Tom, Rozdzial

 9035     1, 3 |                  płacą podatków, most się popsowa, wścieknie się pies, który
 9036     3, 26|                   znaczny, że to dzieuchy popstrzyły wapnem szare ściany i pofarbowały
 9037     4, 44|            rozgniewać i gotów wam jeszcze popsuć zgodę z dziedzicem o las -
 9038     4, 41|              bojam, żeby mu się rozum nie popsuł. ~- Szymek! - krzyknął w
 9039     3, 34|                 dzwoniłem, jaże mi kulasy popuchły: postaw kieliszek bracie!
 9040     4, 37|                  że co masz, z garści nie popuść, bo ci wydrą.~Bych najlepszą
 9041     4, 44|                    nim nadjedzie.~- A nie popuśćcie jeno ze strachu - ozwał
 9042     2, 19|                choćby na tę minutę, a nie popuszczą, a my cóż znaczymy, tyle
 9043     4, 42|                kurze, to je z pazurów nie popuszczajta.~Rozminęła się w opłotkach
 9044     4, 44|               naród zbałamucił i do zguby popycha.~A na to wystąpił jakiś
 9045     4, 43|                  poredził, w chałupie był popychadłem i pomiatał nim, kto jeno
 9046     1, 7 |           czworaki, to padał znowu, bo go popychali.~Józia go obroniła i pomogła
 9047     1, 12|                  Narodu dużo?~- Kto by ta porachował?... Aż się przelewało w
 9048     1, 6 |                  się i dzisiaj w połednie porachowali.~- Że to kary boskiej nie
 9049     2, 22|                  końcu i przyszła godzina porachunku. Panu Jezusowi już zbrakło
 9050     2, 19|                 powiedł do dobrodzieja na poradę, ale Kłąb się wymówił rzekomo
 9051     2, 15|                  Przy jadle się wylegają, poradzają, gospodarzy juchy udają,
 9052     3, 33|                się też rychło znajdzie.~- Poradźcie się księdza, obaczycie,
 9053     1, 2 |                   no pieńków, bo sama nie poradzę-prosiła nieśmiało i z obawą, bo
 9054     2, 20|                   wyżalenie i skargi, nie poradziła na to stara, bo jej rzekł
 9055     2, 15|           przyjdziesz jak do rodzonego... poradziłbym, pomógł, chociaż i u mnie
 9056     3, 29|           pozostałą chudobę i co się jeno poradziło naprędce wydostać spod rumowisk
 9057     1, 7 |             odsłużysz i żyć bez niego nie poradzisz... - powiedział Pan Jezus
 9058     1, 12|                 zaś w cichości a z powagą porał się z jadłem i ochotnie
 9059     3, 33|                  się bowiem lenili niecoś poranić, do późna nieraz wylegując
 9060     3, 30|              Jedna Hanka, co się ździebko poraniła, by obudzić Pietrka do szykowania
 9061     3, 33|                  się po bruździe jako ten poraniony zwierz.~Dopiero jakieś niedalekie
 9062     2, 25|               środkiem drogi szły sanie z poranionymi, jaki taki jęczał i postękiwał,
 9063     3, 33|                 syciło rzeźwym, pachnącym porankiem, słońce grało we wodach
 9064     1, 12|              podnosił się ciężko i cicho, porankowe brzaski siały na świat posępne,
 9065     3, 27|                głos ludzki rozbrzmiewał w porankowej cichości.~Wieś się budziła
 9066     1, 3 |                   pławiące się w różowym, porankowym świetle, albo myśleć usiłował
 9067     3, 31|          mokrawych i w chłodnym a rzeźwym poranku. Ptactwo uderzyło w krzyk
 9068     3, 27|                   okno wraz z wietrzykiem porannym buchał krzyk gęsi trzepiących
 9069     4, 39|             piorunami.~Zaś Hankę słowa te poraziły jakby na śmierć; biły ją
 9070     3, 35|                pięćset rubli zastawu albo poręczenie, to Antka zaraz wypuszczą...
 9071     1, 11|             rozbierała. Siadali, jak było poręczniej, kapoty rozpinali z gorąca,
 9072     4, 41|                      westchnęła Nastka.~- Poręczymy z Mateuszem, to widzi mi
 9073     3, 33|              zaglądał do niej, niby to na poredy, a głównie, bych Jagusię
 9074     3, 27|               zgodliwie, po przyjacielsku poredzacie, że się po całej wsi roznosi...~
 9075     4, 40|               którejś chałupie nie śpią i poredzają! - próbowała sobie wyrozumieć,
 9076     3, 31|                   ślepiami, zaś Płoszkowa poredzała z cicha z Hanką. Jeden Jambroży
 9077     3, 31|           rozpaczała, że i po dziecku nie poredziłaby ciężej, boć to był jej dobytek
 9078     4, 40|                   jeno co tylachny koszt. Poredziłabym sama, ale jak każesz...
 9079     3, 34|                grosza, jeno zrachować nie poredziłam, ale może by chwaciło...~-
 9080     4, 37|               kiej na spowiedzi; a to nie poredziłem dłużej wytrzymać na ziemi,
 9081     2, 16|               stała się nam nowina, Panna porodziła Syna; aż w judejskiej ziemie,
 9082     3, 26|               piaszczyste wydmy, z rzadka porosłe jałowcami, i wąska przędza
 9083     3, 33|            oderwanych od młodzi ledwie co porosłej, że to chłop zachorzał po
 9084     4, 41|                  to siekierą łby dzieciom porozbijam, a sama choćby do studni!
 9085     4, 46|        pociemniało na świecie, to i naród porozchodził się po chałupach.~Na to
 9086     1, 10|                upływu krwi, bo twarz miał porozcinaną o szyby.~Staremu nic się
 9087     3, 26|                  i wydłużały przy polach, porozdzielane krętymi miedzami, na których
 9088     3, 26|                 gdzieniegdzie uwijały się porozdziewane do koszul kobiety przy kopaniu
 9089     4, 44|                zdążyli się jeszcze ludzie porozkładać w cieniach ni przegryźć
 9090     3, 33|                nie wypowiedzieć. Somsiady porozlatali się zaraz, aby ich na świadków
 9091     4, 40|                 powiązane na noc w oborze porozłaziły się w podwórzu, leżały przeżuwając
 9092     3, 34|            wysłuchał i ścierając na stole porozlewaną gorzałkę powiedział nieśmiało:~-
 9093     3, 35|                 wie?...~- A juści! gronta porozmierzali, wszystkie famielie już
 9094     4, 40|                 obiad, a oni wciąż spali. Porozpędzała wszystkich do roboty, ani
 9095     3, 34|                  krwawych, kieby mrowiska porozrywane, i wzbierały z wolna wielgachne
 9096     3, 33|                szyję i piersi, widne spod porozrywanej koszuli. Niewiela go już
 9097     2, 21|                   bez czapki, kożuch miał porozrywany, twarz osmoloną i dziki,
 9098     2, 14|                      Tak, parafia wielka, porozrzucana; a wszystkim przecież trzeba
 9099     4, 39|                  piasku i kury grzebały w porozrzucanych łajnach. Było jeszcze wcześnie,
 9100     1, 5 |                    blacharze i garncarze, porozstawiali tyle misek i garnków, że
 9101     4, 44|                 splątana kiej grochowiny, poroztrząsała się po placu, sporo chroniło
 9102     1, 4 |            Jankiel przekonał go w końcu i porozumieli się co do strzelby, którą
 9103     2, 18|                   i co drugie! Rozmyślała porozumiewając się oczami z Witkiem, któren
 9104     3, 35|                 fleciku, a oni siedzieli, porozwalani na ławkach i trawie, w koszulach
 9105     2, 24|                 Bróg był spalony do cna i porozwalany, że jeno dwa słupy sterczały
 9106     2, 24|          przytajonych żarów. a niekiedy z porozwalanych kup siana wytryskiwały strugi
 9107     4, 39|                   wywarte, wrótnie wszędy porozwierane, na płotach kajś niekaj
 9108     4, 48|            majaczyły. w mrokach niby gzła porozwieszane do przeschnięcia, kajś nad
 9109     3, 27|                   jął pośpiesznie wciągać portczyny i cosik mamrotać strachliwie.~-
 9110     1, 12|                pozwoli ci to matka?~- Ino porteczek nie zgub i lustra nie pokaż,
 9111     3, 30|                  dziadków i zawżdy chocia portkami zaleci... - szepnęła Jagustynka
 9112     2, 21|                  się na końcu, ledwie się poruchając pod wiatr; zatykało go cięgiem,
 9113     4, 47|                  siwiły się w jej oczach. Poruchiwała cosik wargami, błogo uśmiechnięta
 9114     4, 41|              wsadzając żelazo w ognisko i poruchując miechem.~- A bo to me młynarz
 9115     3, 27|                  wydawało, co na jej głos poruchuje wargami, a oczy mu chodzą,
 9116     3, 28|                  to jak z tym łajnem, nie porusz i jeszcze z dala obchodź.
 9117     3, 35|                 zmiarkowawszy, że wsi nie poruszą, wyzwali Rocha za stodoły
 9118     1, 6 |               przebierał ziarna różańca i poruszał ustami. A gdy siadali do
 9119     1, 3 |               powietrze, to i raźniej się poruszali, i zgiełkliwiej; wychodzili
 9120     4, 37|               głośniej zabełkotały wody i poruszyły się zboża bijąc chrzęstliwymi
 9121     3, 29|                  sobą robić wszystko, nie poruszywszy się ani razu, leżał jak
 9122     4, 41|                 samą, na pastwę?~Ale i on porwany żalami zasyczał przez zaciśnięte
 9123     4, 49|                   gnoju, zbita do krwi, w porwanym odzieniu, pohańbiona na
 9124     2, 21|              głosem, ćwierkała je w sobie porwanymi słowy kiej ten ptaszek marznący,
 9125     2, 25|               krzyczał rozsrożony stary i porwawszy jakiś kół pierwszy rzucił
 9126     1, 2 |                zarno się jęła pokładać, a porykiwać, a stękać, żem do chałupy
 9127     2, 21|                 wżerał się w lute głębie, porykiwał w mrokach, targał olbrzymami,
 9128     1, 2 |                  niekiedy podnosiła łeb i porykiwała długo, jakby o ratunek,
 9129     2, 13|                   zestrachane oczy, darmo porykiwało głucho.~- Jezu!... Na tom
 9130     1, 12|                  po śniadaniu obudziło go porykiwanie krów głodnych i nie wydojonych
 9131     2, 13|                 się barowała z jesienią i porykujący tłukła po sinych dalach
 9132     2, 24|              miała szarą, popielną zgoła, porytą zmarszczkami, postarzałą
 9133     4, 45|                  o zebraniu, że raz w raz porywały go złoście, to śmiech spierał,
 9134     3, 34|                  ni z komory niczegój nie porywam! Jeszcze me nie znacie! -
 9135     3, 32|                  miasta...~Tak się zajęły porządkami, że mało która szła w pole;
 9136     1, 11|              pokryła cienkim płótnem , to porządkowała w komorze albo się przemawiała
 9137     4, 45|              Dawno się już babie należała porządna frycówka. Nie bój się, nic
 9138     4, 37|                  żeby się Lipce dochowały porządnych krów. Młynarz się gniewa
 9139     3, 31|                   jeno na wyższych rolach porzedły i słonecznymi biczami pocięte
 9140     4, 37|                 bo się wykręcał.~- Drzewo porznę, niewielka obrada, ale czy
 9141     3, 36|              nasłuchując odpowiedzi.~Sad, porznięty światłami, jakby zastąpił
 9142     2, 25|                 prał z całą wściekłością.~Porzucali kije, cepy, widły, a. zwarli
 9143     3, 32|                  ryfo jedna, konia samego porzucasz, żeby nogi połamał, co? -
 9144     4, 38|                zasygnowali na sumę, naród porzucił zabawy i kiej wezbrany potok
 9145     3, 32|                   niecierpliwa radość, że porzuciła wystraszonego Jędrzycha
 9146     3, 27|            lubością.~Otwarła potem do kur porzuciwszy przed progiem na przynętę
 9147     1, 12|                  jak to dzieciątko w polu porzucone, które nim pozna, że bez
 9148     2, 24|                 chybi, wezmą go w dybki i posadzą w kreminale.~- Co mu ta
 9149     1, 4 |                  na błyszczącej, śliskiej posadzce, żeby jej nie powalać.~Ale
 9150     4, 45|            postało w głowie jakie niebądź posądzenie; zdziwił się tylko teraz,
 9151     4, 49|                  wypędźta; a chceta se ją posadzić na ołtarzu, posadźta! Zarówno
 9152     3, 34|                znowu do nich, bych go nie posądzili o co złego.~Narada już niedługo
 9153     3, 34|                stawiając nową kwaterkę. - Posadzilim go na wójtostwie, to mocnim
 9154     4, 49|                   ją posadzić na ołtarzu, posadźta! Zarówno mi jedno!~Odsunął
 9155     2, 22|             spaliło się na popiół, drzewa poschły, wody wyschły, ziemia popękała.~
 9156     1, 11|                   ażeby im ozory paskudne poschnęły!...~- A czemuż to jego stronę
 9157     3, 36|                pierwszej zwieśnie drzewom poschniętym, że pora im przecknąć z
 9158     4, 41|                   We złości to i ozór nie pości. Jakże...~- Wypuścił to
 9159     1, 7 |                ganek do psów, co z ludźmi pościągały i gryzły się o kości wyrzucone
 9160     3, 30|                 ziemię razem ze szmatami, pościąganymi z drągów; nawet motki przędzy
 9161     2, 25|                    aż się ziemia trzęsła, posępni, kwardzi a groźni kiej ta
 9162     4, 49|              wybuchnąć leda chwila, niebo posępniało coraz barzej, wiater bił
 9163     2, 20|                   dom zmilknął, osnuł się posępnością, a żył w ciągłej trwodze
 9164     2, 13|                   czasami, o zachodzie, z posępnych pól ołowianego nieba wyłupywało
 9165     3, 29|            jeszcze dzisiaj zamierzała tam posiać rozsadę. A gdy gospodyni
 9166     2, 15|              niego łasi. Myślał, że łaskę posiadł, a tak samo go przegonią,
 9167     3, 34|                  tam wzejdzie, kaj go nie posiali! - buchnął Mateusz. - W
 9168     3, 30|                ziemniaki wsadzone i groch posiany.~- U drugich i tyla nie
 9169     1, 12|                  Wszystko wypił do dna.~- Posiedź zdziebko, tak mi się samemu
 9170     2, 18|                   Poczekam, pozwólcie, że posiedzę przed ogniem, przemarzłem.~-
 9171     2, 24|                   i wejścia między ludzi, posiedzenia choćby przed jakim ogniem,
 9172     3, 26|              zamieszkany.~Potem Balcerków posiedzenie; poznałaby nie wiem gdzie,
 9173     2, 16|                   dziećmi.~- U ojca razem posiedzim i społem pójdziemy na pasterkę -
 9174     3, 26|              Kłębowa wyniesła na deseczce posiekanego jajka wraz z pokrzywami
 9175     1, 5 |                  miała ogromną, obrzękłą, posiniaczoną i przepitą, a głos cienki,
 9176     4, 49|               strugą ciekły po jej twarzy posiniaczonej, a niekiedy wzniesła się
 9177     3, 27|                twoje...~Nie skończył już, posiniał i zwalił się na pościel,
 9178     1, 1 |               przejął, że stara jej twarz posiniała.~- Biednemu to zawsze na
 9179     3, 34|              zahuczały znowu grzmoty i na posiniałym wschodzie jęły migotać blade,
 9180     4, 37|              obcierał, to szeptał pacierz posiniałymi wargami, w piersi się bił
 9181     1, 3 |                    że Witek miał już gębę posinioną i z nosa puściła mu się
 9182     4, 42|              obaczył jego poliki ździebko posinione, ale spytał się dopiero
 9183     4, 41|          czterdzieści roków, a do cna już posiwiał i zgarbaciał, żywą krwią
 9184     2, 17|              rozumu też wam Pan Jezus nie poskąpił:~- I choć przez urzędu,
 9185     3, 28|              poniesła.~-A niech se idzie, poskarży się ździebko, to jej ulży!~-
 9186     1, 3 |                  zwiedziały, a Dominikowa poskarżyła, że to jej, przyszła ze
 9187     1, 3 |                 co miały psy rozwłócyć... poskarżyły, przysięgły, com ukradł,
 9188     1, 6 |             płotów, do tych sadów nagich, poskręcanych i jęczących z cicha.~Szara
 9189     3, 27|                  Postał jeszcze ździebko, poskrobał rudych wąsów, a oczy to
 9190     4, 45|           historie i ogarnął ją niepokój, poskrobała się drutem po głowie, postanawiając
 9191     3, 30|            żarzyły się węgle, a świerszcz poskrzypiwał gdzieś w kącie, ale Rocho
 9192     1, 11|                 placek delikatnie palcami poskubywały, a z rzadka jeśli która
 9193     3, 28|             strachania, że Antka na Sybir poślą i do taczek przykują.~Juści,
 9194     1, 3 |                    ino nie borguj nikomu. Pośladek ostaw la nas; zawoła się
 9195     3, 32|             wieprzek, zaś kury grzebały w pośladzie, któren dawno miał być zniesiony
 9196     4, 45|               jeszcze ani razu.~- Właśnie posłałam po nią, bo mam dużo do prasowania -
 9197     1, 8 |                   że tak, bez to i swatów posłałem, ale bójcie się Boga, sześć
 9198     1, 5 |                   się spodoba, to z wódką poślę choćby jutro.~- Ślijcie,
 9199     1, 3 |              pacierz dobry.~- A wy to nie poślecie z wódką do której?... -
 9200     2, 22|              poświata, grająca farbami na poślepłych, pomarłych wodach, przytajonych
 9201     3, 26|                 nocy; to stawy zamigotały poślepłymi lustrami albo strumienia
 9202     1, 6 |               rozwichrzoną kądziel, potem pośliniła palec i jęła wyciągać lniane
 9203     1, 3 |             opasał się pasem, przygładził poślinioną dłonią zwichrzone i rzadkie
 9204     2, 14|                 się na~śliskim lodzie nie pośliznąć i by prędzej przejść, i
 9205     2, 14|                 nijako było, choć rada by posłuchała.~- Dobrze młynarz płaci?~-
 9206     3, 31|                  po Borynach pierwszą, to posłuchały jej rozlatując się kiej
 9207     4, 49|                 wsi niby to przypadkiem i posłuchawszy rozmów rzekła od niechcenia:~-
 9208     4, 41|              Pietrek też się nie kwapił z posłuchem, nakładał w podwórzu gnój,
 9209     1, 12|               Jagusią ostali na izbie, by posługiwać i mieć baczenie na wszystko.~
 9210     2, 14|                  do kościoła, bo Jambroży posługuje na plebani , ksiądz już
 9211     3, 31|                   poczciwości chowane i w posłuszeństwie.~- Prawda, same nawet pysków
 9212     3, 29|                   batem złoił, iż ciągnął posłusznie kiej dziecko...~U Balcerków
 9213     3, 34|                   pan, że mu sam dziedzic posłuszny!... Kto by to przódzi dał
 9214     2, 19|              siebie.~- Cichoj, ludzie ano posłyszą i roznieść gotowi.~- Bom
 9215     2, 25|             kilkoro ludzi co najbliższych posłyszało i przybiegło na ratunek;
 9216     4, 38|             pobożne pieśnie, co?~- Co ino posłyszę, to wygram.~- Hale, każda
 9217     3, 33|                  Na ogrodzie, zaraz ją tu posłyszycie...~Tereska pobok stanęła
 9218     4, 38|                  że szeroko rozniesły się posmaki.~- Kasza ze słoniną, dobra
 9219     1, 12|             umyślnie przypróżałam, byście posmakowali.- Wraziła mu miskę w ręce,
 9220     3, 28|                nie będzie, i gorzałki nie posmakuje?- ciągnęła tym samym sposobem,
 9221     1, 7 |              cicho, że nikt nie usłyszał, pośmiał się z dziewczynami i poszedł
 9222     4, 47|                 chwila z jakimś leciuśkim pośmiechem.~A gdy zasiadali do wieczerzy,
 9223     3, 26|               oczyma latając po świecie i pośmiechując się do tych pól szarych,
 9224     3, 28|               odejmę? Tyla mojego, co się pośmieję.~- Kto sieje zło, niech
 9225     3, 32|                się na jaśnię nieba drzewa pospane, sady szarzały jakby wapnem
 9226     1, 6 |                   Antoni?...~- Juści.~- A pośpieszajcie, bo już tam Hanka was wypatruje...
 9227     3, 33|                 często wołał za siebie:~- Pośpieszajta się, ludzie... - że to opóźniali
 9228     1, 11|            naganiała matka.~Ale Jaguś nie pośpieszała, chodziła jak senna, przysiadała
 9229     2, 20|                 śnieg się ma, daleko, nie pospieszę... ale kiej się napierasz,
 9230     3, 29|          miejscach.~A wszędy był rajwach, pośpieszna robota, przekrzyki między
 9231     1, 6 |         powiedzcie, że czekamy, niech się pośpieszy - prosiła Hanka.~- Dobrze,
 9232     3, 28|                  świntuchowi!~- Żeście to pośpieszyli tak rychło!~- Rocho me zastępuje
 9233     1, 12|        bezgrzeszny, i aniołowie, i święci pośpiewują spólnie chwałę Pańską, w
 9234     1, 4 |                  za kłopoty! Polatuje se, pośpiewuje, a Pan Jezus obsiewa la
 9235     1, 11|              skórze, i wnet jęły kołować, pośpiewywać, zawracać, drobić, przeskakiwać
 9236     4, 37|               cały świat Boży.~- Żeby tak pospłacać i ostać na wszystkim! Być,
 9237     3, 32|          przymierały zadawnione gniewy, a pospólna dola i opuszczenie kłoniły
 9238     1, 10|                  jak ogień...~A gdy Józia posprzątała ślady bitwy, a w końcu,
 9239     3, 30|                   dojrzy, to zaraz pieski pospuszcza.~- I nie zgub czego po drodze! -
 9240     4, 47|                  tej minucie, bo każę psy pospuszczać! Już ja nie będę płakała
 9241     3, 31|                  opowiadały nieprzytomnie pośród płaczów i lamentów, jako
 9242     3, 35|            powietrzu, szli całymi kupami, postając niekiej przed opłotkami,
 9243     1, 12|             kobyła po wodę jedzie, tak... postaje... zawadza kołami... jeszcze
 9244     2, 19|              prosto do szynkwasu, ale nie postali tam długo, Żyd ich powiódł
 9245     3, 30|                  mu przypomnę przeszłe. - Postanawiała rozdziewając się do snu. -
 9246     3, 33|              wykup, a resztę to już Antek postanowi, dajcie...~- Skądże to wezmę?...
 9247     2, 17|               stała, jechać muszę, ale co postanowicie, to tak wezmę, jakbym uradzał
 9248     4, 49|                 Nic nie wskóra! Wszystkie postanowiły, całą gromadą, prawo mają...~-
 9249     4, 47|                  co?~- Moiściewy, tak już postanowione od wiek wieka, to ostanie! -
 9250     4, 49|                 wiedzieli już wszyscy, że postanowiono wypędzić ze wsi Jagusię. ~
 9251     3, 31|                  A pilnuj sobie, od tegoś postanowiony, ja nie twój parobek, słyszysz! -
 9252     2, 25|                  wolna rozchodzić nic nie postanowiwszy.~Mateusz zaś wraz z Kobusem
 9253     1, 5 |                 się ostał, ino...ino...~- Postąpię ci coś niecoś!...~- Przydać
 9254     4, 47|                   rozpowiadali o Jaśkowym postąpieniu.~- Ze świecą nie najdzie
 9255     4, 47|           zatargał.~- Co się tu dzieje! - postąpiła na środek izby i zasyczała,
 9256     1, 2 |               odpasła się ino i zarno się postarała o przychówek... A kto w
 9257     2, 24|               zgoła, porytą zmarszczkami, postarzałą o lata, a tak przystygłą,
 9258     2, 19|                 wszystkie urodą, strojem, postawą i tymi modrymi, jarzącymi
 9259     3, 32|            Kobiety zestrojone świątecznie postawały kupami, a poniektóre wyglądały
 9260     4, 39|                    musi być od Cyganów!~- Postawcie mu wiadro gorzałki, to może
 9261     1, 5 |              rzekł:~- Napiłbym się czego, postawicie?..~- Postawie. Jakże. najlepszy
 9262     3, 30|                        Juści, zmarlaka by postawiły takie leki!... - zaśmiał
 9263     3, 35|              wytrząsają!~- I na swoim nie postawimy? - wołali drudzy zachęcając
 9264     3, 36|                spalony jeszcze zimą i już postawiony teraz na nowo.~Chciał go
 9265     2, 16|                   na światło i głosy jęły postękiwać, zbierać się ciężko do powstawania
 9266     2, 16|            odrzekła ni tym słowem jednym, postękiwała ino, żuła, ruchała gębulą
 9267     2, 18|                 dna cebratek, a raz w raz postękiwały ciężko.~Jagna znalazła po
 9268     2, 24|                 ostatni raz przed Wielkim Postem. Mateusz grał na skrzypicy,
 9269     4, 48|                   błyskawice, całkiem już postępłe od własnych żarów i nic
 9270     2, 20|                nią mądrze i sprawiedliwie postępować; trzeba jedno nie widzieć,
 9271     2, 20|            niepostrzeżenie zmieniał swoje postępowanie z Jagusią.~Wszystko powracało
 9272     3, 28|               zbój!~Buchnęła nienawiścią, postępując za nim parę kroków; boć
 9273     4, 47|                  już więcej jego noga nie postoi.~- Mała szkoda, krótki żal!
 9274     3, 35|                 zapłać, sprawa krótka, to postoimy.~- Nie musi być krótka,
 9275     4, 46|                 jakby ulicą białych chmur postożonych rzędami, drzewa rzuciły
 9276     2, 13|                  nie powiedział, ino jego postponują, bo na kogo Pan Bóg,~to
 9277     2, 13|               skibką przynęci abo i kijem postraszy. - Myślał o niej, nieczęsto
 9278     2, 16|               byście nie zgrzeszyli!... .~Postrofował ja surowo, ale się już nie
 9279     2, 16|             wyrośnięci, śmigli i mocni; a postrojeni aż oczy raziło; kapoty mieli
 9280     3, 31|          ziemniaka nie wsadzi, to już ino postroneczka szukać! - zawiedła Gulbasowa.~-
 9281     2, 16|               juści, wziąłem gospodarzowi postroneczki... a i ten rzemień stary...
 9282     2, 14|                    Hanuś, baczę...~- A te postronkowe wzięłam, nie potrza wam
 9283     1, 12|           powiedajcie nikomu... borowy me postrzelił... ino...~- Prawda... śruciny
 9284     2, 18|                służył u was i że umarł.~- Postrzelili go, krew go uszła i pomarł,
 9285     3, 29|                  chorągiewkę z czerwonej, postrzępionej wełny. Dopiero zaś pierwszym
 9286     1, 11|                 podufały i rozrosły, to i posturę już miał z dala widną, i
 9287     4, 42|               siejąc nieubłaganie ogień i posuchę. ~A i Szymek co dnia jednako
 9288     1, 5 |              niemało, jakby kto cały kram posuł tymi kamuszczkami drogimi,
 9289     3, 28|                się z chmur i kieby złotem posuło świat - jak to zresztą zwyczajnie
 9290     3, 32|                 któraś próżno wypatrując.~Posunęli się jeszcze ździebko, gdyż
 9291     3, 30|                  Rozglądała się za swoimi posuwając się wolno ku domowi, gdyż
 9292     2, 23|                   od ścian i przygarbiony posuwał się po śniegach, był coraz
 9293     1, 11|          strzeliste, tęskliwe a zuchwałe, posuwiste a groźne, godne a zabijackie
 9294     1, 11|             brzega kobietę i puszczał się posuwistym krokiem "chodzonego" - a
 9295     1, 11|           spyszcze w sadzie, czy baby się poswarzą abo dzieciaki się pobiją,
 9296     2, 20|                  a on w głos się modlił i poświęcał wszystko po kolei, organiściaki
 9297     3, 27|                społecznie łykali te kotki poświęcane, chroniące pono od bólów
 9298     1, 8 |                   powiedzie !~- Ze śrebła poświęcanego mamy powrózek, a z takiego
 9299     1, 2 |                jej w gardło, to topiony z poświęcanej gromnicy wosk z mlekiem;
 9300     3, 27|                 ino kobiety mogą nieść do poświęcania!~- Przed kościołem ci oddam,
 9301     3, 26|                kropidło kupiła, i obrazik poświęcany Częstochowskiej, jaki musi
 9302     3, 26|                  ona najpierw po obraziku poświęcanym rozdała każdemu, potem zaś
 9303     3, 29|                   kościoła na uroczystość poświęcenia ognia i wody, zalewając
 9304     2, 20|             pokropił i poszedł w obejście poświęcić budynki i cały dobytek.
 9305     2, 22|              świętym osłaniając, to kredą poświęconą znacząc progi a okna, ale
 9306     1, 12|                   z gromnicy i pęk kłosów poświęconych na Zielną, a gdy i Jaguś
 9307     3, 29|               znowu rozniecić tym młodym, poświęconym ogniem.~Poleciała na to
 9308     2, 16|                 żywy nie zadrgał ni nawet poświst wiatru nie zaszeleścił w
 9309     2, 13|               zatrzasnął drzwi i poszedł.~Poświstywał przez zęby, wspierał się
 9310     1, 10|                  Ady prawie mu co miesiąc posyła do wojska. Mnie ino słuchaj,
 9311     3, 30|                razy Płoszkowa po gorzałkę posyłała do Żyda.~Zaś u Borynów jeszcze
 9312     3, 35|                zmówiny trza wyprawić...~- Posyłałeś to już z wódką, co? - pytała
 9313     3, 28|            wyprawować... A Grzeli mało to posyłali do wojska! - szeptał nachylając
 9314     4, 44|               Łapaj złodzieja! Łapaj!~- A posyp mu soli na ogon, to się
 9315     4, 40|                    ale już było za późno, posypała się kurzawa piór, zbój uciekł,
 9316     3, 27|                 przez kury, aż się pierze posypało, i dalejże drzeć się do
 9317     3, 31|                   się do uprzątania izby, posypując ją piaskiem.~Stary kichał
 9318     2, 24|                   głośną modlitwą pokutną posypywał przyklękających.~Hanka nie
 9319     1, 2 |                  krwi i ostygłego złota i posypywały, na staw jakby pyłem miedzianym,
 9320     2, 16|      przewietrzano izby, myto, szorowano, posypywano izby, sienie, a nawet i
 9321     1, 11|                  tak bywało! Posłuch był, poszanowanie starszych i zgoda!~- I grontu
 9322     4, 44|                   nawet siwych włosów nie poszanują!~- A to i każdą siwą kobyłę
 9323     3, 35|               nawet tej świętej ziemi nie poszanuje!~- Doi ją i doi kiej głodną
 9324     2, 13|                zagony, warczały w krzach, poszarpały śniegi, potarmosiły sady,
 9325     1, 12|                   zdumiony, bo łydka była poszarpana, zaropiała, noga spuchła
 9326     2, 13|            dołkach i bruzdach bieliły się poszarpane płaty, a zagony świeciły
 9327     2, 23|               nisko, skłębione brudnymi i poszarpanymi runami chmur, kieby to stado
 9328     2, 21|               stron drogi, na równiach, w poszarzałych i mętnych dalach kotłowała
 9329     2, 13|               skoro dzień nastał, uciekły poszczekując, pokryły się w lasach i
 9330     2, 25|                   kto na świat wypuścić i poszczuć na nieprzyjacioły... To
 9331     3, 31|          Cyganichę zmierzającą w opłotki, poszczuła ją psem. Łapa się rozsrożył
 9332     3, 33|                  śmigając przez sad jakby poszczuty.~- Zła osa, ścierwo! - mruczał
 9333     2, 15|                osobno.~- Z namowy księdza poszedłeś, powiedz to drugiemu, uwierzy,
 9334     1, 3 |               słońce a topole zagwarzyły, poszemrały z cicha gałązkami i pomilkły
 9335     3, 29|              przyciszone, trwożliwe głosy poszemrywały w zwiększającej się kupie,
 9336     2, 16|            wywiedli się do sieni, coś tam poszeptali i wrócili rozradowani, weseli,
 9337     2, 16|              gwiazdy! - wołała ucieszona, poszeptały z Jagną i zesromana, przysłaniając
 9338     2, 24|                 baczenie, bo ktoś niektoś poszeptywał do sąsiada wskazując nań
 9339     4, 39|         czapirzyła się kiej kwoka i cosik poszeptywała do niej, tylko jedna Józka,
 9340     3, 31|             jeszczech skończy, na czym! - poszeptywały trwożnie.~Naraz rzucili
 9341     4, 40|               pościele, obłócząc w czyste poszewki, to myła się długo jakby
 9342     3, 31|                   śmiercią zwłóczy, by ją poszkodować.~- Wróci pewnie do Kłębów:
 9343     1, 3 |             świadków.~Najpierw świadczyła poszkodowana, Dominikowa a zeznawała
 9344     3, 33|                  żywi jadą. ~- Niezgorzej poszlachtowani, co? I rzeźnik lepiej nie
 9345     3, 30|                   matką się obiecały...~- Poszlibyście, Jagna, ckni się wama za
 9346     3, 34|                  ale warto zawdy obejrzeć Poszliśmy... widzim z dala, prawda,
 9347     4, 44|              słowo, naczelnik wrzasnął:~- Poszoł won! - i wskazał go oczami
 9348     1, 5 |              kartofle na rano i raz w raz poszturchiwał Łapę, któren leżał obok
 9349     4, 47|                nie przepalił na słońcu.~- Poszuka se cienia u Jagusi, w to
 9350     2, 15|              roboty - groził.~- A ciśnij, poszukaj bułek,. kiedy ci chleb nie
 9351     1, 12|                  Że wczas pomarła, bym se poszukał trzeciej.~- O kobiecie mu
 9352     1, 8 |                   pomarł żebym była sobie poszukała chłopa, to nie komornicą
 9353     4, 37|               urągliwie, zeźlony daremnym poszukiwaniem pieniędzy.~Nie odrzekła,
 9354     3, 27|             miecił z wolna drzewinami, iż poszumiwały głucho i smutnie: szło znowu
 9355     1, 5 |                ale tak martwe i nieme, że poszumy lasów dochodziły głuchym
 9356     2, 24|                  zaniesione były opalonym poszyciem, potrzaskanymi łatami, przepaloną
 9357     3, 36|             powodu, rozprawiała ze sobą i potaczała się kiej pijana. Ciemnościom
 9358     1, 5 |           tabakierkę.~- Juści, juści... - potakiwał Boryna, ale nie jego tumanić,
 9359     1, 3 |              sędziemu, który kiwnął głową potakująco.~Sądy się rozpoczęły.~Pierwsza
 9360     4, 40|                  obłażąc ją całą gorącymi potami, a przejmując takim dygotem,
 9361     4, 42|                   niej la prześmiechów.~- Potańcuj z nią, użyj se choć tyla,
 9362     1, 12|               żydowskiego"! Niech Jankiel potańcuje!- wołali ze śmiechem.~-
 9363     4, 38|              potem przyjdź do karczmy, to potańcujemy.~Spojrzała oczami, co to
 9364     4, 49|             Dominikową, szła okrwawiona w potarganej odzieży, zaszlochana i z
 9365     1, 5 |                gniewa! Kupię nie kupię, a potargować można.~- A targuj się, kiej
 9366     3, 27|              Rozczerwienił się kiej rak i potarł bolące miejsce, porozumiewawczo
 9367     2, 13|                krzach, poszarpały śniegi, potarmosiły sady, poomiatały ogonami
 9368     2, 22|               ziemi przepojona nieznanymi potęgami - gdzie wszystko wielkie,
 9369     2, 18|             ogniami, słodkością, krzykiem potęgi... Stał na wprost, czuła,
 9370     2, 24|               głośniej i coraz zawzięciej potępiały Jagnę, wygłaszały teraz
 9371     2, 24|                 nieba, spadają nań srogie potępienia słowa i cały naród idzie
 9372     2, 22|             chichotem przelatywały, gdzie potępionych głosem jęczą wisielce, a
 9373     2, 20|                   jeszcze barzej, a coraz potężniej wydzierała się do Antka.~
 9374     3, 29|                  czym innym zapomoże. Nie potłukło was? co?~- Bóg jeszcze łaskaw!~-
 9375     3, 30|                 to teraz, bo widzi mi się potłuściał?~- Już niezgorzej, że może
 9376     1, 10|                   w ogień, aż się głownie potoczyły na izbę.~- A wy się miarkujcie,
 9377     4, 37|                    kichnął raz i drugi, a potoczywszy załzawionymi oczami rzekł
 9378     2, 24|              gęstwą środkową nawę, zalana potokami światła, a wciąż jeszcze
 9379     1, 10|             wiaderkiem i ukradkiem prał w potoku jakieś szmaty skrwawione...~
 9380     2, 25|                   ta suka, gdy jej dzieci potopią.~Aż kilkoro ludzi co najbliższych
 9381     3, 28|              wielgachnych topoli, ale tak potopionych w szarudze, że jakby za
 9382     3, 30|                 kole niego kiej jaskółki, potrącając w przelocie, że zatętniało
 9383     1, 12|             Biedota kochana, a ja nic nie potrafię pomóc...okrutniem słaby...
 9384     2, 16|                   i ksiądz na ambonie nie potrafił.~A tymczasem zaś Witek,
 9385     1, 11|             wstawajcie!~Po trzy grosze za potrawę,~Po dziesiątku za przyprawę-~
 9386     1, 11|                   pierzem!~A przy drugiej potrawie:~Opieprzone słone flaki,~
 9387     1, 5 |               kurasek piszczy, tam trąbka potrębuje, gdzie z piszczałek przebieraną
 9388     3, 32|                grubachne postronki leżały potrójnie nad białym czołem, zwisając
 9389     2, 20|              przyśpiewując kolędy i gęsto potrząchając dzwonkami, a reszta kieby
 9390     2, 25|                   kijem, kto znów groźnie potrząchał widłami, któren cepy dzierżył
 9391     1, 11|          przybijali obcasami, kapeluszami potrząchali, a czasem któryś piesneczką
 9392     3, 27|         puszczając z rąk gromnicę, że się potrzaskała w kawałki.~- Już mu przeszło,
 9393     2, 25|         zamarzłych kałuży kiej tego szkła potrzaskanego, w nozdrzach wierciło ostre,
 9394     2, 24|                  były opalonym poszyciem, potrzaskanymi łatami, przepaloną słomą
 9395     2, 14|               niektóra pęczniała od mrozu potrzaskując z cicha, to snadź ziąb przejął
 9396     1, 5 |               wesoły ogień ze świerczyny, potrzaskujący cięgiem, a oni jedli wolno
 9397     3, 34|               nawet ziemię przed ołtarzem potrząsnęła kwiatami; nie darowała i
 9398     3, 31|                 zróżowionym kwiatami były potrząśnięte, że każda drzewina tryskała
 9399     3, 31|                kieby tym srebrem szronami potrząśnięty, w ogniach stanął cały,
 9400     3, 29|                  więcej się mnożyło bied, potrzeb, skamłań i turbacji...~Rocho
 9401     3, 31|           jesteście dawać na mszę, choć o potrzebach kościoła nie pamiętacie,
 9402     4, 43|               Rocho i mówi:~- Poczciwaś i potrzebnicka, to cię Pan Jezus krową
 9403     3, 32|                  z cicha, rzucając jeno w potrzebnym miejscu wrzaskliwie: "Módl
 9404     2, 14|                  chałupy zaglądał, czegoś potrzebował i w oczy dobrość świadczył....
 9405     3, 31|               świątko, bo choć pomocy nie potrzebowała, to by drugim ulżyć, zaprosiła
 9406     3, 31|                  próżnicy!... żebyśta nie potrzebowały, to by wama dobrodziej pomogli...
 9407     2, 25|                   brzuch błądzi.~A narodu potrzebującego było tyla, zarobków zaś
 9408     3, 31|                   Lipczakom.~- Bo co dasz potrzebującemu, jakbyś samemu Jezusowi
 9409     2, 16|                 Józka.~- Nie pleć, ktosik potrzebujący; w ten dzień nikto nie powinien
 9410     1, 11|                prędzej, bo Kuba was pilno potrzebuje- przynaglał chłopak.~- Gorzej
 9411     4, 44|                   my akuratnie takiej nie potrzebujemy!~- Na swoją uchwalim i pół
 9412     4, 37|               zapyta:~- Któżeś to i czego potrzebujesz?~- Borynam z Lipiec i miłosierdzia
 9413     2, 25|            siedział, co znaczyło, że zima potrzyma dłużej.~Więc niech jeno
 9414     1, 5 |              jeszcze w papier owinięte.~- Potrzymaj no to, Jaguś, bo mnie trzeba
 9415     2, 25|                wreszcie babom, ale srodze poturbowany i przeto jeszcze wścieklejszy
 9416     3, 28|            rozpożyczył, ale żaden się nie poturbuje o biedotę, chociażby ta
 9417     3, 31|             dobrodziej wyszedłszy na wieś potwierdzał najuroczyściej - radość
 9418     4, 41|                 za nimi patrzała i drugie potwierdzali, że wyraźnie stronią od
 9419     2, 25|                    ale wszyscy byli pewni potwierdzenia tej wieści złowróżbnej,
 9420     4, 49|             miasta i wszystko co do słowa potwierdził, a Jankiel w południe powiedział
 9421     2, 13|                 wszystkich jam, podnosiły potworne łby, przeciągały zgniecione
 9422     2, 21|                   biegła znowu całą mocą, potykała się o zwały, plątała w zaspach,
 9423     3, 31|              klamką i słychać było z izby potykanie się o sprzęty i to, że jak
 9424     4, 41|                zrazu, pókim był głupi, to potyrał mną, kto chciał, i biedym
 9425     3, 29|             karwas głowizny, wszystko zaś poubierane jajkami kraszonymi, czekając
 9426     2, 19|                 wama kołtuny, że bez łbów pouciekacie!~- Wycieruchy, obieżyświaty,
 9427     4, 49|                   złemu! Pismo święte nas poucza: jeśli zgorszy cię ręka
 9428     3, 30|               wielgachne też po matusi! - pouczała ją Józka żałośnie. - Jeno
 9429     4, 40|         wyczekująco, ale on sobie wszyćko poukładał w głowie po porządku, przepytując
 9430     2, 25|                  gasić ogniska i rozwalać poukładane sążnie, a baby, z Kozłową
 9431     3, 28|                   i o rozgrzewkę wołał:~- Pousadzałem dobrodziejów, narodem ich
 9432     1, 12|                  muzyka przycichła, stoły poustawiali i grzechotano miskami, a
 9433     2, 18|                 dygotało, szczękały miski poustawiane w szafce i kolebały się
 9434     3, 28|                 Pewnie, że wama nie dam i powąchać.~- Pół świni dacie i piekła
 9435     3, 30|              kulas na nie podniósł, a nie powąchał nawet. Za swoje się żywią,
 9436     1, 3 |                  Póki się ino rucham, nie powąchasz ty ani zagona! Widzisz go,
 9437     4, 37|             Przepili godnie, w cichości a powadze, przegryźli coś niecoś i
 9438     1, 3 |             śmiech się rozległ głuchy pod powałą, aż Jacek musiał przyciszać
 9439     1, 4 |           śliskiej posadzce, żeby jej nie powalać.~Ale i ksiądz zaraz wyszedł
 9440     1, 8 |            trwożnie, choć chłopy były pod powałę i rozrosłe jako te grusze
 9441     2, 16|                 nie chciał a krzyczał, to powalili go na plecy, przygnietli
 9442     1, 7 |                   okna na krzę georginii, powaloną przez falę, w ten świat
 9443     3, 35|            zacinały.~- Czyście wy wszyscy powariowali? - wołał stary podnosząc
 9444     3, 31|               wziął się do roboty: łazili powarzeni, łamali ręce użalając się
 9445     3, 32|        zapowietrzona!... ty świniarzu!... Poważ się jeszcze kiej mnie tknąć,
 9446     1, 8 |                   że to mądry chłop był i poważany, powiedział surowo:~- Z
 9447     4, 49|        roztrząsają se la zabawy! - mówili poważniejsi.~Ale uwierzono, gdy kowal
 9448     3, 32|                   rozpalonych powiek. Nie poważyła się nawet pytać o Antka -
 9449     1, 2 |              wyjął z kieszeni puszczadło, powecował je po cholewie, przyjrzał
 9450     4, 46|                 go ukrywasz, to już razem powędrujecie, słyszysz!...~- Dyć słyszę;
 9451     2, 17|              izbie, na starych śmieciach, poweselała całkiem i bezwiednie prawie
 9452     1, 11|                   użyje z bratami, co się poweseli i zabaczy o świecie całym!
 9453     4, 42|                 tera chodźma się ździebko poweselić!~I ruszył z Nastusią do
 9454     3, 26|                pilnie patrząc po polach i powiadając w głos jakie słowo modlitwy,
 9455     2, 25|                   cicho.~- A bo raz ci to powiadałam? a bo nie wychodzę do cię,
 9456     2, 22|             strachem któraś.~- O złym się powiadało, to może się i wywołał i
 9457     3, 35|               powiedzieć przy kowalu! Sąd powiadamia, byście przywieźli pięćset
 9458     2, 22|                gorąco brała w siebie jego powiadania, że ledwie mogła dychać
 9459     2, 20|                 mu do głowy, co to o niej powiadano przódzi, rozważał to sobie,
 9460     3, 34|                   dzisiaj, we święto...~- Powiadasz Płoszka bele co, jakbyś
 9461     3, 36|               sianokosy, bo chociaż stara powiadka mówi: "Zacznij sianokosy,
 9462     3, 34|          rozgłoszę, bądźcie spokojni. Jak powiadomią, że pora, pojadę z wami
 9463     3, 34|                  Syna, to jedźże do wójta powiadomić!~- Wójt jeszcze z miasta
 9464     4, 37|                  słońce przygrzeje, z pól powiało chłodem, staw westchnął
 9465     4, 45|                   on nie dziedzic na swój powiat?~Antek jął rozpytywać, gdyż
 9466     4, 40|                   pokrako jedna, krów nie powiązał do żłobów! Chcesz aby se
 9467     4, 40|                  uździenic, zaś krowy nie powiązane na noc w oborze porozłaziły
 9468     1, 4 |               światłem rozjaśniała jasne, powichrzone głowy - siedzieli dokoła
 9469     2, 21|             tysiące kup ogromnych, stogów powichrzonych, grobel szło po polach,
 9470     2, 13|                jak mogła. Antek? Cóż miał powiedać? że mu źle? I bez tego wiadomo,
 9471     3, 33|                  Dobrze ci radzę.~- Co wy powiedacie? co? - bełkotała, niby nie
 9472     1, 8 |                 grosz kiej ten Żyd.~- Nie powiedaj leda co na ludzi, żeby ci
 9473     1, 7 |                  ździebko żebra zmacał za powiedanie takie...~- Spróbuj, zbóju
 9474     2, 19|               poszli do Kłęba, by ich ten powiedł do dobrodzieja na poradę,
 9475     3, 34|                   powietrzu liście mdlały powiędłe i zboża się kłoniły bezwładnie,
 9476     4, 46|                    że siedzieli osowiali, powiędłymi oczami ogarniając Rocha,
 9477     4, 39|                opiece.~- Że i rodzony nie powiedziałby barzej do duszy - szepnęła
 9478     3, 28|                 nie jest, ale dać musisz, powiedziałyby, co żałujesz... - rzekł
 9479     4, 45|                   z motyką na słońce... A powiedziano: jakże to... aha! czego
 9480     3, 35|              Mateusz rozpowiada, jako ich powiedziecie na Miemców...~- Prosili,
 9481     3, 29|             przykazują zawozić wyrwy...~- Powiedzielim, że wozów ni koni nie damy.~-
 9482     1, 12|                  wnet by wyzdrowiał!...~- Powiedzieliście mu o tym! Teraz rozumiem,
 9483     2, 15|                    utrafisz, w co lubi, a powiedziesz kiej tego pieska na postroneczku,
 9484     4, 44|                    kiej zamietliwy wiater powieje.~Nikto głosu nie zabierał,
 9485     3, 36|                ludzie spali na powietrzu, powierzając się z dufnością nocy.~I
 9486     3, 36|               kiełb widniał pod włóknistą powierzchnią; każdy kamyk na dnie piaszczystym
 9487     3, 34|                 do wiary! Zrazu nikto nie powierzył. Obiecał, ale przeciech
 9488     1, 7 |             uredzisz...~I kiej umęczonego powiesili na krzyzie, to Burek siadł
 9489     1, 2 |                   Na dziewiątą napisane w powiestce. Musicie do dnia wstać,
 9490     2, 20|                 zaraz od proga zawołał:~- Powiestkę wama przyniosłem, macie
 9491     2, 20|                 la wszystkich przywiozłem powiestki, kupą całą pojedziecie,
 9492     3, 34|               gospodarzy, obrazy na tobie powieszą, ksiądz cie wodą święconą
 9493     4, 38|                  wody pogasłe i drżące od powiewów, w rozruchane ździebko cienie,
 9494     3, 33|                 za darmo, zgodził się ich powieźć do miasta, byle się jeno
 9495     3, 28|                  w niedzielę się zbierę i powiezę chudziakowi niecoś święconego.~-
 9496     4, 46|                   Podlesiu, a Mateusz was powiezie.~- Muszę jeszcze zajrzeć
 9497     3, 28|                 la obu starczyło, i razem powieziemy.~- Bóg ci zapłać za dobrość,
 9498     3, 26|             dzieuszyska, które teraz gnój powiezły w pole, i ja sierota nieszczęsna!~-
 9499     4, 42|              napiłym głosem:~- Słuchać me powinieneś, pomiarkuj jeno, kto do
 9500     1, 11|           bogatsze, a wszystko krewniacy, powinowaci i kumy Borynów i Paczesi,
 9501     1, 4 |            postawił półkwaterkę jaką albo powinowaty drugą bo się jej ostrego
 9502     4, 37|                   do pożegnań znajomków a powinowatych i gotowy do onej drogi dalekiej.~
 9503     3, 30|              gospodarskim był synem i jej powinowatym przez matkę.~A potem zabawiali
 9504     4, 40|               Westchnął i poszedł za nią; powiodła go najpierwej do stajni,
 9505     3, 32|             Dobrze ze dwa pacierze trwały powitania i byłyby się przeciągnęły
 9506     3, 28|             poczuł za gardziel ją chycić, powlec po izbie i skopać, ale się
 9507     1, 5 |              często, coraz częściej niebo powlekało się burymi chmurami, że
 9508     1, 4 |                  się nad wsią i przesłoną powlekały nad wodami. Niezgłębiona
 9509     2, 21|                 lewej ręki, widzi mi się.~Powlekli się wzdłuż lasu, pobrzeżem
 9510     4, 49|               płytko wrośnięty w ziemię i powlekło w opłotki.~- Związać ją,
 9511     2, 20|                zabiło trwożnie i rumieńce powlekły twarz, bo dobrze zrozumiała,
 9512     4, 38|                 zlatuje i ledwie kulasami powłóczę. Na borg jeno żyjemy.~-
 9513     4, 41|                   pluje i kulasami ledwie powłóczy. Jeno patrzeć, jak pójdzie
 9514     2, 17|              czasach postarzał się mocno, powłóczył nogami, garbił się i ręce
 9515     4, 44|            zipiący, ale już w łańcuchu, i powlókłszy ślepiami po gromadzie zakrzyczał
 9516     3, 30|                  niej i skowyczał za leda powodem, jakby w niej pomarł nagle,
 9517     2, 20|                 prędzej, a nie będzie już powodów do kłótni i odgrażań...~-
 9518     4, 38|              ostróżki przeróżne, kwitnęły powoje patrzące z żytnich gąszczów
 9519     4, 45|             modrakiem, wyczką i pachnącym powojem, że ani jeden powiew nie
 9520     4, 41|                wszystkiej mocy robiło się powolne kieby ciasto, ugniatali
 9521     4, 44|                 juści, wszy go same niesą powolności!~- Rychtyk i wiechcie z
 9522     2, 25|                 chłopskiego boru wycięli, powołując się na Jagustynkę, z którą
 9523     3, 33|          przepuszczając niczego, żgała ją powoluśku naśmiechliwymi słowami.~-
 9524     1, 5 |                  siedzącego z parobkiem i powożącego.~- Przyjechałem tylko na
 9525     1, 9 |              dachów nie dojrzał... a tyla powozów... okna do samej ziemi...
 9526     3, 30|              dzwonnicą czerniały dworskie powozy.~Hanka jeszcze raz w kruchcie
 9527     3, 32|                   Woli, boi tamtędy mogli powracać.~Hale cóż, kiej i tamój
 9528     3, 32|               drugie, i czekać gorączkowo powracających, jak i cała wieś w tej chwili.~
 9529     4, 48|                   wlekąc się niby trup za powracającymi do wsi.~- Padnę i zamrę! -
 9530     3, 31|                    Odprawcie ich prędko i powracajcie.~- Abo to chwaci czasu;
 9531     2, 20|          postępowanie z Jagusią.~Wszystko powracało do dawnego stanu, ale już
 9532     4, 46|              Antek.~- Być może, iż kiedyś powrócę, być może!...~- Psiekrwie,
 9533     2, 22|                tobą, podpasą, to jesienią powrócim cię wyprząść! - powiedziały.~
 9534     1, 11|                  Znów się zabawimy,~Jutro powrócimy~Na popas!~Ale nikt ich nie
 9535     1, 11|                   go ta i prażyły drugimi powrósłami po słabiźnie.~Zaś na dokończenie
 9536     2, 21|              kożuchu Antkowym, przepasany powrósłem, wlókł się na końcu, ledwie
 9537     1, 11|                   parobcy uczynili długie powrósło z nieomłóconej pszenicy
 9538     2, 16|                  do serca, krępowała niby powrozami i przejmowała strachem a
 9539     1, 8 |                  śrebła poświęcanego mamy powrózek, a z takiego to choćby i
 9540     1, 5 |              uprzężą rozwieszoną.~A potem powroźnicy i ci, co sieci sprzedawali.~