Tom, Rozdzial

10074     3, 27|                   ganku, by je wyczesać i przeiskać, że to w tygodniu nie starczyło
10075     3, 30|             staruchy rozsiadłe na progach przeiskiwały dzieci.~I tak oto przechodziły
10076     2, 13|           dziedzic przegrać? A ludzie się przejadą, drogi przetrą, zabawią
10077     4, 40|                   naszemu. Tak mi się już przejadło to miesckie jedzenie, co
10078     2, 16|                ślubem, tyla ino, co wtedy przejazdem na drodze pod topolami...
10079     3, 34|                 swoją stronę, to miesiące przejdą, dziedzic ziemię przeda
10080     4, 48|          wyrzekając na srogi ból głowy.~- Przejdź się trochę, może przestanie -
10081     2, 21|             szukając lepszej drogi.~- Nie przejdziemy tędy, a za dębiną mokradła,
10082     2, 24|         narządzają.~A już pod sam wieczór przejechała wójtowa bryka z pisarzem
10083     3, 34|                   ścichło, wszystkie wozy przejechały i ludzie przeszli, drogi
10084     1, 9 |                    pożyw się! - szeptał z przejęciem.~- Wezną to? - pytał cicho
10085     1, 12|                zaniesła ochotnie.~- Kuba, przejedzcie ździebko, użyjcie i wy wesela!~-
10086     4, 40|             wygrzanych piachach skroś łąk przejętych zapachem sianokosów; to
10087     3, 34|               złocistym, głębokim głosem, przejętym radością i weselem, a tak
10088     3, 29|                    Jakiś większy urząd ma przejeżdżać tamtędy i bez to przykazują
10089     3, 29|                ostrzegał Rocho Gulbasową, przejeżdżającą właśnie taką mizerną koniną,
10090     1, 12|             przenosin!~Drogą ktoś niektoś przejeżdżał, ale z rzadka, a teraz zasie
10091     4, 44|                   bo jakaś żydowska bryka przejeżdżała, w której siedział Jasio
10092     1, 6 |                turkot młyna, obok którego przejeżdżali, i szum wody płynącej na
10093     2, 13|              wozów a w pędzie największym przejeżdżało po grudzie, a te tętenty,
10094     3, 32|              jakiś głuchy niepokój zaczął przejmować gromadę, że nawet nie spostrzegli,
10095     3, 32|                 gromadzie i ścisku, w tej przejmującej wrzawie powitań, chciała
10096     4, 41|                wyrabia u Dominikowej?~Ale przejrzała go w lot, prześmiech jeno
10097     2, 25|                  ognać się trudno, juści! Przejrzałem cię na wylot, znam ja cię
10098     3, 29|                 okólne w modrawym, ledwie przejrzanym mącie, bielały kajś niekaj
10099     4, 46|            popadło, zwyczajnie jak dziad.~Przejrzeli wszystkie kąty, szukając
10100     3, 30|              zapamiętale chlustały wskroś przejrzystego powietrza, staw mienił się
10101     2, 16|                  tylko zimne szkliwo wody przejrzystej, puszczonej na upust, dzwoniło
10102     2, 14|                  modrawy, suchy i dziwnie przejrzysty, niebo było jasne, kieby
10103     2, 24|                  olodowaciałych drogach i przejściach.~Przez taki psi czas prędzej
10104     4, 38|                 stary Płoszka nie dał się przekabacić, głową jeno kiwał i prześmiechał
10105     3, 30|                   spacer nie zachciało. A przekarmiają ich też niezgorzej. Grochówkę
10106     3, 29|                  mógł to przeprzeć dolę i przekarmić głodne, uzdrowić chore albo
10107     3, 32|                 Któren mieskie wycieruchy przekłada, o takiego żadna nie stoi!~-
10108     4, 49|               głucha na wszyćkie prośby i przekładania, zaś Jędrzych na jakąś pogrozę
10109     2, 20|                ale mimo to, gdy skończyła przekładanie, wyciągnął rękę po klucz.~-
10110     1, 8 |             poczęli, jeden po drugim i na przekładankę arak ze słodką, i wszyscy
10111     1, 7 |               nabożny taki, że z pół dnia przeklęczy, drugi raz pod krzyżem albo
10112     4, 48|                   nie poważy! Ady bym cię przeklęła na wieki i wydarła ze serca,
10113     1, 10|              głosu, chrzypieli ino samymi przekleństwami a pogroźbami. Hanka ryknęła
10114     3, 27|                 kiej ten pies kopnięty, z przekleństwem skoczył do płaczącej na
10115     3, 35|                   się hamowały.~- Wszarze przeklęte!~- Zbóje! Psy śmierdzące! -
10116     1, 2 |                     Juści, że i mamrot, i przeklętnica też, że i dobrego słowa
10117     1, 7 |           obrażają, a pokuty nie czynią i przeklętniki są, a katy jedne la drugich,
10118     3, 35|                     Wynoś mi się, wyrodku przeklęty!... Wynoś się!... - ryczała
10119     2, 22|         błogosławić będą ci, co się teraz przeklinają, każę cię wpuścić do stajni.~-
10120     4, 45|             przeraźliwe krzyki, lamenta i przeklinania, że poleciał ku domowi wystraszony
10121     3, 32|                 nimi przemagać i krzyczeć przekomarzając:~ ~Reh! reh! reh!~Bocian
10122     3, 32|                się śpieszyć?... he! he! - przekomarzał się śmiejący.~- A niech
10123     1, 11|               deskach szparutki czynili i przekomarzali się z druhnami, że ino pisk,
10124     2, 20|                   Antka.~Nie dał się więc przekonać, nie wierzył niczemu i twardo
10125     1, 3 |                więc znowu jęła dowodzić i przekonywać, aż w końcu jako ostatni
10126     2, 21|             bieżyj...~Długo ją namawiał i przekonywał, a nie doczekawszy się żadnej
10127     2, 21|               zaspy ledwie się było można przekopać, a nawet w gorszych miejscach
10128     2, 13|               stary jeszcze do dnia śnieg przekopał, zaś kopczyk z ziemniakami
10129     2, 18|              Jacek nie czekał.~Ledwie się przekopali na cmentarz, a i tam śniegu ,
10130     2, 13|                   boru to już szarwarkiem przekopują drogę!~Nic się nie ozwał
10131     2, 13|                  przebycia; gdzieniegdzie przekopywali ścieżki między chałupami,
10132     1, 7 |                   a mogła wiedzieć sporo. Przekorna baba była, nieustępliwa
10133     3, 32|                 dziecko! - podniesła głos przekornie Grzeli z krzywą gębą kobieta.~-
10134     2, 16|                  po karczmach szły o nich przekpiewy że samymi piskorzami się
10135     1, 11|                  ale jak to ona, zawżdy z przekpinami i naśmieszliwie, bo w końcu
10136     3, 31|             dobrze zapłacę..." Myślałech: przekpiwa se z chłopa, jako u panów
10137     1, 10|                  syn takiego mądrali...~- Przekpiwasz się, a on najlepiej powiada,
10138     3, 31|                robotne, ciepłe, deszczami przekrapiane, raz nawet śnieg pierzasty
10139     2, 20|                bociek się nie dał ruszyć, przekręcił szyję i boczkiem, czająco
10140     3, 34|                   na dróżkę, kucnął przed przekrojem i patrząc z lubością na
10141     2, 24|              nóżek Pocieszycielki złożyła przekrwioną ranami duszę w pokorze najgłębszej
10142     3, 29|                   się Rocho, próżno chcąc przekrzyczeć wzburzone głosy.~- Hale,
10143     3, 34|             chałupy i obejścia zadzwoniły przekrzykami i rozmowami, nawet już tam
10144     4, 40|             trzepotać skrzydłami drugie i przekrzykiwać się rozgłośniej na całą
10145     4, 38|                  człowiek gadał z osobna, przekrzykiwał do znajomków, stowarzyszał
10146     2, 25|                 gęsi zaś uciekały z jaj i przekrzykiwały się z gęsiorami po sadach,
10147     3, 29|           kościołem wnet się zatrzęsło od przekrzyków i biegów, bo jak to było
10148     4, 40|              człowieka, jęły ostrożnie, z przekrzywionymi łbami zazierać w niego i
10149     1, 3 |                  co przysiadły niby stare przekupki nad rynsztokami, pełnymi
10150     2, 21|                    widzę.~- Bieda łacniej przekuwa człowieka niźli kowal żelazo.~
10151     1, 11|               zagon dostałego żyta, gęsto przekwiecony bławatem a makami... - a
10152     4, 37|                  widząc, jako nie poredzi przełamać tej czujnej ostrożności,
10153     2, 22|                 nietoperzowymi skrzydłami przelatują; błądzili po mogiłkach za
10154     4, 45|        zaćwierkały wśród gałęzi, bzyknęła przelatująca pszczoła i dzwonił Jasiowy
10155     3, 36|                  czasem pies warknął albo przelatujący lelek zatrzepał skrzydłami,
10156     1, 12|             szumią, za słońcem patrzy, do przelatujących ptaszków rączki wyciąga
10157     4, 41|                      I... płone jadło, to przelatuje przez żywot kiej bez sito.~-
10158     4, 44|                    tłumoku jeden!~Dziewka przelatywała co trochę przez pokoje,
10159     2, 17|                   parobkami i wystawać na przełazach; starszym przódzi pora,
10160     4, 38|                  patrzeć na nich, a wielu przełaziło ogrodzenie i leciało spojrzeć
10161     3, 30|                     Tyle wskórają, co się przelecą i powietrza innego zachwycą.~
10162     3, 30|               turkotów i śmiechów wichrem przeleciała. Chciała się podnieść, obaczyć,
10163     2, 25|                czasem jeno to jakie słowo przeleciało, czasem czyjaś pięść wychynęła
10164     2, 23|                weselisku, aż całą gromadą przeleciały obok nich, że odskoczyli
10165     4, 43|          dziękujcie, bo was jeszcze kijem przeleje, nie lubi dziękowań!~- To
10166     3, 26|                 te nicie nadgniłe, aż się przelękły wszystkie, bo wydał się,
10167     1, 6 |              przybierał ciągle, bo aż się przelewał w niższych miejscach na
10168     1, 2 |                pod którym woda z bełkotem przelewała się do rzeki i waliła głucho
10169     1, 12|                  ta porachował?... Aż się przelewało w chałupie.~- Przyjmowali
10170     4, 44|               zgniewany Grzela zawołał:~- Przelewamy jeno z pustego w próżne -
10171     1, 4 |              przestępował z nogi na nogę, przeliczał pieniądze, podrapywał się
10172     4, 38|                  i z żałosnym wzdychaniem przeliczała tę swoją mizerną złotówczynę.~
10173     1, 5 |               kukiełek...~Gdzie zaś i kto przeliczy, i spamięta te wszystkie
10174     1, 5 |            kramami.~Było też tego, że ani przeliczyć, ni objąć - gdzieby zaś
10175     1, 4 |                    Ale... nie chwaci... - Przeliczył pieniądze i żałośnie spojrzał
10176     3, 34|                        Pokażcie; to razem przeliczymy.~Zniknęła gdziesik w obejściu,
10177     2, 16|                lepiej robotą, śledzie ano przełóż z wody do mleka, to więcej
10178     4, 44|                  Podszedł do nich Antek z przełożeniem, ale młynarz odburknął:~-
10179     2, 18|             Prawda, ale żeby mu kto godny przełożył, ile narodu przez to bieduje,
10180     4, 41|                  na stronę brata cosik mu przełożyła.~- Kobieta i nalazła mądrą
10181     3, 34|            zebrali, poszli do dziedzica i przełożyli, czego chcą: może się i
10182     1, 2 |                  przełożę tatusiowi.. .~- Przełożysz, Józia? - zawołał radośnie -
10183     4, 44|              pisarza chytra była sztuka i przemądrzała, łupił też naród ze skóry,
10184     3, 32|                  drogach, jęły się z nimi przemagać i krzyczeć przekomarzając:~ ~
10185     2, 25|                 kroków za drzewem.~Borowy przemagał, ciężko mu szło, bo już
10186     2, 18|                 że posiedzę przed ogniem, przemarzłem.~- A siedźcie, przeciech
10187     2, 16|               Józka z Witkiem dobrze byli przemarzli, bo stali na zwiadach przed
10188     2, 15|                  z zębami wybrali, drzewo przemarzło i kruszy się kiej szkło,
10189     2, 23|                  niezgłębioną cichość pól przemarzłych.~Przepadli w nocy; zginęła
10190     2, 14|                   znowu sta wała głęboka, przemarznięta cichość! Mróz był coraz
10191     2, 15|            powlókł się do domu, a tak był przemarznięty, utrudzony i wyzbyty z sił,
10192     2, 19|                nie było, jeno od suchych, przemarzniętych śniegów biły ostygłe, lodowate
10193     2, 15|            chałupami, krętaniny, bijatyk, przemawia uciesznych - jakoby w tym
10194     1, 11|           porządkowała w komorze albo się przemawiała z braćmi , lub wychodziła
10195     2, 13|              spoglądali sobie w oczy, nie przemawiali, słowa więzły w strapieniach,
10196     4, 43|             wychodzić na świat, a ludzie, przemęczeni do ostatka, bez sił, tułali
10197     2, 22|           umyślnie orać stary ugor, by go przemęczyć i do pokory nagiąć, ale
10198     1, 6 |                  wyciętych główek.~W dali przemglonej, nad rzeką, co płynęła z
10199     3, 30|            dalekościach, słoneczną pożogą przemglonych, niesły się czasami jędrne
10200     2, 25|              ludzi, tylko wiater z szumem przemiatał po błocie, to deszcz pluskał,
10201     2, 25|               deszcz jeno trzepał, wiatry przemiatały, drzewiny się trzęsły i
10202     1, 6 |               siekły bezustannie ziemię i przemiękały do głębi, aż drzewo każde,
10203     3, 32|                 któraś.~- Wstąpcie, kumo; przemiękliście ździebko! - zapraszała wójtowa,
10204     2, 24|            gdzieniegdzie z okien na śnieg przemiękły i lśniły się we wodzie,
10205     4, 45|                   że nie mogąc już ruchać przemiękłymi skrzydłami, zaczęły się
10206     4, 37|                   lecieć kopić, bo na nic przemięknie! Witek, wałkoniu jeden,
10207     3, 31|                   sam najlepiej we świnię przemienia.~- Hale, a ten gospodarz
10208     2, 19|                   której krew się w ogień przemieniała i serce grało weselem a
10209     3, 33|                   ostro - ale już co dnia przemieniało się na lepsze, co dnia puściej
10210     2, 25|                Nie pleć, co się ta miałam przemienić?...~Przymilkli obejmując
10211     4, 43|                   się jej nie do poznania przemienieni, zwłaszcza Szymek najbarzej
10212     3, 33|                 pożarła się ze sołtysem o przemienienie gąsiąt; to o dzieci szły
10213     2, 25|                 całą noc się nie bojałaś, przemieniłaś się do cna...~- Nie pleć,
10214     4, 40|                   pojąć tego nie mogła.~- Przemieniłem się to, co tak po mnie ślepiasz?~-
10215     3, 33|               pokorą podjęli, ale się nie przemienili.~- Nie dziecim, wiemy, co
10216     2, 24|                   życia, ale i na wnątrzu przemieniona, bo choć dawną duszę miała
10217     2, 15|                    aby chłopca okadziła i przemierzyła, bo obsunąć się musiał.~
10218     2, 20|              skoro wstał, to już wszystko przeminęło i powróci do dawnego, odetchnęła
10219     1, 7 |                  niektóremu ptakowi łacno przemknąć się nie było. Jeno Pan Jezus
10220     4, 49|                   gwarów.~- Może to już - przemknęło mu naraz przez głowę, serce
10221     4, 37|                   struchleli z onej Bożej przemocy nad człowiekowym żywotem.~
10222     3, 32|               chwytały za głowę obwisłe i przemoczone gałęzie, jakby nabite zbielałym
10223     3, 32|                   podobne do kłębów szmat przemoczonych, poredzając, wolniuśko robiąc,
10224     3, 26|               przywierała do ziem grubym, przemoczonym kożuchem.~Niebo się rozlewało
10225     3, 27|               drzew; niebo wisiało młode; przemodrzone i dziwnie łyskliwe; sady
10226     2, 22|                   dworu umęczona srodze i przemokła do nitki; zapukała prosząc
10227     3, 31|               dróg, ni chat skulonych pod przemokłymi sadami. Deszcz padał wolno,
10228     4, 42|             przyszedł do chałupy, ale tak przemordowany, iż zasnął przy misce, a
10229     3, 28|                dokładają.~Zadyszał się tą przemową, Hankę zaś przejęła taka
10230     3, 29|                   nie czekając już na jej przemowę, że to południe akuratnie
10231     3, 27|            głównie czekali; iż może stary przemówi jeszcze i majątkiem rozporządzi.~
10232     2, 25|             trzęsły od plotek, kłyźnień a przemówień.~A kieby na tę przykładkę
10233     3, 27|                rzec i znowuj drętwiał nie przemówiwszy ni słowa jednego.~Już mu
10234     3, 26|               cosik przyżółta, musiało ją przemrozić czy co... ciężką zimę tu
10235     2, 25|               znów ziemniaki pokazały się przemrożone, owdzie choroby zagnieździły
10236     3, 31|              jakby im we łbie zamroczyło; przemyjcie sobie ciemię święconą wodą,
10237     4, 40|        spostrzegając znowu, że młynarczyk przemyka się z drugiego końca wsi.~-
10238     3, 32|                lepiej: szła ona z osobna, przemykając się lękliwie kiej ta sarna
10239     4, 40|                   a gęstą, młodą olszyną, przemykała się ku nim jakaś dziewczyna.
10240     3, 28|                  Hanka jakby nie słyszała przemyśliwając wciąż, jak by się do tych
10241     2, 25|                 uczynione, lody na stawie przemyte deszczami pobłyskiwały jako
10242     4, 45|                gałęzie, zapadała w jakieś przenajsłodsze niezmierzoności marzenia.
10243     1, 1 |          przeciech...~A już ta Jezusiczek przenajsłodszy biedoty opuścić nie opuści.~-
10244     2, 17|                   idą ku niej z uśmiechem przenajsłodszym, że te błogosławiące ręce
10245     4, 38|                dziwną słodkość zachwytów, przenajświętsze zdumienie duszy, niepojętą
10246     3, 31|                dusza się trzęsła w takiej przenajświętszej radości, co to jeno łzami
10247     4, 38|             niebiosy, jaże ku temu słońcu przenajświętszemu.~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
10248     3, 32|               kwiatów kieby w tych gzłach przenajświętszych.~Woda pluskała o brzegi,
10249     4, 40|                 Trza będzie wyporządzić i przeniesiemy się tutaj. Jest to wapno?~-
10250     1, 10|            pijanica jesteście i judasz, i przeniewierca! A rzeknę, że za gromadzkie
10251     4, 47|                 tak odpłaciłam. I takiemu przeniewiercy zawierzyłam, takiemu zbójowi!
10252     2, 21|                wciąż o jednym: o Antkowym przeniewierstwie; tuman się w niej kłębił,
10253     3, 32|                    a jednocześnie jęły ją przenikać strachy jakieś, niepewności,
10254     2, 13|              wionął.~W izbie też był ziąb przenikający, wilgotny, a tak chwytliwy,
10255     1, 4 |        pochylonymi głowami strugą brzmień przenikających i świętych; to dzwonki krótką
10256     2, 14|         zamarznięte, roziskrzone szybki i przenikało wskroś izby świetlistym
10257     2, 20|                mogąc uciec spod tych jego przenikliwych, stróżujących oczów.~Może
10258     2, 23|                   i zmącił jasne tonie, i przenikną dziwnie bolesną tęskliwością,
10259     2, 13|               noce dygotliwego milczenia, przenikniętego zduszonym krzykiem trwogi;
10260     3, 27|              zdała na Weronczyną opiekę i przeniosła się chybcikiem na dawne
10261     4, 47|                żono...~Wziął ją na ręce i przeniósłszy na przełaz krzyknął do Mateusza:~-
10262     2, 19|             jarzącymi ślepiami, jako róża przenosi one nasturcje a malwy, a
10263     2, 25|                  się wniebogłosy, kiej go przenosili, Kobus zaś był tak pobity,
10264     2, 25|            opatrywały co ciężej rannych i przenosiły na sanie, a było ich niemało,
10265     1, 12|                  do izby.~- Gotują się do przenosin!~Drogą ktoś niektoś przejeżdżał,
10266     1, 7 |                zważała i poszła do komory przeoblec się.~- Idź se, bo cię matka
10267     3, 30|                nawet coś ze trzy razy się przeobłóczyła, na darmo wszystko, nie
10268     2, 16|             burkiem przezywali, tom się i przeodział! - wybełkotał.~- Mowę odmień;
10269     2, 22|               złota kareta, cugi, lokaje, przeodziała się na panią starościnę
10270     2, 13|                 nie majaczyła, nic ino ta przeogromna pustka biała i martwa, zastygła
10271     1, 11|                 nie to wypasione zboże ni przeoranie granicy, bo to już sądy
10272     1, 11|                  jako w sennym widzeniu i przepadała w ćmie nieprzeniknionej,
10273     1, 11|               brzaskach zórz wschodzących przepadało.~Muzyka to ich wiedła, to
10274     2, 23|                   w ciemnościach jakiegoś przepadania, jak kiedy chmura przysłoni
10275     2, 16|                   już przebrzmiał i zgoła przepadło w cichościach.~Ale po lipeckich
10276     3, 28|                 migotu w chałupach, zgoła przepadłych w nocy. Wieś już dawno spała,
10277     3, 32|             nietęga; jeśli susze przyjdą, przepadnie! - westchnął żałośnie i
10278     3, 31|               role były jeszcze miejscami przepadziste, a na darmo.~Tak byli tym
10279     1, 10|                  żywy, któren aż do kości przepala... nie na ludzką to moc,
10280     2, 24|          zratowali.~Płacz nią wstrząsał i przepalał żar próśb i błagań, z duszy
10281     4, 40|               sobie kuntentność, która go przepalała?~Na ziemi się bowiem znowu
10282     2, 20|                  barzej piekły te ognie i przepalały.~Nikt też się nie dorozumiewał,
10283     4, 47|                  matka, żeby se głowy nie przepalił na słońcu.~- Poszuka se
10284     2, 24|          poszyciem, potrzaskanymi łatami, przepaloną słomą i na pół zwęglonym
10285     1, 4 |                   pusto prawie było, małe przepalone szybki przesiewały czerwone
10286     2, 24|                   rozwłóczyły się zapachy przepalonego szmalcu, prażonych mięsiw
10287     3, 34|             przeświecało kiejby zza szyby przepalonej, grzmoty już zahurkotały
10288     3, 31|                  przezierały wskroś sadów przepalonymi szybkami na pola szerokie,
10289     2, 25|             ledwie rozpoznał, ale w końcu przeparli dworskich, paru już z nich
10290     3, 31|                  zagonach chodziły chłopy przepasane płachtami: pochyleni ździebko
10291     2, 21|                  starym kożuchu Antkowym, przepasany powrósłem, wlókł się na
10292     2, 13|     podruzgotanych, przerwanych głębokimi przepaściami, zasypanych zielonymi ławicami
10293     2, 19|                jego brwie czarne, te oczy przepaściste, a te wargi czerwone, ciągnące!~
10294     3, 32|              właził na drabinę i z dachów przepatrywał pilnie wszystkie drogi biegnące
10295     1, 5 |                   raz jeszcze rozwinęła i przepatrywała, naraz zawinęła wszystko
10296     2, 25|               zadartymi głowami tęskliwie przepatrywali niebo wymiarkowując, zali
10297     3, 29|                   wszystkiemu zaradzić, a przepatrywały pilnie komory, co by karczmarzowi
10298     2, 24|                   rzęsiście oświetlonemu, przepchał się aż do kraty i rozglądał
10299     3, 30|                  wszystkie.~Ledwie co się przepchała do swojego miejsca, kiej
10300     2, 17|                tam niemały, aż Dominikowa przepędza ludzi, tyla się naszło.
10301     3, 35|           przeciwko Miemcom, nawołując do przepędzenia ich z Podlesia.~Karczmarz
10302     4, 49|                 już łagodniej:~- Czemu to przepędziłaś z chałupy Mateusza?~- Bo
10303     4, 38|              gwary podnosiły się z wolna, przepełniając całą wieś, że huczało jakoby
10304     3, 32|             echami oddawał, wesele bowiem przepełniało duszę, taką moc dając piersiom,
10305     4, 44|            ochłody. Bez to i karczma była przepełniona, i pod drzewami stali kupami
10306     2, 22|                 śpiewały wszystkie serca, przepełnione czarem, drżące, upojone
10307     2, 21|                 tym kotłem gotującym się, przepełnionym białym wrzątkiem, rozkipionym,
10308     3, 29|                  ranem, ale ino co kokoty przepiały na świtanie i pomordowany
10309     2, 25|               kiej niedźwiedzie i nuż się przepierać a zataczać, a bić o drzewa,
10310     4, 47|            wybiera.~- I ja pójdę, właśnie przepieram na drogę co lżejsze szmaty.~-
10311     3, 30|                  i poczuć dziki, luby ból przepierań i szamotań.~Zawróciła naraz
10312     2, 19|                        zamedytował się.~- Przepij no do mnie, do cna mi zaschło
10313     2, 19|                przyszli od Pryczka; jedni przepijają harakiem, drudzy zaś słodką,
10314     3, 30|                 Hanka, przeżegnawszy się, przepijała gorzałką do każdego i niewoliła
10315     1, 8 |                   nie zmieni. Chyba kapkę przepijemy, matko?~- A bo ja wiem?...
10316     3, 33|                   poprzek żebra sterczały przepiłowane ściany i dach, przypierające
10317     1, 11|             niczym żywy zając.~A potem w "Przepiórkę".~Nastka Gołębianka prowadziła,
10318     3, 27|               obejrzał, na papierku cosik przepisał, dziesięć rubli wziął, leki
10319     3, 34|                 rejenta, stara pono gront przepisuje na córkę.~- Wszystko Jagnie?
10320     1, 5 |                  obrzękłą, posiniaczoną i przepitą, a głos cienki, jakby dzieciątka.~
10321     3, 31|                  na złocie straci, kto je przepłaci! - mruknęła Jagustynka.~-
10322     2, 25|                  tak rozżalona, że nieraz przepłakała całe długie noce, aż poduszka
10323     2, 24|                taką żałośliwą mocą, takim przepłakanym jękiem, aż mury się zatrzęsły,
10324     4, 38|          budzącego się dnia zwiesnowego i przeplatał się grubymi ziarnami błogich
10325     1, 11|          wieczerza była rzęsisto gorzałką przeplatana.~Za stołem pozostał ino
10326     3, 28|                   jazgotliwych i szlochem przeplatanych powiadań, a nie mogąc z
10327     4, 45|                   stała gęsta ściana żyta przepleciona modrakiem, wyczką i pachnącym
10328     4, 41|               opłotkach, kajś zakrzyczały przepłoszone gęsi, pod młynem wrzeszczały
10329     3, 30|                   arbaty se zgotuję.~- Na przepłukanie flaków niezgorsze, ale byście
10330     4, 45|         sposobnego miejsca, to zniżał się przepływając między drzewami, a za nim
10331     2, 22|                czarów, każda grudka ziemi przepojona nieznanymi potęgami - gdzie
10332     3, 27|                 zwąchają... A potem, kiej przepomną, sprowadzę go do chałupy
10333     1, 3 |               przepomniał -radziła.~- Nie przepomnę, Magduś, nie. To było tak.
10334     2, 22|               przykład o koniu takim, nie przepomni.~- Choćby i ten robaczek
10335     4, 39|                polach.~- Wiecie, a do cna przepomniałyśmy o tym papierze o Grzeli.~-
10336     1, 2 |                czego nie prześlepić i nie przepomnieć.~- Wrzeszczałyby juchy,
10337     2, 13|                długich, tyle nocy , a nie przepomnieli oboje jeszcze niczego, nie
10338     4, 37|                 wilki.~Kawałka żelaza nie przepomnij ni postronka, choćby były
10339     2, 22|                 cudów kościele i śpiewały przepotężny hymn dziękczynienia. Cichością
10340     3, 30|                 łóżku ostała, pacierze se przepowiadając, a myśląc o Antku, że zaś
10341     2, 13|                 krzywdy, jakich doznał, i przepowiadał że jako ten pacierz niezapomniany!
10342     1, 6 |                  w chałupie i pacierze se przepowiadali...mruczała Dominikowa.~-
10343     4, 45|                  jako i Antek nie skąpi - przepowiadały se na ucho gospodynie zebrawszy
10344     4, 37|              górnie i z takimi łacińskimi przepowiadkami, że chocia nie bardzo wyrozumieli,
10345     2, 14|                  napoić, a to jeszcze raz przepowiedziała sobie, ile i komu miała
10346     3, 31|                Marysi Balcerkównie wesele przepowiedziały na kopaniu, Nastce wielgi
10347     4, 40|            dziecińskie szmaty i poszła je przeprać we stawie.~A dzień podnosił
10348     3, 26|                   Agata, bo się lękliwie, przepraszająco ozwała:~- Nie bójcie się,
10349     1, 11|              potem i drugich podejmowała, przepraszała i żegnała się ze wszystkimi.
10350     4, 37|             jeszcze nie widział. Walek, a przeprowadź go, niech się przechłodzi,
10351     2, 21|                   miejscach musieli kanie przeprowadzać za uzdy; snadź byli niezgorzej
10352     4, 46|               oczy na drugą stronę stawu, przeprowadzając idących.~- Cie, to i Grzelę
10353     4, 45|             głowiny, a tylko jedne pieski przeprowadzały ich wiernie z niemałym jazgotem
10354     1, 5 |                   szły od drzwi do drzwi, przeprowadzane ujadaniem piesków - a były
10355     3, 29|           Jeździli od chałupy do chałupy, przeprowadzani przez pieski sielnie docierające,
10356     4, 40|               swojego, bych jeno tę zgodę przeprowadzić.~- Żebyś w kościele przysięgał,
10357     2, 16|               klaczy się tak wydziera, że przeprowadziłam do większej gródki.~Chłopcy
10358     1, 12|             Jagusi do męża.~Nieco przódzi przeprowadzili tęgą krowę i przewieźli
10359     3, 28|                całkiem pojednała od czasu przeprowadzki do Boryny.~Siedzieli wszyscy
10360     4, 39|                  najgorsze, to byście jej przepuściły, ale że urodniejsza nad
10361     3, 32|                 się całe dnie wałkoni, to przepuszczacie!~- No, cicho, głupia, cicho!
10362     3, 30|                     Niby te obwiesie komu przepuszczają! - biadoliła Józka przewłócząc
10363     1, 3 |             bliżej, za kratę.~Niski chłop przepychał się ze środka tak gwałtownie,
10364     4, 49|          organiścina z wójtową, a za nimi przepychało się z rykiem całe rozjuszone
10365     2, 14|               pieniądze, a rozmyślała, że przepyta się tu i ówdzie, a może
10366     2, 17|                 chodzić pomiędzy ludźmi i przepytywać...~- A samiście najpierwsi
10367     3, 34|              można, zbędna, Żyd już o nią przepytywał... to parę korczyków zboża...~-
10368     4, 46|                  przeciek się już o niego przepytywali! Że mi to nawet w myślach
10369     1, 12|                 wlać do gardła.~Nogę miał przerąbaną w kolanie, ledwie się trzymała
10370     4, 42|                  ściepnął i zabrał się do przerabiania gliny.~Szymek jaże łopatę
10371     1, 9 |                gasnął i zapadał z wolna w przerażające, smutne topiele zmroków;
10372     2, 25|                 naraz rozległ się krótki, przerażający krzyk:~- Ratujta, ludzie!...
10373     2, 25|                   do borowego. z krzykiem przerażającym i z takim szaleństwem w
10374     2, 13|               unosić się.~Hanka zamarła w przerażeniu i stała bez ruchu; jeszcze
10375     4, 49|                  się srożył wraz, czyniąc przeraźliwy warkot, podobien dalekim
10376     4, 42|                 raz cosik leciało z rąk z przeraźliwym brzękiem, jaże Mateusz klął
10377     2, 25|               prędko.~- Jantoś! - jęknęła przerażona.~- Cichoj, póki swoje powiedam? -
10378     2, 24|                  nic, biegł jak błędny, a przerażony i pełen zgrozy niewypowiedzianej ~-
10379     2, 25|          wrzaskiem, a wszystkie runęli na przerażonych rębaczów.~- Nie rąbać! Wara
10380     2, 25|                   przy saniach, wpatrzony przerażonym wzrokiem w ojca, podtrzymywał
10381     2, 18|                   chałup, rąbali w stawie przeręble, nosili wodę, wywierali
10382     2, 24|                 wystawali na pogorzelisku przeredzając z cicha o wczorajszym, a
10383     4, 44|                   i tak na Rusków nas nie przerobią, boć żaden pacierza ni między
10384     3, 35|                  już są, że przez moc nie przerobisz: inszym trza sposobem z
10385     2, 13|                   zrudziałe, przekrwione, przeropiałe, zgoła paskudne, kieby te
10386     4, 37|                  jasnozielone owsy, gęsto przerosłe żółtą ognichą, pławiły się
10387     1, 3 |                twardsza była, tylko gęsto przerośnięta korzeniami, na których wóz
10388     2, 25|                   długi, szumiący zbożem, przerośnięty czerwienią kobiecych przyodziewków,
10389     3, 29|               szafami, łóżkami a sprzętem przeróżnym, że to izby bielili dzisiaj
10390     4, 45|          przenikliwie i cała wieś huczała przeróżnymi pogłosami niby ten ul rozbrzęczany,
10391     2, 16|                nad światem, błogosławiona przerwa w długich, pracowitych dniach,
10392     4, 45|              czegoś markotna.~- Pewnikiem przerwałam waju pacierze, co? - syknęła
10393     4, 45|             zaczął ją przepraszać, ale mu przerwało jakieś jazgotliwe dzwonienie,
10394     4, 44|                 kaj mi dobrze, kaj mam...~Przerwały mu szydliwe głosy, bijące
10395     4, 49|               człowiekowa. I trwało tak z przerwami do samego wieczora, dopiero
10396     4, 46|            rozkazywał Antek zasiadając do przerwanej roboty i jął znowu nacinać
10397     3, 27|              oziminy.~Zaczęła znowu mówić przerwany pacierz.~Słońce też już
10398     2, 13|                kupy borów podruzgotanych, przerwanych głębokimi przepaściami,
10399     1, 3 |             zwyczajnie bywa na rokach.~Po przerwie i odczytaniu wyroków przyszła
10400     4, 39|              papierze o Grzeli.~- Prawda! Przerywaj, Józia, a ja poletę do księdza,
10401     4, 39|                   przy swoich najemnikach przerywających marchew; dojrzała go już
10402     3, 32|                   jazgoty, a opowiadania, przerywane wybuchami gorących całunków
10403     3, 32|             wielkim chórem, niekiedy jeno przerywanym, a drugie, we stawie przymglonym
10404     1, 10|              Ojcowa jest Jagna, ojcowa! - przerzekał raz po raz a coraz ciszej -
10405     2, 24|                  się po łbach, coś niecoś przerzekali, a że niejednemu wstyd się
10406     3, 28|                 skonanie.~Tyle jeno o tym przerzekli, zajęci wielce robotą, jeszcze
10407     1, 2 |             zaryczała głucho i... padła z przerzniętym gardłem, grzebiąc ino nogami...
10408     2, 16|                   a chodźże, chleb trzeba przesadzić! - wołała stara.~Pobiegła
10409     3, 28|          narzynała słoninę, troskliwie ją przesalając, gdy wleciał kowal.~Widno
10410     4, 48|                niby gzła porozwieszane do przeschnięcia, kajś nad stawem naszczekiwały
10411     3, 26|                pierzynę sporą, poduszki i prześcieradła, i wsypki nowe, a wszystko
10412     4, 37|                nowe świece i przykryli go prześcieradłem. Jagata mamrotała przy nim
10413     3, 34|               tłumaczył się zbywająco.~Na prześcigi jęli go zapraszać do swoich
10414     2, 22|           Dominikową najwięcej w kościele przesiadująca; przyszły i drugie jeszcze
10415     3, 33|                przy tym miasto w kościele przesiadywać i po kumach, jak przódzi,
10416     3, 33|         najcięższy i obmowy ludzkie niźli przesiadywanie w tej obmierzłej chałupie
10417     3, 36|                  przez cały czas choroby, przesiąkało to w niego w strzępach nikłych,
10418     3, 32|                banię, że jeno kilka chmur przesiąkłych czerwienią mdlało w sinych
10419     3, 29|                 dziećmi i tak do świtania przesiedzielim.~- Opatrzność boska czuwała
10420     1, 4 |                    małe przepalone szybki przesiewały czerwone przedzachodnie
10421     1, 11|            pośpiewywać, zawracać, drobić, przeskakiwać a śmiać się i weselić, że
10422     4, 37|              wszystko...~Dyć ino zapalim, przeskoczym ogień i przylecim - prosił
10423     3, 32|                 za gardziel dusi, mrokiem przesłaniają się oczy i jak ta męka rośnie
10424     3, 30|                  ciągnęły górą, co trocha przesłaniając te granatowe pola nieba,
10425     2, 13|              stężałymi szronami powietrze przesłaniało świat wszystek niby przędzą;
10426     1, 2 |                   patrzył, coby czego nie prześlepić i nie przepomnieć.~- Wrzeszczałyby
10427     2, 20|                  pogadać! - szepnął wójt.~Prześli i siedzieli tak długo, że
10428     2, 22|                woląc prząść po staremu na przęślicach.~Kłębiaki, a czterech było
10429     2, 21|                wrzeciono, wsparła głowę o przęślicę i zadumała się głęboko nad
10430     2, 22|                 schodzić do Kłębów na oną przęślicową wieczornicę.~Kłębowa sprosiła
10431     3, 36|       przebłyskiwała niekiedy spod sinych przesłon oroszone trawy stały pochylone;
10432     1, 4 |             przędzą motały się nad wsią i przesłoną powlekały nad wodami. Niezgłębiona
10433     3, 36|            zieleniały kiej łąki w płowych przesłonach mgieł i światła.~Drugie
10434     3, 31|               senne zagony, wtapiał się w przesłoneczniane tumany i przywierał do poletek
10435     1, 1 |            włóczono role i tuman szarego, przesłonecznionego kurzu podnosił się za bronami,
10436     1, 4 |           niedziela - cichy, opajęczony i przesłoneczniony dzień wrześniowy.~Na ściernisku,
10437     2, 19|                 śnieg spadnie, ziemia się przesłoni, a wnet każde drzewo dojrzysz
10438     3, 28|                  gorzałka za słaba do tak przesłoniałych śledzi, wzięli się znowu
10439     2, 13|               przyokrył kożuchem ziemię i przesłonił świat cały modrawą białnością,
10440     2, 23|                  się w rozkoszach męki, a przesłonione bielmami oczy nie widziały
10441     2, 20|               owsa i grochu ćwiartkę, jął przesłuchiwać pacierza Józkę i Witka.~
10442     1, 3 |        podciągając parcianek.~Zaczęło się przesłuchiwanie świadków.~Najpierw świadczyła
10443     3, 27|                 Józka omaszczała śmietaną przesmażoną z cebulą, gdy reszta już
10444     4, 38|                lepiej ci teraz na woli? - prześmiechała się z jego hardości.~Wypuść
10445     4, 42|                  pociągnęła go do niej la prześmiechów.~- Potańcuj z nią, użyj
10446     4, 45|              wargi zadrgały w przytajonym prześmiechu radości.~- I naprawdę Jagusia
10447     3, 34|             oczyma po chałupach i sadach, prześmiechując się radośnie do wszyćkiego,
10448     4, 45|             szydziła.~- Z kużdego się już prześmiewa! A harna kieby dziedziczka! -
10449     4, 44|               więcej niźli sam proboszcz! Prześmiewajta się, juchy, a ja wam rzeknę,
10450     2, 20|                   nie dopuszczę, żeby się prześmiewano ze mnie kiej z kukły jakiej,
10451     1, 11|                    gap to był, niedojda i prześmiewisko całej wsi. Parob już wyrosły,
10452     4, 41|                   łzami, te kochane a tak przesmucone oczy. Pieścił ją, przyhołubiał
10453     2, 21|                 utrudzenia, z okrwawioną, przesmutną duszą w sobie, i zawsze
10454     2, 23|                 zjaw onych, że jeszcze te prześnione baśniowe moce otrząsały
10455     2, 25|             godziny były jeno snem rychło przespanym. W takich to ano sprawach,
10456     1, 2 |                belki ją powiesić - będzie przespiecznie ode psów lebo jenszej gadziny...~
10457     1, 7 |            przystanął:~- Pójdź tu, Burek, przespieczniejszyś ty przy mnie niźli w borze.
10458     1, 8 |         miarkujecie sami, że zapis to ino przespieczność la dziewczyny. Przeciech
10459     1, 7 |                   bo bez tego piekielnika przespieczności nijakiej nie ma... że zabić
10460     4, 38|         świergoliła, na darmo chcąc tamte prześpiewać, nie mogła jednak, chocia
10461     4, 37|               ludziom, ksiądz też jeszcze prześpiewał przy trumnie, okadził ją,
10462     1, 11|             ogromnym głosem radości. A po prześpiewaniu same ino gospodynie brały
10463     4, 45|                się po izbie i słuchać jej prześpiewek. Patrzał też i nasłuchiwał
10464     2, 25|                szybki i brzęczały z cicha prześpiewywane Gorzkie Żale i drugie pieśnie
10465     2, 19|                 długie, zgoła niebieskie, przesrebrzone cienie, mróz taki ściskał,
10466     2, 13|                  płaczem i wyrzekaniem:~- Przestałabyś, a to jak to ciele buczy
10467     3, 32|                   uszy poobrywam, jak nie przestaniecie! - krzyknął proboszcz na
10468     1, 12|                Zielną, a gdy i Jaguś próg przestąpiła, kumy ciskały za nią nitki
10469     3, 31|               mogąc nadążyć.~Ale nim próg przestąpili, Dominikowa odebrała dziecko
10470     2, 13|              opierała, szła niechętnie, a przestąpiwszy próg wyciągała gębulę, wąchała,
10471     4, 43|                 po gospodarsku; a głównie przestawała z Łapą nieodstępnie warującym
10472     3, 32|                  krawędzią pól, że chłopy przestawali opowiadać i cisnąć się nad
10473     1, 4 |                  kart.~Kuba się namyślał, przestępował z nogi na nogę, przeliczał
10474     1, 5 |                    to go się pilnuj i nie przestępuj, na pierwsze miejsce się
10475     2, 22|                   z głodu marnie ginąć... Przestojał na skwarze dzień cały, bo
10476     3, 30|                 poleciał.~Z dobry pacierz przestojała, nim się poredziła ruszyć
10477     1, 12|                   ściany stajni drygały i przestraszone kury gdakały z chlewów.~
10478     3, 30|            pochylonych, z gęstej nocy, ku przestrodze a opamiętaniu rodzonych.~
10479     1, 12|                  mężowej komorze wnet się przestroiła w szmaty zwyczajne, tyla
10480     3, 28|               budź, niech se śpią robaki, przestroniej będzie... - nakazywała ostro
10481     4, 49|          spiesznie młócące na chleb. A na przestronnych, pustoszejących polach,
10482     3, 32|              niesły się oczy, i daleko, i przestrono, że cała procesja zdała
10483     3, 32|                   maglownicą...~- Nie wam przestrzegać poczciwości, któraście Bartka
10484     3, 34|               jeszcze go obaczy i pozna - przestrzegała ciszej.~- Prawda, że śwarna
10485     3, 28|             nowinkami po kumach?...~- Dyć przestrzegam ino... Ale pilnujcie dobrze,
10486     1, 3 |                    bo że nogę miał kiedyś przestrzeloną w kolanie, kulał srodze
10487     1, 5 |                 wolna, zatapiały ślepia w przestrzeń daleką... daleką...i kiedy
10488     1, 4 |                  ogromny księżyc płynął w przestrzeniach ciemnych, a gdzieniegdzie,
10489     2, 25|                 sobie podjedli a podpili, przestygli mocno z zawziętości i zaczęli
10490     4, 45|               Chodź, kruszyno, bo kolacja przestygnie.~Ledwie tknął jadła i czując
10491     2, 23|                  Wpadli do sadu, chyłkiem przesunęli się pod obwisłymi gałęziami
10492     2, 13|            roznieśli w dwie strony, sanki przesunęły się wnet i utonęły w kurzawie,
10493     3, 29|              nieco szkodliwy, sielnie też przesuszał role, bo już od rana galanto
10494     1, 3 |                 których paliły się ognie, przesuszano len mokrawy jeszcze.~Miądlice
10495     4, 38|                 proboszczowskich ogrodów. Przesuwała się lękliwie pod żywopłotem,
10496     3, 27|                odbitą we wodzie i jak się przesuwały wskroś mdlejących już cieniów
10497     4, 44|         pisarzowej, brzęk talerzów, rumor przesuwanych sprzętów i bieganina, zaś
10498     4, 44|               Chciałem z wami, ale jak me prześwidrował ślepiami, tom języka zapomniał
10499     3, 34|             rudych, paskudnych tumanach i przeświecało kiejby zza szyby przepalonej,
10500     2, 23|                  w siebie co chwila, oczy przeświecały się nawzajem, niby upalne,
10501     1, 6 |              sobie samej, zapadła w takie prześwięte bezczucie, jak ta ziemia
10502     3, 32|                  zalegały, a i to jeszcze prześwietlone niegdzie tym dżdżem słonecznym.~
10503     2, 23|                  dusze w kwiat zdumień, w prześwięty kwiat wiary i modlitewnych
10504     4, 40|             pijany, czasem podrywał się z prześwistem, jaże płoszyły się ptaki,
10505     2, 17|           śnieżnej kurzawie, i po drogach prześwistywał, ale mimo to wieś huczała
10506     2, 13|               wolna sine, obrzękłe zwały, prześwitujące gdzieniegdzie jakby ogniem,
10507     1, 12|                pod okienkami, niby żebra, prześwitywały pod światło...~Już nie zasypiał,
10508     3, 32|                Zwiesna przeciek, to w mig przesycha - wtrącił swoje kowal.~Dosięgli
10509     3, 26|                  ta ziemia, miejscami już przesychająca, abo zaś kieby ten chudy
10510     2, 13|           Milczenie przykre, niepokojące, przesycone tajonymi żalami, wezbrane
10511     1, 11|              szybami - wszystek świat był przesycony światłem dogasającej jesieni
10512     2, 18|                  wypisane: Jakub Socha! - przesylabizował wodząc palcem po białych,
10513     3, 33|           wszystko, co się dzieje w domu, przesyłał pozdrowienia znajomym i
10514     3, 27|             próżniaczysko, niby parob noc przesypia, coby stróżował!~Pies pomachał
10515     4, 42|                 upałom, że nawet już noce przesypiał na polu, bele jeno czasu
10516     4, 39|                     A pyskuj! Pies cie ta przeszczeka! - mruknęła stara dosyć
10517     3, 33|                   jazgocz, pieski cię nie przeszczekają! - wołała.~- A bo to pierwszy
10518     4, 38|                  w cichości, aby jeno nie przeszkadzać Jasiowi.~Chciała i ona do
10519     4, 38|                   gódźcie, ale drugim nie przeszkadzajcie! - krzyknął na niego Kłąb.~-
10520     3, 29|                wypędzane z chałup, by nie przeszkadzały, nosiły się po drogach,
10521     2, 25|           wysługują i swój mają interes w przeszkadzaniu.~I Rocho przyszedł, i ze
10522     4, 37|                rzekła ważnie:~- Nie bucz, przeszkadzasz duszy odejść w spokoju;
10523     4, 40|              kraty próbował rwać, jeno co przeszkodziły.~- Prawda, co tam biją? -
10524     3, 30|                  ni słówkiem mu przypomnę przeszłe. - Postanawiała rozdziewając
10525     2, 13|             dookoła, leciał oczami wskróś przeszroniałych bielizn śnieżnych. Rwała
10526     3, 29|               stronę, by w nich swobodnie przeszukać, ale poniechała: za wiele
10527     3, 35|            kochanica!~O! to jakby ją noże przeszyły i wstyd dziw nie zadusił!~
10528     2, 25|                raz drzew, bicie siekier i przeszywający, zgrzytliwy pisk pił.~Walili
10529     2, 13|        nierozeznanych, mlaskań okropnych, przeszywających jęków...~- jeszcze czasami,
10530     2, 13|                wynosił się.~Dzień się już przetaczał na drugą stronę, a i mróz
10531     2, 18|                    Popróbujcie wodę nosić przetakiem, a obaczycie, co nanosicie,
10532     1, 11|                  choć raz wokoło z każdym przetańcować musiała.~Muzykanci grali
10533     4, 42|                  zwiesnową mocą.~Ale kiej przetańcował raz i drugi, dał się kobietom
10534     1, 11|                   piegowata twarz.~Młodzi przetańcowali parę razy, ale krótko i
10535     4, 43|                   wyciąga do mnie gębulę. Przetarłam oczy, bo mi się zdało, że
10536     2, 24|              ludzie oczy z pomroki nocnej przetarli, a już każdemu było pilno
10537     3, 32|             stronami podnosiło niezgorzej przetarte, jaskółki jęły śmigać powietrzem
10538     1, 5 |        zwyczajnych, żółtych do smarowania przetopionym sadłem, żeby wody nie puściły;
10539     2, 13|                ludzie się przejadą, drogi przetrą, zabawią się - w mieście
10540     2, 25|           nieludzkie, przekleństwa, kwiki przetrącanych koni, jęki rannych, głuche
10541     2, 19|                  esencją, a w ten mig, bo przetrącę! - krzyknął.~- Ale coś pyskował
10542     1, 7 |              zrobił, a mógł go kijaszkiem przetrącić abo i zasie samym pomyśleniem
10543     1, 5 |                sadach.~Nawet ten bociek z przetrąconym skrzydłem, co się był ostał
10544     3, 27|                zaś i wtedy, kiej to wojna przetratuje a chłopów wybije, że jeno
10545     2, 25|                uciekało ku borom, a naród przetrwożony żegnał się i skrzepiał w
10546     1, 6 |                   pochowali - powiedziała przetrwożonym głosem Hanka.~- Co ta chłopu
10547     3, 26|            czepiając się płotów i latając przetrwożonymi oczyma po sadzie i chałupie,
10548     3, 28|               przez złość pyskuje, aby ją przetrwożyć i bez to łacniej z chałupy
10549     4, 46|         przyglądając się w milczeniu, jak przetrząsali dom kieby kopę siana. Antek
10550     3, 27|                 kiedy rzeka spod nocy się przetrze i rozbłyśnie na jedno oczymgnienie.~
10551     3, 30|                 Późno wróciły i z niczym, przetrzęsły się jeno po kiełbasach i
10552     4, 42|                  z karczmy i już galancie przetrzeźwiony siedział z nimi pod chałupą,
10553     3, 29|               przekładając.~- I... dłużej przetrzymają niźli człowiek niejeden...
10554     3, 30|                 to by i trzech siewów nie przetrzymały... i co do jednego wykupiły...
10555     1, 8 |                  mam oczy.~Milczeli długo przetrzymując się wzajemnie.~- Na wesele
10556     4, 37|          rozpalone oczy latały, Łapa jeno przewąchiwał kąty, skamlał niekiej, kręcił
10557     4, 44|               niespokojnie między gromadą przewąchując, co się święci, a do pisarza
10558     2, 25|             różności, a przechwalać się z przewagi i przekpiwać z pokonanych,
10559     3, 29|             zasnął, grzmoty jęły huczeć i przewalać się nad światem, a łyskawice
10560     2, 21|                  jeno biała, rozkłębiona, przewalająca się ćma. Wicher zaś wciąż
10561     1, 11|               pryskały i mżyły ogniami, i przewalić się, i stoczyć w noc, że
10562     3, 34|                    Na szczęście, że burza przewaliła się stronami, pioruny biły
10563     1, 10|                 chciały ich rozerwać, ale przewalili się na ziemię i tak zwarci
10564     2, 17|              ciepła...~Ale strach grzechu przeważył jeszcze, że zmogła się w
10565     2, 22|         kumostwach się bratał, o złem się przewiadywał i krzywdy naprawiał, i złości
10566     2, 14|                   dworze jednym i drugim, przewiadywałem się i u ludzi, a nie nalazłem... -
10567     4, 46|             strażniki już się tu i owdzie przewiadywały, kto Lipce buntuje - rzekł
10568     4, 40|                 siemię zapaskudzone i nie przewiała!~Wstrzymał się potem przy
10569     3, 32|               westchnieniem i przypominki przewiały przez pamięć kiej te mgły
10570     2, 13|                zajrzeć, czy ziemniaki nie przewiane.~- Siedźcie, za ciężka la
10571     1, 1 |                 bosy chłop, z gołą głową, przewiązany płachtą - szedł wolno, nabierał
10572     2, 18|                Jagna motała licząc nici i przewiązując je w pasma, a stary, że
10573     4, 49|                 łzy ciekły jej spod szmat przewiązujących oczy. - Żeby cię mieli za
10574     4, 47|               ubolewając nad Tereską jęły przewidywać najgorsze la niej rzeczy,
10575     3, 28|            wieprzkiem, któren nie zawiódł przewidywań, bo słoninę na grzbiecie
10576     2, 22|                 Boskiej, to wnet szczezną przewidzenia - zagadał siadając na dawnym
10577     2, 13|                  tam od rana uzbierało, i przewiedła przez izbę na dwór. Krowa
10578     3, 34|                umajenia chałup do cna nie przewiędły, kiej któregoś dnia rankiem
10579     2, 20|               odchodzi i zimno w kościach przewierca... kiej pomyślę, że mogłoby
10580     3, 36|              takim uporem i tak na wskroś przewiercały kiej zimne noże,~Na próżno
10581     1, 11|                  sobie żal, jaki nagle ją przewiercił, i wstała z pościeli, przyodziała
10582     1, 12|             Podszedłem, patrzę, Kuba leży przewieszony przez próg, z głową w stajni!
10583     1, 2 |                    na drążkach, w poprzek przewieszonych, wisiały kożuchy, czerwone
10584     2, 16|              zliczy a wypowie wszystkich, przewietrzano izby, myto, szorowano, posypywano
10585     4, 44|                   obtarł, to się ździebko przewietrzy.~- Juści, pani pisarzowa
10586     1, 3 |                  boru, że żaden wiater ni przewiew nijaki nie przedzierał się
10587     2, 17|                jesteście, a w głowie wama przewiewa.~- Prawda, że musu nikt
10588     2, 21|                   pod jałowcami, wszędzie przewiewało do kości, zaś głębią straszno
10589     3, 34|           przechodził, a nawet już od łąk przewiewały chłodnawe ciągi, wiater
10590     4, 40|                mleko. Dajcie mi Pietrusia przewieźć go ździebko na koniu - prosił.~-
10591     1, 12|               przeprowadzili tęgą krowę i przewieźli skrzynkę, pierzyny i statki
10592     3, 28|                  sadło.~- Zaśpiewalim mu, przewieźlim, czas go już gorzałką skropić! -
10593     4, 40|       zaświergoliły nad głową i wiewiórka przewijając się od boru zadarła rudy
10594     3, 32|                   zboża, wody i te ziemie przewilgocone, a każden kwiat czuć było
10595     4, 44|                    Dzieci pani pisarzowej przewinął i obtarł, to się ździebko
10596     3, 27|              śledztwo skończą... A to się przewlecze że to wieś cała, tyle ludzi... -
10597     2, 24|                 ano wzięły na ozory i tak przewlekały między sobą, że jakby po
10598     1, 12|             bieganina i trzaski sprzętów, przewlekanych z izby do izby.~- Gotują
10599     3, 29|                  jego skołtunione włosy i przewlekła mu koszulę i pościele. Boryna
10600     3, 29|                Nie możecie to poczekać do Przewodów?~- Hale, kiej mi choćby
10601     2, 15|              dotknęło, że taki Mateusz, a przewodzi jemu, Borynie - ale kiej
10602     2, 17|                 przez urzędu, a gromadzie przewodzicie....~- Kużden się na was
10603     4, 49|              zagonach mendlami, a z wolna przewozić do Lipiec.~Że już bez przerwy
10604     1, 10|                    ojcowego nie chciał, i przewoził rzeczy do Hanczynego ojca,
10605     4, 42|                 mruknął zgniewany Mateusz przewracając się na drugi bok.~Szymek
10606     2, 19|                  taką mocą, że flachy się przewracały, lampy gasły, noc ich obejmowała
10607     4, 39|                  Nieboszczyk w grobie się przewróci, jeśli zobaczy, że jego