Tom, Rozdzial

 8523     1, 10|                   przysiadł przed komin i pogrzebaczem tak dziabał w głownie, aż
 8524     3, 36|                komory i po długim namyśle pogrzebał w kominie, zaś potem, jak
 8525     4, 45|          wszystkie do roboty, to kokoszki pogrzebią w śmieciach, gadzina pochrząka
 8526     3, 31|            kradzieżom. Dzień nastał iście pogrzebowy, że zaś i pogoda się przemieniła,
 8527     2, 24|                wiedziano, co się stało.~- Pogrzebta no, chłopaki, może najdzieta
 8528     4, 48|                     Postanowił wracając z pogrzebu, ale nie mógł się prędko
 8529     4, 45|                godzi z chłopami o śluby i pogrzeby, sam, słyszane to rzeczy!
 8530     2, 18|                jak się, jucho, rzemieniem pogrzeję, to zapamiętasz.~- Kiej
 8531     4, 40|                   śniadanie i wypędzaj, a pogub mi owce, jak wczoraj, to
 8532     1, 11|              dziewczyny, czego innego nie pogubiły po nocy!~Słuchał to ich
 8533     4, 40|                  cielaki z bekiem szukały pogubionych matek; paru pastuchów jechało
 8534     3, 31|                 ugorach stawali i wesołym pogwarem, szumnie i rozgłośnie kiej
 8535     4, 42|                   i ów, ale że nierad był pogwarom, to jeno z dala poglądali
 8536     4, 41|               trzęsło od przedwieczornych pogwarów i wrzasków dzieci, kąpiących
 8537     1, 8 |                 były do cna rozmiękły, to pogwarzano o tych zmówinach po chałupach
 8538     3, 28|                odwiedzić ojca i z siostrą pogwarzy, z którą się już była całkiem
 8539     1, 5 |             podziwował się nad niejednym, pogwarzył coś niecoś ze znajomkami
 8540     1, 11|                 po kieliszeczku słodkiej, pogwarzyły, nadziwowały i rozbiegały
 8541     1, 3 |          Dominikowa, ze mną, ckno samemu, pogwarzym...~- A dobrze, ino skoczę
 8542     1, 3 |                umęczenia i gorąca, czasem pogwizdał a milczał, i coś żuł, coś
 8543     4, 42|                już bym to dawno zrobił!~I pogwizdując leciał na wieś szukać uciechy.~
 8544     1, 5 |                  przez ramię na chłopaka, pogwizdującego koniom, że to przystanęły
 8545     1, 5 |             odwrócił się gwałtownie i jął pogwizdywać ze złości, a stary, chociaż
 8546     1, 7 |                 parobki, to żeby na ganku pogzić się z dziewczynami.~A Kuba
 8547     4, 49|                krwi, w porwanym odzieniu, pohańbiona na wieki, skrzywdzona ponad
 8548     3, 34|                   się nad światem, wiater pohukiwał wysoko, że tylko co najwyższe
 8549     1, 11|                  te piosneczki...~...Basy pohukiwały do taktu i buczały drygający
 8550     4, 41|                dalekich leciały grubaskie pohukiwania bąków, zaś nad polami wisiała
 8551     3, 35|            przyobiecał chłopakom; odeszli pohukując z radością; on siedział
 8552     4, 40|                 zawinął go w róg kapoty i pohuśtywał.~- Rocho mu na imię! Pietras,
 8553     1, 10|                 Hanka szlochała z cicha i pohuśtywała dziecko, bo skamleć poczęło.~-
 8554     2, 17|                trze ją jeszcze śniegiem i poi, ale pono lekować się będzie
 8555     3, 29|                 inwentarz, rznąć sieczkę, poić, drwa rąbać lebo i z lasu
 8556     3, 28|              możesz co oberwać! Krowy ano pój, siano zakładaj i sieczkę
 8557     2, 18|                 raz na dzień gorącą warzę pojada i z głodnym brzuchem spać
 8558     1, 2 |                   wygoda - ciągnął dziad, pojadając.~- Dopiero by na wsi wydziwiali -
 8559     3, 30|                    Może by nawet i więcej pojadł, ale Józce się przykrzyło
 8560     1, 5 |               Jeść wam się nie chce?...~- Pojadłyśmy już chleba.~- Kupię wam
 8561     3, 34|             chcieli wypocząć w chłodzie i pojamorować. Jaże buchała od nich gorzałka!
 8562     3, 30|              głowami nisko przychylonymi. Pojaśniał ją niekiedy, wtedy podnosiła
 8563     3, 30|                wypychają lebo gałganami - pojaśniała stara.~- A w pasie wcięte
 8564     2, 18|             zapowietrzony! Niech się jeno pojawi w chałupie! Albo i ten dziedzic,
 8565     3, 30|                wsie nie poleciały! Kiedyż pójdzieta?~- A zarno no kościele.~
 8566     1, 10|               młóci u organisty, to i tam poje i jeszcze czterdzieści groszy
 8567     4, 38|                 zarno po ojcowym pochowku pojechałam, ale powiedzieli w urzędzie,
 8568     3, 30|               głęboką radością. Wolniuśko pojedali nadziewając się z rozmysłem,
 8569     3, 28|                którą się już była całkiem pojednała od czasu przeprowadzki do
 8570     2, 22|                  pomarł bez Sakramentów i pojednania z Bogiem; to chociaż zakazywał,
 8571     2, 18|              wełniaki kobiet i widni byli pojedynczo.~- Co to za ludzie, z jarmarku
 8572     3, 30|           wypatrując większego kawałka.~- Pojedzcie i wy, gospodyni: głodzeniem
 8573     2, 20|          przywiozłem powiestki, kupą całą pojedziecie, ale dwór winowaty, to niech
 8574     4, 49|                   że chwiał się w sobie z pojękiem niby drzewo targane przez
 8575     1, 5 |              dziady jeszcze gdzieniegdzie pojękiwali spod ścian i w karczmach
 8576     4, 41|               kieby nieżywe, a prosiaki z pojękiwaniem rozwalały się w błocie pod
 8577     1, 5 |                wsi - nic, jeno ten wiatr, pojękujący w strzechach, jeno te dżdże,
 8578     2, 15|              Hanka nic z tego jeszcze nie pojęła, bo o niczym nie wiedziała.~
 8579     3, 26|                chleb mam, to se wdrobię i pojem galanto.~Jakoż Kłębowa wnet
 8580     3, 32|                rada temu, że ją jakaś moc pojena i ponosi, ale skoro ją rzucił
 8581     3, 32|                 strażnik do kreminału nie pojmie!... - wydziwiała.~- Prawda,
 8582     1, 7 |                  Chrystus Przenajświętszy pojrzał miłościwie na niego w tej
 8583     3, 32|            doszczętnie, jaże uderzyła się pojrzeniem o pusty świat i przystanęła
 8584     1, 7 |       niecierpliwością oczekując zmroku i pójścia do Borynów na to obieranie
 8585     2, 19|              przechodzi wpodle, jakby nie pojstrzegając.~Mateusz się uniósł i zawołał:~
 8586     3, 31|               radośnie, jako we czwartek, pojutrze, zjadą się całą hurmą sąsiedzi
 8587     4, 40|                spowiedź i zgoła niełacnym pokajanie, ale przemógł hardość, zdusił
 8588     2, 25|                Lipczaki, choć zmordowani, pokaleczeni, okrwawieni, napełniali
 8589     1, 4 |            miejska, bo w czarnej kapocie, pokapanej woskiem na plecach, i w
 8590     4, 49|              grzechów i przyszedł czas na pokaranie! - ryczał kiej byk, jaże
 8591     1, 4 |               kraju łąk pod krzami, Hanka pokarmiała dziecko, bo płakać poczęło,
 8592     3, 26|                   że wszystkich karać nie pokarzą, jeśliby na to przyszło,
 8593     4, 44|                  na nogę, jęli chrząkać a pokasływać, a nikt jeszcze nie wiedział,
 8594     2, 15|                udają, a całych portek nie pokażą mamrotał wciąż Mateusz. '~-
 8595     3, 30|                   wszystko prawda, co tam pokazane? - przystanęła.~- Wszystko,
 8596     3, 27|                   nadziei, żądna roboty i pokazania, że poradzi wszystkiemu,
 8597     2, 22|                   komorze - rzekł Kłąb.~- Pokażemy wraz! Hej! graj, piszczało!
 8598     1, 7 |               jaka ostatnią... ani mi się pokazuj na oczy!... - wrzasnęła.~-
 8599     4, 39|                wam, pomoże!~Zażył tabaki, pokichał siarczyście i wycierając
 8600     1, 5 |        pstrzykając w tabakierkę.~Zażyli i pokichali solennie.~- Cóż tam u was?
 8601     1, 10|                   w tym głowa, że już tak pokieruję, co wszystko będzie nasze...~-
 8602     3, 33|                   sięga, każden jak miód, pókiś mu miła. Pomiarkuj sobie
 8603     1, 2 |                  a granula zarno się jęła pokładać, a porykiwać, a stękać,
 8604     4, 39|                    Hanuś! - prosiła Józka pokładając głowę na ławkę.~- A zadrzyj
 8605     1, 11|                śmiechem, a młynarz aż się pokładał na stole i pięścią grzmocił
 8606     3, 32|            Chłopaki będą brały dzisiaj na pokładankę po kopcach! - zaśmiała się
 8607     2, 17|                  do jadła, choć już łyżki pokładli, buchała ni z tego, ni z
 8608     1, 3 |                rynku, naprzeciw ogromnego poklasztornego kościoła, czekało już sporo
 8609     2, 22|                  i rzekła:~Wieki tak całe poklęczysz za grzechy, popłaczesz,
 8610     4, 46|               raje pokazywał, że dusze im poklękały w zachwyceniu, oczy widziały
 8611     3, 26|                 brodziły bociany raz wraz poklekujące, i kapuśniska tak jeszczech
 8612     1, 1 |                 do drogi, uniósł się żywo poklepał je przyjaźnie po karkach,
 8613     1, 3 |                  Złość w nim zbierała, aż poklinał z cicha i rzucał szmatami
 8614     1, 10|                tym będzie... a nie zrobi, pokłócą się... stary go wypędzi...
 8615     4, 37|                  chyliły się przez okna w pokłonach głębokich, a ze dworu raz
 8616     2, 16|               anielskimi do stajenki onej pokłonić się Narodzonemu! Wraz z
 8617     4, 37|       gospodarzowi w tym kornym, ostatnim pokłonie.~Księża pieśń rozpłynęła
 8618     4, 42|                   ucałował, famieliantorn pokłonił się w pas, przeżegnał się,
 8619     1, 3 |                przyszło?~- Tyla, żeby was pokłyźnić a podać na pośmiewisko i
 8620     3, 35|                  wysiedzicie! Przyszlim z pokojem, a wy chceta wojny! Dobra,
 8621     3, 30|          Powiadała mi jedna dwórka, co za pokojową była w modlickim dworze,
 8622     1, 9 |               moja... i ta Józefka, co za pokojówkę była... pobite leżą na śmierć
 8623     3, 30|                 albo że to głos pomarłych pokoleń Borynowych, co w noc tę
 8624     1, 9 |             pokotem rody całe, wsie całe, pokolenia całe- tam się już nikt nie
 8625     3, 26|            świegotem przez wielkie drzwi, pokołowały błądząco w cichościach i
 8626     2, 25|                   przewagi i przekpiwać z pokonanych, gdzieniegdzie już i śpiewy
 8627     1, 2 |              dorznąć musiałem, roboty nie pokończone, a tu człowiek sam kiej
 8628     4, 42|                  Szymek, chociaż wszystko pokończył, łaził jeszcze czegoś, przeciągał
 8629     2, 22|             człowiek, mądry, wyrozumiały, pokornego serca i sprawiedliwy dla
 8630     4, 45|                 uśmiechała, pełna cichej, pokornej szczęśliwości a czekania.~
 8631     4, 49|            jeszcze, ale już słuchał coraz pokorniej. ~- Juści, że każdy ma prawo
 8632     1, 10|           obmierzły jej płakania i ta jej pokorność, i te jej psie, skamlące
 8633     3, 35|                    Śmiałem to? Jaguś... - pokorny już był i dobry. ~- Aleć
 8634     2, 22|               ugor, by go przemęczyć i do pokory nagiąć, ale koń ciągnąć
 8635     4, 41|               przeciem z Turkami wojował. Pokorzylim ich do cna!~- Pietrek, kajże
 8636     3, 36|              spieki, duszno było, jeno od pokosów bił ostry zapach traw rozprażonych,
 8637     2, 25|                    prawda! Łąka dobra dwa pokosy-daje - dworska juści; najlepsze
 8638     1, 6 |          przyszedł z wojska... i tak mówi pokracznie, że go i wymiarkować trudno...~
 8639     1, 3 |                  gęś dobrodziejowi to kto pokradł, co?...~- Widziałaś, co?
 8640     3, 26|                   leżały lipeckie ziemie, pokrajane w pasy, kieby te postawy
 8641     1, 11|             roznosiły na przetakach chleb pokrajany i placki.~Wrzawa podnosiła
 8642     4, 45|              trybularzem, Jambroż dzwonił pokrapiając raz po raz i w takiej ano
 8643     2, 16|                   na ręce rękawy, że i on pokraśniał jak burak i wziął w koszu
 8644     2, 19|              wcale, dojrzała wnet Antka i pokraśniawszy z radości, jako ta woda
 8645     4, 41|                  ale cosik jeno mruknął i pokręciwszy się po obejściu poszedł
 8646     4, 42|              niekaj z trudem wynosiła się pokręcona sosenka, to kępa olch lub
 8647     3, 32|              migotała w słońcu i wiła się pokrętnie wskroś łąk zielonych, nabitych
 8648     4, 46|               srebrzystą miedzą obrzeżoną pokrętnymi cieniami drzew, naraz zadrgało
 8649     4, 49|                      Wiecie, trza tą wodą pokropić Jagusię trzy razy na dzień
 8650     3, 26|               przy trumnie, ze światłem i pokropieniem choćby w kruchcie! Juści,
 8651     2, 25|                    paru już z nich leżało pokrwawionych, a insze zaś zmordowane,
 8652     1, 11|                   ją w pośrodku na dzieży pokrytej pierzyną - druhny porwały
 8653     2, 23|                  się ciężko ruchem drzew, pokrytych nadmiarem kwiatów i kolebiących
 8654     3, 31|             narządzić i podać im na stole pokrytym czystą płachtą.~Sielnie
 8655     4, 37|              powietrze, zaś na glinianych pokrywach dymiły jałowcowe jagody
 8656     4, 47|                  do piersi, objęła sobą i pokrywając pocałunkami zaskamlała całą
 8657     2, 24|                   i lśniły się we wodzie, pokrywającej lód.~Zmiękł znowu w sobie
 8658     3, 28|                  przetak i maziste błocko pokrywało podłogę.~- A bo to jest
 8659     2, 21|                   sączyło się przez grubą pokrywę śniegów, wiszącą na czubach
 8660     1, 5 |                   matka zimy.~Ino się tym pokrzepiano, że nie ma jeszcze pluchy,
 8661     2, 25|                   było napić gorzałki dla pokrzepienia, drugie zaś piwo la ochłody
 8662     2, 25|                    to i na ból nie bacząc pokrzykali wesoło a rozgłośnie - i
 8663     1, 11|                  bić i ostro, po mazursku pokrzykiwać: "da dana!"~...Owe obertasy,
 8664     3, 32|                  zażyły, co te karmiki na pokrzywach z plewami. ~- Dyć o suchym
 8665     3, 26|                  posiekanego jajka wraz z pokrzywami i kaszą i przykucnęła przy
 8666     2, 19|               swoje.~- A wszyscyśmy tutaj pokrzywdzeni.~- A najbarzej Antek!~-
 8667     4, 41|               witać, jak? Małoś to me już pokrzywdził i sponiewierał, że tera
 8668     4, 38|           wytrząsając pięścią.~- To i was pokrzywdzili?~- Zaszedłem do nich wczoraj
 8669     4, 39|               mostu:~- Kogóż to bronicie, pokrzywdzonej czy swojej kochanicy?~Sypnął
 8670     3, 30|                nie dla nich... chudziaków pokrzywdzonych... Wszystkie społem do chałup
 8671     2, 24|             będzie - to by wyrwali go jak pokrzywę i precz wyrzucili na zatracenie!~
 8672     3, 26|               jako ta wierzba przydrożna, pokrzywiona, spróchniała, co to się
 8673     3, 26|                  to ogarniała przyziemne, pokrzywione chaty, zaglądała pod strzechy
 8674     3, 26|                Pryczki siedziały w starej pokrzywionej chałupinie, powybijanych
 8675     4, 44|                  szeroką drogę, obsadzoną pokrzywionymi wierzbami, ale tam się jeno
 8676     4, 41|                  pofolguje, a już się tak pokuma ze złem, co go i śmierć
 8677     3, 28|                 gotów się by i z grzychem pokumać, bych jeno sobie pofolgować
 8678     2, 19|            swojego stołu, bo się już byli pokumali przy gorzałce z Lipczakami,
 8679     1, 4 |            wszystkie były sobie znajome a pokumane i powinowate i z wsie jednej,
 8680     3, 26|                  siną, obrzękłą i dziwnie pokurczoną postać.~Zakłopotała się
 8681     1, 10|                    z sadów sczerniałych i pokurczonych i obsiadły mu serce, czepiały
 8682     4, 38|           pozdychały, wiadomo...~Jaże się pokurczyli z tajonej uciechy, ale nikto
 8683     4, 45|              ponosiło, że aby się nie dać pokusić, wpadła do sadu, chyciła
 8684     4, 46|        przedstawiać łagodnie, na jakie to pokusy się dają i do jakiego to
 8685     2, 24|               zaszemrały płacze i wzdychy pokutne - a ksiądz naraz pochylił
 8686     1, 9 |             wieczornym czasie, pożyw się, pokutnico człowiecza, pożyw się! -
 8687     1, 9 |                wolą Bożą... czy nie jęczą pokutniczo na rozstajach... czy nie
 8688     3, 28|              sprawia, że bije się pięścią pokutnie, a drugiemu zaś flaszkowy
 8689     2, 24|               śpiewał i wszystkim płaczem pokutnym.~Prześpiewali, a długo jeszcze
 8690     4, 49|              sobie!~- Całej wsi przyjdzie pokutować za taką zapowietrzoną!~-
 8691     2, 24|               poprawi, złego nie naprawi, pokutował nie będzie - to by wyrwali
 8692     4, 49|                  mówię, do spowiedzi idź, pokutuj i Boga proś, to ci się jeszcze
 8693     2, 16|                   przede mną jak ta dusza pokutująca, czemu straszysz? - myślała
 8694     1, 9 |                   mają wyżerkę... a dusze pokutujące głód cierpią...~- Przyjdą
 8695     2, 20|                się dnia sądu i dnia kary, pokutujcie i poprawiajcie się póki
 8696     4, 49|                  pomocą to się nikomu nie pokwapi...~- Cicho, żeby cię Pan
 8697     1, 12|                   długie, obłocone ryje i pokwikiwać.~- Wypędź, Łapa! Dziadaki
 8698     4, 44|                 niby gradem:~- Świnia też pokwikuje z kuntentności, a chwali
 8699     4, 37|                   to był człowiek i prawy Polak. Był z nami w powstaniu,
 8700     4, 41|              porwały postronków i nóg nie połamały szarpiąc się i oganiając
 8701     3, 29|               szyby widać było tylko kupy połamanego drzewa i przegniłej słomy
 8702     3, 36|              boleśniej, jako ta ptaszka z połamanymi skrzydłami ostawiona przez
 8703     2, 23|                   jeszcze se kulasy krowy połamią.~Ucichli, bo jakieś głosy
 8704     3, 32|                   brzaski złotawe, zaś na polanach samotne drzewa zdały się
 8705     3, 35|              Skoczyli naraz jakby ukropem polani, wrzask buchnął, krzyczeli
 8706     2, 22|               kiej ten stary, siwy dąb na polanie, otoczony półkolem zwartych,
 8707     1, 2 |                  utłuczonych ziemniaków i polanych obficie skwarkarni, w drugiej
 8708     3, 34|                 razem, że trudno się było połapać. ~- ...a co jeno wieprzka
 8709     3, 36|              ziewnął niekiedy i szedł się połasić do Jagny, siedzącej całe
 8710     1, 10|               sieni, szczekał, skomlił... połasił się do Józi i znowu latał
 8711     4, 39|                kijem dostał przez ciemię, polatał po niej ślepiami i syknął:~-
 8712     2, 13|                 gdzieniegdzie wskróś tych polatujących paździerzy białych i powietrze
 8713     1, 12|          pociemniało, zaczął padać śnieg. Polatywał zrazu z rzadka i kołujący,
 8714     3, 27|                   jak to czyniła co dnia, polazła do przełazu, wyjrzeć w pola
 8715     1, 3 |              zjedli drugi funt kiełbasy z półbochenkiem chleba, stary kupił rządek
 8716     3, 35|                rade nierade odwracały się półbokiem i czujnie, pilnując zajdów,
 8717     3, 30|               Niechaj chłopów puszczą, to polecą ratować!~I nie pomogły klątwy
 8718     3, 30|               odezwały.~- Musiały na wieś polecieć, bo suka Kłębów się goni...
 8719     2, 13|           powiedziała wyjrzawszy.~- Przed połedniem się obiecali, to ino ich
 8720     2, 20|                   której słowach zupełnie polegał. - Ale, co tom miał jeszcze
 8721     1, 12|                  Taki se ścichapęk, lelum polelum, a z dziedzicem zajączkami
 8722     3, 31|   przesłoneczniane tumany i przywierał do poletek w cichości - bo od ziem,
 8723     1, 12|               Chrzest przyjmuj wodą, ślub polewaj wódką, a śmierć płakaniem."~-
 8724     3, 26|                   pacierz mówiła łzami go polewając gorzkimi, długo płakała
 8725     3, 33|                 znajdzie... w sionce może poleżeć... gęsi się wygna pod szopę...
 8726     1, 7 |                   z komory pękatą, dobrze półgarncową butlę okowitki i jął z nią
 8727     1, 5 |                  z których jadły konie, a półgębkiem odpowiadał kupcom:~- Powiedziałem
 8728     3, 29|               ojcowej komory... Po dobrej półgodzinie wyszła stamtąd, coś pilnie
 8729     4, 41|              Biedocie to kużden kieliszek policzą! Pofolgował se Jezusiczek
 8730     3, 32|             naprzód ogromną, ślepą twarz.~Policzki miał czerwone i spaśne,
 8731     2, 22|                 pochyliła głowę i wsparta policzkiem o kądziel, utopiła modre,
 8732     3, 33|                     weźcie je na wykup... policzym się później... byle jeno
 8733     4, 43|                   A nie będzie dziobów na polikach?~- Nie zdrapuj, to przejdzie
 8734     4, 42|                 Szymek zaraz obaczył jego poliki ździebko posinione, ale
 8735     2, 21|            dziećmi i rąk nie opuści, a na politowanie ludzkie ni pośmiewisko się
 8736     2, 21|                jak wół, a nikto nawet nie polituje.~- A przódzi to nas nawet
 8737     2, 13|                    dość mi tego ludzkiego politunku i tego patrzenia kiej na
 8738     4, 45|               cytadeli, a to musi być coś politycznego? - zniżyła głos.~Jasio nie
 8739     3, 33|                 też gorsze by nie było.~- Poliż osi, to obaczysz, ja ta
 8740     2, 24|         odpowiadała, iż jakby kto pokrzyw polizał.~Zaś o samym południu przyjechał
 8741     3, 27|                 niej, skakać do piersi, a polizywać ręce, że rada nierada pogłaskała
 8742     1, 2 |                    że ino wysuwała ozór i polizywała ręce Hanki.~- A może by
 8743     2, 13|                   naszczekiwały wszędzie, polizywały śniegi i ganiały wspólnie
 8744     2, 17|               odrętwieniu takiego półsnu, półjawy, w którym rozum niczego
 8745     2, 21|                kajś niekajś zieleniły się pólka mchów, to jakby przytajone
 8746     2, 14|               serów, słojów różnych, a na półkach cały rząd bochnów kiej koła,
 8747     3, 26|                   w każden zagon, w każde pólko z osobna.~- Księże żyto,
 8748     3, 32|                 czołem, zwisając jeszczek półkoliście kiele uszu, na jej twarz
 8749     3, 27|          ostawiając za sobą te czarniawe, półkoliste kręgi kiej węże cicho pełznące;
 8750     1, 11|             światła, widne były niby węże półkolisto sunące w cichości; przymrozek
 8751     3, 36|               szedł i tym błogosławiącym, półkolistym rzutem posiewał ziemię na
 8752     2, 25|              widać było ich siwe głowy, w półkolu pochylone do komina, na
 8753     2, 14|                  jakie słowo, to ona i na półkopku nie poprzestanie, a jeszcze
 8754     4, 44|             wczoraj pisarz przywiózł cały półkoszek napitków.~- Schlają się
 8755     2, 25|                przejmowała serca i wesołe półkrzyki leciały po wsi, przepełniały
 8756     1, 12|           nazbierała na miseczkę, wódki w półkwarcie nalała sporo i zaniesła
 8757     1, 4 |                  i drugi kieliszkami...~- Półkwaterek, ino krzepkiej! - zarządził
 8758     1, 12|                   oczach wszystkich !~- I półkwaterka bym nie trzymał za tym!
 8759     3, 28|                   izbę.~Prawie przed samą północą skończyli, a Jagustynka
 8760     3, 26|                ano kury piać zaczynały na północek albo i na odmianę.~
 8761     2, 22|         wilkołakach, o zjawach strasznych północnych godzin, strachach, wisielcach,
 8762     1, 5 |                  wielkich jak dobry groch polny!... - rzekł z rozmysłem,
 8763     3, 33|               wstęgi a korony wyzłacane i polnym kwieciem obrzucały, broniąc
 8764     4, 41|               dulczyła, kiejście leżeli w połogu. - I już trajkotała dalej
 8765     3, 30|                chyba na cosik upatrzonego polował?~- Juści... jeno że mu się
 8766     1, 9 |                 ojcu jeździł... to ino na polowania we świat, do drugich panów
 8767     1, 10|               dzisiaj wybierał pod las na polowanie... - Juchy, chleb ich rozpiera,
 8768     2, 15|                  być to prawda... a drugą połówkę diabeł miał narządzić...~-
 8769     3, 31|                  dopiero się przyuczał do polowych robót, ale zawdy szło jakoś,
 8770     4, 46|                 tym ciągiem nieprzerwanym położą głowy swoje, dadzą krew
 8771     3, 30|              kopie, mgli me przy tym...~- Połóżcie się. Trzeba by się wam napić
 8772     3, 26|              bliższych.~- A potem już się położę i zamrę ci, Jezu kochany,
 8773     1, 12|                 zasnęli.~A ze stajni obok położonej wołał Kuba słabym, schorzałym
 8774     3, 29|                 to zwieje się w kołtuny i położy!~Pokazywał, jak siać z wiatrem,
 8775     3, 36|               opłotki.~- Kole kapuśnisków położylim wczoraj łąkę - objaśniał
 8776     1, 5 |                 rad nierad dorzucał mu po półrublu, to po złotówce, aż i stanęło,
 8777     3, 33|               chałupinie o jednej izbie z półsionką, gdyż drugą przy działach
 8778     1, 11|               komu przypadnie...~- Tym ci polski naród stojał - to i tak
 8779     4, 45|              złego zrobili?~- A to, że za polskich czasów tyle jeno dbali o
 8780     1, 11|            wichurą leciał...~Muzyka grała polskiego, bo zaś ciągnęli od domu
 8781     3, 30|             kamieniu.~Rozpowiadał o całym polskim narodzie historie różne,
 8782     3, 35|                   się łacno wszystkiego z półsłówek i z tego, co Hanka wyprawiała.
 8783     3, 33|                jeno bruzdami pełnymi wody polśniewającej w słońcu, zaroiło się od
 8784     2, 17|         nieruchoma, w odrętwieniu takiego półsnu, półjawy, w którym rozum
 8785     2, 24|              wtorku. ~Że zaś ostatki były półświątkiem, więc już od samego rana
 8786     3, 29|               kokoszkę albo i tego płótna półsztuczek, że to głównie na zamianę
 8787     1, 5 |                 smętek konania był w tych południach cichych, na pustych drogach
 8788     4, 45|        najmarniejsza, jakby w oną godzinę Południca zwaliła się na świat i wysysała
 8789     2, 22|                  a one Lele-Polele, a one południce, upiory, strachy, czary,
 8790     3, 27|            koronkę i wziąć się musiała do południowych udojów, bo wzdychy wzdychami,
 8791     4, 37|                   słowa różańca.~- Ale od półwłóczka nie ustąpię; pół chałupy
 8792     1, 5 |                  że niektóren, choćby i z półwłókowych, ciężko wzdychał i kalkulował,
 8793     2, 16|           wiedział, nabrał garść śniegu i połykał chciwie, a potem skoczył
 8794     1, 5 |                  drogimi, że się lśniły a połyskały ino, aże oczów oderwać było
 8795     4, 39|                  i wzdychliwa, oczy miała połyskliwe jakby od niedawnego płaczu,
 8796     1, 11|             zatopił ziemię w srebrzystej, połyskliwej szronami topieli, zorze
 8797     3, 29|               buchały z moczarów ku niebu połyskliwemu, ku niebu, co się co dnia,
 8798     3, 27|                 całą i w topliwych rosach połyskującą; domy kajś niekaj przebielały
 8799     3, 30|                    ale już widne do cna i połyskujące, a wieś spała w najlepsze.~
 8800     2, 25|                chmura gradowa, co to jeno połyskuje, nabrzmiewa piorunami, głuchnie,
 8801     4, 41|                      Tom każdemu z osobna pomacał żebra i poniechały!~- Cie,
 8802     2, 15|         wiewiórczych kudłów nadrę i żeber pomacam, nie obronią cię i strażniki,~
 8803     3, 27|           przesypia, coby stróżował!~Pies pomachał ogonem, szczeknął radośnie,
 8804     2, 22|                  parobków, to za Miemców, pomagały, że w krótkim czasie gospodarstwo
 8805     3, 30|              jeszcze raz w kruchcie cosik pomajdrowała kiele stanika i spuściwszy
 8806     2, 16|               nalepić, to widzą się kieby pomalowane w żywe kolory, od których
 8807     2, 21|          rozkrzyżowany Chrystus z blachy, pomalowanej w takie kolory, że jak żywy
 8808     2, 14|                      Hanka się rozgadała, pomału, jękliwie, a dała upust
 8809     4, 40|                  wszyćko musi swoim ryjem pomarać! - rzekła surowo Hanka,
 8810     1, 11|               kwiatów, czerwonych portek, pomarańczowych wełniaków, chustek, kapot
 8811     2, 21|                żadnej odpowiedzi zmilknął pomarkotniały i narządziwszy sobie spanie
 8812     3, 28|                    by choć letką śmiercią pomarły, nie męczyłby się naród
 8813     3, 26|                 ma. Ale się dużo przy tym pomarnowało naszych, starego Borynę
 8814     2, 16|                  ale się we wesele do cna pomarnowały.~Juści, że dał jej kilkanaście
 8815     2, 21|                  przetrzyma wszystko, nie pomarnuje się z dziećmi i rąk nie
 8816     1, 2 |                 świeca, twarz miał suchą, pomarszczoną jak kartofel na zwiesnę
 8817     3, 30|             wiatrem kolebane, niby płowe, pomarszczone wody ku chałupom spływały.~
 8818     3, 35|              ścianami, w chudych cieniach pomartwiałych gałęzi, widać było gromadę
 8819     1, 3 |                   cicho tam jakoś było.~- Pomarzły czy co?~I jął wyciągać delikatnie
 8820     1, 7 |                  był, o którego najwięcej pomawiano ją, że z nim w sadzie nocami
 8821     1, 9 |                 niego, że pierzynę błotem pomazał.~- Cichoj, Józia, cichoj!
 8822     1, 6 |                ino Jagusia rączków se nie pomazała~Jambroży zapalił fajkę ,
 8823     4, 38|              straszliwym i wszystko jakby pomdlało z onej spieki, że ni liść
 8824     4, 38|                  ruchać, jako tym drzewom pomdlałym w żarze, a że przy tym i
 8825     1, 2 |                  aby zebrać nieco myśli i pomedytować.~- Juści, że byłoby niezgorzej!
 8826     4, 39|               całkiem bez radości, a wójt pomedytował cosik i pomówił wielce przyjacielsko:~-
 8827     2, 24|                 go bowiem wszelka złość i pomiarkowanie, co się z nim dzieje. Powlókł
 8828     4, 47|                   ją sobie chwaląc.~Antek pomiarkowawszy, o co mu idzie, rzekł szydliwie:~-
 8829     1, 5 |            słuchaj, coć rzeknę, a sam się pomiarkujesz, że co parobek, to nie gospodarz...
 8830     4, 49|                 Częstochowy. Słyszysz to? Pomiarkujże, coś narobiła! - krzyknęła
 8831     3, 33|           zatracenie i pośmiewisko! Hale, pomieniał się stryjek za siekierkę
 8832     3, 26|              dachem krewniackie dziadówki pomierały...~Rozmyślała bez żalu wchodząc
 8833     2, 25|                   brał górę, zwarli się i pomieszali kiej te liście, każden swojego
 8834     3, 34|                   radości w głowie mu się pomieszało, całe dnie tak przesiaduje
 8835     3, 30|              dojrzeli, jako wszystko było pomieszane kiej groch z kapustą, zboże
 8836     2, 25|                   w takiej bitce, w takim pomieszaniu, że ni jednej twarzy nie
 8837     3, 29|                   była osiedlona na nowym pomieszkaniu.~- Komornica teraz jestem,
 8838     3, 30|                tam Marysia czeka na cię z pomietłem albo czymś gorszym...~-
 8839     4, 39|                    pies ta was wyrozumie! Pomietły juchy, strach im słońca.
 8840     4, 40|                jak się stało, wiele juści pomijając, nie przerywał ni pytał,
 8841     3, 33|                   jeno prosząc ślepiami o pomiłowanie.~Cicha przecież była jak
 8842     3, 27|              wiało od niego i trupem, ale pomimo wszystkiego może jeno ona
 8843     4, 39|                 było. Weronka z rozmysłem pominęła Jagusiną sprawę, a tylko
 8844     2, 18|                   jak wielce go bolało to pominięcie, i że radzili bez niego!
 8845     4, 39|                Tam twoje miejsce, świński pomiocie, tam!~I poleciała, w izbie
 8846     2, 18|                   znam ja ten dziedzicowy pomiot.~- Powiadam wam, że ino
 8847     2, 16|                 ino, żuła, ruchała gębulą pomlaskując ozorem.~- Cosik się jej
 8848     2, 13|               szły do kum a głównie, bych pomleć ozorami a nawyrzekać; chłopy
 8849     3, 30|                  krzyżuje Go w sobie, nie pomnąc na Jego rany ni krew świętą,
 8850     2, 19|                 bogacze całą gębą, byli i pomniejsi, którzy zarówno o zarobki
 8851     4, 37|                 próżne już były wszelakie pomoce i zabiegi, trup ci to był
 8852     3, 35|               poczciwie, nie cofając ręki pomocnej i jeszcze broniąc przed
 8853     4, 41|              Michał właśnie był odkuwał z pomocnikiem jakieś grubachne sztaby,
 8854     3, 31|               zawdy szło jakoś, boć i rąk pomocnych nie brakło.~Hanka, choć
 8855     4, 41|                 czy wyschło, a z powrotem pomocz, jeszcze do zachodu przeschnie -
 8856     3, 30|                  że już nawet ściany były pomoczone i kałuże siwiły się pod
 8857     3, 28|                  byście go też w gorzałce pomoczyć, co? - śmiał się zacierając
 8858     1, 9 |                 poszedł z Kubą na kościół pomodlić się i wysłuchać, jak ksiądz
 8859     2, 22|               kosturem jeno kiej dziad...~Pomodlił się gorąco przed Matką Bożą,
 8860     2, 14|                zaradzi jak nie ona? Tylko pomodliła się gorąco przed Matką Bolesną
 8861     3, 33|            nalazły... Moja w tym głowa... pomógłbym. ~I długo jeszcze radził
 8862     4, 45|             dziękować, burknął:~- Głupiś, pomogłem ci, bo mi się tak spodobało.~
 8863     3, 28|                 jej ze złości utajonej.~- Pomoglibyście, tyle roboty! - powiedziała
 8864     2, 13|              poprzek kiej te trupy srodze pomordowane i obdarte.~W te wiejne i
 8865     3, 29|                   przepiały na świtanie i pomordowany naród zasnął, grzmoty jęły
 8866     3, 34|                  ten mig się rozgłosiło o pomordowanych, wrzask się czynił zgrozy
 8867     1, 3 |                   jął wyciągać delikatnie pomorzone ptaszki i kłaść je za pazuchę.~-
 8868     1, 11|                 Co złego zrobiła? ~Dzieci pomorzyła.~I rozbiegały się z wrzaskiem,
 8869     2, 15|                  najczęściej widny był na pomoście przy piłach, ile że tartak
 8870     4, 41|                   mną!~- Kiej prosisz, to pomówię, jeszcze dzisia do nich
 8871     2, 16|                   mówił... - ino by z nim pomówiła raz jeden, choćby przy świadkach,
 8872     3, 29|                    to przy robocie jakiej pomożecie, albo prosto i za Bóg zapłać
 8873     3, 31|                   znajdzie, z całej duszy pomożem!~- Ostajta z Bogiem i niech
 8874     2, 22|                   ulitujem się nad tobą i pomożemy...~Wzięły go między siebie
 8875     2, 25|              zbierać i kupić się do się z pomrukiem gniewnym, a zwłaszcza Rzepczaki,
 8876     1, 10|                   niemytych baranów. Staw pomrukiwał głucho, a czasami chlustał
 8877     4, 42|                      Bo jeśli z głodu nie pomrzem, to nas wilki zjedzą na
 8878     2, 15|                   nie złapać i szkody nie pomścić.~- Że na weselu byłem, o
 8879     2, 25|            przeniosłem, nawet i na to nie pomstowałem, że ci stary mojego rodzonego
 8880     3, 33|              ledwie już zipiąc ze złości, pomstowały ze wszystkiej mocy, pięściami
 8881     3, 27|            przeszedł bez kłótni a srogich pomstowań.~Powiadają: kto rano wstaje,
 8882     1, 2 |                   ociec nadjadą będzie to pomstowanie, będzie. - A przeciech my
 8883     3, 31|               oprzędą, i wydoją, i garnki pomyją jak najsprawniejsze dzieuchy.~-
 8884     3, 28|          Jagustynka przyjdzie, to niechby pomyła cebrzyki, beczki też trza
 8885     4, 39|               Prawda, jeszczech o tym nie pomyślałam.~- A z tym, co dziedzic
 8886     3, 34|              strażnik dojrzał przez okna, pomyślałby, co się zmawiacie na kogo! -
 8887     1, 3 |                  lećże se, zapowietrzona, pomyślałem. Ale nie uciekła, ino wciąż
 8888     3, 29|                 ni Jagna, ni kowalowa nie pomyślały o starym, umyła go w ciepłej
 8889     4, 39|                    wsparła się o ścianę i pomyślawszy jeszcze jakieś Zdrowaś obtarła
 8890     1, 2 |                radę.~- Idźcie z Bogiem, a pomyślcie, cośwa wama raili... Powiecie,
 8891     2, 20|               kościach przewierca... kiej pomyślę, że mogłoby się to stać...~
 8892     1, 7 |              przetrącić abo i zasie samym pomyśleniem zabić, to ino powieda:~-
 8893     2, 22|                  dzień ten przeżyć, a nie pomyślisz nawet, co się okólnie dzieje,
 8894     4, 41|                ruchał pod grozą męczących pomyślunków.~- Dziesięć roków! Dziesięć
 8895     1, 6 |                nie z wiatru wziąłem ani z pomyślunku nie od siebie przyszedłem...~
 8896     3, 29|               kieby tymi gwoździami gęsto ponabijane; były i mniejsze, Józine
 8897     1, 2 |                  Bóg w niebie, i jeszczem ponadto z dobrego serca księdzu
 8898     3, 29|                   i niecki pełne placków, ponakrywanych poduszkami. ~Nawet w kościele
 8899     3, 29|             czekając jeszcze na Witka, by ponatykać zielonej borowiny i tymi
 8900     2, 20|      zatwardziałość i nieustępliwość, nie ponawiała już tej sprawy dufając,
 8901     4, 45|          organiścinę siedzącą nad rowem z pończochą w ręku, najmłodszy tarzał
 8902     1, 3 |                kulfonie jeden, gdzie moje pończochy?!..~- Ale! ścierwa, nie
 8903     2, 13|         rozsierdził i gotów był sprzedaży poniechać, ale kupcy wrócili i jak
 8904     3, 29|                 chałupy albo po kurze, tu poniechają i drugie wsie do szarwarku
 8905     4, 40|                cicho odradzać, aby sprawy poniechał, gdyż z chłopami nie trafi
 8906     3, 29|                 swobodnie przeszukać, ale poniechała: za wiele ich było, i mogliby
 8907     4, 41|                  z osobna pomacał żebra i poniechały!~- Cie, takiś to mocarz!~-
 8908     3, 28|                   matyjaśności do dziewki poniektórej, której to posobnie i śmiech,
 8909     1, 4 |                  dobrodziejowi ptaszki?~- Poniesę...~- Spieklibym w polu.~-
 8910     1, 4 |                  kiej ten cielak głupi. - Poniesiecie dobrodziejowi ptaszki?~-
 8911     3, 28|          chudziakowi niecoś święconego.~- Poniesłabym i ja mojemu niejedno, ale
 8912     1, 12|                  nich na zmroku, dzieciom poniesłam mięsa, placków, to chleba...
 8913     3, 30|          przydusiłem, by me nie kujnął, i poniesłem do schowka. Ino pary z gęby
 8914     2, 24|                  że kieby opętanie jakieś poniesło wszystkich wichurą pomsty...~
 8915     4, 45|                 ale zlazł jak niepyszny i ponieważ mrok już zapadał, poszedł
 8916     3, 33|              takiemu przewodzić nad sobą! Poniewiera i wynosi się nad wszystkie,
 8917     4, 41|                   zły, chmurny, o bele co poniewierał i dobrego słowa jej nie
 8918     2, 21|           wycierpiała! Nie to, że bieda i poniewierka, że często głód, iż ledwie
 8919     3, 27|             niekaj po bruzdach lśniły się poniki wody kiej te srebrne strużyny,
 8920     4, 41|                Antek.~- Ja tu po służbie, ponimajcie, Boryna! - cisnął się groźnie
 8921     4, 43|                   we świat, gdzie go oczy poniosą.~- To się ożeń, a miał będziesz
 8922     2, 13|                  wzięła dach ze stodoły i poniosła w pola o dobre pół stajania,
 8923     3, 30|                  żywe i pomarłe, by harde poniżać, grzeszne w ogień piekielny
 8924     3, 30|              trzęsła płakaniem, żałością, poniżeniem i strasznym poczuciem krzywdy!
 8925     4, 41|                 bo to me młynarz dopuści, ponoć wzion wożenie na spółkę
 8926     3, 28|             brzęknie, to was zarno grzysi ponoszą - mruknęła Dominikowa zabierając
 8927     2, 23|              Antek się zerwał i nim stary ponowił, trzasnął go pięściami w
 8928     2, 16|              strwożeni, pukanie znowu się ponowiło.~- Kubowa dusza! - szepnęła
 8929     3, 32|                   w głos rycząc szczęścia~Ponowiły się witania, a babie i dziecińskie
 8930     4, 49|                szeroko rozwartych gorzało ponure płomię grozy i śmierci.~
 8931     2, 25|              niźli Boryny, bo ją straszył ponurością swoją i cierpieniem, a przerażał
 8932     2, 13|               narobiła, to i nie zliczyć: poobalała płoty, powydzierała poszycia,
 8933     1, 3 |                  rynek, pod cień starych, poobdzieranych kasztanów, konających na
 8934     3, 32|                szczere stanęło, bo już od poobiedzia nikto w pole do roboty nie
 8935     3, 32|                 kowal.~- Te, wisusy, uszy poobrywam, jak nie przestaniecie! -
 8936     4, 40|          surowizną tataraków a trzcin, co poobsiadały kępami stare, zapadłe doły
 8937     2, 21|                dzieci nakarmione do syta, poobtulane w pierzyny, znowu zasnęły,
 8938     1, 5 |            grzybami, a masłem w osełkach, poobwijanych w szmatki; inna znów zasię
 8939     1, 7 |               dnia, kiej wszystkie ludzie poodchodzili, że już ani Panienki Najświętszej,
 8940     2, 21|                   twarz wychudzoną, siną, poodmrażaną, oczy miała zapuchłe od
 8941     4, 44|              chcąc nie chcąc, musieli się poodsuwać na boki, zaś naczelnik przeczytawszy
 8942     3, 32|            wyzierając na komornice, które pookręcane w płachty i zapaski, że
 8943     2, 16|          podwójnych zapasach i w czepcach pookręcanych w czerwone chusty.~Nadciągali
 8944     2, 13|                 śniegi, potarmosiły sady, poomiatały ogonami drogi, wytarzały
 8945     2, 22|                 wraz z krową i dziećmi.~- Poorzą tobą, podpasą, to jesienią
 8946     4, 37|                 na zdrowie.~- Żeby se tak popadał chociaż ze trzy dni - wzdychał
 8947     2, 24|                tak sprać, bych całe życie popamiętał!... najbarzej nastawali
 8948     3, 35|                ale chociaż była strasznie poparzona, nie bacząc na ból ni na
 8949     3, 35|                  opatrywał chorą, obłożył poparzone miejsca młodym, niesolonym
 8950     3, 33|            chałupach:~- Niemcy w karczmie popasają!~- Na Podlesie pewnikiem
 8951     1, 10|                 mu się załamał nagle...~- Popaślibyście gęsi, to dzieci przypilnowali...~-
 8952     4, 40|                 rozkrzyczanego chłopaka - popatrz jeno, podobny do cię jak
 8953     2, 16|               Popatrzył zdziwiony Boryna, popatrzała matka, a potem na siebie
 8954     1, 5 |                się rychło, to se ździebko popatrzycie na jarmark.~- Już też i
 8955     3, 28|               wreszcie klnąc siarczyście.~Popatrzyli sobie w oczy z bliska i
 8956     4, 41|                  przyczaił się ździebko i popatrzywszy to jednym, to drugim okiem,
 8957     2, 20|                    nie ona! - przerwał mu popędliwie. - Umyślnie przez złość
 8958     2, 14|            zawołał głośno i prędko, że to popędliwy był wielce i zawsze rad
 8959     4, 45|              dbali o naród, żeby go batem popędzać i ciemiężyć, a sami se tak
 8960     4, 42|              naraz pognał, jakby go cosik popędzało, nie bacząc już na doły
 8961     2, 15|                  koń w kieracie, co i nie popędzany, a w kółko biega, póki go
 8962     1, 11|               jarzmo na kark włoży, biedą popędzi i ciągnij, narodzie, a potem
 8963     3, 26|                 niźli pięćdziesiąt chłopa popędzili do kreminału...~Że i rozum
 8964     2, 22|             poschły, wody wyschły, ziemia popękała.~Potem opuścili go całkiem
 8965     2, 22|               trawa zniknęła! Wody chciał popić - nie było, ostało jeno
 8966     3, 35|              miała wrzątkiem oblane, ręce popieczone, włosy spalone i oczy, że
 8967     1, 1 |                 się na ugorach... długie, popielate zagony rdzawiły się młodą
 8968     2, 24|              Hanka nie czekając końca tej popielcowej uroczystości wyszła na świat,
 8969     2, 24|                   jakoś zaraz we czwartek popielcowy przyleciał do karczmy Szymek,
 8970     2, 13|                    Bo to kiej przyhołubi, popieści, dobrością zniewoli, przygarnie
 8971     3, 29|                  kiej ten najlepszy ociec popieszczał...~- Tylko dufności nie
 8972     3, 31|            biedoto, kamienie gryź i łzami popijaj! Owczarz jeno stoi o barany,
 8973     1, 11|                     tyle że to piwo zimne popijała, a oczami wodziła po izbie
 8974     3, 33|           szynkwasem z dziesięciu Niemców popijało.~A tęgie były juchy, rozrosłe
 8975     3, 33|                   by tłusto jadły, słodko popijały i nic nie robiły. Czyste
 8976     3, 34|                    nawet mleka nie zawsze popije.~- Musicie być gotowe; że
 8977     2, 15|             przegryzł ino suchego chleba, popił wodą prosto z rzeki i nawet
 8978     3, 29|               pierwsza też wody święconej popiła dając kolejnie wszystkim -
 8979     1, 8 |             kobieta jest.~Synowie się też popili, bo Jambroży, to wójt przepijali
 8980     1, 7 |               odsługiwać będzie. I gąsków popilnuje, i owieczki oganiał będzie,
 8981     1, 12|               skończą, a tak się niektóre popiły, że na drodze leżą.~- Używają
 8982     4, 43|                weń kto rzucił przygarścią popiołu, a pokrótce zahuczało kajś
 8983     2, 13|                nie masz! Naści pieniądze, popłać, gdzieś winna, kup, coć
 8984     2, 22|               całe poklęczysz za grzechy, popłaczesz, nim odpokutujesz...~W kamień
 8985     4, 47|                 modlić przy jej zwłokach, popłakać a zazdrośnie się dziwować
 8986     2, 20|                   się ino rozczerwieniła, popłakała i tego słowa nie wykrztusiła!
 8987     3, 29|                  gorąco, aż się wszystkie popłakały. ~- Są jeszcze dobre na
 8988     2, 19|           opowiadał tak śmiesznie, aż się popłakiwali z uciechy i takim śmiechem
 8989     4, 37|            opamiętała i chociaż jeszczech popłakujący, a już dawała baczenie na
 8990     2, 24|                 Przypadła zaraz do dzieci popłakujących żałośnie, ogarnęła je sobą
 8991     1, 3 |                  tak zwartych korona mi i poplątanych gałęziami, że ino gdzieniegdzie
 8992     4, 41|                stodołą wykręcał powrósła.~Popołudniowe słońce tak jeszcze przypiekało,
 8993     2, 15|                  znalazł - a skoro ludzie popowracali i uspokoiło się nieco, rzekł
 8994     1, 4 |                  w sumieniu - i obiecywał poprawę... A Kuba patrzył w dobrodzieja,
 8995     2, 20|                   dnia kary, pokutujcie i poprawiajcie się póki czas!~Dzieci buchnęły
 8996     3, 30|                   kuntentność rozpierała, poprawiały pilnie wełniaków, by się
 8997     3, 31|               Urodzicie za rok czwartego, poprawim sobie wtedy i odbijem! -
 8998     1, 12|            wieczorem zebrać w karczmie na poprawiny, ale teraz już poczęli rozchodzić
 8999     2, 13|               biły dymy smoliste, czarne, popręgowane gorejącymi żagwiami, że
 9000     4, 40|                   garnki lepią, mogę i ja poprobować, poredzimy se o tym którego
 9001     2, 21|           dobrości, to może teraz i biedy popróbować. Człowiek całe życie przymiera
 9002     3, 28|                      Bić się chcesz! bij! popróbuj ino, to ci te cacaną gębusię
 9003     2, 18|                   rzucił smutnie Rocho.~- Popróbujcie wodę nosić przetakiem, a
 9004     3, 35|               niech mu kto poredzi, niech poprobuje wyrwać!~Rozgwarzali się
 9005     4, 47|                taką godzinę u gospodarzy, poprosiła o księdza.~Przyszedł z Panem
 9006     2, 13|            postronek ci za rogi założą... poprowadzą... we świat cię powiedą,
 9007     2, 15|            Mateuszowi, stanę i nie gorzej poprowadzę.~Młynarz się wściekał, targował,
 9008     2, 25|                   jemu się należało naród poprowadzić, bez niego żaden gospodarz
 9009     3, 32|              księżym ogrodem a Kłębami go poprowadziła, gdy właśnie bryczka organistów
 9010     3, 30|                  Jagatą, to ją na odpusty poprowadzisz - rzucały w niego szydliwie.~-
 9011     4, 40|              Chcesz aby se w nocy kałduny popruły rogami?~Odszczeknął cosik,
 9012     3, 28|                 po łacińsku i na organach poprzebiera.~- Zawdy uczony jest we
 9013     2, 22|                 za niego, a drugie diabły poprzebierane za parobków, to za Miemców,
 9014     2, 16|                nad światem modrą płachtą, poprzebijaną srebrnymi gwoździami.~-
 9015     3, 36|            wisiało ciemne i jeno z rzadka poprzebijane gwiazdami, wskroś sadów
 9016     1, 12|                 niebie szarym, ostygłym i poprzebijanym blednącymi gwiazdami...~
 9017     3, 30|                   kiej osy, batem bych je poprzecinał, że ani poznać, kiej te
 9018     3, 32|                ziemią, okopując zarazem w poprzeczne rządki.~Cztery robiły, stara
 9019     3, 34|                Ciała przyszedł był, jak i poprzednie, wielce pogodny, jeno dziwnie
 9020     4, 45|               Proboszcz wyszedł z wotywą, poprzedzał go Jasio w nowej komży,
 9021     2, 20|                 on sam w komży na futrze, poprzedzany przez dwóch organiściaków,
 9022     3, 29|                Ale, trza by już te boczki poprzekładać na drugą stronę.~- Trzeci
 9023     2, 16|                  w złoty pasek okręconą i poprzekładaną kolorowymi opłatkami. Jaguś
 9024     4, 40|         niebieskich od kwiatów, ale gęsto poprzerabianych żółciznami - kupiła siemię
 9025     2, 22|                  świętym, i cudownościami poprzerastanym kieby dojrzałe zboże wyczką
 9026     3, 29|                 ździebko na chwałę Pańską poprzestając na suchym chlebie i ziemniakach
 9027     2, 14|                  to ona i na półkopku nie poprzestanie, a jeszcze i do bicia gotowa.-
 9028     2, 15|                  jeden drugiego przemógł, poprzetrącał mu kości, zabił nawet -
 9029     2, 16|                  Wam z matką we łbach się poprzewracało, nieprawda, co powiadacie,
 9030     4, 47|                straszno, buchnęły płacze, poprzyklękali kole łóżka, Jasio jął czytać
 9031     4, 38|                 suma, przyklękli wszyscy, poprzysiadali a jęli się żarliwie pacierzy.~
 9032     2, 13|               krył i marzył zemstę srogą, poprzysięgał, iż nie daruje swojego.~
 9033     1, 8 |               rozerwaną groblę za młynem, poprzystawali i jęli o tym zdarzeniu poredzać.~
 9034     3, 29|                   i drzwi stały szczelnie poprzywierane by ciast nie zaziębić, buzowały