Tom, Rozdzial

 9541     3, 34|                 nowe marnacyje, że gotowi powsadzać ich za te ciągłe bunty na
 9542     3, 32|                     Ho, ho! tym już groch powschodził...~- A prawda!.. wczesny
 9543     3, 32|          cieplejszy.~- I jęczmiona już im powschodziły, a równe, jakby siewnikiem
 9544     4, 39|                    Hanka też była dziwnie powściągliwa, juści, co niewoliła do
 9545     4, 49|                 Lipce, a ludzie zgoła się powściekali, bo co jeno było rozważniejsze,
 9546     2, 25|              Kozłową widzieli się całkiem powściekani, że aż strach było na nich
 9547     2, 19|                    że siedzieli za stołem powspierani na rękach i wzdychali, no
 9548     3, 30|               długi pod ścianę, nie mogąc powstać, bo go wciąż popychały.~-
 9549     4, 41|             krzywda mi się stała, to i ty powstajesz na mnie jak wszystkie, i
 9550     4, 37|                 prawy Polak. Był z nami w powstaniu, przystał do partii dobrowolnie
 9551     1, 10|              przestał.~- Przeciw temu nie powstawaj w oczy, a przychwalaj i
 9552     3, 33|                zaraza na wieś padła, tyle powstawało swarów, bijatyk i procesów.~
 9553     2, 16|         postękiwać, zbierać się ciężko do powstawania a odwracać ciężkie, ogromne
 9554     4, 39|         odwiązywać ze szyi, ale się nagle powstrzymała.~- Nie, nie oddam! Maciej
 9555     3, 33|                  me, to pierzta na odlew.~Powstrzymali go, bo i Niemcy, jakby poczuwszy
 9556     2, 13|           gardzieli niby rzeki niczym nie powstrzymane, rwały się jakby z łańcuchów
 9557     4, 37|                   w któren z wolna a nie- powstrzymanie spływa cały świat, że już
 9558     1, 8 |                   ale ostał w domu, bo go powstrzymywały oczy Jagustynki, co za nim
 9559     4, 48|            widział, przez te łzy zaledwie powstrzymywane, przez żałość szarpiącą
 9560     2, 20|              złowrogo przyczajona i pełna powstrzymywanych gniewów a żalów.~Cały dom
 9561     2, 24|         wzburzonych, kiej ten głos gniewu powszechnego, co objął wszystkie serca
 9562     3, 30|              kościele, płacz się podniósł powszechny i krzyki, ale wnet pomiarkowali
 9563     3, 30|                   dni słodkich wczasowań, powszednie jutro stojało za progiem
 9564     3, 28|                 nim pomiarkowała, już one powtaczały do komory, więc srodze rozeźlona
 9565     2, 19|                   jeszcze bałykują, cudze powtarzacie!~- Boryna z Jagusią i dzieuchami! -
 9566     3, 33|               siedziała kieby zmartwiała, powtarzając niekiej z męką i strachem:~-
 9567     3, 34|               rzęzi, a ta jak suka... Nie powtarzałabym po kim, ale samam ich w
 9568     4, 37|               śpiewał z książki, a za nim powtarzali wszystkie, popłakując niekiej
 9569     1, 5 |               ciężko. I sam dobrodziej ci powtórzy to samo, że tak być musi,
 9570     3, 30|                oblepiony ciastem, w które powtykano piórek, że kiej żywy się
 9571     4, 43|                  kajś blisko, jaże ludzie powybiegali przed chałupy.~Naraz skotłowało
 9572     4, 45|                dam się i czterem... a kły powybijam kiej psom. Czego chcecie
 9573     1, 4 |                    że ino smuga leżała na powybijanej podłodze, a w kątach mrok
 9574     3, 26|                  pokrzywionej chałupinie, powybijanych szyb wyzierały słomiane
 9575     4, 46|              Zbiły się w kupę i kiej gęsi powyciągały szyje nasłuchując z chciwością.~-
 9576     2, 13|                     A to parchów za brody powyciągam i na śnieg wyciepnę! - krzyknął
 9577     2, 21|                    niby straszne majaki z powyciąganymi ku niebu ramionami.~Nic
 9578     2, 22|                   żywe, że mogła wszystko powycinać z papieru. Dali też jej
 9579     1, 7 |                    że to siostry miał nie powydawane, a jak Jagustynka plotkowała,
 9580     2, 13|                 zliczyć: poobalała płoty, powydzierała poszycia, u wójta prawie
 9581     3, 32|               pole; nawet gęsi zapomniały powyganiać nad rowy, że gęgały wrzaskliwie
 9582     1, 10|                  z wściekłości... Sklął i powyganiał ludzi, co się byli zlecieli,
 9583     1, 2 |             pedają, co ich.~- Drugich też powyganiali, a chłopaka Walkowego tak
 9584     1, 12|              chłopaczysków, szyby jeszcze powygniatają i ogacenie rozniesą.~Witek
 9585     4, 38|                cicha pogwarzać.~Dziedzice powyłazili z kościoła, na darmo szukając
 9586     4, 43|                 Twoją obronę", gdzie znów powynoszono na przyźby obrazy la obrony
 9587     4, 40|        przyłożyłam...~Przyciszyła dzieci, powypędzała drób z chlewów, a przeczekawszy
 9588     3, 33|                   odpuście?...~Więc skoro powypędzano inwentarze na paszę, zaczęli
 9589     2, 22|               lasem zrąbał, obrazy z domu powyrzucał i do figury Częstochowskiej
 9590     3, 35|                 Jędrek, zebrawszy właśnie powyrzucane kapoty, portki i koszule,
 9591     1, 3 |              obficie, że wyboje i głęboko powyrzynane koleiny pokryły się rdzawo-złocistym
 9592     3, 29|             domami myli do czysta obrazy, powystawiane pod ściany.~Wszędy zaś taki
 9593     3, 30|               kiej groch z kapustą, zboże powysypywane zalegało ziemię razem ze
 9594     3, 34|                  Wiechcie, jucha, z butów powytrzącha! - szeptał Jambroży, robiąc
 9595     1, 4 |             wszystkie okna i drzwi chałup powywierano na przestrzał; gdzieniegdzie,
 9596     2, 19|                  się, a rady nijakiej nie powzięli, prócz tej, że nie trza
 9597     1, 3 |               ściółki, a ty mógłbyś kołki pozabijać do ogacenia.~- Ogaćcie se
 9598     3, 29|                     cud boski, że ich nie pozabijało! - wrzeszczała już z daleka.~-
 9599     2, 18|                rzec było trudno i ciężko, pożądali się nawzajem, a i ręki do
 9600     2, 25|                 goręcej, sprzągani nagłym pożądaniem, szukając ust. swoich chciwie,
 9601     1, 6 |                 twarz i oczy roziskrzone, pożądliwe... palące...~- Smok, nie
 9602     4, 38|                  co w niej wrzało z krwie pożądliwej, przygasło rozlewając się
 9603     1, 3 |                wczoraj posiały. - Ogarnął pożądliwym spojrzeniem zbronowane zagony,
 9604     2, 20|           powiadali.~- Wezmą się za łby i pozagryzają jak te wściekłe psy - myślała
 9605     1, 4 |                 te gapy ano cię usłyszą i pożalą się nad tobą! - Wskazał
 9606     2, 13|           krzepciej, że już od tej wiejby pozamarzały rzeczki i strugi, bagna
 9607     3, 31|          brakowało. Zawołaj Pietrka drzwi pozamykać, bych czego nie porwały.~
 9608     2, 20|                  szmaty ci pono w skrzyni pozamykał, na każdym kroku pilnuje,
 9609     3, 31|              chłopaków, by za sobą dobrze pozamykali oborę i stajnię, zaś powracając
 9610     4, 49|                  jeno było rozważniejsze, pozamykało się w chałupach lub uciekło
 9611     2, 20|              oknem wyjrzeć albo czy drzwi pozamykane.~Ciągnęło się tak bez przerwy
 9612     2, 14|             szukały miejsc na trześniach. Pozanosiła je na grzędy, a z powrotem
 9613     1, 3 |                 puste uliczki, obstawione pozapadanymi domostwami, co przysiadły
 9614     4, 43|                 na świat, tu i owdzie już pozapalano lampki śpiewając: "Pod Twoją
 9615     2, 22|              papieru. Dali też jej jakieś pozapisywane karty dzieci, które Rocho
 9616     2, 13|                brodą; ściany pełne dziur, pozapychanych gliną, a miejscami słomą
 9617     2, 23|           oniemień, radość buchała w nich pożarem, weselny ton rozbrzmiewał
 9618     3, 33|             marchew spyskał, to Płoszkowa pożarła się ze sołtysem o przemienienie
 9619     3, 33|                 wybrał, bych se po drodze pożartować z dzieuchami a uszczypnąć,
 9620     3, 29|            modrawa płachta, z rzadka jeno pozarzucana białymi chustami strzępiastych
 9621     1, 4 |                   jedne... żeby tak drogę pozastawiać!... nic, jeno się pochlały...
 9622     3, 33|                dobrze bym pleciuchom gęby pozatykał: zapamiętaliby! A już kobiety
 9623     3, 35|                  pójdzie? Drzwi przed nią pozawierają i jeszcze psami szczuć gotowi!...
 9624     3, 33|                 Przeniesła je do sieni, a pozawierawszy drzwi, już w dyrdy poleciała
 9625     2, 19|             ścianę albo i zgoła życia się pozbawił!~- Abo to nie wiem! Mój
 9626     2, 21|                   nie mogąc jeszcze myśli pozbierać, a stary przyglądał się
 9627     3, 26|                   nie brakuje.~Stara wnet pozbierała sakwy i jęła się w sionce
 9628     1, 1 |                  czas! Słońce już zaszło.~Pozbierali prędko motyczki, koszyki,
 9629     4, 49|              uciekło na pola, zaś reszta, pozbierana nad stawem w gromady i jakby
 9630     1, 11|                 izbie dosyć stało narodu, pozbijali się w kupy, jak komu i z
 9631     4, 44|            podniósł rękę do czoła, chłopi pozdejmowali kapelusze, zaległo milczenie,
 9632     2, 21|                  przódzi to nas nawet nie pozdrawiała...~- Moiściewy, chleb daje
 9633     3, 30|             pacierzy, wzdychań, kaszlów a pozdrawiań, i kołysał się od ściany
 9634     3, 31|               kiej do krewniaków!~- Ojców pozdrówcie! A kobiety nam swoje przywieźcie! ~-
 9635     2, 25|                 miłował.~Boryna zaś jakby pozdrowiał od tej pory, chodził po
 9636     3, 31|                udało: stara miasto umrzeć pozdrowiała galanto i wyniesła się od
 9637     3, 30|                 dobrej myśli... kazał was pozdrowić... I drugich chłopów też
 9638     3, 32|             turkot jeno dochodził i głosy pozdrowień zamienianych z przechodzącymi.~-
 9639     2, 14|                nożyczkami do równa.~Hanka pozdrowiła wszystkich, a organiścinę
 9640     4, 41|                  Hanka, to byśwa już byli pozdychali - zaszeptała łzawo. - Juści,
 9641     4, 38|                   kiej but! Na paskudnika pozdychały, wiadomo...~Jaże się pokurczyli
 9642     1, 6 |                  odrzekła wolno.~Jambroży pożegnał się i poszedł prosto do
 9643     4, 48|            honorniej! Ostajta z Bogiem. - Pożegnała się przyjacielsko i poszła
 9644     4, 48|                    Pod figurą na Podlesiu pożegnali kompanię, która zaraz pociągnęła
 9645     4, 37|            odlatują.~Gotowy ci już był do pożegnań znajomków a powinowatych
 9646     4, 46|                Nie sprzeciwiał się temu i pożegnawszy starą ruszyli przez sad
 9647     4, 47|              pięściami - idź, i niech was pożeni hycel, pasujeta do siebie,
 9648     3, 30|               Prawda, a kiej się chłopaki pożenią, to już la ich dzieci nie
 9649     1, 6 |                 uwierzą, że la dzieci się pożenił... la siebie, bo mu markotno
 9650     2, 23|                   mocą i z takim głodnym, pożerającym ogniem, że zataczali się
 9651     1, 3 |                  cztery morgi! - myślał i pożerał oczami las, i już na oko
 9652     2, 23|                   na śmierć, do dna dusz, pożeranych wieczystym głodem trwania... ~
 9653     2, 25|             jeszcze nie mogli, bo dworscy pozeskakiwali z koni, nie ustępując ani
 9654     4, 49|             cięgiem dopisywały, to wzięli pożęte zboża wiązać w grubachne
 9655     4, 39|                przyleci wieczorem, to się pozgania.~Odeszły milcząco, skręciły
 9656     4, 45|            starszy ścierpiał, chociaż już pozieleniał ze złości, a za pałaszem
 9657     3, 29|           nieobjętą, widną kiej na dłoni, pozieleniałą miejscami, a gdzie płową
 9658     4, 38|             niektórych szeptano pacierze, pozierając dokoła z niemym podziwem,
 9659     3, 33|           pacierze, trąc oczy, a ździebko poziewając za robotą się rozgląda.~
 9660     3, 33|             skamłań, przeciągał się jeno, poziewał i jął się chyłkiem przebierać
 9661     2, 25|              krwią i swoją, bez czapki, z pozlepianym włosem, siny kiej trup,
 9662     3, 32|          przetaczało ku zachodowi, że już pozłociały zboża, okwiecone drzewa
 9663     4, 48|           spłynęła zorzami kieby tą, rosą pozłocistą, wszystko przycichło, wszystko
 9664     1, 5 |                święte obrazy przedawali w pozłocistych ramach i za szkłem, że choć
 9665     4, 42|                  wysoko, grając w zorzach pozłocistym krzyżem.~- Obaczycie! Hej!
 9666     1, 4 |              niego... a wszędy lśniła się pozłota, jarzyły się świece i stały
 9667     4, 38|                   do woli, napatrzył onym pozłotom, światłom, obrazom i innym
 9668     3, 33|                  przytwierdzi moje słowa. Poznacie, żem prawy i ze szczerego
 9669     3, 26|                 obwąchawszy i jakby snadź poznając swojaczkę, wracały legać
 9670     3, 26|              Potem Balcerków posiedzenie; poznałaby nie wiem gdzie, bo dom był
 9671     4, 41|                 parę kroków.~- Jakże, nie poznałabym cię to? - oglądała się lękliwie
 9672     2, 22|                  A Jasiek Przewrotny, nie poznaliście to?~- Kiej pod tym łbem
 9673     4, 43|             obojgu. Wydali się jej nie do poznania przemienieni, zwłaszcza
 9674     3, 33|               sponiewierana, że ledwie ją poznawali. Z gołym łbem jechała, włosy
 9675     3, 26|                Płoszkowe żyto... musi być późne albo i wymiękło ździebko.~
 9676     3, 36|                 niebo wisiało białawym od pożogi tumanem, żar buchał kiej
 9677     3, 33|         prześmiewała...~A Dominikowa jaże pożółkła ze złości a zmartwienia,
 9678     3, 33|                   piaskach jarzyny mdlały pożółkłe, trawy do cna wypalało po
 9679     4, 43|               odrosły od ziemi, jęczmiona pożółkły, zaś żyta schły przed czasem,
 9680     2, 22|                   zdarcia, by ino nie dać pozoru, jako się zeszły po próżnicy;
 9681     4, 44|              ogłosił: jako Antoni Boryna, pozostający pod śledztwem karnym, nie
 9682     4, 41|         zapowiedział, jako im już nic nie pozostaje, jeno przedać wszystko i
 9683     2, 25|                 płacze, wrzaski i lamenty pozostałych.~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
 9684     4, 42|                   Mateusz przyniewalał do pozostania w chałupie na jakiś czas,
 9685     3, 28|              zgodę.~Otarłszy ręce poszła, pozostawiając wywarte na oścież drzwi.~-
 9686     3, 36|                tykę poleciała z powrotem.~Pozrucali spencerki, podwinęli portki
 9687     4, 45|             pieski, że dziw łańcuchów nie pozrywały z radości, sypnął ziarna
 9688     2, 24|               chlewach zaś i szopie dachy pozrywano do samych zrębów i rozrzucono,
 9689     3, 32|                  już się zrobiło galante, pozrzucały z głów płachty i zapaski
 9690     2, 20|               inni, że nikomu zarobić nie pozwalacie.~- Dużo ta o to stoję, co
 9691     4, 46|               Rocha na Józiną stronę, nie pozwalając rozniecać ognia. ~Stary
 9692     1, 12|                  mu ino baczenie na urząd pozwalało.~Muzyka rżnęła od ucha,
 9693     2, 25|               Wara od boru! Nasz las, nie pozwalamy! - wrzeszczeli razem, że
 9694     2, 17|                 młockarnia we Woli, to go pozwali, bo dworski kowal nie umie
 9695     1, 12|                   nie mówcie...do sądu by pozwały... strażniki... i zarno
 9696     1, 3 |           wyleniałe włosy, co mu się były pozwijały w kołtuny, i klęknął na
 9697     3, 36|                 chmury spały kajś niekaj, pozwijane w puszyste, białawe kłęby.~
 9698     4, 40|                  piekła, jaże musieli się pozwlekać z barłogów. Wsiadła też
 9699     4, 45|                     Może się miał pytać o pozwolenie? Czy to on nie dziedzic
 9700     4, 44|               zamiataj.~- Pokrótce to bez pozwoleństwa nie puszczą i za stodołę.~-
 9701     3, 32|                   tyla...~- A bo to matka pozwoleństwo dadzą, kiej Nastuś ma jeno
 9702     3, 26|                smutnie Kłębowa.~- Prawda! Pozwolicie, gospodyni, to bym ano na
 9703     3, 33|             poredzi... Hale, mógł jeszcze pożyć jaką porę, żeby nie ten
 9704     2, 25|                 Antkowe sprawki, Borynowe pożycie czy tam jakie insze historie
 9705     3, 30|                 błotem, że już od chłopów pożycza i kaj ino może. Żydy go
 9706     1, 11|                komorze, oświetlonej lampą pożyczoną od organistów, zebrały się
 9707     3, 31|                mogła pomrzeć spokojnie.~- Pożyje jeszcze, a w każdej chałupie
 9708     1, 5 |                gdzie było już sporo ludzi pożywiających się; w alkierzu od podwórza
 9709     1, 2 |                  spojrzeć na Antka, który pożywiał się na ganku, przed domem;
 9710     3, 33|            inszego, może i o wójtostwo.~- Pożywił się jeden, niech się ta
 9711     1, 4 |                  krowy, toby i ziemia się pożywiła.~- I konia swojego.~- I
 9712     3, 30|                  dziedzica... Mój Jezu, a pożywiłybv się chłopy niezgorzej...
 9713     4, 40|                   zbójeckie dzioby.~- Nie pożywita się mną - rzucił grudkę,
 9714     2, 23|           rozprężają nieśmiertelną żądzą, prą do się przez zwały świata,
 9715     3, 31|               ziemię pachniącą i roił się pracowicie w cichości bladego zwiesnowego
 9716     3, 33|                 była jak zawsze, uległa i pracowita jak mrówka, nawet rada,
 9717     2, 16|          błogosławiona przerwa w długich, pracowitych dniach, to i w ludziskach
 9718     3, 30|                   głodu nie zapchali tęgo pracując, że ino w onej uroczystej
 9719     3, 32|          rozśpiewanym zagonem, że ludzie, pracujący na modlickich polach, a
 9720     3, 27|                długachne, czarniawe pasma prądów, jakoby szkliwa tężejące.~
 9721     1, 10|                  nasze! Nasze po dziadach pradziadach! - zawołał mocno Antek.~
 9722     1, 11|                 waru krwi młodej kochania pragnącej. Hej!~...Owe mazury, długie
 9723     3, 33|                przeciek i dobra la ciebie pragnę.~Ale Tereska już nie mogła
 9724     4, 45|             bieganiny; gdyż wszyscy naraz pragnęli mu usłużyć i być jak najbliżej.
 9725     4, 41|              dzieci, to i tak w sercu nie pragnie im krzywdy. We złości to
 9726     4, 45|                 kieby sen słodki, cięgiem pragniony.~Chodziła też jak we śnie,
 9727     2, 25|         wściekłością rzucał się do bitki.~Prali się w pojedynkę i kupami,
 9728     2, 15|                tak mocno jakby sto kobiet prało kijankami a bez przerwy,
 9729     3, 29|                trocha do stajni zawracał, prały go też wciąż na spółkę i
 9730     3, 30|                  zapchane ludźmi, i konie prane batami. Ścigali się tak
 9731     1, 10|                    Od organistów lecę, do prania mnie zawołały... Dopiero
 9732     3, 29|               klepały ostro kijanki, gdyż prano w wielu naraz miejscach.~
 9733     3, 36|                rozsiewał do ostatka na te praojcowe role, wszystkie dni przeżyte,
 9734     4, 40|                znowu poczuł, na ojcowej i praojcowej grudzi, między swoimi, to
 9735     4, 41|              Antek już sto razy gotów był prasnąć wszystko i uciekać, ale
 9736     4, 39|                   wieś mierznie, że cheba prasnę wszystko o ziem i pójdę,
 9737     4, 40|               Antek wrócili! Hanuś!~Hanka prasnęła motyczką i porwała się kiej
 9738     4, 37|             spodoba, ułapi cię za grdykę, praśnie w pysk, zadrzesz giry na
 9739     4, 49|                    zaś Jagusia wzięła się prasować jakieś fryzki na jutro;
 9740     3, 33|                 obaczycie kiedyś, żem był praw... Nie wierzyliście mi...
 9741     3, 32|                 rozniesła się po Lipcach!~Prawda-li to? I kiedy? I jak?...~Nikto
 9742     2, 17|                      Żeby to cudeńka, ale prawdziwą prawdę! Jambroży szedł dzwonić
 9743     1, 5 |             ludzie kochane... krześcijany prawdziwe... Zdrowaś Maria za te duszyczki...
 9744     3, 30|                   bo i łeb z dziobem miał prawdziwego, na patyk nadziany.~Na desce
 9745     3, 31|              zapłać przyjadą pomagać, jak prawe Polaki a chrześcijany powinny!
 9746     3, 30|                spychać, a sprawiedliwe po prawice swojej sadzać w chwale wiekuistej!
 9747     4, 44|                   kancelaria.~Wielgachne, prawieczne drzewa wynosiły się nad
 9748     4, 49|                 mówił w nim jakiś surowy, prawieczny głos jakby tej ziemie i
 9749     2, 15|               przystanął nagle, posłyszał prawienie Mateusza.~-...a stary sam
 9750     1, 11|           zawiedziesz! - jedna po drugiej prawiły, jak to zwyczajnie kobiety,
 9751     3, 30|            bezbożności a nieposłuszeństwo prawom boskim, jako każden człowiek
 9752     1, 11|            obaczysz, o co się kłócą, o co prawują, o co zabiegają! O grunt
 9753     2, 18|            poradloną i ziemistą, dziurę w prawym policzku, stary ślad od
 9754     2, 25|             miejscu i nie bacząc na baty, prażące niejednych już po łbach,
 9755     3, 27|                  kościach onych słodkich, prażących ogniem wspominań!~A teraz
 9756     3, 27|                   taka urodna, a jakowymś prażącym ciepłem buchająca i lubością,
 9757     3, 34|              słońce zarno od wschodu jęło prażyć niemiłosiernie, że w rozpalonym
 9758     2, 13|                 świnia uprzykrzona, a tak prażyła ziąbem, iż ludzie pod pierzynami,
 9759     2, 14|                   pełne komory; albo to i precentami nie zdziera! Kto ma owce,
 9760     4, 43|                dmij, odbiję ja ci swoje z precentem.~Ale nikto jej nie słuchał,
 9761     2, 20|            pogryzł Walkowego chłopaka, że precesem się odgrażali, to krowa
 9762     4, 40|               pies, nie przepuści nam bez precesu.~- Już pono wczoraj latały
 9763     4, 37|                 nie do zdrowia, to lepsza prędka śmierć. Trza Panu Bogu dziękować,
 9764     1, 3 |                   się ciągle w krótkich a prędkich drganiach, i tylko coraz
 9765     3, 31|                   i częstując gorzałką na prędsze skumanie. Dziewki rade usługiwały,
 9766     1, 3 |            pradziada, a nie komornik, nie prefesjant jaki abo i jenszy miescki
 9767     3, 31|                 na miejskich łachmytków i prefesjantów powstając; ale skoro weszli
 9768     2, 13|             trzęsawisk torfowych, a pełne pręg i gruzłów sinych, pełne
 9769     3, 31|                    a staw marszczył się i pręgował.~- Tęgie pąki wzbierają
 9770     3, 35|                nóg Jagusinowych kiej węże pręgowate, cienie się mrowiły po nadbrzeżnej
 9771     1, 3 |               ramion krzyżów; w podle, na prętach rozpiętych, nad dołami,
 9772     3, 32|              rozmierzającymi role długimi prętami, a zaś przy krzyżu, na rozwidleniu
 9773     3, 30|                 cisnąc się jeno do pnia i prężąc... i ledwie dysząc...~Jakby
 9774     2, 17|                  do słońca, jak ta ziemia prężąca się pod pierwszym tchnieniem
 9775     3, 32|                 wargi, a przeciągając się prężąco, z lubością...~Chłód ją
 9776     4, 44|                 naraz jeden ze strażników prężących się u proga.~Wszystkie oczy
 9777     3, 31|              zasiadłszy z gospodarzami na pro- gach, ugwarzały się godnie
 9778     3, 31|                      Że to Rocha wziął na probanta, nie Dominikową! - drwiła
 9779     3, 33|                    to obaczysz, ja ta nie probantka! - odpowiadała twardo.~Czepiał
 9780     4, 39|                   z Mateuszem puszczał na próbę tartak.~- Przed chwilą żona
 9781     3, 30|               klątwy ni groźby, ani nawet proboszczowe płaksiwe błagania: naród
 9782     4, 49|                   furtce stojał Jambroż z proboszczowską strzelbą w ręku i skoro
 9783     4, 38|            dzieliły Kłębową gospodarkę od proboszczowskich ogrodów. Przesuwała się
 9784     4, 45|              wypasionych brzuchach, że to proboszczowskie...~- Cicho, Jasiu, jeszcze
 9785     4, 41|           powrotem na wieś. Dopadł dróżki proboszczowskiej, przemknął się kole organistów
 9786     4, 45|               ziemi, to byśmy przy naszym proboszczu musieli nieraz głodem przymierać.
 9787     1, 8 |               lasu zbierać susz na opał i probować, czyby się nie dało kolek
 9788     3, 33|               wraz też słowiki jęły jakby próbować gardzieli, wyciągać rwaną
 9789     3, 27|                      Już siarę odpuszcza, próbowałam dzisiaj.~- Odpuszcza, to
 9790     1, 11|               mocno a górnie, jakby głosu probowały, a potem jęły zawodzić szeroko,
 9791     1, 11|                   i w ślepie zajrzy - nie probuj się wypsnąć, nie twoja moc -
 9792     2, 24|                   to samo.~Więc jakby dla próby ostatniej, by sobie nie
 9793     3, 28|               zapisu... i można by też na proces mieć, by jej te morgi wyprawować...
 9794     3, 28|                   z dziećmi, a w ciągłych procesach, zadrżała.~- Przewiem się
 9795     3, 28|             chociaż do przednówka daleko, procesjami ludzie ciągną po mąkę i
 9796     3, 34|               same chłopy winowate: piły, procesowały się cięgiem i torby se wygrały.~-
 9797     1, 8 |                 góry, że nastąpią bitki a procesowanie, a historie różne. Jakże,
 9798     2, 16|               jednak, wyszczekane, sielne procesowniki, zabijaki niemałe, a szkodniki
 9799     2, 17|          gospodarką krewniaki, a swarzą i procesują, obiecałem się rozsądzić,
 9800     3, 34|                   jakie to z tego wynikną procesy, nowe straty la wszystkich,
 9801     3, 33|                 to sobie stawiajcie, ja z próchna nie poredzę - rzucił gniewnie
 9802     4, 37|               rozum przyznał największy - próchnem ostaniesz.~I nie przemożesz
 9803     2, 22|                  kawałami odpadało, kości próchniały.~Na darmo skamlał o poratunek
 9804     4, 37|                  sennie, a spod mrocznych próchnic nocy jawiły się obrazy borów,
 9805     4, 37|                   nadzieje?~Czczym dymem, próchnicą, mamidłem i zgoła niczym...~
 9806     4, 40|                   Co tam Michał! Za swoim profitem gania i z dworem trzyma,
 9807     4, 45|              waszej służby tyla jeno jest profitu, co się po wsiach naszczekają
 9808     4, 45|                 wariacie!~A on snuł się i promieniał jako ten dzień lipcowy,
 9809     1, 4 |                   baldachim, a spod niego promieniała monstrancja złota i tak
 9810     3, 31|              przyjdzie taka pora! - wołał promieniejąc, a ręce wyciągał gdziesik,
 9811     3, 27|                niby ten złoty baldach nad promieniejącą już, ale jeszcze niewidną
 9812     3, 30|                   słońce złociste, słońce promieniejące rozgorzało nad głowami,
 9813     3, 34|              wykryło zza chmur czerwoną i promienistą kulą...~Lipce ożyły znowu,
 9814     2, 15|               odniesłam organiścinej pięć proników. Kuntentna była wielce...
 9815     2, 22|             kobieta odwiedła skamleniem i prośbami.~I tak roki płynęły za rokami
 9816     2, 17|             powtarzała bezwiednie Antkową prośbę.~Uciekła do chałupy, bo
 9817     2, 24|                   tłukła się w serdecznej prośbie jako ten ptaszek, co przed
 9818     2, 16|               dymy biły modrymi słupami a prościuteńko, jakby strzelił, okna zaś
 9819     3, 28|                 nią wyjrzał i mówił, jako prościutko do kowala się poniesła.~-
 9820     4, 43|                Nastusia?~- Taka była rada prosiakowi, że dziw go w ogon nie całowała.~-
 9821     1, 3 |                   A dyć, Bartku, to o tym prosiaku, co to za tobą przylazł
 9822     1, 12|               najlepszym miejscu, bo przy prosięcinie z grochem.~- Kościół się
 9823     3, 33|                    podskakując zajadle ku prosiętom, wylegującym w błocie, gołębie
 9824     2, 14|                wiadomo było... a mówiłam, prosiłam, zaklinałam, strzegłam -
 9825     2, 15|                   nie mnie, słyszysz! Nie prosiłem cię o wojnę, to mie i ze
 9826     3, 31|                przykazy! Nasza to sprawa? prosilim ich? czas mamy la strażników,
 9827     3, 35|                  zaczniem.~- Póki jeszcze prosimy po sąsiedzku! - wołali drudzy.~-
 9828     1, 11|                 wszystko to w podzięce za prosiny weselne, żeby gospodyni
 9829     1, 3 |               grochowinami przytrząść i w proso wsadzić - wszystkie gapy
 9830     3, 33|             gorąco upewniać, jako teraz z prostego przyjacielstwa przyszedł,
 9831     3, 33|                  przygiął się i uciekł po prostu.~A Jagnę, choć powiedziała,
 9832     3, 32|                   grusza ociężała kwiatem prostuje się na miedzy pod tknięciem
 9833     4, 43|                   izby rozległ się słaby, proszący głos Józki:~- Hanuś, dajcie
 9834     4, 45|          przygięła go do ziemi, a gorąca, proszalna modlitwa sama się już rwała
 9835     4, 41|                 ale siedział i u drugich. Proszalny dziadek, to kaj mu popadnie,
 9836     1, 2 |                rozlazłym, jęczącym, iście proszalnym głosem i nadstawiał pilnie
 9837     3, 31|                  wójt z Płoszkową, w kumy proszeni, z tyłu zaś kusztykał Jambroży
 9838     1, 10|                sąd, ino do was przyślim z proszeniem - rzekła nieśmiało kowalowa.~-
 9839     2, 22|                  wlazła hardo, choć i nie proszona Kobusowa, Wojtka żona, pleciuch
 9840     4, 38|             powiedzą, żeśmy go wygnały po proszonemu.~- A niechta szczekają,
 9841     1, 11|            sielnie, że teraz po wsiach po proszonyrn chlebie chodzi... a przódzi
 9842     2, 24|          deliberowali, co stary zeznał do protokółu, wiedział jeno o tym wójt
 9843     4, 44|              naród judzą, do nieszczęścia prowadzą, ale jak przyjdzie za to
 9844     4, 38|               przed nimi jawiła się Jaguś prowadząca matkę; stara szła przygarbiona
 9845     1, 5 |                   było, bo w tej uliczce, prowadzącej z targowiska na rynek, stał
 9846     2, 20|                  karczmy i kobiet tam nie prowadzajcie, tyle zakazuję, piersi zrywam,
 9847     4, 47|                   nie dawaj ani za grosz, prowadzali swoje krowy do księżego
 9848     1, 11|            Przepiórkę".~Nastka Gołębianka prowadziła, a tak się zwijała, tak
 9849     1, 1 |                  zaczęła.~- Na sprzedanie prowadzisz, co?~- Ni... ino do młynarzowego
 9850     4, 40|         westchnęła Filipka zza wody.~- Na próżniaczkę kużden łakomy.~- Jezu! -
 9851     3, 27|              syczące nań gąsiory.~- Hale! próżniaczysko, niby parob noc przesypia,
 9852     4, 40|                 wiedzą; jakiś to wałkoń i próżniak! Czekaj, wróci gospodarz,
 9853     2, 22|                konia, ale tak narownego i próżniaka jak mało, próżno mu dogadzał,
 9854     1, 3 |             widzisz go, owies mu pachnie, próżniakowi - mówił do wałacha, co stał
 9855     3, 33|               wokoło.~- To twoja sprawka, próżniaku!... umyślnie puściłeś konie
 9856     3, 34|                  co mają ludzi trwożyć po próżności!~Wyrzekali z oburzeniem,
 9857     3, 33|                boć niełacno było po tylim próżnowaniu brać się na ostro - ale
 9858     4, 41|                    dam ci podwieczorek!~- Prrr! A zjem, niezgorzej już
 9859     1, 1 |             zarazę latem wyginęły, a i do Prus kupują.~- Prawda, prawda.
 9860     3, 28|            powieda Grzegorzowa, że Florka Pryczkowa zległa i pomocy potrzebuje...
 9861     2, 19|                Skoczyły po rozum do głowy Pryczkowe swaty, nasuły mu za pazuchę
 9862     3, 28|         przyczepkę będą miały mniejszą... Pryczkowej tę tu kiełbasę, harda, wynośliwa,
 9863     2, 20|               dopiero na zwiesne.~Staremu Pryczkowi też się zmarło jakoś w tym
 9864     4, 46|                     dorzuciła lecąca kajś Pryczkówna.~Jagusia przyśpieszyła kroku,
 9865     4, 38|                  sprał, że krowy puścił w Pryczkowy owies, a sam se spał kajś
 9866     3, 27|                wraz przebudził, skoczył z pryczy i jął pośpiesznie wciągać
 9867     2, 16|                  rosła w oczach, leciała, pryskała światłem, jarzyła się coraz
 9868     2, 24|            gdziesik podział, ten pęd mocy prysnął, gwar umilkł, że rozglądali
 9869     2, 25|                   tam, gdzie zbierały się prządki, jaśniały szybki i brzęczały
 9870     1, 8 |                  po chałupie i obejściu z prząślicą pod pachą i naglądała -
 9871     2, 18|                  niejednemu już ziemniaki prze-~marzły, a zarobku nie ma
 9872     2, 25|             zapisy robił, a jensi jeszcze przebąkiwali z cicha, że pewnie zapis
 9873     4, 45|                   se tak balowali, jaże i przebalowali cały naród, że tera wszystko
 9874     1, 1 |                   Zaczął znowu bezwiednie przebiegać czerwone litery brewiarza
 9875     2, 16|          czerwieniły się wełniaki kobiet, przebiegających z chałupy do chałupy, że
 9876     2, 18|         zalęknionym i czatującym wzrokiem przebiegała sad i opłotki. Nawet za
 9877     3, 28|               prawie pusto, jeno niekiedy przebiegały rozczapierzone kury, poganiane
 9878     3, 27|             połyskującą; domy kajś niekaj przebielały się ze sadów i słupy niebieskich
 9879     4, 37|                  w cieniu i jeno kulasami przebierają.~Zdziwiła się temu, ale
 9880     3, 28|         gdzieniegdzie przyodziewy kobiet, przebierających się suchszymi miejscami
 9881     2, 20|               ganek i sienie, i spiesznie przebierali się odświętnie, bo ksiądz
 9882     3, 34|              robotę daje, temu robię, nie przebieram.~- Robotę! co inszego ty
 9883     3, 27|             okryte słomą leżały ziemniaki przebierane do sadzenia i zajrzała pod
 9884     4, 37|                 gęgoty, fujarek piskające przebierania i te dziecińskie śpiewy
 9885     2, 22|               wojnach srogich, tułactwie, przebieraniach się po chłopsku, w którym
 9886     2, 14|               cichła, że ino to brzękliwe przebieranie było słychać, abo zasię
 9887     3, 28|                  przycichły, jeno pacanie przebieranych ziemniaków słychać było,
 9888     1, 5 |               niej z wódką nie posyłał.~- Przebierna! Stara myśli, że co najmniej
 9889     3, 26|                 wiele, kiej to dzieciątko przebierne, pogadując z cicha o świecie,
 9890     3, 27|                  ptaszkami bawiła? Głupi, przebierz się zaraz, to razem pójdziem
 9891     4, 41|               rzezakowi?~- Głową muru nie przebiję! - westchnął boleśnie. ~
 9892     1, 10|                prawie.~- I głową muru nie przebijesz, choćbyś i trykał jak ten
 9893     4, 39|                  jakby ją naraz sto nożów przebiło i wszystkie rany spłynęły
 9894     1, 7 |                lizał raz w raz te święte, przebite goździamń, konające nóżki
 9895     2, 13|          sklepienie czyniły, jakoby ducht przebity w śniegach, a podstemplowany
 9896     3, 28|                ale mroczna kiej ten dzień przebłocony, wiejny i zimny; ugrzała
 9897     3, 36|                  kiej krze dymiące, rzeka przebłyskiwała niekiedy spod sinych przesłon
 9898     4, 38|         przystrojonych zielenią, w dalach przebłyskujących kieby zapalonymi świecami,
 9899     2, 23|                    stary runął na niego i przebódł widłami do ziemi, nie trafił
 9900     3, 28|                   mogli, na śmierć by się przebodli tymi rozgorzałymi ślepiami.~
 9901     4, 44|                    Trudno, głową muru nie przebodzie. Nie zechcecie uchwalić,
 9902     2, 24|                siłą przypominków tych nie przebolanych nigdy krzywd.~Akuratnie
 9903     2, 21|                   nie mogła mu zapomnieć, przeboleć i darować!~Nie, nie poredziła.
 9904     2, 13|                oboje jeszcze niczego, nie przeboli krzywdy ni opamiętali się
 9905     1, 11|                   ręki ani nogi".~Na lisa przebrali w kożuch do góry wełną Jaśka,
 9906     1, 2 |                 zdechł... wrony gąski tak przebrały, że z połowa ostała!...
 9907     1, 5 |                 niej.~- Dziedzicówna jaka przebrana czy co? - szeptali.~Przyglądała
 9908     3, 27|           rozejrzał się i wpadł do sadu i przebrawszy się chyłkiem pod szczytowe
 9909     2, 16|              rozeznał skąd i gdzie, a już przebrzmiał i zgoła przepadło w cichościach.~
 9910     3, 27|             złością huknęła drzwiami; nie przebudziło to Jagny, stary zaś tak
 9911     2, 21|                rykiem, aż bór drgał jakby przebudzony, otrząsał się z martwoty,
 9912     2, 18|                  mleko, ale zapomniała je przecedzić, pobiegła na drugą stronę,
 9913     2, 17|                krzątać, zajrzała do krów, przecedziła mleko, które od rana jeszcze
 9914     1, 4 |               karczmy rozległ się daleki, przecedzony głos muzyki i jakby echa
 9915     1, 11|                oroszona gwiazdami, to się przechadzali i bawili wesoło, aż się
 9916     4, 40|               któraś.~- Dobrze, co wiater przechładza.~- Bo rano, barzej on suszy
 9917     4, 37|                  stała balia z wodą, bych przechładzać powietrze, zaś na glinianych
 9918     4, 40|         wzdychając, a wszędy pod ścianami przechładzali się ludzie.~Antek rozpytywał
 9919     4, 39|            ździebko wspomogła...~- Rychło przechlają. Nie powiadam na nich nic
 9920     3, 33|                  ci nie starczyło, boś je przechlał, pijanico. Nie bój się,
 9921     4, 41|                 się spiesznie do kąpieli.~Przechłodził się galancie i jął deliberować
 9922     4, 37|               wystawali pod chałupami, na przechłodzonym, pachnącym powietrzu, zaś
 9923     4, 38|                dziadami, rękę wyciągał do przechodniów i jękliwie skamłał o wspomożenie.~
 9924     3, 33|                   przypiekało.~- Stronami przechodzą deszcze, toż i nas nie ominą.~-
 9925     1, 4 |          Dziewuchy ano i kobiety żeniate, przechodzące mimo spozierały na nią z
 9926     4, 49|                   oknami rozległ się głos przechodzącej wójtowej:~- Jak wczoraj
 9927     3, 33|                   A tu co dnia pastuchy i przechodzący donosili, jako na Podlesiu
 9928     3, 30|                nad stawem, lały nie tylko przechodzących, ale każdego, kto ino na
 9929     2, 19|                  głowę, łypnął ślepiami i przechodzi wpodle, jakby nie pojstrzegając.~
 9930     4, 48|           zdumioną twarz jakiś zapóźniony przechodzień, w sieniach warczały cięgiem
 9931     1, 12|                   mu dać! - wołał wójt.~- Przechodziłem drogą, to chciałem zobaczyć,
 9932     4, 40|              prosięta i drób, sielnie się przechwalając dużym przychowkiem, a kiej
 9933     3, 31|                   pościeli, że Jagustynka przechwyciła ją jeszcze w porę i do poduszek
 9934     2, 25|               opadły go z wrzaskiem baby, przechwyciły pazurami, wpięły mu się
 9935     4, 38|                 ktosik.~A drudzy jęli się przechylać przez mur ogrodzenia i ciekawie
 9936     1, 8 |                   ci Boryna! - wykrzyknął przechylając kieliszek.~- Stary! Wdowiec! -
 9937     2, 20|                   na drugą stronę się nie przechylał, bo był się mocno zagniewał,
 9938     1, 10|                      Jantoś!... Jantoś! - przechylała się do niego blisko, że
 9939     1, 10|                   starego na naszą stronę przechylić... no, zgoda?... Bo czas
 9940     4, 39|            obaczysz, co ci ona wystroi! - przechyliła się barzej na izbę i grożąc
 9941     3, 26|        powyciągane, kamionki, rzędy drzew przechylonych, piaszczyste wydmy, z rzadka
 9942     1, 1 |              zwiesny z Panajezusową łaską przechyrlam, a jeszcze się coś niecoś
 9943     3, 31|                 paroby zdrowe i krzepkie, przeciągające się jeno na słońcu, a całe
 9944     1, 11|                   Ewka przyszła, chłopaki przeciągali się przed sienią, trzeba
 9945     3, 34|                 na jedno zgodzą, nim baby przeciągną na swoją stronę, to miesiące
 9946     2, 14|                   rozpieranie sił, aż się przeciągnęła i mocniej stąpała, raźniej.
 9947     3, 34|                 wysoko, czasem stado wron przeciągnęło, ważąc się na wietrze i
 9948     3, 32|             trwały powitania i byłyby się przeciągnęły do nocy, aż ksiądz się spamiętał,
 9949     3, 33|                ślepiaj se psu w ogon! Nie przeciągniesz me.~Razem jedli obiad, ale
 9950     1, 2 |          przyjrzał się pod zorzę ostrzu i przeciął granuli arterie pod brzuchem -
 9951     2, 24|              przeć ku wrótniom i na drogę przeciekać - próżno wójt skoczył uspokajać,
 9952     3, 31|             kałuże poczerwieniały od zórz przeciekających spod oparów, zaroiły się
 9953     1, 6 |                   i łatał ano dach, że to przeciekał w paru miejscach.~Pod wieczór
 9954     3, 28|          Wzdrygnęła się, bo jakoż chałupa przeciekała kiej przetak i maziste błocko
 9955     2, 25|               cięgiem nie do wytrzymania, przeciekało przez dachy, kajś niekaj
 9956     2, 25|                   ją przeklinał za to, co przecierpiał, aż w końcu brakło mu już
 9957     2, 21|                   głosem dziwnie surowym, przecierpianym i przez to jakby stężałym
 9958     4, 49|                może to i bez to musi tyle przecierpieć! - szepnęła wlekąc smutnymi
 9959     4, 45|                  o polską szkołę?~- Skąd! Przecieśma Polaki, a nie Niemcy czy
 9960     2, 19|                 skończy! Prawdę ci mówię, przecieżem niezgorszy praktyk! - dowodził
 9961     3, 35|             nieupalny, jaskółki niby kule przecinały powietrze. Słońce podnosiło
 9962     4, 42|                 było jeno bulgotanie wody przeciskającej się przez zapuszczone stawidła
 9963     1, 2 |                   zagajone drzewami, mało przeciskało się światła, a i mroczało
 9964     4, 38|                  gąszcz kole kramów, że i przecisnąć się tam było niełacno. A
 9965     4, 38|                   ruszyła ku wyjściu, gdy przecisnęła się do niej Balcerkówna
 9966     3, 31|                    świnia się bez nie nie przeciśnie i zagona nie spyska...~-
 9967     1, 10|             chcecie, to się żeńcie...~- A przeciwcie się, dużo o to stoję!...~-
 9968     1, 10|                   rękę podnosi na ojców i przeciwi się przykazaniom Bożym.
 9969     3, 33|                 cie w zęby kłuje...~- Nie przeciwiaj się! Muchami ją zmaściłaś,
 9970     4, 39|                   Jaguś, dyć Hanka ci nie przeciwna. Cichoj!~- A niechta i ona
 9971     1, 10|                 skamleć poczęło.~- My nie przeciwni ożenkowi, chcecie, to się
 9972     3, 36|                   poschniętym, że pora im przecknąć z drętwicy zimowej, pora
 9973     3, 27|                   o każdym świtaniu, kiej przecknęli jeno ze śpiku, w każde przypołudnie
 9974     2, 24|            rozglądali się po sobie, jakby przecknięci z głębokiego snu, przestępowali
 9975     4, 40|                cię czym twardym zleję, to przeckniesz! Czemuś to, pokrako jedna,
 9976     2, 16|               cały, wszystko się podnosi, przecyka, nasłuchuje, a czeka tego
 9977     2, 24|                nie poszła zaraz do niego, przeczekała jeszcze dni parę, wagowała
 9978     3, 34|                 wozy ludzi, którzy ostali przeczekując burzę, ale wiela gospodarzy
 9979     3, 26|            jeszcze kłopot nawiązać.~Snadź przeczuła to Agata, bo się lękliwie,
 9980     4, 49|                skarżyła się żałośnie.~Nie przeczuwała nawet biedula, że spadnie
 9981     4, 38|            gdzieby zaś taki krowy pasał - przeczyła niemile dotknięta.~- Rzekłem.
 9982     4, 45|               kiej ziarna pełne, ważkie i przeczyste.~Że już dnie były dla niej
 9983     3, 33|                 nogi, prosiła nieśmiało o przeczytanie listu od męża.~Kazała jej
 9984     4, 44|          poodsuwać na boki, zaś naczelnik przeczytawszy list, jaki mu podał lokaj,
 9985     3, 31|                wam się zdarzył, dobrze go przedacie - mówił rozpinając kapot.~-
 9986     3, 33|                 już z ojcowym litkupem je przedają. Bych jeno kupce się nalazły!
 9987     3, 29|                  przejrzeć łacno. Wełniak przedaje ostatni, by Mateuszowi święta
 9988     3, 28|                  już brakło, pierzynę już przedali... każdą kwartę kaszy wymodlają
 9989     3, 33|                  jeno kto miał jeszcze do przedania, śpiesznie wyprowadzał,
 9990     3, 36|                 ale snadź i ta nowina nie przedarła się do mózgu, gdyż ani się
 9991     1, 9 |                  i matka moja... juści...~Przedarli się przez gąszcz i przyklęknęli
 9992     3, 34|                 pokrzykując, a Jagustynka przedarłszy się do środka ujęła się
 9993     3, 33|                   nieborak na kasztanka i przedawać go pojechał.~Wozy się z
 9994     1, 3 |           śniadanie~- Józka! A mięso sama przedawaj. Jutro niedziela, ludzie
 9995     1, 5 |                koszule, ino... ino... nie przedawajcie źrebicy... przy mnie się
 9996     2, 22|                 oną figurę w Dąbrowie pod Przedborzem: pod kościołem stoi ku wiecznej
 9997     4, 40|               niego oczy.~Ściągnął brwie, przedeliberował czas jakiś i zapalając papierosa
 9998     3, 32|                 ksiądz.~Juści, że ostali, przedeptując z niecierpliwości. Zbili
 9999     2, 16|                   trudno, to się kręcili, przedeptywali, odwracali do chóru i wesoło
10000     2, 22|                 był... i znowu powiadali, przędli a motali dalej one gadki
10001     4, 44|             pisarzowego pomocnika, któren przedłubując w nosie gwizdał na gołębie,
10002     2, 20|                 kominem. Jagusia z Nastką przędły, aż wrzeciona warczały,
10003     4, 37|                   zatarmosił sadami i jął przedmuchiwać we śpiące pod przyźbami.~
10004     2, 13|                  bo ino od czasu do czasu przedmuchnęły świat, ale już miętsze i
10005     3, 31|                ale po prawdzie wałach był przedni.~- Prawda, grudę miał w
10006     1, 2 |                      a i licowy kuleje na przednią.~- Józka, zwołaj no Kubę
10007     3, 30|                   się ostro przepychać do przednich ławek.~Kościół już był jakby
10008     1, 11|             młynarzowie, organiścina i co przedniejsi.~Na ostatek zaś całą drogą
10009     3, 28|                   żniwo teraz, chociaż do przednówka daleko, procesjami ludzie
10010     1, 5 |                   między sobą, a często i przednówkowe pożyczki, a jak niejeden
10011     3, 29|          niezgorzej, a nawet, jak komu na przednowku było potrza, to na niewielki
10012     2, 25|                 więc cofnął się, chyłkiem przedostał się do Boryny i przystanął
10013     3, 33|                   nawet ptactwo pomilkło. Przedpołudniowa, słodka senność siała się
10014     3, 29|                  bokach, próżno chcąc się przedrzeć do strażników, nad którymi
10015     1, 2 |                 na łóżko by się z pacierz przedrzymać.~Hanka poszła na swoją stronę
10016     3, 29|              postanawiając zarazem jakieś przedsięwzięcie ważne, gdyż jeszcze barzej
10017     3, 29|                      To idźcie do wójta i przedstawcie, albo wszystkie tam pociągniem
10018     4, 46|                Jął wywodzić po swojemu, a przedstawiać łagodnie, na jakie to pokusy
10019     4, 40|                  Porwał się kowal, gorąco przedstawiając, jako tylko chodzi mu o
10020     3, 29|                każda w chałupie... już ja przedstawię dobrze!... - prosił gorąco
10021     1, 11|                przecierało na wschodzie i przedświtowe brzaski ściekały z wolna
10022     2, 15|                   dźwięczały, jakby z tej przedświtowej szarości się rodziły, jakby
10023     3, 35|                    jaką tchnęło powietrze przedwieczerza. ~A chłopy już dochodziły,
10024     1, 5 |             westchnieniem do wiosny.~A na przedwieczerzę często spadały deszcze,
10025     3, 36|                   świętym powracał i Bogu Przedwiecznemu.~I w oną żywota jego porę
10026     3, 30|                 cienie na drogi i staw, a przedwieczorna cichość tak przywalała świat,
10027     4, 41|                   wsi jaże się trzęsło od przedwieczornych pogwarów i wrzasków dzieci,
10028     1, 4 |               szybki przesiewały czerwone przedzachodnie światło tak słabo, że ino
10029     2, 15|                  jeszcze nie spała zajęta przędzeniem, ale rano nie poszedł do
10030     1, 4 |                  stała na prost kościoła, przedzielona tylko odeń drogą, w głębi
10031     1, 2 |                  Dom był zwykły, kmiecy - przedzielony na przestrzał sienią ogromną;
10032     3, 34|                 Pietrek, parobek Borynów, przedzierając się z pięściami do Grzeli -
10033     4, 37|              wlekły się niby te srebrnawe przędziwa. Powietrze było rzeźwe,
10034     3, 28|              Dopiero kiej sygnaturka jęła przedzwaniać, zaczerwieniły się gdzieniegdzie
10035     3, 28|                pierwej obrządzić.~- Hale, przedzwoni i wnet się zjawi, bo Rocho
10036     1, 3 |                msza święta, bo sygnaturka przedzwoniła ofiarę i huczały przyciszonym
10037     4, 40|              skrzydłach i zaziajane wrony przefrunęły.~Skowronki śpiewały kajś
10038     1, 7 |                  wszystko zaraz przepił i przefundował albo i rozpożyczył... Gołąb
10039     1, 12|            Wachnikowa nie dała się nikomu przegadać i w pierwszą gębę grała,
10040     3, 33|                 dnia przewałęsał po wsi i przegadał z kumami, a zaś drugie spychali
10041     2, 17|          Zaperzyła się o to Nastka i jęła przegadywać, ale wszedł Boryna, więc
10042     3, 31|                  tam pijak do mszy służy!~Przegadywali, nie szczędząc gorzałki,
10043     3, 28|             zacząć sadzić przed świętami!~Przegadywały niekiedy, pilnie zajęte,
10044     2, 23|                siedzieli, zaczęły beczeć, przeganiać się i gzić kieby na weselisku,
10045     2, 15|                   do psiego ogona, ale go przeganiała...~- Widzieliście to?...
10046     3, 30|                 aż dudniało na drogach od przeganiań i wieś się trzęsła wrzaskami:
10047     3, 36|                łzami.~Wiater jął ździebko przegarniać trawy i czajki coraz jękliwiej
10048     1, 1 |                      a myje, a w lusterku przegląda, a warkocze zaplata.~- I
10049     4, 39|                  z pazurami...~- Juści... przeglądam ja was dobrze, juści...~-
10050     3, 34|                  Podlesia możem wykupić i przegnać! - wołał Jędrek Boryna,
10051     4, 48|                   spać w ciemnym pokoju i przegnawszy dzieci na podwórze czuwała
10052     3, 29|                  kupy połamanego drzewa i przegniłej słomy z poszycia.~- Macie
10053     2, 13|                   była la ludzi. Chlew to przegniły, nie dom; kupa zmurszałych
10054     1, 6 |                    a smutek wstawał z pól przegniłych, z borów zdrętwiałych, z
10055     1, 9 |              drzewinami a wionął surowym, przegniłym tchem jesieni.~Cicho było,
10056     1, 6 |       bezsłoneczne dnie wlekły się ciężko przegniłymi smugami światła, a noce
10057     3, 33|             Świtało dopiero, dostałem się przegonem pod księży ogród, żeby im
10058     3, 31|              koniu zwiesna jedzie, że nie przegoni.~- Zielono też, mój Jezu,
10059     2, 15|              łaskę posiadł, a tak samo go przegonią, niech się tylko lepszy
10060     2, 19|         zapamiętale, wywiódł się naprzód, przegonił wszystkich i wiał w pierwszą
10061     2, 24|               pysk, sklęła i jak tego psa przegoniła z chałupy. ~Ani słówkiem
10062     1, 11|                  gości do weselnego domu, przegrali im na godne wejście i zawrócili
10063     4, 44|              gromadzie i szepnął cicho:~- Przegralim dzisia, trudno, naród jeszcze
10064     1, 3 |                   łeb wtykał między deski przegrody, do żłobu klaczy - grzmotnął
10065     1, 12|                  szła na przedzie i raźno przegrywała, a za nią Jagusię, wystrojoną
10066     2, 17|               chórze i organy tak pięknie przegrywały, tak cicho a uroczyście,
10067     1, 7 |                 wodą i coś niecoś z torby przegryz, potem wyłamał niezgorszy
10068     2, 22|              trawy, to ino ostre kamienie przegryza trawa zniknęła! Wody chciał
10069     3, 30|                  pustych domów i ze łzami przegryzać będą ten placek świąteczny,
10070     2, 21|               obcęgami ściskało za serce, przegryzało na wskroś i rozrastało się
10071     3, 30|                jeszcze la was, siadajcie, przegryźcie coniebądź...~Juści, nie
10072     4, 37|             godnie, w cichości a powadze, przegryźli coś niecoś i organista zaczął
10073     3, 32|                wygrzewali się pod murami, przegwarzając z cicha jako ci ptakowie