobek ż pastuchem sypiali przy koniach.~W
 7617     1, 1 |             kopano kartofle; i na te dymy pastusich ognisk, co się snuły nisko
 7618     3, 33|               niekiedy jazgotliwe śpiewki pastusze i długie, przeciągłe poryki.
 7619     4, 49|                 Nie śmiała już się więcej pastwić nad nią, zaś Jagusia wzięła
 7620     4, 45|              parobek wyprowadzał konie na pastwisko i Jasio skoczył na jednego,
 7621     4, 45|                   się o płot obstrugiwał, pasując do ręki a zważając na burków,
 7622     4, 47|                   niech was pożeni hycel, pasujeta do siebie, lakudra i złodziej.~
 7623     3, 27|                zawarte drzwi.~- A wisi na Pasyjce pod oknem.~- Dłutam mu pożyczył,
 7624     3, 29|                 od okna, postawili wysoką Pasyjkę, przybraną papierowymi kwiatami,
 7625     3, 28|                   izbie, wzięła różańce z Pasyjki, a przyokrywszy rozbabrane
 7626     2, 25|                   niejednemu kończyła się pasza i głód zaglądał do obór,
 7627     2, 13|                 wnet po świętej Barbarze, patronce dobrej śmierci, o cichym,
 7628     4, 38|              miody.~- Naści, Jaguś, swoją patronkę - wyrzekł wtykając jej obrazik,
 7629     2, 16|                kupą, milczkiem, spode łba patrzący i z góry, a kobiety swoje,
 7630     3, 27|               przemiany, aż płacz chwytał patrzących.~Mój Jezu, kto by się był
 7631     3, 27|             mdlały jej ramiona i grzbiet. Patrzali w niego z trwogą czekając,
 7632     1, 11|                serdecznych, pełne modrych patrzań, wiośnianych tchnień, woniejących
 7633     4, 44|                 powiedział, swojego dobra patrzmy! Cichojta, hale, powiedziałeś
 7634     2, 25|           przytwierdzał, boczono się nań, patrzono zyzem, niechętnie, odwracano
 7635     1, 11|                  się spieszyć, druhen ino patrzyć- naganiała matka.~Ale Jaguś
 7636     2, 25|               uciekasz, bojasz się mnie i patrzysz na mnie jak wszystkie, kiej
 7637     3, 26|             złocistą i rozgorzałą ogniami patynę wynosiły Boże, niewidzialne
 7638     1, 8 |                  nadymała! I tak kiej ten paw chodzi a głowy zadziera.~-
 7639     1, 4 |             Marcin Białek, Tomek Sikora i Paweł Boryna, stryjeczny Antka,
 7640     4, 45|                  Widziałyście, jak się to pawi! A to przejdzie i ani już
 7641     4, 41|                   człowiek słaby kiej ten paździerz, bele co go poniesie...~
 7642     1, 12|            ciskały za nią nitki wyprute i paździerze, by zły nie miał przystępu
 7643     1, 5 |                  uwierzył ani tyla, co za paznokciem - znali się dobrze jak te
 7644     3, 35|                   gwałtownie - Grzela się pcha na pierwszego, a głupi naród
 7645     4, 44|                   się pod naporem gromady pchającej się naprzód, aby posłuchać
 7646     3, 32|                   kapoty chłopskie.~- Nie pchajcieże się, głupie: chłopy wam
 7647     1, 6 |                 potrza było, tak potężnie pchała, aż wóz skrzypiał, chwiał
 7648     3, 33|               szepnął z zapalczywością:~- Pchnę w kałdun tego j z brzega,
 7649     3, 34|                   Józką zarno po obiedzie pchnęłam po ziela na wianki.~- A
 7650     4, 41|                 Cięgiem ganiasz jak kot z pęcherzem! Powiem Antkowi, jakaś to
 7651     2, 18|               jemu dostało się niezgorzej pecynami, że ledwie się wygramolił,
 7652     3, 29|          świtaniem rozbijał na zagonikach pecyny i spulchniał ziemię, gdyż
 7653     3, 28|                  śnieżne krupy grube kiej pęczak, a przyszedł i taki czas,
 7654     1, 2 |                   chciałem, ale nieboszka peda: "Weźmiem, przyda się w
 7655     1, 2 |                   one cięgiem wyganiają i pedają, co ich.~- Drugich też powyganiali,
 7656     1, 2 |                  pewnie paskudnik...Witek pedał, co borowy wygnał ich z
 7657     1, 2 |                   do miski. Ale nieboszka pedo: "Nie turbuj się, umie pono
 7658     4, 43|                   zatrzęsła, myślę sobie, pędzą na paśniki i świnia jakaś
 7659     2, 24|                 przewalały, jak te chmury pędzące po niebie.~- Nie daruję!
 7660     3, 30|                   ją dopiero turkot wozów pędzących po wybojach, bo jak to było
 7661     3, 29|                  bielenia ścian i galanty pędzel wyrychtował ze słomy.~I
 7662     2, 18|                 tam chciało...~- Kogo mus pędzi, ten i na zakurki patrzał
 7663     2, 13|                 tysiące pustych wozów a w pędzie największym przejeżdżało
 7664     4, 43|             grzmiało, jakby tysiące wozów pędziło po zmarzłej grudzi, i nowy
 7665     1, 10|                słuchliwe, że tupot i ryki pędzonego do wodopoju inwentarza szły
 7666     4, 46|                drogi zapchały się stadami pędzonymi z pastwisk, gdy odjechali
 7667     1, 2 |              przejdzie, bo żerdki pod nią pękają... a piękna, biała na gębie,
 7668     2, 25|              znowu staw barował się ano z pękającymi lodami, bo raz po raz trzask
 7669     3, 32|               utrudzenia i krzyż dziw nie pękał, łzy i tak cięgiem stały
 7670     2, 21|               nieba, przysłaniało świat i pękało ze świstem i wrzawą. Jakby
 7671     3, 31|                  ją zwiedzie kawaler, tej pękatej Weronce Bartkowej chorobę,
 7672     1, 4 |                   a pod brogiem wysokim i pękatym, okrążonym zieloną szczotką
 7673     2, 15|               nogę, cud prawdziwy, że nie pękła, ale musiał but zezuwać
 7674     4, 48|             wydarła ze serca, choćby wraz pęknąć miało... - Oczy jej zapłonęły
 7675     2, 15|                 człek się spodzieje, kiej pęknie powłoka i wody luną... Tak
 7676     2, 13|                 się skłębiły z nagła, a z pękniętej czeluści lunął pierwszy
 7677     4, 39|              morgów pola rzuciła kiej ten pęknięty garnek! Jakże! Musi być,
 7678     3, 33|       niespodzianie natknął się na Jagnę: pełła cosik na matczynym ogrodzie.~-
 7679     1, 4 |                   głębi wielkiego ogrodu, pełnego jeszcze gruszek zielonych
 7680     2, 24|              szeptał z najgłębszą pokorą, pełnią serca skruszonego, strachem
 7681     4, 45|                  przedzierało się słońce, pełzając niby te złociste pająki
 7682     2, 13|               ścianami zdrętwiałych chat, pełzających hukań; zjaw przerażających,
 7683     1, 3 |                 przedzierało się słońce i pełzało niby złote pająki po mchach
 7684     3, 27|          półkoliste kręgi kiej węże cicho pełznące; to chybotliwe jaskółki
 7685     4, 39|             westchnęła Hanka.~- Kozły też penetrują po wsi, jeno czekać, jak
 7686     3, 27|                    bo musi być, ktosik to penetruje, a swój, że psy nie chcą
 7687     4, 40|              samemu wylegiwać się do góry pępem! Bez to, co żadnemu z młodych
 7688     4, 39|                   się kole garów, pełnych perkoczących ziemniaków.~Dłużyło się
 7689     1, 3 |              mądrala! ~Kartofle już mocno perkotały w kominie, gdy Józka przyszła
 7690     3, 33|                  jaże polały się te trele perliste, te kląskania cudne i te
 7691     3, 33|            lśniące rosy sypały się gradem perlistym.~Długi a luby dygot zatrząsł
 7692     4, 40|                 to ścierwo zbronował! sam perz i kotyry!~Splunął rozeźlony
 7693     3, 31|               dołkach, rudziały szczawie, perze kłuły się gęsto po podorówkach
 7694     1, 2 |              Niech wam będzie na zdrowie. Peterburka, dobrze ano robi na oczy.~-
 7695     3, 31|                Zaśmiał się, dał mi paczkę peterburki, chałupę obejrzał i mówi: "
 7696     4, 40|          Wielkanocą.~- No, no, niezgorsze pęto, ale da Bóg, że je zmożemy.
 7697     2, 22|                  strasząc go wyciem, aż i pewnej nocy zwiesnowej stanął przed
 7698     3, 32|                   odarte boki żółciły się piachami, że jeno rozchodniki, kiej
 7699     2, 22|                    Jeden biedny gospodarz piąciomorgowy miał konia, ale tak narownego
 7700     1, 8 |               ciepał, że bryzgi rozbite w pianę padały na środek drogi i
 7701     2, 23|                  się~przyduszone, a mocne piania kogutów.~- Późno już... -
 7702     2, 15|                 przez nie, rozbijała wnet piany wrzące, w śnieżyste drzazgi
 7703     3, 29|                  niebie, zawlekanym kieby piaskami rozwianymi, zaś nad kościołem
 7704     1, 12|              przodku wytarta i bez to się piast przeciera i skrzypi.~Po
 7705     4, 45|                  zaś w dodatku droga była piaszczysta i srogi upał, to chociaż
 7706     1, 5 |                   za klasztor, na ogromny piaszczysty plac, z rzadka ino obsadzony
 7707     3, 31|               sadzeniu ziemniaków, zaś po piaszczystych rolach już kurz się podnosił
 7708     4, 45|                 dba tyla o nią, co pies o piątą nogę - wtrąciła Jagustynka -
 7709     2, 18|           wynosiła z Pietrkiem cebratki z piciem dla krów, a potem przyleciała
 7710     1, 11|                     bo niepomiarkowanie w piciu, w jadle jak i w uczynkach
 7711     1, 7 |                  zrobił, chałupy stawiał, piece wylepiał, wszystko robił
 7712     3, 32|                stara, obsadzająca grochem piechotą nadbruździa" zaczęła w głos
 7713     4, 40|                   pod koła zleci! Koni na piechotę się nie zgoni! Że to kużden
 7714     1, 9 |                      juści... ziąb był... piechtyśmy szli do maszyny... baczę...
 7715     3, 34|                obracając się przed nim na pięcie.~- Galanto, kiej ta biała
 7716     3, 29|                  z ciastem, wsadzaniem do pieców, że jakby o całym świecie
 7717     2, 15|                   torfu do czerwonego już piecyka, kurzyli papierosy, że cała
 7718     3, 31|          wyprzątali chałupy; brali się do pieczenia chlebów, rychtowali wozy,
 7719     4, 45|               Ścierwo! Sam niewart i wszy pieczonej, a drugich przezywa od chamów! -
 7720     2, 16|               kominy; a wszędzie na gwałt pieczono chleby i one strucle świąteczne,
 7721     3, 29|              suchym chlebie i ziemniakach pieczonych.~Juści, iż przez te dni
 7722     3, 36|        niestrudzenie wpierając się w łąkę piędź za piędzią, tylko niekiedy
 7723     3, 29|                   ma całe siedm łokci pół piędzi, samej czystej wełny wyszło
 7724     3, 36|             wpierając się w łąkę piędź za piędzią, tylko niekiedy przystawał
 7725     2, 13|                  już śniegu na dobre trzy piędzie, do cna przyokrył kożuchem
 7726     1, 11|                   widniał jego rudy łeb i piegowata twarz.~Młodzi przetańcowali
 7727     1, 5 |                  pisaniu, zacierał chude, piegowate ręce i raz w raz odwracał
 7728     2, 23|               Jeszcze daleko do północka, pieją ano na odmianę.~- Odwilga
 7729     3, 29|                 nie do uwierzenia: koguty piejące na płocie, gąski na drugim
 7730     3, 32|                   zarazem, jak w niej łzy piekące wzbierają, jak żal za gardziel
 7731     3, 26|            opóźnić sprawdzenie tych nowin piekących. Długo siedziała pod sztachetami
 7732     1, 5 |                   te braty rodzone, stali piekarze i na podesłanej grubo słomie,
 7733     3, 33|                      To i gospodarz by do piekieł poszli? - przeżegnał się
 7734     4, 38|                  Niezgorsze się tam zrobi piekiełko, niezgorsze - wyrzekła Jagustynka.~-
 7735     4, 39|                   stąd wygryzie ta zaraza piekielna! Radzę ci, broń się, Hanka!
 7736     4, 49|               niby barana i ruszyli wśród piekielnego zamętu; urągliwe wyzwiska,
 7737     4, 39|         wszystkiej złości:~- Poczekaj, ty piekielnico jedna, poczekaj! Nie zamrę
 7738     2, 14|                   miała odpowiadać takiej piekielnicy? - rzec jej to jakie słowo,
 7739     1, 7 |                  nie wyjdzie, bo bez tego piekielnika przespieczności nijakiej
 7740     1, 12|                 luf strzelił... żeby cię, piekielniku... ino nic nie mówcie...
 7741     2, 22|                   widma straszliwe, smoki piekielnym ogniem zionące; po rozstajach
 7742     2, 14|                   siedział przed ogniem i piekł opłatki... co chwila czerpał
 7743     4, 39|                już są moje!~Józka poczęła piekłować, jaże Hanka musiała ją skrzyczeć,
 7744     3, 33|                  Czepiał się bele czego i piekłował. Że Tereska cały czas się
 7745     2, 20|               pomagało, bo jeszcze barzej piekłowała, skoro nie szło po jej woli.
 7746     1, 12|               głodnych i nie wydojonych i piekłowanie Jagustynki, która zaspawszy
 7747     1, 11|                   nie popuści i o bele co piekłuje.~- Przecie to i wstyd, chłopy
 7748     3, 29|                   sobie i przechwalać się piękniej kraszonymi. ~Kaj się ta
 7749     2, 19|                 podziwem. Ponad wszystkie piękniejsza. A przecież była tam i Nastka,
 7750     1, 6 |                   i w mieście nie spotkać piękniejszej:~Jagna poczerwieniała z
 7751     3, 34|             zdumieli powiedając, co nawet piękniejszy od młynarzowego.~I prawdę
 7752     3, 26|               paciorków dziewuchom, a tak pięknych, że ino grały farbami, wrzask
 7753     4, 48|             drugich parafii na jutrzejszą pielgrzymkę do Częstochowy Kompania
 7754     4, 48|                    odprawianą na intencję pielgrzymki.~Jasio służył do mszy jak
 7755     4, 40|                  a zielone, spasłe liszki pięły się skwapnie na buty, to
 7756     2, 21|                   nie trzasnęła, ni jeden pień się zakołysał, cichość była
 7757     2, 19|                skrzypicy wielce żałośliwe pienia, że siedzieli za stołem
 7758     1, 4 |                 szeptał, przyglądając się pieniądzowi. Nieraz ci on nosił dobrodziejowi
 7759     4, 45|              troskliwie i przysunąwszy se pieniek przysiadł blisko, ledwie
 7760     1, 3 |                  Rokicin.~Skazani na kary pieniężne lub odsiedzenie w areszcie
 7761     2, 22|                    jak parobkom, Kłębiaki pieńki przynosili ze dwora, a jeszcze
 7762     1, 2 |                 stodole.~- Antek, urąb no pieńków, bo sama nie poradzę-prosiła
 7763     4, 47|              domowi, ale dojrzawszy Hankę pierącą pod chałupą wstąpiła podzielić
 7764     4, 45|                  zwróciła się do dzieuch, pierących nad stawem.~- Widziałyście,
 7765     1, 5 |                Były z zabawkami i takie z piernikami, gdzie z ciasta lepione
 7766     4, 40|                   zaś la dzieci przywiózł pierników i organki, nawet miał la
 7767     4, 45|                łapiąc powietrze zadyszaną piersią i gadał zachętliwie:~- Tylko
 7768     3, 32|        przepełniało duszę, taką moc dając piersiom, że śpiew zrywał się kiej
 7769     3, 35|                   głąby jedne, siarczyste pieruny rozniesły! - klął Mateusz. -
 7770     2, 25|                  Nie brakowało skorych do pierwszeństwa, jeno że się jeszcze każden
 7771     2, 16|              wielkim ołtarzem zasiadał, i pierwszeństwo brał przed innymi, dufny
 7772     2, 25|               wraz z Płoszką, Kłębem i co pierwszymi.~Ustawiali się w rzędy,
 7773     4, 40|                  zmieszany.~- Masz rozum, pierwszyś teraz we wsi, to cię wszystkie
 7774     3, 31|             przekrapiane, raz nawet śnieg pierzasty jął walić, że przysiwił
 7775     4, 49|           zapamiętalej walić się na zboża pierzchające we wszystkie strony i rycząc
 7776     4, 43|                  kajś głos Hanki, a Jagna pierzchnęła spłoszona.~- Niech ci j
 7777     3, 27|                buchnął przez kury, aż się pierze posypało, i dalejże drzeć
 7778     3, 33|                  j z brzega, zwali me, to pierzta na odlew.~Powstrzymali go,
 7779     3, 26|              powiedzieć, że wzielim waszą pierzynkę ze skrzyni... Marcycha chorzała
 7780     2, 25|                    a i starego też musisz pieścić i pierzyną przyokrywać! -
 7781     2, 25|                   czujące, i chowana była pieściwiej, i już w sobie była zgoła
 7782     4, 38|                złocie. Zawiewał wilgotny, pieściwy wiater, żaby jęły rechotać,
 7783     3, 35|                  wskroś sadów rozełkanym, pieściwym trzepotem.~Słońce galanto
 7784     4, 38|               częściej turkotać wozy, a i piesi też gęsto ciągnęli, że jak
 7785     1, 2 |                Zakatrupię ścierwę, cygana pieskiego!~- Ale do sądu trza wam
 7786     3, 33|             słońcu, że jeno belki owiec i pieskowe szczekania rwały się z ciężkich
 7787     2, 19|                 też takie, na których ino pieskowie wesela swoje odprawują.~
 7788     3, 34|                kole młyna zawiodła któraś piesneczkę:~ ~Deszczyk rosi, zrosi
 7789     3, 32|                    kieby do cichego wtóru pieśniom i oczom lecącym przed się
 7790     2, 23|                oddechy były jako te wiewy pieszczące młodą ruń, a dusze jako
 7791     3, 26|               słońce święte, i ten wiater pieszczący, słodki a ciepły kiej matczyne
 7792     2, 23|             miękkim powiewem i kieby tymi pieszczącymi szeptami przechładzał rozpalone
 7793     4, 41|                  zapomnieniu i w słodkiej pieszczocie niepamięci.~A i w nich nie
 7794     2, 24|                 śpiewy na wskroś i osnuły pieszczoną, kołyszącą nutą, że dziwnie
 7795     2, 25|               daleko, nie znajdowali słów pieszczonych i kojących, bo w sercach
 7796     4, 49|                 wójt przywoził dla Jagusi piesztrzonki ze szczerego złota, a jakie
 7797     4, 38|                   półkoszków i krzykał do pieszych, gdzie znowu śpieszył zapóźniony
 7798     1, 4 |                  wytrzymać, przysiadał na piętach, wykręcał się na wszystkie
 7799     4, 40|            rączynami grzywy, zabił gołymi piętami końskie boki a krzykał radośnie.~-
 7800     1, 9 |              Magdalena było matce, a ojcu Pieter i na przezwisko Socha, jako
 7801     3, 32|                 ksiądz.~- Ba! wczoraj już piętkę w życie znalazłem.~- A któż
 7802     4, 44|                   Hale, nie ma tu żadnego Pietra, a jeno urzędnik! - odburknął
 7803     4, 38|                  ten, co go to przezywali Pietrem, huczał najgłośniej i śpiewał
 7804     3, 30|             przyleciał powiedzieć! Kapotą Pietrkową go przydusiłem, by me nie
 7805     3, 30|                 tulił pod pachą skrzypice Pietrkowe.~Wywiedli się na drogę z
 7806     3, 32|                 że wsparłszy się o barłóg Pietrkowy zaryczała, sama nie wiedząc
 7807     4, 39|                   co!~- Dajcie no spokój, Pietrowa! - wtrąciła się Hanka miarkując
 7808     4, 40|            świecie! - medytował okrywając Pietrusiową gębusię, gdyż pszczoły brzęczały
 7809     2, 14|              dadzą... Zaraz by starszemu, Pietrusiowi, na pierwszym odpuście kupił
 7810     4, 40|                 grzędy, kaj rosły cebule, pietruszka i kapuściane wysadki.~Wracali
 7811     2, 16|                lechy w sadzie, na których pietruszkę zasiewają, to chleby bielsze
 7812     4, 40|              uciekła na ogród do pielenia pietruszki. Rozglądała się chwilę dokoła
 7813     2, 18|                 radośnie.~Przed kościołem piętrzyły się tak srogie zaspy, że
 7814     1, 8 |                 zarówno że wszystkimi już pijący.~Jambroży był nieprzytomny,
 7815     3, 34|                  robiąc łakomie grdyką ku pijącym pobok:- A wali kulasami
 7816     1, 11|                  po weselach bywał i wino pijał... - dorzucił poważnie Jambroży,
 7817     1, 4 |                   wszyscy, bo chociaż nie pijała, że to mało kiedy był ten
 7818     1, 12|            ucieknę i przed trzecim! Zawdy pijam jeden za pierwszą żonę,
 7819     1, 11|                 zwiło w kłąb, splątało, i pijane, oślepłe, na nic niepomne,
 7820     3, 30|                rozlegał się ochrypły głos pijanego Jambroża:~ ~Dziś Maryś moja,
 7821     1, 11|                nie pora teraz uradzać! Po pijanemu łacno wygrażać choćby i
 7822     2, 24|                kłótnie wieczne, bijatyki, pijaństwa - mówił zaś tak gorąco,
 7823     2, 19|                  do ściany, rozśpiewanym, pijanym uciechą i taką mocą, że
 7824     4, 49|               wiela to już było przez nią pijatyk, swarów a obrazy boskiej !~-
 7825     1, 10|                  na drogę.~- Co to, znowu pijatyka, co?~- Rekruty, te, co ich
 7826     3, 32|               drzwi otwierała, wracałaś z pijatyki, z łajdactwa, pijana byłaś
 7827     2, 25|                 ją oderwał od siebie kiej pijawkę, rzucił na ziemię i bez
 7828     1, 8 |             małymi, bystrymi oczkami. j~- Pijecie se, gospodarze! Ho, ho i
 7829     1, 5 |             wątpiach.~- Kiej na pogrzebie pijeta! - ozwał się Jambroży, zły
 7830     1, 12|            każdego na nogi postawi."~- To pijże okowitkę, kiejś taki kalkulant.~-
 7831     1, 11|                 kogo gorszego.~- Ścierwy! Piłem do was, pijcie do mnie!
 7832     2, 24|           naprzeciw, choć wczoraj jeszcze piliście z nim w karczmie.~- Wróg
 7833     1, 7 |              Józia ze swej strony i Hanka pilnowały by zasię dolać i dołożyć...~
 7834     3, 29|               Borynów na gospodarstwie do pilnowania ostawały ino psy, stary
 7835     2, 20|                przy tych ostrożnościach i pilnowaniach stary mizerniał i tak chudł,
 7836     3, 27|                    na wolność, to zdawała pilnowanie Józce i niesła się nie wiada
 7837     3, 26|             Skujcie mię mocno w kajdany i pilnujta, bo wszystkich zakatrupię
 7838     3, 29|                   z nagła o śniadaniach i pilnych robotach.~Przy rumowisku
 7839     4, 48|                 się nimi, sycąc duszę ich piołunową gorzkością.~- Toś ty taka,
 7840     3, 34|                   innym końcem stawiać do pionu.~- To gadajże, Mateusz,
 7841     1, 11|             białościach, w aksamitacln, w piórach, we wstęgach, w srebrze
 7842     1, 2 |                   było trzask kijanek bab piorących i głuchy, monotonny łopot
 7843     4, 39|                  złego, ale mi dziwno, że piórka mojego kaczora, co mi zginął
 7844     3, 29|              Jagusią! Pokazywała swoje, w piórkach żytnich i cebulowych gotowane,
 7845     2, 22|               szemrzą przeciągle a trzęsą piórkami kieby tym pacierzem dziękczynnym.~
 7846     4, 38|              rechotać, odzywały się przeć piórki, a granie koników roztrząsało
 7847     2, 13|           podrywając sankowe pudełko kiej piórkiem, a stary jeszcze podcinał
 7848     4, 42|              ciężkie taczki pchał je kiej piórko, hardo tocząc oczami po
 7849     1, 5 |           dzieciątka.~Pisarz pracował, aż pióro skrzypiało, pociągał cygara,
 7850     2, 23|                   a usta spadały na się z piorunową mocą i z takim głodnym,
 7851     2, 24|              wszystkie oczy kiej ten grad piorunowy padły na Antka, boć rozumieli,
 7852     1, 11|             niektóren tylko co nie huknął piosenką, dobrze, iż się w czas pomiarkował!~
 7853     1, 11|                  radosne głosy abo już te piosenki weselne.~A i w chałupie
 7854     2, 19|            skrzypkach przygrywa, dzieuchy piosneczek uczy, głupawy jest pono.~-
 7855     4, 38|                 boć to był dzień świętego Piotra i Pawła, zawdy w Lipcach
 7856     4, 45|                 Jezus wędrował ze świętym Piotrem, co?...~Nie zdążył odrzec,
 7857     4, 41|                  miał na wozie.~Antek jął pisać kredą na drzwiach i rachować.~-
 7858     4, 45|                 na plebanię i zasadził do pisania, że dopiero po południu
 7859     1, 5 |                    który przypatrywał się pisaniu, zacierał chude, piegowate
 7860     3, 31|              Widzisz go, łachmytek jeden, pisarek jakiś! Odpasł się na naszym
 7861     4, 44|            zasiadł za stołem, mając pobok pisarzowego pomocnika, któren przedłubując
 7862     4, 44|                 się nie pokazywał, jeno z pisarzowych pokojów roznosiły się brzęki
 7863     1, 5 |          wyciągają, tam ci znowu skrzypki piskają, a ówdzie bęben pobekuje
 7864     4, 37|                   poryki, gęgoty, fujarek piskające przebierania i te dziecińskie
 7865     2, 14|                   cosik się rwało nagle i piskało przenikliwie, aż dreszcz
 7866     3, 36|        zwisających kieby te rdzawe dzioby piskląt, pszenice szły już w słup,
 7867     3, 27|                 na światło niby te dzioby pisklęce...~Pod chałupami dogrzewało
 7868     3, 30|           ołtarzowi albo i płacz zakwilił pisklęcy, żałosny, z tej ciżby, co
 7869     4, 40|                  nad nimi kiej kokosz nad pisklętami. Wyniesła dzieci daleko
 7870     4, 40|                 pod oborą wydzierając się piskliwą nutą, zaś Hanka kluski zagniatała
 7871     3, 26|                  przed progiem w pośrodku piskliwego stada gęsiąt żółciuchnych
 7872     1, 8 |                 to nie ten ptaszek, co se pisknie, fiuknie i tylaś go już
 7873     2, 16|                 nich przekpiewy że samymi piskorzami się żywią, bo to na niskich
 7874     4, 45|                niezmiernie, a co tam było pisków, całowań i pytań, tego i
 7875     4, 40|                 na stronę i dając jakoweś pisma i książeczki cosik z cicha
 7876     1, 11|                   mnie samego; tak stoi w Piśmie Świętym - bo niepomiarkowanie
 7877     2, 20|                   Nikt nawet słówkiem nie piśnie naprzeciw, a łasić się będą
 7878     3, 30|                   jędrne krzykania i huki pistoletowych strzelań!~Jeno w Lipcach
 7879     1, 3 |               łaski prześwietnego sądu! - piszczała ogromna kobieta, wpychając
 7880     2, 22|                 kropiąc go kijem, a na to piszczałka wrzasnęła przebieraną nutą,
 7881     1, 9 |            jękliwymi głosami, a drugie na piszczałkach libo i harmonikach, że wrzask
 7882     2, 19|            ostawać samym, a dziewczyny aż piszczały do gzów i na muzykę nogami
 7883     3, 33|                    A może ino o pieniądze pisze!~Szła coraz wolniej; mężowy
 7884     4, 43|              młode jaskółki, tak żałośnie piukające, że stare z krzykiem wdzierały
 7885     1, 12|                   po piersiach i boleśnie piukały.~- Niech im ta pójdzie na
 7886     1, 5 |                wesołych, ni tego ptaszków piukania, ni nawoływań nie słychać
 7887     4, 44|                niejeden ledwie zipiał i w piwie szedł szukać ochłody. Bez
 7888     3, 35|               słysząc, a jeno lubując się piwskiem i tą słodkością, jaką tchnęło
 7889     1, 5 |              niezgorzej; wszystkie ulice, place, zaułki i podwórza zawalone
 7890     4, 45|                 bo się spłoszą.~Jakoż nad placem kościelnym huczał ogromny
 7891     1, 7 |                się z Kuby, któren niósł w płachcie kapustę i pchnięty przez
 7892     3, 31|                chodziły chłopy przepasane płachtami: pochyleni ździebko i nabożnym,
 7893     4, 47|                ćwiartki jaglanej kaszy.~- Płacicie zaraz, to bierzcie, ale
 7894     4, 44|                 będzie, mało by to musiał płacie na nią! Mądrala!~- Ale ty,
 7895     2, 17|                  dobrze baczę, iż z morga płacili.~Boryna się zniecierpliwił
 7896     2, 15|                 rok albo i mniej. Nie dla płacy robił, to ino Hankę cieszyło,
 7897     2, 25|                ciężko jako matki żałośnie płaczące nad pobitymi, kajś niekaj
 7898     3, 27|                  przekleństwem skoczył do płaczącej na ganku Magdy, ale z nagła
 7899     1, 4 |                 nalepy, i cosik mu mówiła płaczącym głosem, a on jej na to raz
 7900     1, 5 |               katarynki przy karuzeli, to płaczliwe lamentacje dziadów albo
 7901     4, 41|             wywarte i oświetlone, dziecko płakało pod ścianą, zaś z podwórza
 7902     3, 33|                 dopiero popuściła żalom i płakaniom.~Darmo próbowała rozważać
 7903     4, 37|          Rozbierał je upał, cichość i ten płakliwy, nieustający głos Jagaty
 7904     1, 4 |                   powiedz...~Hanka, że to płaksiwa była, a i zebrało się jej
 7905     3, 30|                    ani nawet proboszczowe płaksiwe błagania: naród stojał nieporuszony
 7906     3, 28|                  na złe drogi ni na dzień płaksiwy, przykry a tak zmienny,
 7907     3, 33|                 occie. Dosyć już miał tej płaksy, zbrzydły mu te ciągłe kwiki.
 7908     2, 13|                   i gruzłów sinych, pełne plam i rojowisk strasznych -
 7909     1, 12|                  Na progu czerwieniły się plamy krwi i leżała okrwawiona
 7910     3, 36|               rzeczy; to dziesięć całkiem płanych i znowu jął się gdziesik
 7911     2, 15|                  go ino przyostrzyć, a na płask więcej... widzicie... Bartek,
 7912     2, 13|              wschodu wywlekały się chmury płaskie, zrudziałe, przekrwione,
 7913     3, 26|        obdzierganą, że gospodyni aż wręcz plasnęła z wielkiej kontentności...~
 7914     3, 35|         gospodarki można by wykrajać kiej plastry miodu, jedna w drugą; i
 7915     3, 30|            skrwawiony, ranami pokryty i w płaszcz czerwony jeno przyodziany
 7916     4, 45|               przytomności, nakryta, niby płaszczem, gałęziami, zwisłymi od
 7917     3, 35|                  te dziesięć palców, duża płata! - odpowiedział tak samo
 7918     3, 33|                  motyl zamigotał kiej ten płatek kwiatowy, to stado wróbli
 7919     2, 16|           wydziera z siebie, i w męce się pławi, bo taka tęskność ją rozpierała,
 7920     2, 22|            marzenia - jako ta ziemia drży pławiąc się w słońcu wiośnianym,
 7921     3, 26|             wilgotne, rzeźwe zapachy pól, pławiących się leniwie w słońcu, a
 7922     4, 49|                   ptaki, a wszelaki stwór pławił się z lubością w rzeźwym,
 7923     4, 40|                  nim jakby na samym dnie, pławiła się w sadach, a przez przerwy
 7924     3, 29|                  nie cierpiał bowiem tego pleciucha.~Dopędziła go wnet i drepcąc
 7925     3, 33|                 na mnie padło, dobrze bym pleciuchom gęby pozatykał: zapamiętaliby!
 7926     2, 17|                    Ochroni cię to chto od pleciuchów! i za grobem często nie
 7927     4, 45|                    A żeby ci ozór odjęło, pleciuchu jeden - myślała głęboko
 7928     2, 14|                   nieśmiało:~- Znam ja to plemię dziedzicowe z Woli, znam,
 7929     1, 9 |                  I złość jako te osty się pleni, i w bory urasta!~A wszystko
 7930     2, 16|             czyste jako ten ogień święty, pleniący złe, jako sakrament.~A gwiazda
 7931     3, 27|                wyrzekania i żądza odemsty pleniła się w sercach kiej to diabelskie,
 7932     3, 31|                  ziarna, posiewał trud na plenne jutro, matce ziemi oddawał
 7933     4, 43|                niego pociecha, bo idzie z plennego gatunku.~- Cudeńka prawisz,
 7934     3, 32|          powiedział, że takie są dwa razy plenniejsze.~- Musi, miemiecka to moda,
 7935     4, 40|                 pełno go na świecie.~- Bo plenny! Moiściewy! póki grzechu,
 7936     2, 24|                 zaś zasię znowu co innego pletli.~To zaś ino było prawdą,
 7937     1, 6 |                   kto da, weźmie...~- Nie pletlibyście bele czego.~Powstali od
 7938     2, 20|                  o strachach różnych baby pletły, o wilkach też często, bo
 7939     1, 5 |                owsa dostaniesz, to pewnie plew w nim więcej niźli ziarna.
 7940     1, 4 |                sprzedaż. A tak, co? Każdą plewę, każdą obierzynę ociec rachują
 7941     4, 39|                wykurzyli macochę! Ho, ho, pliszka się widzi, a ma jastrzębie
 7942     2, 16|                   pod zasypanymi krzami i płochliwie, czujnie ciągnęło chyłkiem
 7943     1, 10|          przeciągała pacześny wątek przez płochy i tylko niekiedy, choć i
 7944     4, 38|                 nawet wstęgi wiewały spod płóciennych daszków i bicze przeróżnych
 7945     3, 34|                  ugodziła jedna wieś koło Płocka, o czym był wyczytał w gazecie.~-
 7946     3, 29|         przejmowały na wskroś te ciepłe i płodne deszcze, stężały owe mgliste
 7947     4, 40|                 białawych, roztrzęsionych płomi jeno niekiej przeleciał
 7948     4, 41|                 go takie luboście i takie płomia wzburzyły krew, że gotów
 7949     2, 24|                 niej cosik, jakby ostatni płomyk dawnego miłowania, niby
 7950     3, 32|             drzewa zdały się żywym ogniem płonąć, rozgorzały wody, przytajone
 7951     2, 23|                   z sobą jako dwie żagwie płonące, nieśli się w tę noc nieprzejrzaną,
 7952     3, 26|           pacierza głośniejsze.~Od lampki płonącej, uwieszonej na sznurze przed
 7953     2, 14|                   izbę rozświetlał ogień, płonący na trzonie komina. Organista
 7954     4, 44|               widziało, co mają już dosyć płonego szczekania, kazał zadzwonić
 7955     4, 38|                   niej wszystko trzęsło i płonęło. Była cała w dreszczach,
 7956     2, 24|         zdarzeniach, ale coraz rzadziej i płoniej, boć każdemu bliższe są
 7957     4, 43|              schły przed czasem, bielejąc płonnymi kłosami. Trapili się tym
 7958     4, 41|                skrycie się jeno ciesząc z plonów, jakie spodziewał się zebrać.
 7959     3, 29|              ludzi z węzełkami, a i z tym płonym skamłaniem, bych wypuścili
 7960     4, 41|                   takie sielne osie?~- Do Płoszkowego woza! Będzie woził na tartak!~
 7961     2, 19|                   podobna, była i Weronka Płoszkówna kiej georginia rumiana i
 7962     4, 43|                ostrożnie, jakby nie chcąc płoszyć człowieczego szczęścia.~
 7963     3, 29|             będzie mój bociek księże kury płoszył, nie!..~Rozbiegli się we
 7964     1, 8 |             kroków, zatoczył się, chwycił płotka i jął krzyczeć i mamrotać:~-
 7965     2, 22|                  było? - zapytał Rocho.~- Plotkami ni obmową nie pożywi się
 7966     4, 47|               drugą, to by wnet przestały plotkować.~- Sprobuj, może się wystraszą
 7967     1, 7 |              powydawane, a jak Jagustynka plotkowała, że mu to dzieuchy abo i
 7968     4, 40|              szkody jak chłop niektóry...~Plotły, ledwie się już ruchając
 7969     3, 29|           pozieleniałą miejscami, a gdzie płową od rżysk i ugorów, strugami
 7970     3, 28|                 koń księdzowy ciągając na płozach beczkę, przystawał wciąż
 7971     3, 30|                  z ciemności, z mrozów, z pluch się wyniósł Najmilszy! Śmierci
 7972     4, 38|                   hardo, kiej te zbóje.~- Pludraki ścierwie!~- Kobyle syny!~-
 7973     3, 34|                  na Miemców iść, rozegnać pludraków! Mateusz mądrze radzi, jego
 7974     2, 15|                 jakoby kto szkło gryzł, i pluły żółtymi trocinami. Mateusz
 7975     2, 19|                     Bóg zapłać, mówię ci, pluń na to diable nasienie, przecież
 7976     1, 10|             urządzenie na świecie, że ino plunąć a iść, gdzie oczy poniesą...~-
 7977     4, 39|                   się wstrzymał od klątw, plunął jeno, a odchodząc prędko,
 7978     3, 32|                   przenajświętszych.~Woda pluskała o brzegi, gęsto upstrzone
 7979     2, 22|          nierozeznanych, tajemnych wołań, plusków; w bory zaklęte, gdzie rycerze,
 7980     2, 19|             któren? bo obaj byli kieby te pluskwy zeschnięte! Skoczyły po
 7981     3, 31|                one przejrzyste i zdziebko pluszczące o brzegi, puste i sinawe,
 7982     1, 4 |                  wszystkim jako ten anioł płynący na tęczy... Ksiądz mówił
 7983     2, 23|                  tęczę cudów i marzeń, że płynęli jakby z korowodem tych dziwów,
 7984     2, 14|                 łyżką z michy rozrobione, płynne ciasto, rozlewał je na żelazną
 7985     4, 49|            zapamiętałością, jaże świstało płytkie ostrze kosy i pojękiwały
 7986     4, 49|                 stron, wyrwało niby kierz płytko wrośnięty w ziemię i powlekło
 7987     2, 22|            przystawiają, świnie po wodach pływają i deszcze gorzałką padają;
 7988     1, 10|                smagał kamieniami na gęsi, pływające po stawie.~- Hale, jest
 7989     4, 39|                stawem przy stadzie kacząt pływających kiej te żółciuśkie pępuszki;
 7990     4, 40|             barszczu, w którym kieby koło pływała kiełbasa.~Skwapnie się przypięli
 7991     4, 41|             gryzącymi spominkami, oczy im pływały w zakrzepłych łzach żalów
 7992     4, 37|                śmierci podać, a one hardo pną się ku słońcu i śpiewają
 7993     4, 45|              zagaje rozpychały się hardo, pnąc się chciwie ku słońcu.~Na
 7994     2, 17|               zjedzie i zabroni, to już i pniaków nie ostanie po naszym lesie,
 7995     3, 29|                   mogła poradzić sękatemu pniakowi, a Paczesiowej wody przyniósł
 7996     2, 21|               wlókł go rozglądając się za pniem, by z niego łacniej wziąć
 7997     3, 31|            lubością, darło się gdziesik i po- nosiło nie wiada kaj i po
 7998     2, 14|             rzucił krótko i mocno Kłąb. - Pobarujemy się! niech dziedzic zobaczy,
 7999     2, 14|                 nią tak poczciwie, aż się pobeczała, a organiścina, że to mądra
 8000     3, 28|              pochowku bierze za to, co ta pobeczy po łacińsku i na organach
 8001     3, 33|                zaś owce z zadartymi łbami pobekując cisnęły się środkiem drogi
 8002     2, 25|                   zdrętwiałe śmiertelnie, pobekujące, czeka, póki ostatnia owieczka
 8003     1, 5 |                   piskają, a ówdzie bęben pobekuje stękający - jaże we łbie
 8004     2, 25|             patrzeć, tak byli okrwawieni, pobici, a mimo to rzucający się
 8005     1, 5 |                 tak że będzie i choroba z pobicia, i zdechła krowa. Niech
 8006     2, 22|                   bo bez te śmierć chłopa pobidniała i w wielkiej nędzy żyła
 8007     4, 39|                prześmiech na wargach, ale pobielała na płótno, bo ją te ostatnie
 8008     2, 25|           Przymrozek wziął galanty, płoty pobielały od szronu, ale jakoś zaraz
 8009     3, 32|                   co o tym nikto nie wie! Pobierą się i tyla...~- A bo to
 8010     2, 16|            zaśpiewał:~W żłobie leży, któż pobieży.~Naród się zakołysał, powstał
 8011     1, 11|                poswarzą abo dzieciaki się pobiją, jak to różnie się zdarzy...
 8012     2, 20|                strapione, bo stara Szymka pobiła miądlicą, że to we Trzy
 8013     2, 19|                 mnie przed całym światem, pobiłeś tak, jucho, że już mi księdza
 8014     2, 25|            przybiegło na ratunek; złożyli pobitego na gałęziach i jęli śniegiem
 8015     3, 26|                  z uciechy pili, a barzej pobitym gorzałkę do chałup nieśli.~
 8016     2, 25|               matki żałośnie płaczące nad pobitymi, kajś niekaj szeleściły
 8017     1, 3 |                  przysłonił noc i gwiazdy pobladłe, gdy ruch się uczynił w
 8018     4, 40|                  Wszyćko bez to, co naród pobłąkany i zgłupiały kiej barany,
 8019     2, 22|                już zbrakło cierpliwości i pobłażania la zatwardziałego grzesznika...~
 8020     4, 45|                   spojrzeniami szeptała z pobłażliwym uśmiechem:~- Wariacie jeden!