Tom, Rozdzial

 8021     2, 19|              jakoś, cisnęli się biodrami, pobledli oboje, tchu im brakowało,
 8022     3, 29|                Wachników gnój wywoziły na pobliskie pole, ale tak sprawnie im
 8023     4, 37|              powrotem do pacierza.~Kajś w pobliżu cosik zatrzeszczało, obejrzała
 8024     2, 22|             Najświętsza zamknęła mu oczy, pobłogosławiła kobietę i powiada do struchlałego
 8025     4, 46|                   że Antek przynaglał, to pobłogosławiwszy jeszcze dzieciom i domowi
 8026     2, 23|                traw rosnących, drganiem i pobłyskiem strumieni, stłumionym krzykiem
 8027     2, 25|               chrapliwe i dzikie pokrzyki pobojowiska.~Dworscy bronili się tęgo,
 8028     4, 49|                   ścianą, dziad przysiadł poboki wyjął niebieską flaszkę.~-
 8029     1, 5 |                    w piersiach mę cięgiem poboliwa, a jak się naziębię, to
 8030     1, 7 |              nawinęło, a do tego głowa ją poboliwała, aż se owsem rozprażonym
 8031     2, 16|                    pochylał się w skrusze pobożnej, bił się w piersi i modlił
 8032     1, 10|                 to tamta po śmierci matki pobrała wszystko, co pozostało,
 8033     3, 29|                   jeszcze, że nam chłopów pobrali!...~- A niech się zjawią,
 8034     1, 11|             biorąc go w ramiona.~Wnet się pobratali gorąco, bo muzyka zaraz
 8035     1, 7 |                 nie były jeszcze z ludźmi pobratane.~Ten ci to pies ostał i
 8036     2, 19|                  siedzieli wpodle siebie, pobratani zgoła i w takim przyjacielstwie,
 8037     3, 33|            rozchodzić.~Dzieuchy, wpół się pobrawszy, zawodziły po drogach.~Hanka
 8038     1, 10|                 sobie o tym nie dali...~- Pobróbuje, jak to wolność smakuje
 8039     3, 33|            podartą pazurami, jakby ją kto pobronował, że choć wiedzieli, co to
 8040     2, 19|                moc, ale mnie tak pazurami pobronowała, jakby mnie kto pyskiem
 8041     2, 25|                rosy nieobeschłej, a pola, pobrużdżone strugami, leżały jeszcze
 8042     3, 28|                  a drugiemu zaś flaszkowy pobrzęk to czyni, że wpodle za kieliszkiem
 8043     1, 4 |                zaczął obchodzić z tacką i pobrzękiwać, by słyszeli, że zbiera
 8044     1, 4 |                abo i bębenek zahurkotał i pobrzękiwał... ale wnet cichość zalegała.~
 8045     1, 12|                  narządzając instrumenty, pobrzękiwali z cicha, aby nie mącić poczęstunku,
 8046     3, 36|                  łąk roiły się od ludzi a pobrzęków i gwarów, migotały pasiaste
 8047     2, 23|                   zatopione w świetlistym pobrzęku radości; boć tak samo rozkwitały
 8048     2, 19|                  jednak bacząc, gdzie już pobrzękują flachy a kieliszek kołem
 8049     2, 19|              kapusty, siedziały muzykanty pobrzękujący niekiedy, jakby od niechcenia,
 8050     2, 21|                 Powlekli się wzdłuż lasu, pobrzeżem skrywając się nieco od naporu
 8051     1, 2 |                   i lśniły się czarniawo, pobrzeżne drzewa rzucały na taflę
 8052     3, 26|               rozgorzałe, złotawe słońce, pobrzmiewały skowronkowe śpiewania, rozlegały
 8053     2, 22|                    choć niski, starą modą pobudowany, pono jeszcze przez Kłębowego
 8054     2, 19|                  nie gorszy!~Swaty aż się pocą, tak prawią i zalecają swoich
 8055     4, 39|                   przygarnął do piersi, a pocałowawszy w głowę rzekł z dobrością:~-
 8056     3, 26|            zabiegał mu drogę.~- W ogon go pocałuj, a poproś pięknie, to ci
 8057     3, 33|              przeda i jeszcze waju w rękę pocałuje.~- Hale, drogi grosz, jak
 8058     1, 3 |                    że popamiętasz!~- Ale, pocałujta mę gdzieś... - odkrzyknął
 8059     4, 47|                  objęła sobą i pokrywając pocałunkami zaskamlała całą mocą strachu,
 8060     2, 23|                    Milczeli, a jeno szmer pocałunków, wzdychów, namiętne pokrzyki,
 8061     2, 18|           szalonym, dzikim, bezprzytomnym pocałunku.~Oderwał się wreszcie i
 8062     1, 4 |             pozastawiać!... nic, jeno się pochlały... zbereźniki... a dobrodziej
 8063     2, 21|               powrotu.~Mrok ich ogarnął i pochłonął całkiem, że ledwie gdzieniegdzie
 8064     4, 37|              głosem, wołały cosik w niebo pochmurne, ku lasom i w dale zamglone,
 8065     3, 29|                   a z kominów biły dymy w pochmurzone niebo.~Po oborach zaś ryczały
 8066     4, 37|         wszystkimi drogami ciągną żałobne pochody, a każden człowiek płacze
 8067     3, 26|                   na świecie z woli Bożej pochodzi, a nie zmienić go człowiekowi
 8068     1, 11|                   biła od taneczników!...~Pochodzili z dobry pacierz, nim skończyli.~
 8069     3, 29|                waszym stanie, jeszcze się pochorujecie... Nie może to Józka albo
 8070     4, 39|           stryjecznemu, a co się jeno da, pochować u ludzi... Już wam powiem
 8071     1, 6 |                  dopiero na zwiesnę matkę pochowali - powiedziała przetrwożonym
 8072     3, 26|              przywarte do ziemi, a w sady pochowane; drogi kręto powyciągane,
 8073     2, 18|                       Na waszym cmentarzu pochowany? ~- Zaśby indziej?~- Ja
 8074     1, 5 |           ironicznie Boryna.~- I... co za pochowki, sama biedota mrze, a ledwie
 8075     4, 38|                 gębę.~- Dyć tyle miałam z pochówkiem i tylachna cięgiem nowych
 8076     1, 5 |                ale co z tego za profit!~- Pochówków nie brakuje przeciech -
 8077     4, 45|            pogrzebią w śmieciach, gadzina pochrząka za ścianą, pieski zajrzą,
 8078     3, 32|                synów utęsknionych, twarze pochudłe, wymizerowane a pełne radości,
 8079     3, 27|                  snadź obce, przechodziły pochwalając Boga, aż z wolna wszyscy
 8080     4, 40|               Pokraśniała strasznie, rada pochwale.~- Jeno Pietrkowi świnie
 8081     1, 7 |                 Roch stanął we drzwiach z pochwaleniem.~- Na wieki! - odrzekli
 8082     2, 16|                   będzie święte imię Jego pochwalone!~Powtórzyli za nim pobożnie
 8083     1, 7 |                jeden, spróbuj, psie!... - pochwyciła za żelazny pogrzebacz.~Ale
 8084     2, 25|                    kiej ten ptak zdradnie pochwycony we wnyki, odrywało się od
 8085     3, 32|                   gdzie znowu brzózka się pochylała, przyodziana w bieluśkie
 8086     4, 37|         przemarzłej ziemi, jaże bezwolnie pochylali głowy, jakby pod nieubłaganą
 8087     3, 29|          wylegiwały maciory, a co się zaś pochyliło, co oberwało, co nadłamane
 8088     1, 1 |                  kątem spadał od drogi po pochyłości i niby długi wątek zgrzebnych
 8089     1, 3 |                  modliła po cichu; czasem pociągała czerwoną zapaskę barzej
 8090     3, 34|             bębenka.~A i drudzy też gęsto pociągali na zabawę, gdyż od tyla
 8091     4, 45|                   i ze spieczonych ugorów pociągało niekiedy jakby z wywartego
 8092     1, 1 |              rżysko, śmignął batem, konie pociągły z miejsca, aż zgrzytnęły
 8093     4, 49|                przy niej przesiaduje. Nie pociągną oni długo, nie.~- Jezu,
 8094     1, 4 |                    oblała się rumieńcem i pociągnąwszy matkę za rękaw, ruszyła
 8095     4, 38|                   wspomogą... We świat se pociągne z drugimi... święte miejsca
 8096     3, 35|                  środek drogi, zaś z tyłu pociągnęło nieco kobiet i dzieci.~Skwar
 8097     4, 49|           wszystko i z namowy organiściny pociągnęły do wójtowej.~Wyszła do nich,
 8098     3, 33|                  się przeżywi.. długo nie pociągnie... na pochowek ma... Ludzie
 8099     3, 29|          przedstawcie, albo wszystkie tam pociągniem z mietłami!... - darła się
 8100     4, 46|              figurze pod borem, zarno tam pociągniemy...~- A dobrze, bo z Grzelą
 8101     4, 45|             ładności! - stanęła w pąsach, pociemniałe oczy buchnęły płomieniami,
 8102     4, 41|                   sierp zawisł już był na pociemniałym niebie i gwiazdy jęły się
 8103     1, 2 |                 fajeczkę machorką i długo pocierał zwilgotniałe zapałki o portki,
 8104     3, 30|                wieś tam dzisiaj.~- Juści, pocieszą się nieco święconym, chudziaki.~-
 8105     4, 37|                przystępował z tym dobrym, pocieszającym słowem, juści, co ta była
 8106     4, 39|          Przeciech się z nią nie ożeni! - pocieszała się gorzko, wyglądając na
 8107     4, 37|                 już poniektóre gospodynie pocieszały Hankę, Magdę i Józkę, poczciwie
 8108     2, 25|              plątały się słowa czułości i pocieszenia. jakie chcieli sobie powiedzieć
 8109     4, 38|              starego Miemca, czynił takie pocieszne skoki a figle, jaże się
 8110     3, 34|                  Witków bociek gajdał się pociesznie między drzewami kieby na
 8111     3, 33|            frasunek, a kajże się to naród pocieszy, wyżali, skrzepi, a nowin
 8112     4, 37|                  izby probując uspokoić a pocieszyć.~- Płakaniem nie zaradzisz.
 8113     2, 24|             żalami, u tych świętych nóżek Pocieszycielki złożyła przekrwioną ranami
 8114     2, 25|                  to Zdrowaś, że nim dusza pocieszyła się jasnością i kości poczuły
 8115     1, 2 |                   szarą takąż, wygoloną i pociętą szramami, włosy białe jak
 8116     1, 3 |                rdzawo-złocistym kobiercem pociętym gęstymi pręgami cieniów,
 8117     2, 13|              przyciesiami, a gliniany tok pocił się i opływał rosą.~- Przyjdą
 8118     1, 5 |               obcego, nie krewny żaden ni pociotek nawet... ale już starego
 8119     3, 33|                   do Kozłów, że to Bartek pociotkiem jej wypadał z matczynej
 8120     1, 6 |              Ulisia i Marysia, i Wikta, i pociotkowe, i drugie... I chłopaki
 8121     1, 6 |             Józefów śle z wódką do Marysi pociotkowej...~- Taki skrzat! A ma to
 8122     1, 10|              dałbym ja mu bitkę, jak jego pociotkowi, co jeszcze od żniw żebra
 8123     3, 26|                rozciągnięte pod wzgórza i poćwiartowane na działki. Pola wiły się
 8124     1, 2 |                  krowy, trza ją obłupić i poćwiertować. Przyndę od wójta, to wama
 8125     2, 25|                 kloce potężne, obdartym i poćwiertowanym trupom podobne, zaś strugi
 8126     4, 43|                przychodzi Rocho i mówi:~- Poczciwaś i potrzebnicka, to cię Pan
 8127     4, 37|                  pierwszego gospodarza, i poczciwego człowieka, i prawego katolika
 8128     3, 34|                   i rodzone nie zrobiłyby poczciwiej...~Rwały się z mroków postrzępione
 8129     4, 37|                 że drugie Żydy, a stokroć poczciwsze i bogobojniejsze.~- I to
 8130     4, 49|             diabelski, a hańba i wstyd la poczciwych! Że omijać ją będą z daleka
 8131     3, 32|                  obzierał się na strony i poczciwymi oczyma chodził po twarzach
 8132     1, 3 |                   zamrę! Poczekaj, jucho, poczekaj-myślał ze złością. - Póki się ino
 8133     4, 44|              wszystkie jednako skamlały o poczekanie do żniw lub do najbliższego
 8134     1, 5 |              szyby.~Jambroży tylko ostał, poczekiwał na kumów abo i znajomków,
 8135     1, 9 |                się z nim dzieje. Twarz mu poczerniała, że tylko oczy uczyniły
 8136     2, 17|                Mróz był zelżał nieco, ale poczerniało jakoś na świecie, śnieg
 8137     3, 35|                już niedaleko, spalony sad poczerniałymi szkieletami drzew, wyciągających
 8138     1, 7 |             przyodziewek świąteczny... aż poczerwieniało w izbie od wełniaków pasiastych...
 8139     3, 31|             deszcz przestał, a ino kałuże poczerwieniały od zórz przeciekających
 8140     1, 10|                jęły mu kapać z zapadłych, poczerwieniałych oczów... - Zabrała mi pierzynę,
 8141     4, 42|                 darzyć.~Nastusia ździebko poczerwieniła się, a Szymek, wspierając
 8142     3, 35|                  potrza na upartych, to i poczęstunków albo borgowań, ale szło
 8143     3, 32|            naciągnął, umył się w sieni i, poczesując kudły w otwartym oknie,
 8144     4, 41|                 za mną, Jaguś?~- A cóż to poczniesz ze swoją kobietą?~Zerwał
 8145     1, 3 |                  coś, co jaże we wątpiach poczujesz. Na nikogo się spuścić,
 8146     4, 43|                 wczoraj jakoś na świtaniu poczułam, że cosik tak się cocha
 8147     2, 17|               wszystko, co mówili, dobrze poczuli, że z nimi szczerze nie
 8148     3, 30|                 rodnych, ugorem leżących, poczyna się o wiośnie, jako w tych
 8149     3, 27|                    jako tu sobie zmyślnie poczynacie.~- Rzekł to co na to ? powiedział?~
 8150     3, 26|                 się z utrapień i ciemnic, poczynając wiarę na lepszą dolę, na
 8151     1, 3 |              ostatnie zrzedłe mgły i woda poczynała spod bielm wrzeć brzaskami
 8152     3, 26|                tej świętej chwili rodów i poczynań.~Jeno na polach mało gdzie
 8153     3, 36|                   są ich śnienia i próżne poczynania...~Za czym cokolwiek robił,
 8154     4, 48|              myślała czując w sobie jakby poczynanie się śmierci, szła coraz
 8155     3, 34|              daleko, wichura przeszła nie poczyniwszy szkód, niebo zaczęło się
 8156     4, 38|                  i jaśniejące okno.~Jasio poczytał nieco na grubej książce,
 8157     4, 45|                Jak chcecie, to wam trochę poczytam. ~Że akuratnie niedaleczko
 8158     1, 12|            pokojach se chodzi...z książek poczytuje... z Panem Bogiem rozmawia...
 8159     3, 30|                zasiadł w ganku na słońcu. Poczytywał cosik na książce i bacznie
 8160     4, 40|                  Słuchają, ale za nim nie pódą...~Porwał się kowal, gorąco
 8161     1, 5 |                 do sądu podać... ale...~- Podaj. Powiem ci, gdzie skargi
 8162     1, 9 |                    i po dwadzieścia imion podają... za całą familię... za
 8163     1, 5 |                        Co? Na dwór skargę podajecie?~- A bez kogo to padła moja
 8164     3, 35|               drudzy.~- Grozicie. Do sądu podamy! Znajdziemy na was sposób,
 8165     4, 41|                  płótno, co mi je zwiesną podarła na bielniku, i za te spyskane
 8166     3, 30|                 ze wsypy, co ją to świnie podarły.~Leciały słowa kiej grad
 8167     3, 28|                   się wziąć do szykowania podaronków - pomyślała żałośnie przyglądając
 8168     2, 25|                   jakiej ni ścierpieć, ni podarować! Dwór las nasz tnie, dwór
 8169     3, 32|               koszuli, bo tylko w jakiejś podartej chuścinie na ramionach.
 8170     1, 10|                 stało; spencer miał nieco podarty i twarz podrapaną i aż siną
 8171     4, 40|                 głębin, tylko kajś niekaj podartych słonecznymi pazurami.~Zalatywało
 8172     1, 3 |                  ciężko i posuwały w górę podartymi szmatami.~Kuba przesuwał
 8173     4, 47|                 taki poczciwy, nawiózł mi podarunków, nigdy mi nie powiedział
 8174     3, 28|                zaraz nazajutrz rozsyłał w podarunku najbliższym krewniakom albo
 8175     2, 22|                   sprawiedliwości bronił, podatkami nie uciskał, a poczciwości
 8176     4, 44|                 jakby pod ciężarem nowego podatku, aż dopiero wójt się ozwał:~-
 8177     2, 25|                  jakie cały naród ponosi! Podawalim do sądu - co mu kto zrobi!
 8178     1, 11|                   w ramiona, obejmowały i podawały sobie, aż się popłakali
 8179     3, 28|              surowo gromić, odsunął nawet podawane jedzenie i wielce rozgniewany
 8180     3, 32|              oknem, a Józka zajmowała się podawaniem śniadania.~Dopiero kiej
 8181     1, 9 |             duszyczka strudzona do Jezusa podąża...~Jako te drzewiny, w nagości
 8182     3, 32|                  odarła szmatę z krzyża i podążając z dala za procesją zagrzebywała
 8183     2, 19|                bydlątko ozwało, to ktosik podążał spieszno saniami, a ludzie
 8184     4, 47|                  snadź już dobrze przódzi podbechtana przez kumy, wywarła na niego
 8185     1, 12|                 płoty i ziemię całą jakby podbielonym, szarawym przędziwem albo
 8186     2, 21|                     Chodźma; wiater nisko podbiera, to na noc może ustać.~Dowlekli
 8187     4, 48|              Dominikowej.~Jagusia właśnie podbierała ziemniaki ani się spodziewając,
 8188     2, 20|               zimy i mało której nocy nie podbierały się stadami pod wieś; nieraz
 8189     3, 34|             Płoszka i Kozły latały po wsi podburzając ludzi przeciw niemu. Płoszka
 8190     3, 34|            chodził, alem się przeżegnała, podchodzę bliżej... patrzę... a to
 8191     2, 20|                   w pewności, że to Antek podchodzi nocami i wypatruje jeno
 8192     1, 11|             chciał z nią któren tańcować, podchodzić musiał, wyrywać przez moc
 8193     3, 36|              nieco na skos, by se nóg nie podciąć, czynili toż samo, wcinając
 8194     1, 3 |              drogę wiodącą ku kościołowi; podciął batem źróbkę, że podyrdała
 8195     3, 34|                  raz i drugi, aż kiej się podcięli, swoje jął wykładać:~- Wójt
 8196     3, 32|                     skoczyła jakby biczem podcięta.~- Przyczepiacie się cięgiem
 8197     1, 2 |               czego po próżnicy - mruknął podcinając konie.~- Jambroży puszczali
 8198     3, 33|        gospodarzowi, a nawet krowy często poddajał kryjomo i mlekiem go poił.
 8199     3, 32|                   sprzeciwu, a nawet rada poddała się przykazowi, któren ją
 8200     3, 29|                  byli wszyscy spokojni, z poddaniem się znosząc ten dopust Boży.
 8201     3, 33|                 kamieniały w rezygnacji a poddaniu się woli Bożej.~- Nie zmienić
 8202     4, 43|              szmat, dziewczyna cierpliwie poddawała się lekom, jeno trwożnie
 8203     3, 34|               płowymi grzywami o ziemię i poddawały się w tył, kiej stado źrebców
 8204     4, 42|                 ją kieby cień snującą się poddrzewami; macała sobie drogę kijaszkiem
 8205     4, 49|                   pieniędzy.~- Musieli go podebrać, nie sposób, aby tyla sam
 8206     1, 2 |     Częstochowskiej Panienki, to mi jucha podebrał i poszedł we świat! Cichoj,
 8207     4, 37|                jako ten ptaszek z gniazda podebrany, co se piuka radośnie, trzepoce,
 8208     3, 33|                  jej węzełek z jajkami, a podejmując za nogi, prosiła nieśmiało
 8209     2, 20|                  zgoła nie zabite jeszcze podejrzenia.~Stary bowiem mimo najszczerszych
 8210     2, 14|                    że prawie zapomniała o podejrzeniach, a gdy jeszcze urznął sieczki
 8211     3, 30|                      rzekła, niby tknięta podejrzeniem.~Na szczęście, nic nigdzie
 8212     4, 41|                 mu się stało. Nawet zrazu podejrzewała, jako znowu spiknął się
 8213     4, 48|                   świadkiem, jako cię nie podejrzewałam o nic zdrożnego! Myślałam
 8214     3, 28|                    jako i dzisiaj leży...~Podejrzliwa czujność w niej wstała.~-
 8215     1, 10|                   podał mu rękę, spojrzał podejrzliwie i mruknął:~- Juści, że ino
 8216     4, 38|              Juści, w tym musi być jakieś podejście, bo żeby dawać tylachna
 8217     4, 42|                   mi teraz możesz chałupę podeprzeć.~A wycinając krze tarniny,
 8218     4, 41|                    bych zdzielić drewnem, poderwał się i frunął na stodołę
 8219     3, 26|              śniegi rychło spłynęły, role podeschły, ziemia aż się prosi o obróbkę,
 8220     1, 5 |              rodzone, stali piekarze i na podesłanej grubo słomie, na wozach,
 8221     2, 23|               cicho było naokół i martwo; podeszli więc chyłkiem, ostrożnie
 8222     4, 43|              skoro ugwarzyła się z Hanką, podetknęła chorej jagód i wzięła się
 8223     4, 43|                  w sadzie, krosty się już podgoiły galancie i przyschły, nie
 8224     2, 20|                   ta we wątpiach siedzi a podgryza.~Baczył więcej na dobytek,
 8225     1, 12|                    do tańca się brał... i podjadłby nieco, bo jeść mu się chce...~-
 8226     4, 42|              wolna modrawe słupy dymów.~- Podjadłbyś se tera, gospodarzu, co? -
 8227     1, 11|                   jagły,~By se chudzielce podjadły!~- Jagno, przychyl no się,
 8228     3, 26|                pilnie grzebiące w gnoju. ~Podjąwszy próżną już cebratkę, bo
 8229     1, 6 |                której dojeżdżali właśnie.~Podjazd na groblę był ciężki, bo
 8230     1, 3 |              ciebie, biedoto, że człek se podje w niedzielę...~Westchnął
 8231     1, 3 |                     Cichoj, mała, cichoj! Podjedz se ano, bo pojedziesz z
 8232     4, 41|                   pola, Pietrek, niech se podjedzą...~Hanka próbowała go rozpytywać,
 8233     3, 33|                   jak przystało, z pokorą podjęli, ale się nie przemienili.~-
 8234     3, 28|           piukających, a co parę pacierzy podjeżdżał ostro Pietrek z pustym wozem,
 8235     3, 29|                 najgłośniej i tak zajadle podjeżdżała pięściami pod wójtowy nos,
 8236     3, 34|                   Płoszka i już cicho jął podjudzać na wójta prawiąc, jaki to
 8237     3, 35|                   chałupach w pojedynkę i podjudzali naród przeciwko Miemcom,
 8238     4, 41|                najbarzej złoście i głupie podjudzania.~Przystanął w miejscu, kaj
 8239     3, 27|                kowal rychtował codziennym podjudzaniem, bo sama z siebie to by
 8240     3, 26|           Chodźcie przed dom, bo trza ich podkarmić i przypilnować, aby stare
 8241     3, 28|                   kupię jakiego prosiaka, podkarmię i na kopania przyrosłoby
 8242     3, 31|                  do samego końca; sutannę podkasał, kijem się wspierał, że
 8243     2, 18|               rozgniewana, wdziała trepy, podkasała wełniaka, zabrała szkopki
 8244     4, 40|                  mig opamiętała, opuściła podkasany wełniak i chocia ją ponosiło,
 8245     4, 48|                 kiecki błyskały jej białe podkolania, rozłożył bezradnie ręce
 8246     3, 30|                wielki pod przyciesiami.~- Podkopali się do ojcowej komory!~-
 8247     3, 30|            rozpowiadać, głównie zaś o tym podkopie pod komorę trajkotać.~Zasie
 8248     3, 31|            pilnujesz, że ci się złodzieje podkopują, co! - i już od maci jął
 8249     1, 11|                  wiał po izbie, zawracał, podkówkami trzaskał, a przyklękaniem
 8250     3, 35|                  dudniała pod chłopami, a podkówki szczękały o kamienie coraz
 8251     1, 6 |                  dużej, poradzę jeszcze - podkpiwał.~- Wam to ino przekpiwania
 8252     2, 19|                  wesołe rozmowy wiedli, a podkpiwali półgłosem z rzepeckiej szlachty,
 8253     3, 27|                   przed gankiem ostaje... podkradłem się późną nocą, kiej już
 8254     1, 12|                   rychło, to wnet ci boki podkrzepię, choćby i czystym owsem...~
 8255     3, 33|                   włókach rozwalali.~- To podkup ich, a nie daj! Rusz rozumem,
 8256     4, 45|             Chwała Bogu, już nie uciekną! Podkurz, Jasiu, od spodu, bo się
 8257     4, 45|                   w trybularzu, trzeba je podkurzyć, to się uspokoją! - wrzeszczał
 8258     4, 38|               przypochlebnie. ~- Tęgoście podkurzyli, cały rój się wyniósł.~-
 8259     2, 20|                 bieżyć, bo mi kowal sanie podkuwa.~Odszedł wielce uradowany
 8260     3, 33|                się już zwąchał i konie im podkuwał, ale wykręcał się i ni to,
 8261     4, 48|                    żeby Jagusia była taka podła, nigdy...~- Matka ci to
 8262     3, 31|                bym suchą kiełbasę ćkał?~- Podlejcie se gorzałką, byście nie
 8263     2, 25|            powiedły, a inszych zasie tyle podlejszych drzew, któż to wypowie,
 8264     3, 32|          przebierał się ku dziedzicowi.~- Podleski folwarek kupują czy co?~-
 8265     2, 21|               kroku, bo tak wiało na tych podleśnych wyżniach, że już nie mogła
 8266     1, 12|                jakim dworze, wybielone, z podłogami, czyste! A co sprzętów,
 8267     4, 49|                   szło, kieby kto w nosie podłubywał. Przynajęła nawet komornicę,
 8268     1, 7 |            obchodzili chałupy, żeby jutro podług rozkładu wychodzili na szarwark,
 8269     1, 1 |                  w pośrodku wsi w ogromny podłużny staw i uciekała na północ
 8270     1, 3 |          blichowanego wosku twarz, całą w podłużnych bruzdach zastygłą - poruszała
 8271     2, 16|                    w Betlejem, nie bardzo podłym mieście, narodził się Pan
 8272     4, 40|                  go Rocho, strasząc ich a podmawiając do oporu.~- Uchwalicie po
 8273     3, 27|            sprzeciw.~Juści, że ją i matka podmawiała, i kowal rychtował codziennym
 8274     3, 33|                barzej, snadź przez kowala podmawiany, że tak robił, jak mu się
 8275     2, 20|                pytał niedbale.~- Że ludzi podmawiasz na dwór, że trzeba by cię
 8276     3, 28|               organiście, a Magda kościół podmiecie. Narychtowałem wszystko,
 8277     2, 24|              śniegi z wolna topniały albo podmiękłe, sflażone zieleniły się
 8278     2, 16|                   nie grzesz, nie słuchaj podmów diabelskich, bo na potępienie
 8279     3, 35|                     Ktoś go musiał na nią podmówić - zaledwie zdzierżył wzburzenie.~-
 8280     3, 33|                   ksiądz, snadź przez nią podmówiony, wzywał ich do się, a do
 8281     1, 2 |              światełka... czasem wilgotny podmuch zawiał z łąk, że drzewa
 8282     3, 32|                  ten psi ozór przyrósł do podniebienia!~Przyśpieszyła kroku uciekając
 8283     2, 23|                  szczęścia i tak. rwał do podniebnego lotu, że ni wiedząc wybuchali
 8284     4, 37|                 na wyraju, nim weźmie lot podniebny, a poniesie się tam, kaj
 8285     2, 13|          zakrzepły w szron i starte lotem podniebnym na proch, świat zasypywały,
 8286     1, 3 |                   co na Podniesienie oczy podniesą, ręce rozłożą i westchną
 8287     1, 4 |              dzierżył w garści, bo gdy po Podniesieniu Jambroży zaczął obchodzić
 8288     2, 16|                   z nagła i zostali tak z podniesionymi nożami, zgarbieni, srodzy
 8289     2, 25|                  wyrostków, a wszystko to podniesłszy srogi krzyk jęło gnać ku
 8290     2, 23|                   szelest, jakby skrzydeł podnoszonych do lotu i bijących o śniegi,
 8291     1, 5 |                   tę samą, co się jej tak podobała. - Hale, ino tak przekpiwacie
 8292     4, 48|                mógł spodziewać się czegoś podobnego? Że nawet w myślach nie
 8293     3, 36|                   i myśli, zgoła do słupa podobnej.~Maciej już nie mówił, nie
 8294     3, 26|                 długiego i nie słyszała o podobnym! Złe się tutaj osadziło
 8295     1, 11|                   dajcie!~Naród był syty, podochocony i zmiękły dobrym jadłem
 8296     4, 38|                   Kobyle syny!~- Świńskie podogonia!~- Sobacze pociotki!~Posypały
 8297     3, 31|              zrachować, ile razy zabielił podogoniem z ozimin; wrony łaziły stadami
 8298     4, 46|                   przysłonił świat, Hanka podoiła krowy i Pietrek przyjechał
 8299     3, 31|                   matka rodzona tuliła na podołku dzieciny swoje i przy piersi
 8300     1, 2 |                   wodą, ~Jakże ja ci buzi podom?...~Podam ci ją na listeczku,~
 8301     1, 2 |                 ściółka nie wygrabiona... podorać by trza na kartofle... dobrze
 8302     4, 40|                 ozgniewał.~- Jeszczek nie podorany! Konie stoją przez roboty,
 8303     4, 41|            niekiej konopiasta głowina.~Na podorówce pod lasem komornice rozrzucały
 8304     3, 26|                   do wywożenia gnojów, do podorówek, do siewów, a dzisiaj co?
 8305     4, 42|                  wesoło:~- Pokaż, kaj mam podorywać! Dyć to ja!~Szymek dopiero
 8306     3, 29|                   Stacha, dwóch chłopaków podorywało tuż przy drodze kartoflisko:
 8307     3, 29|                      Teraz już całe staje podorzem do nocki!... - wykrzykiwał
 8308     2, 16|               nocą do domu się dostać, bo podówczas zbóje kryły się w lasach
 8309     2, 24|                   rodzoną macochą... a tu podpala jeszcze! Cud jeno, że cała
 8310     2, 24|                głośno wołać, by przywieść podpalacza, skuć w, kajdany i do urzędu
 8311     2, 24|               wołał o synach wyrodnych, o podpalaczach ojców rodzonych, o uwodzicielach
 8312     2, 24|                 innym, a choćby i widział podpalanie, świadczyć nie może, bo
 8313     2, 20|                wypatruje jeno sposobności podpalenia; co innego nie przychodziło
 8314     2, 24|                   obchodziły posądzenia o podpalenie ojca.~- Niech mi to do oczów
 8315     2, 24|                  Antek dawno się odgrażał podpaleniem, że stary już z dawna wiedział
 8316     2, 24|                   baczenia, bo choć o tym podpaleniu różnie różni powiadali,
 8317     2, 24|                 widno, co bez złość Antek podpalił. ~- Abo się to nie odgrażał?~-
 8318     1, 6 |                   groblę, bo tak potężnie podparł, aż koń ruszył z kopyta
 8319     3, 28|                Wywarła je z trudem, mocno podparłszy kołkami.~- Wieje sielnie,
 8320     2, 22|                   dziećmi.~- Poorzą tobą, podpasą, to jesienią powrócim cię
 8321     1, 5 |                 im ino czasu ostawało, to podpasały maciorę i te gąski wybrane
 8322     3, 28|                   na drugą.~- Będzie czym podpaść maciorę i la krów też starczy
 8323     2, 14|                  taki pan! Wy macie gęsi, podpaście trochę, kupię na święta.~-
 8324     1, 5 |                   Józką pognały maciorę i podpasionego wieprzka, a Antek powiózł
 8325     2, 14|               wiosnę młode, mnie potrzeba podpasionych. Chcecie, to możecie brać
 8326     4, 40|                   la sądu, co? Dobrze się podpaśli za wasze pieniądze. Niezgorsze
 8327     3, 27|                 kołek, sama, nikt jej nie podpatruje, nikt nad nią prawa nie
 8328     3, 33|                   Schowajcie dobrze, a to podpatrzą i jeszcze wama ukradną.~
 8329     1, 11|           papierosa abo i te ściany mocne podpierać.~Jagnę wprowadziły kobiety
 8330     1, 6 |              Jagna szła z drugiej strony, podpierała ramieniem wóz i rozmyślała,
 8331     3, 33|                  chłopakami wzięli się do podpierania chałupy.~Ale skoro słońce
 8332     1, 11|           zwyczajnie kobiety, kiedy sobie podpiją i ozorom wolność dadzą.~
 8333     2, 19|                 Mateusz zaś, że sobie był podpił niezgorzej, pokrzykiwał
 8334     3, 34|                  gęby, trzymam! - mruczał podpiły zdziebko Sikora wspierając
 8335     3, 35|                  rejenta jeszcze aktu nie podpisali~- Mnie się przysięgali,
 8336     4, 40|               jednym, a kiej przyszło się podpisywać, to jeden drapie się po
 8337     2, 18|                  do komisarza.~- Samem ją podpisywał i twardo będę przy tym stojał,
 8338     1, 4 |         gospodarzy ,a ona ,że to już była podpita nieco ,ujęła się pod boki
 8339     2, 19|                 śmiechu; a on rad wielce, podpity niezgorzej, rozparł się
 8340     4, 42|               Szymek niemało się puszył i podpiwszy se galancie, darł się między
 8341     3, 33|                 się zaraz do obciesywania podpór do chałupy, zaś Kłąb fajkę
 8342     2, 17|                      A wy jak ten judasz, podpowiadacie swoje, a cieszycie się z
 8343     3, 33|                   za barłogiem rozgląda - podpowiedział Mateusz.~- Ho, ho, to ino
 8344     3, 29|                   naród ku lepszym myślom podprowadzić...~A że człowiek był mądry,
 8345     4, 37|                    Przyjrzyjcie mu się! - podprowadził je bliżej, klepiąc z lubością
 8346     4, 49|    niesprawiedliwa! - wybuchnął Mateusz i podprowadziwszy go pod chałupę sam zajrzał
 8347     1, 4 |                   gęsto pysk miał zbity i podrapany. Ale że dzisiaj ochlał się
 8348     3, 33|                   dobra, a jeszcze lepsze podrastają, poczekam... - powiadał
 8349     1, 10|               jako te indory, kiej je kto podrażni... a tak głośno, że i po
 8350     4, 45|               przyniósł koniom koniczyny, podrażnił księże indory, jaże się
 8351     4, 44|           przeszedł kości, że stali jakby podrętwieli spozierając po sobie niemo
 8352     3, 34|                   co mi wstyd rozpowiadać podrobnie. Stary jeszcze rzęzi, a
 8353     4, 40|           powitanie.~- Niezgorzej, widzę, podrosłeś! - ozwał się łaskawie do
 8354     1, 9 |                    Kuba, kupię. Niech ino podrosnę na parobka, to zaraz pojadę
 8355     4, 45|            środkiem drogi rozpowiadając o podróży.~- Patrz no, jak się bęben
 8356     3, 28|                swoje wymysły i wszystkich podrychtowywał.~Nie dziwota też, że i teraz
 8357     2, 19|                dyle skowyczały i szynkwas podrygiwał!~Zabawa była sielna, boć
 8358     1, 11|             przystrojne we wstęgi, wesoło podrygiwały.~Za muzyką szły oba dziewosłęby
 8359     2, 20|                  niej podnosił i złość ją podrywała coraz częściej. Wielce jej
 8360     4, 41|                   i z wolna się nadziewał podrzucając niekiej glonki chleba boćkowi,
 8361     2, 14|                  zestraszone, a Hankę tak podrzucała niespokojność, że rady sobie
 8362     1, 11|                 idzie, byle mu ino chleba podrzucił! Dobrze widzę, że mu się
 8363     4, 40|                 się sama jak fryga; kurom podrzuciła przygarście ziarna, świniom
 8364     3, 30|                  Hankę, a Jagnę jakby coś podrzuciło z miejsca, że uciekła z
 8365     3, 31|                   odchowanie, niby z tych podrzutków...~- By je głodem zamorzyć,
 8366     4, 40|                  a chodźże i ty do ojca - podsadziła starszego, że jął się gramolić
 8367     2, 16|                   stoły płótnem bielonym, podścielano sianem i wyglądano oknami
 8368     3, 32|                  świnia, słomę wyciągał z podściółki.~- Kubie by serce pękło,
 8369     4, 48|                 dziwnie zbolałą, zaś oczy podsiniałe i, jeszcze szkliste od łez,
 8370     2, 19|                próżno chciała się wyrwać. Podskoczył wtedy Boryna, rozwalił koło,
 8371     1, 4 |              pięścią w stół, aż kieliszki podskoczyły.~- Co się Kuba rzuci! Niech
 8372     4, 45|              przed nią w piasku, a stadko podskubanych gęsi szczypało trawę między
 8373     3, 27|                    Że wójt za nią chodzi, podskubuje, słodkie słówka prawi, do
 8374     1, 2 |        podwiniętymi do ramion rękawami -- podskubywała gęś.~- Urodna jucha, to
 8375     4, 43|                   by ktoś nieproszony nie podsłuchał, gdyż zeszli się na cichą,
 8376     2, 20|                  po chałupach z kądzielą, podsłuchiwała, a judziła jednych na drugich
 8377     4, 39|               radziły z dobrodziejem, nie podsłuchiwałem juści, a mówię, co me jeno
 8378     1, 12|           dudniały jakby spod wody.~Młódź podśpiewywała czasami, to kuma jaka zawiedła,
 8379     4, 44|                 drugi pleców za niego nie podstawi... To wama mówię, taniej
 8380     1, 11|                   ziemię, że mu to i nogi podstawiali, a Józia tak utrafnie kicała,
 8381     1, 12|                 zaniósł mu pełne wiadro i podstawił do picia.~- Takim chory,
 8382     3, 30|                  wpół ująć, ale mu któraś podstawiła nogę, że runął jak długi
 8383     3, 28|                 aż po osadę wbił w serce.~Podstawili niecki, krew chlusnęła kiej
 8384     2, 13|              ducht przebity w śniegach, a podstemplowany czarniawymi pniami topoli,
 8385     2, 20|                  rozważał, jaki to będzie podstęp.~- Uradzilim przypuścić
 8386     3, 27|                   w garście... - dorzucił podstępnie.~- A co, to jutro za stodołą
 8387     2, 24|               baby zaś jęły sobie trepami podsuwać zapaskę, oglądać, a coś
 8388     2, 16|                   Jezus.~Ogromny a ciągle podsycany ogień wesoło trzaskał na
 8389     3, 29|              gniazd, na wyżnich miejscach podsychały role, wody opadły i ziemia
 8390     3, 36|               płomień nie mający się czym podsycić.~Tyle jeno teraz wiedział,
 8391     3, 27|              opłotkach, aż znowu wyjrzała podszczuwając jeszcze. Łapa rzucił się
 8392     2, 20|                 cięgiem, mało jeść dawał, podszczuwał, że nocami pies latał i
 8393     1, 12|                 progu stajni i skowyczał. Podszedłem, patrzę, Kuba leży przewieszony
 8394     4, 39|                 jeno całe, a i to już raz podszywane - tłumaczył, chytrze ściągając
 8395     3, 30|                      urwała porywając się podtrzymać Hankę, lecącą na ścianę.~-
 8396     4, 45|                  znosić przeróżne smaki a podtykać, a molestować i zachęcać
 8397     2, 20|                  ją wzieni, nie ja wam ją podtykałam ni ona sama! Mogła se iść
 8398     2, 20|                  też siedział na ziemiach poduchownych, kowal toż samo, ale nie
 8399     2, 19|                  rumiana i w sobie wielce podufała, była Sochówna, skrzat ledwie
 8400     4, 42|                 nijakoś mu się było z nim podufalej stowarzyszać.~- Zawdyć to
 8401     3, 33|                   już go przypuszczała do podufałości rachując, co potem prędzej
 8402     1, 11|                przez to, że mocno w sobie podufały i rozrosły, to i posturę
 8403     2, 25|          przepłakała całe długie noce, aż poduszka była mokra, a nieraz te
 8404     1, 12|                   że trzeba było je nożem podważać by mu nieco wody wlać do
 8405     2, 13|               ściany, tłukła się o węgły, podważała okapy, za przyciesie się
 8406     2, 25|                  że kiej ten kierz, ryjem podważony, wyleciał w powietrze i
 8407     1, 5 |                 bieliło się stadko gęsi z podwiązanymi skrzydłami, to grzebieniaste
 8408     4, 43|               wraz poniesły w jakiś cichy podwieczór, sczerwieniony od zórz,
 8409     4, 45|                 jako musiało już być kole podwieczorka.~- Póki nie tknę tej zadry,
 8410     2, 20|                  mu i teraz dawała lepsze podwieczorki, więcej omasty, a czego
 8411     3, 28|              wciąż wzmagał i tak jakoś ci podwiewał z dołu, iże poszycia na
 8412     1, 5 |                bryczki i jął dziękować za podwiezienie.~- Pod wieczór wracamy,
 8413     3, 36|            powrotem.~Pozrucali spencerki, podwinęli portki do kolan, rozstawili
 8414     4, 40|                 na jednej nodze i ze łbem podwiniętym pod skrzydło, zaś w opłotkach
 8415     1, 3 |                   do smętarnich wrótni, i podwiózł pod smętarz, gdzie pod kamiennym
 8416     1, 2 |                tyla nabrał... A na bezrok podwiózłbym gnoju, a uprawił i pszenicy
 8417     1, 12|              wójta, żeby ci na jutro dali podwodę i odwieźli do miasta.~-
 8418     4, 45|                   zamówta se jeno przódzi podwody na swoje kości...A podejdź
 8419     2, 16|           granatowe kapot co do jednej, w podwójnych zapasach i w czepcach pookręcanych
 8420     4, 49|                   rozlały się po drogach, podworcach i klepiskach, trzęsły się
 8421     2, 25|                  jajach, rozkrzykiwały po podwórcach.~A że dnie były coraz dłuższe,
 8422     1, 2 |                 Rozdział 2~ ~Na Borynowym podworcu, obstawionym z trzech stron
 8423     3, 34|                  I tyś przyszedł na nasze podwórko... juści... galantyś, widzę...
 8424     3, 31|                  się głosy, ze wszystkich podwórz wytaczały się wozy, wszystkimi
 8425     4, 41|                 oganiając od ukąszeń.~Nad podwórzem wisiała senna, przygniatająca
 8426     3, 26|                chłopach też trza myśleć i podwozić im to pożywienie, to grosz
 8427     2, 15|              wszystko było, ani rad był z podwyżki, ani cieszyło go zbytnio,
 8428     3, 34|               kolorów, zaś w pośrodku, na podwyższeniu, stanął ołtarz, przykryty
 8429     1, 3 |                  podciął batem źróbkę, że podyrdała truchcikiem po wyboistej,
 8430     3, 29|                deliberując, kaj się mogło podziać.~- To nie psia robota: wyraźnie
 8431     4, 39|                 nie pogryzą kiej psy przy podziale. Mawiam ciągle z ambony:
 8432     4, 39|                      Nie on jeden jest do podziału.~- Aleć on najstarszy, to
 8433     3, 29|                postać.,. Ale gdzie się wy podziejecie?.. mówię: gdzie?...~Naraz
 8434     3, 30|                  że huknęli mu śpiewkę na podziękę i do organistów pociągnęli.~
 8435     4, 41|               mogąc wykrztusić tego słowa podzięki.~- A może ta i co więcej
 8436     2, 14|            jeszcze mi potrza.~Jeszcze raz podziękowała, ale ciszej jakoś i chłodniej -
 8437     3, 32|                 na tego łysego konia...~- Podziękuj Bogu, że gorszegoś nie oberwała! -
 8438     3, 34|                    Wróci chłop, Panu Bogu podziękujecie. Gdzie to Jagusia?~- Dyć
 8439     2, 16|                   Boryna się przeżegnał i podzielił opłatek pomiędzy wszystkich,
 8440     1, 3 |                  i kowal umieją...~- Ale, podzieliłby, się kiej wilk z owcą.~-
 8441     4, 38|              kredą znaczył, jak by się to podzielili ziemią i co by wypadło na
 8442     4, 40|                głowie, jak się to grontem podzielim, nawet już o kobiecie la
 8443     4, 39|                  mam. Antek wróci, to się podzielita.~- Kiej tam on wróci, a
 8444     3, 35|          podleskie ziemie.~- Gronty łacno podzielne! - rzekł stary Kłąb.~- Juści,
 8445     3, 33|                   siebie, płotami a drogą podzielone, w koszulach jeno i wełniakach,
 8446     4, 41|                groziła obtaczając na nowo podziurawione bochenki.~Przyleciała Józka,
 8447     1, 5 |             Przejrzał to wszystko Boryna, podziwował się nad niejednym, pogwarzył
 8448     3, 30|                     szepnął cicho.~- A to pódźmy!~Szli w milczeniu, nakryci
 8449     3, 30|                 skowronkowe pieśni słodko podzwaniają...~Rozmadlali się z wolna,
 8450     3, 33|                   gasił świece i kluczami podzwaniał.~Tereska żołnierka, która
 8451     2, 19|           napełniał izbę i coraz częściej podzwaniały kieliszki, i coraz gęściej
 8452     3, 29|               przy ludzkiej pomocy rychło podźwigną, że nie ostaniesz tak długo... -
 8453     3, 36|           nagarnąwszy tyla, iż się ledwie podźwignął, przeżegnał się, spróbował
 8454     2, 22|                   całą belkę, a jeszcze i pofarbowała lubryką czerwoną i niebieską,
 8455     3, 26|          popstrzyły wapnem szare ściany i pofarbowały ramy okien na niebiesko.~
 8456     4, 45|                 dojrzewające małgorzatki, pofiglował ze źrebakiem i był wszędy
 8457     3, 28|                  pokumać, bych jeno sobie pofolgować i użyć! - rzekła wyniośle
 8458     4, 49|                   uszy kładła, a i drugie pofolgowały se niezgorzej, że już wrzało
 8459     4, 41|                   jeno człowiek raz jeden pofolguje, a już się tak pokuma ze
 8460     3, 30|                   zachód i na kraj świata pofrunęła. Wzbierała w niej jakaś
 8461     2, 15|                      robota nie ptak, nie pofrunie, a narywać się la młynarza
 8462     4, 39|              powiem Antkowi, niech z wami pogada o tej radzie.~Ledwie się
 8463     4, 45|                  Pewnie spotkał znajomą i pogadają. To on tu zaraz nadjedzie.
 8464     2, 16|              jeszcze parę dni przetrzyma.~Pogadała po cichu z kowalową i pobiegła
 8465     4, 45|                    to się żartem wykręca, pogadam i ja z tobą, niech no cię
 8466     1, 4 |              sąsiadów pójść nie pójdzie i pogadaniem serca nie ucieszy. Dałby
 8467     4, 40|               Juści, co nie słyszała tych pogadek, ale przyleciawszy do chałupy
 8468     2, 15|                paru chłopów w kożuchach i pogadywało wesoło, byli to ludzie z
 8469     1, 2 |             skrzybot łyżek słychać było a pogadywania.~Boryna szedł coraz wolniej,
 8470     2, 22|              wilki, jako te psy Jezusowe, poganiały pilnie strasząc go wyciem,
 8471     3, 28|          przebiegały rozczapierzone kury, poganiane przez wiater, gęsi siedziały
 8472     3, 32|                   jeno na przyprzążkę, do poganiania.~Cóż, kiej robota szła niesporo!...
 8473     2, 22|         skrzykiwać naród na wojnę przeciw poganom.~Zafraswał się wielce Jastrząb,
 8474     2, 22|              postronkach pędził do swoich pogańskich krajów.~Trza się było gotować
 8475     4, 49|              Choćby i Mateusz, też nie do pogardzenia, chłop zmyślny, poczciwy...~
 8476     4, 43|           żałośnie.~Ale cóż, kiej się tak pogarszało, że Jagustynka wzbroniła
 8477     3, 36|                 ze sił i srodze spłakana, pogasiwszy światła też się położyła.~
 8478     2, 17|               cudeńkach - po onych dniach pogasłych, po czasach pomarłych, a
 8479     4, 45|                dumą, wdając się w szeroką pogawędkę o synu, lubiła ją bowiem
 8480     1, 6 |             grzędach krzekorzyć zaczęły i pogdakiwać.~
 8481     1, 2 |            ściskała kolanami, że gęś jeno pogęgiwała z cicha a boleśnie, i odpowiadały
 8482     1, 3 |                ino wzdychała do obrazu, a pogląda ła na Kozła, który skakał
 8483     1, 4 |                  kieliszek, splunął i jął poglądać po karczmie; wypił drugi,
 8484     4, 40|                 Józkę o wszystko.~Kobiety poglądały na się, do cna stropione
 8485     1, 12|                 choć oni żyją... - myślał pogładzając psi łeb.~Gorączka mroczyła
 8486     4, 45|                cała we złocie i koralach. Pogładziła me po głowie i rzekła: "
 8487     3, 27|           polizywać ręce, że rada nierada pogłaskała go po łbie.~- Drugi człowiek
 8488     4, 45|              obcego psa nie przepuści bez pogłaskania. A którąż to spotkał?~-
 8489     1, 4 |            koszuli tylko, bo ciepło było, pogłaskiwał siwą brodę, kiwał się i
 8490     3, 29|                rad, kiej go poczciwa ręka pogłaszcze... - szepnęła łzawo, ale
 8491     4, 45|                  wieś huczała przeróżnymi pogłosami niby ten ul rozbrzęczany,
 8492     4, 45|            gąszczów trzęsły się cichuśkie pogłoski stworzeń przeróżnych, a
 8493     3, 32|                kwiatami. Zaś wieś galanto pogłośniała; kurzyło się ze wszystkich
 8494     2, 19|                  bo pono stary Boryna się pogniewał i nie chciał - tłumaczył
 8495     1, 6 |               mogił zapomnianych i krzyży pogniłych i płynął światem całym;
 8496     2, 24|               roztocz zalewała cały świat pogodną jasnością i prawie wiośnianym
 8497     3, 35|                   ku lasom, niebo wisiało pogodne i jasne, zaś skraje były
 8498     4, 49|             dniach, że czas był wybrany i pogody cięgiem dopisywały, to wzięli
 8499     2, 20|                 strapił i jął namawiać:~- Pogódźcie się, odpuście mu co gruntu,
 8500     2, 25|                 co dnia razem spać chodzą pogodzeni. Nie, nie poredziła tego,
 8501     2, 25|                  tak było, bo ano od dnia pogodzenia się z żoną, na co tak rychło
 8502     3, 36|           powiadał wczoraj, jako dziedzic pogodzi się z nami.~- Jeno mi dziwno,
 8503     3, 26|           rozumiała też, jako przy takiej pogodzie najwyższy już czas do wywożenia
 8504     2, 20|                  bo się już był ze starym pogodził, a zaraz od proga zawołał:~-
 8505     3, 32|                   wychylała z domu, że to pogorszyło się jej po wywodzie. Dzisiejsza
 8506     2, 24|                   należy: cała wieś mogła pogorzeć! ~- A tom już spała w najlepsze,
 8507     2, 24|                  i ci, którzy czuwali nad pogorzelą i strzegli, by w razie odnowy
 8508     2, 24|                jeno dwa słupy sterczały z pogorzeli, opalone kiej głownie, na
 8509     2, 24|                 już każdemu było pilno na pogorzelisko, że niejeden pacierze jeszcze
 8510     1, 8 |                    ale zawdy wolałabym ja pogospodarzyć tu na groncie, w ciepłej
 8511     3, 27|                zmierzch już zapadał, izba pogrążała się w cieniach, kiej wyszli
 8512     4, 37|                  i pola jakby się z wolna pogrążały w tym rozbełkotanym, białawym
 8513     3, 36|              piały, noc była późna, pola, pogrążone w głęboki sen odpoczywania,
 8514     1, 1 |            ogromnych, w jesiennej zadumie pogrążonych ziemiach, to po bladym niebie
 8515     4, 44|                   pojedyncze słowa klątw, pogróz i przekpiwań latały nad
 8516     1, 10|                   samymi przekleństwami a pogroźbami. Hanka ryknęła nowym, ogromnym
 8517     4, 49|       przekładania, zaś Jędrzych na jakąś pogrozę odburknął hardo:~- Bo ciepnę
 8518     3, 30|                  noc ściągają, by ino nie pogrubieć. Taka moda dworska, aby
 8519     1, 9 |              niektórzy to i na skrzypkach pogrywali, i pieśni wyciągali jękliwymi
 8520     4, 39|              ostawił, to się przecież nie pogryzą kiej psy przy podziale.
 8521     1, 12|             samemu ckni...~Począł glamać, pogryzać, żuć, ale nie mógł nic przełknąć.~-
 8522     2, 20|                  karczmy, to pies Borynów pogryzł Walkowego chłopaka, że precesem