Tom, Rozdzial

16688     2, 13|              starczy - zagadał znów stary wychuchując szybkę, obrośniętą zielonawym,
16689     3, 27|                 jego sina, obrosła twarz, wychudła i tak zmartwiała, że podobien
16690     3, 33|                    A tak były zabiedzone, wychudłe i obrosłe brudem, jaże litość
16691     3, 33|                  Stary siedział na łóżku. Wychudły był, siwa broda jeżyła mu
16692     4, 45|           rozkochanymi oczyma.~- A to cię wychudzili, kruszyno! Takiś blady,
16693     2, 21|                brała patrzeć na jej twarz wychudzoną, siną, poodmrażaną, oczy
16694     3, 35|               dzieci zagadywał i porządki wychwalał, aż w końcu powiedział swoje,
16695     4, 41|            rozeznawszy głos i jego twarz, wychylającą się ze szuwarów, przystanęła
16696     2, 13|                   jeno patrzył za nimi... wychylali się czasem ze śnieżycy,
16697     3, 26|                   się zza lasów dalekich, wychylało się z przepaści i kieby
16698     2, 18|                przycichło, że domy i sady wychyliły się na jaśnię i stały widne
16699     3, 30|            zwrócił się prosto do narodu i wychylony z ambony, jął sielnie wytrząchać
16700     2, 25|          przeleciało, czasem czyjaś pięść wychynęła w górę, to jakieś oczy rozgorzały
16701     3, 30|                 to czyjeś rozmodlone ręce wychynęły prosząco ku ołtarzowi albo
16702     4, 49|                 to słowo...~- Głupiś! Nie wyciągaj szyją, kiej do cię nie piją! -
16703     1, 1 |               łopianu, od której do lasów wyciągało się długie, splątane nieco
16704     1, 10|            przyszedł do ciebie i pierwszy wyciągam rękę do zgody...~Antek podał
16705     2, 25|               przybierania się, zaprzęgi, wyciągania sań, rżenie koni, wrzaski
16706     4, 38|             dziesiątkę, kiej tak galancie wyciągasz nutę.~Chłopak uradował się
16707     1, 1 |           ostatniego szelążka od niej nie wyciągną... A jesienią to już la
16708     1, 10|                brać! Niedoczekanie twoje! Wyciągnąłeś ty ze mnie moje zamysły,
16709     1, 5 |                   ja ta nuty nijakiej nie wyciągnę i świeców gasić nienauczny...~
16710     4, 49|                  grozy i śmierci.~Sto rąk wyciągnęło się po nią, sto rąk głodnymi,
16711     1, 3 |                    a wrota były dziurawe, wyciągnęły i bal se sprawiły moją krwawicą,
16712     3, 28|            gorzałką zalać, to galanto sól wyciągnie.~- A wy zawdy po swojemu,
16713     1, 1 |                  wron, które ostrożnie, z wyciągniętymi dziobami podskakiwały w
16714     1, 11|                sanny.~- Niech cechują, na wycięcie poczekają... - wtrącił Boryna.~-
16715     3, 28|                   tam dwa, i kiej ta woda wyciekło wszystko, a nowego się nie
16716     2, 25|                pół włóki chłopskiego boru wycięli, powołując się na Jagustynkę,
16717     2, 22|              poganiały pilnie strasząc go wyciem, aż i pewnej nocy zwiesnowej
16718     1, 10|                 chciałeś mi dać, za wrota wyciepnąć, żem się chciał z tobą podzielić...
16719     1, 10|               pysk nie dał i za wrota nie wyciepnął! - szepnął przez zęby.~-
16720     1, 12|               szła do Kuby, to go w końcu wyciepnęła za drzwi i coś niecoś pięścią
16721     1, 10|               ustąpię, niech mę przez moc wyciepnie, do sądu pójdę, prawował
16722     3, 33|               skorupą: nie możecie to jej wycierać, co?~- Mokro w oborze, to
16723     3, 30|                 dychając, stara zaś octem wycierała jej skronie i dopiero kiej
16724     4, 46|             szlochaniem, chłopy ukradkiem wycierali oczy.~I zaraz się rozeszli.~
16725     1, 4 |            uczynił w kościele, chlipanie, wycieranie nosów, a gdy ksiądz z pokutną
16726     2, 16|                  to chciał Pan Jezus tyle wycierpieć! - powiadali rozważając,
16727     3, 26|              śniegów i wód roztopowych.~- Wycierpieli się ludziska niemało, nabiedowali! -
16728     4, 37|             śmierć! - szepnął.~- Tylachna wycierzpiał, to mu się należała.~- Chudziaszek,
16729     2, 25|               kiej parszywego, za ciebie! Wycierzpiałem wszyćko, przeniosłem, nawet
16730     2, 19|                  i głęboko, do pół piersi wycięty, a na koszuli cieniuśkiej,
16731     1, 6 |           czerwone wełniaki kobiet i kupy wyciętych główek.~W dali przemglonej,
16732     1, 6 |          Borynianki, która z Hanką i Kubą wycinała w podle.~- Skończymy bo
16733     2, 19|           czerwone, ciągnące!~A skrzypice wycinały siarczyście, zawodzący i
16734     1, 6 |             chałup.~Cała wieś była zajęta wycinaniem i zwożeniem kapusty; pełno
16735     1, 11|                  Jagusia suto przystroiła wycinankami. Maciej był przywiózł z
16736     1, 6 |                   I u Dominikowej dzisiaj wycinano.~Już od rana pojechała na
16737     3, 36|                 na pożółkłych, zdeptanych wycinkach rozsiadały, się gęsto kopice
16738     2, 18|                 zdumiony przystając przed wycinkami, jakie były nalepione na
16739     2, 25|              śniegiem, co dnia szły takie wycinki a flagi, iż na świat wyjrzeć
16740     4, 40|          niewiadomą stronę, i łzy słodkie wyciska, i nieukojoną tęsknicą kieby
16741     1, 12|                 wydłubywać śruciny i ropę wyciskać.~Kuba zrazu ryczał jak zwierz
16742     2, 14|             trwogą jakąś.~- Jak to na nim wyciśnięte historie różne, Jezus!~-
16743     2, 16|                 się nieznacznie i z wolna wycofał aż na cmentarz.~Długo stał
16744     2, 13|               żyje tym, co uprosi lebo co wycygani, do takiego na wyrobek nie
16745     3, 29|                  że to głównie na zamianę wycyganiała za owe fryzki a wstążki,
16746     1, 10|                 chował sobie na pochowek, wycyganiła ode mnie... a potem i dać
16747     2, 22|                   zapamiętał dobrze, aż i wyczekał na porę sposobną, kiej gospodarz
16748     4, 40|               tylam przeniesła, tylam się wyczekała...~- Zapracowała się kobieta -
16749     3, 32|                  powie, zełże jak pies.~- Wyczekały się na nich kobiety kiej
16750     2, 22|               zabawy.~Przyszedł w końcu i wyczekiwany Rocho, a tuż za nim Mateusz.~-
16751     2, 20|                 się i boskiego zmiłowania wyczekujesz! Póki się człowiek nie przyłoży,
16752     2, 21|               zawsze tak szła śmiertelnie wyczerpana, ledwie żywa z utrudzenia,
16753     1, 9 |                   głosy modlitw, ciepło i wyczerpanie płaczem, to się ździebko
16754     3, 27|             siadła z nimi na ganku, by je wyczesać i przeiskać, że to w tygodniu
16755     1, 9 |              przędzy lub tę przygarść lnu wyczesanego, to grzybów wianek, i składali
16756     2, 19|                ludziom odbierać robotę.~- Wyczeszemy wama kołtuny, że bez łbów
16757     2, 13|                   uroczyście w tym ledwie wyczutym szeleście, w tym locie cichym,
16758     1, 3 |               miasta! - Uwił kłak siana i wyczyścił jej bok zawalany. - Tyla
16759     1, 7 |                krajach, co ino w gazetach wyczyta...~- Nie gadajcie, Jagustynko,
16760     3, 31|                    dzielą i przez złoście wydają wrogowi. Mądre i przyjacielskie
16761     3, 31|                  rostów i głosy stworzeń, wydających się na świat Boży...~Szły
16762     4, 46|              ucierpi...~- To go złapcie i wydajcie!~- Żebyśta mieli rozum,
16763     3, 30|                  Hale! kiej cię to z czym wydałam? Dziw mi jeno, żeś to się
16764     3, 35|                  buntu, to cię strażnikom wydam! Nygusy, ścierwy; robić
16765     3, 27|                   a już śmierci na pastwę wydane...~Nie pomarł przeciech
16766     3, 27|                     schowaj, by ci go nie wydarli...~- Gdzie?~Trzęsła się
16767     3, 28|                   ale żal się jej zrobiło wydatku zbędnego, iż gdyby nie wstyd,
16768     3, 30|                  każda pani cieniuśką się wydawała, niby tyczka, na zadzie
16769     3, 32|                mało przyrosły, nawet gęsi wydawały się dziwnie niemrawe, jakby
16770     3, 33|             poredzę, nawet za gąskami nie wydążę. Darmo to źreć będę, co?...
16771     4, 40|                 Antkiem, wybielał bowiem, wydelikatniał i taki się widział urodny,
16772     2, 20|          Dopatrzył raz pod brogiem jakieś wydeptane, na wpół zawiane ślady,
16773     1, 3 |                sporo narodu. Siedzieli na wydeptanych stopniach, to kupili się
16774     3, 30|               niby tyczka, na zadzie jeno wydęta.~- We wsi inaczej, boć z
16775     1, 12|                   nogę ujął krzepko i jął wydłubywać śruciny i ropę wyciskać.~
16776     1, 1 |                  podnosił się za bronami, wydłużał i pełzał aż na wzgórze i
16777     3, 26|                  działki. Pola wiły się i wydłużały przy polach, porozdzielane
16778     1, 7 |                   raz w raz przysiadał na wydmach, chocia tam i barzej przygrzewało,
16779     2, 13|                  z dachem, bo dom stał na wydmuchu, za wsią prawie, o dobre
16780     3, 26|                przechylonych, piaszczyste wydmy, z rzadka porosłe jałowcami,
16781     2, 21|             niedziel, ale już tak całkiem wydobrzał, że teraz dwa razy tyle
16782     3, 32|              pieskowi też niezgorzej boki wydobrzały! Ho! ho! dziedzic mądry:
16783     2, 14|                Przywarła drzwi na haczyk, wydobyła pieniądze i wzięła się biedzić
16784     2, 25|                   był, a spod szmat wciąż wydobywała się krew zalewając mu oczy
16785     3, 33|                  drugich stoi, tego bieda wydoi! - mruknął pykając smacznie.~
16786     1, 2 |                picie dla bydląt, to krowy wydoić, bo właśnie Witek przygnał
16787     3, 32|                  pod oczy, za wszystkich; wydoiła krowy, napoiła cielaka,
16788     4, 43|               nikto po nią nie przyszedł, wydoiłam, żeby jej ulżyć, bo już
16789     3, 31|             chłopaków, co to i oprzędą, i wydoją, i garnki pomyją jak najsprawniejsze
16790     2, 18|                 skopki do dojenia.~- Sama wydoję, odpocznij se, kiedyś się
16791     1, 12|           porykiwanie krów głodnych i nie wydojonych i piekłowanie Jagustynki,
16792     3, 27|                    co? ~- Juści, same nie wydołamy, a na gwałt trza je przebierać.~-
16793     3, 33|                każden ledwie swoim biedom wydoli - szepnął stary podnosząc
16794     4, 37|                  garści nie popuść, bo ci wydrą.~Bych najlepszą łąkę, a
16795     3, 34|                  zgodzi... A nim się nasi wydrapią po łbach, nim się naredzą,
16796     3, 29|          prawdziwy.~- Mogło co do jednego wydusić, jak te gąski Płoszkowej.~-
16797     3, 26|                  z sił... ale niechaj ino wydycham... to zaraz...~I chciała
16798     3, 26|                cisnęła się do miski, nie, wydychne se ino i pójdę... chciałam
16799     1, 9 |                    co je na wodzie wiater wydyma, a drugi je zasię precz
16800     3, 26|       sprawiedliwości, bo póki z lasu nie wydzielą, co jest czyje, ruchać go
16801     3, 34|                   to samo?...~- Żeby ojce wydzieliły każdemu, co jego, a prędzej
16802     2, 19|               jako ten bór, z którego nie wydzielisz drzewin latem, bo w jednakim,
16803     4, 44|                daj i drugiemu rzec swoje! Wydzierają się i myślą, co największe
16804     1, 4 |                   dłużej jak do Godów nie wydzierżą... Juści, winne mi są jeszcze
16805     1, 12|               może co poredzą, bo już nie wydzierżę... już ta ostatnia godzina
16806     3, 27|             Jezusowi spuścić się spodoba, wydzierży i doczeka się Antkowego
16807     1, 7 |                 tak jakoś smutnie, że już wydzierżyć było nie sposób. Rozdrażniona
16808     3, 26|               Jagata! - krzyknęła tamta z wydziwem niemałym.~- Dyć żywie jeszcze,
16809     2, 19|              tańcuje z macochą, aż ludzie wydziwiają! - szepnęła.~- Niech tańcują,
16810     3, 32|                kreminału nie pojmie!... - wydziwiała.~- Prawda, moiściewy, prawda!
16811     1, 2 |                    kilka kobiet radziło i wydziwiało nad ogromną czerwono-białą
16812     2, 19|                  przez to baby już głośno wydziwiały z takiej hulanki, kiwały
16813     3, 34|                    i trzepotów. Skowronki wydzwaniały wysoko, czasem stado wron
16814     1, 4 |              kapotę i rzekł:~- Witek, jak wydzwonią, spędź bydło do obór i przychodź
16815     4, 38|                  stojał przed nią sielnie wyelegantowany, prosty, wygolony do czysta,
16816     1, 12|             krzaki, a zawżdy ptaszek jaki wyfrunie, wójt to wama mówi!~Gruchnęli
16817     1, 3 |             uciesznie, a co który ptaszek wyfruwał, rzucał się za nim, biegł
16818     2, 23|           rozpadlin, z których raz po raz wyfruwały stada białych obłoków, uciekających
16819     3, 33|                ani słóweczka. - Niech się wygada, może się wyda, z czym przyszedł -
16820     3, 30|               Nawet przed Antkiem się nie wygadajcie, moi drodzy! - prosiła.~-
16821     4, 45|          wszystkie świętości, ale się nie wygadała, jeno im w końcu rzekła :~-
16822     2, 18|                   przy tym chłopak głupi, wygadałby jeszcze, rozgłosił... Poszedł
16823     4, 44|              srożyła się coraz zuchwalej, wygadując, co jeno komu ślina przyniesła.~
16824     1, 11|               sprawę o świnię i bez złość wygaduje...~- I inni mają oczy widzące,
16825     4, 48|                Bóg wie co!~- Jasiu, co ty wygadujesz!~- Przecież mama nie pozwala
16826     4, 42|             zarówno, jeden czy więcej. ~I wygadywała takie trefności, jaże uszy
16827     2, 20|             zawziętych! Na mnie się dosyć wygadywali, dosyć, ca na twoją matkę
16828     4, 37|              Witek, wałkoniu jeden, krowy wyganiaj! Na wsi już przepędzili! -
16829     3, 29|                  co, spać nawet wcześniej wyganiając, że to jutro Wielki Czwartek
16830     3, 26|                cisnęły się do oczu.~- Nie wyganiam was przeciech, siedźcie,
16831     1, 12|                  Witek, umęczony zabawą i wyganiany przez Jagustynkę, pobiegł
16832     4, 41|                Antkowi, jakaś to robotna! Wygarniaj z pieca, a żywo!~- Byłam
16833     4, 41|                  z ciasta i bierąc się do wygarniania węgli z pieca.~- Trza będzie
16834     2, 13|                 jeszcze i z góry, jakby z wygasłego słońca, spadały kłakami
16835     4, 41|                 Jagusi jakby już wszystko wygasło ze szczętem i rozsypało
16836     2, 13|                Antek wciąż siedział przed wygasłym kominem, zapatrzony gdziesik,
16837     4, 38|                   pragnienia rozprężały i wyginały... Już chciała się czołgać
16838     1, 1 |                   drogie; na zarazę latem wyginęły, a i do Prus kupują.~- Prawda,
16839     3, 32|                 wisiały oczyma.~- Kogo to wyglądacie? - zagadnął ją ktosik niespodzianie.~
16840     4, 46|                      spytała Balcerkówny, wyglądającej zza węgła.~- Nie wiem, toć
16841     4, 47|                  tak czekałam na cię, tak wyglądałam.~Usadził ją pobok, lecz
16842     4, 40|               stryjeczny Adam i drugie.~- Wyglądalim cię jak kania deszczu! -
16843     4, 45|               pomarła, to pacierz mówię i wyglądam cierpliwie onej godziny,
16844     2, 16|            bielonym, podścielano sianem i wyglądano oknami pierwszej gwiazdy.~
16845     4, 41|                ostro:~- Ogarnij się, a to wyglądasz kiej nieboskie stworzenie!~-
16846     3, 29|                 się na całą wieś.~Zaś nad wygładzonym, lśniącym stawem krzyczały
16847     2, 24|                   przed ołtarzem i zaczął wygłaszać naukę.~Ludzie zaczęli się
16848     2, 24|               zawzięciej potępiały Jagnę, wygłaszały teraz wszystko, co ino było
16849     1, 10|              poszedł za niemi...~- Wróci, wygłodzi się, to wróci, nie bój się,
16850     1, 7 |               juchy tak żrą jak te konice wygłodzone, jeszcze gotowe człowiekowi
16851     3, 30|                    Juści, nie potrza było wygłodzonej biedoty przyniewalać, przypięła
16852     4, 40|                  izbie.~- A kaj! u matki! Wygnałam ją! - rzekła twardo, podnosząc
16853     2, 21|                mrzesz głodem z dziećmi.~- Wygnaliście nas, to gdziebym zaś śmiała
16854     2, 14|              człowiek ze wsi od czasu ich wygnania, i tak rozumieli, że z jakimś
16855     4, 39|                 pono skarżyć was będzie o wygnanie córki...~- A niech skarży,
16856     4, 41|             Właśnie ostatni nabier ciasta wygniatała, gdy Pietrek wyjechał z
16857     4, 43|              chorej jagód i wzięła się do wygniatania maści z czystej gryczanej
16858     1, 8 |                  nie było, a wiater przez wygniecioną szybkę zawiewał, aż ta lampka
16859     3, 29|                 runął do środka, że przez wygniecione szyby widać było tylko kupy
16860     1, 2 |              zawżdy chłopu z nią lepiej i wygoda - ciągnął dziad, pojadając.~-
16861     2, 16|                 wszystko było w porządku, wygodę swoją miał, a użalić się
16862     3, 33|              chcieli, to mam parę groszy, wygodziłabym waju. Na pochówek je ścibałam,
16863     2, 17|                    siwi wszyscy, wyschli, wygoleni, równiaki latami, czerstwi
16864     4, 39|             drwiąco Mateusz. - Teraz jeno wygońcie Józkę, a już wszystko będzie
16865     3, 29|                  drugie wsie do szarwarku wygonią.~- Tych kamieni bym dała!~-
16866     4, 41|                 Jagusią macie sprawę, nie wygonicie me krzykiem. ~- Obaczysz,
16867     3, 30|               przyszła opatrywać Hankę, i wygonili go z izby.~Obiad też zaraz
16868     1, 2 |             kapusta w polu... ściółka nie wygrabiona... podorać by trza na kartofle...
16869     2, 21|                   człowiek, jeśli chce co wygrać, na zimno musi kuć dolę
16870     4, 45|                 swoją drogą... ze mną nie wygracie... nie dam się i czterem...
16871     3, 34|        procesowały się cięgiem i torby se wygrały.~- To i z Podlesia możem
16872     1, 5 |                 rzekł na odchodnym.~- Nie wygramy w gminnym, to pójdziemy
16873     3, 26|               śpiewami kiej po tej wojnie wygranej, całą noc w karczmie z uciechy
16874     4, 38|                  ogon chwali. A taką nutę wygrasz, co? - i beknął po swojemu
16875     3, 35|                  na dwórki z Woli też nie wygraża pięściami, zaś o dziedziczce
16876     1, 11|                uradzać! Po pijanemu łacno wygrażać choćby i Panu Bogu! - zawołał
16877     3, 26|                    nawet Kozłowej, silnie wygrażającej wszystkim, nie wzięli, chłopów
16878     2, 24|               wszystko jazgotała głośno i wygrażający się Jagnie i Antkowi, ale
16879     3, 31|                 rana posiedzi na dworze - wygrażała zasuwając drzwi.~Musiało
16880     3, 33|            jeszcze przekleństw, płaczów a wygrażań, to i nie wypowiedzieć.
16881     1, 10|              zapamiętałością.~- Sądami mi wygrażasz, co? Sądami! Zamknij ty
16882     2, 24|                 podniósł, krzyki, klątwy, wygróżki i takie zamieszanie, że
16883     3, 33|         wyrychtował, i na fleciku pięknie wygrywał, to chociaż prawie nie miał
16884     4, 38|          rozbełkotanym wrzątku.~Katarynka wygrywała rozgłośnie na całą wieś;
16885     1, 5 |               tyla jak na odpuście jakim. Wygrywali na skrzypicach pieśnie pobożne,
16886     3, 28|                  bez to łacniej z chałupy wygryźć.~Ale mimo tego żarła ją
16887     4, 39|                 swoim dachem, bo cię stąd wygryzie ta zaraza piekielna! Radzę
16888     4, 40|                 toczył się strumieniem po wygrzanych piachach skroś łąk przejętych
16889     2, 14|                 że prosiaka nie wzięły, a wygrzebały jamę, aż pod przycieś, sam
16890     3, 31|          przeschnie.~- Nim się też ziemia wygrzeje do siewu, może już wstanę...~-
16891     2, 18|               Puść komin, w nocy się dość wygrzejesz, powiedz Pietrkowi, niech
16892     3, 32|                 na pola zdał się patrzeć, wygrzewając w zachodzie czuby wielgachne,
16893     3, 29|              roboty?...~A ziemia czekała; wygrzewało ją młode słońce, suszyły
16894     3, 31|                 się nad stawem i staruchy wygrzewały pod słońce.~Juści, że pisarz
16895     1, 7 |                   jeść, matulu.~- Szymek, wygrzewasz się pokrako, a tam krowy
16896     3, 27|         opustoszałe drogi pomilkły.~Hanka wyiskawszy dzieci do czysta zaprowadziła
16897     3, 27|                   głodu słomę spod siebie wyjada.~- A niech zdycha, nie moja
16898     3, 36|                 pod kępą olch wyniosłych, wyjadając z dwojaków. Mateuszowi przyniesła
16899     4, 40|               taki mąt, co ledwie zdoliła wyjąkać:~- Tyżeś to! Tyżeś! - łzy
16900     4, 39|                   się nieco w chałupie, a wyjąwszy papier zza obraza poszła
16901     2, 14|                   księżym podwórzu, a ino wyjazd miał osobny, krzyki jakieś
16902     1, 3 |            dobroci ustąpić nie chciała.~- Wyjdźcie, będziemy głośno mówili,
16903     3, 32|             kwiatów i liści.~- Jaguś. nie wyjdziecie to do roboty? - wrzasnęła
16904     2, 23|                  u Kłębów zastanę i razem wyjdziemy...~- Do dom chciałam bieżyć,
16905     2, 21|                      Tą dróżką na lewo, a wyjdzierny niechybnie do topolowej,
16906     3, 28|                słońce wzjedzie, oczy rosa wyje: któren pieniądz ma, temu
16907     3, 29|                   że postawiła na swoim i wyjechała bryką i parą koni, z parobkiem
16908     3, 31|            obiecując poczciwie pomoc jaką wyjednać. Odwiódł gdziesik pod płot,
16909     3, 32|            wałacha! - wsiadła na Pietrka, wyjeżdżającego do gnoju, ale parobek cosik
16910     1, 10|              ostatnimi rzeczami i dziećmi wyjeżdżali z opłotków na drogę... Antek
16911     3, 30|                   prawie z każdej chałupy wyjeżdżały lub wychodziły kobiety z
16912     3, 32|                   las, jak wiodła wąska i wyjeżdżona mocno dróżka.~Już zwartą
16913     4, 49|                 dom, niech jeden złodziej wyjmie spod niego przyciesię, niech
16914     2, 14|             ustawionej, przewracał formę, wyjmował opłatek i rzucał na niski
16915     3, 26|               swoje torbeczki pod światło wyjmując z wolna różne różności,
16916     2, 14|                    bo Jagusine oczy znowu wyjrzały z ciemności i modrzyły się
16917     2, 16|              Witek.~Wyjrzał na to Boryna, wyjrzeli i drudzy, a na ostatku Rocho.~
16918     2, 22|                  wziąć!~- Jezus Maria !~- Wyjrzyjcie no, chłopaki, tam nie ma
16919     3, 28|                  nich czatując w izbie na wyjście Jagny, by wtedy zabrać mięso
16920     3, 29|                  była, ale ociągała się z wyjściem, jakby na coś oczekując,
16921     3, 28|              powietrze chustką rozgania i wykadza...~- Zawrzyjcie gębę: wara
16922     4, 37|        jałowcowego dymu, jakim Jagustynka wykadzała izby i sienie.~Pokrótce
16923     4, 37|           przyniesła jałowcowych jagód do wykadzenia izby.~Jeno nie dosłyszała
16924     4, 44|            naczelnikowi.~- Wójcie, a trza wykadzić, bych nie zwąchał, co to
16925     4, 41|                  Taki gorąc, trza się iść wykąpać - rzekł wreszcie i poszedł
16926     4, 38|                 śpiewań, a jakby się cały wykąpał w onym święcie, duszę oczyścił
16927     1, 12|          Jambrożym na podwórze.~- Do rana wykipi, uśnie cicho jak ptaszek,
16928     3, 30|                wedle nosów.~Długo nauczał wykładając wszystko dokumentnie, jaże
16929     4, 39|               brat! Drugą to by już dawno wyklął z ambony!~- Pewnie, juści! -
16930     4, 41|          niespokojniej - kiej matka nawet wyklina dzieci, to i tak w sercu
16931     3, 31|            karczmy, w żywe kamienie Lipce wyklinając.~- Dobrześ zrobiła, Hanuś,
16932     1, 10|              prosiaki, a tak ryczała, tak wyklinała, tak zawodziła, że ludzie
16933     3, 30|                 kominem wraz z dziećmi do wykończania kogutka.~A w izbie zrobiło
16934     4, 39|               Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można by rznąć, kiedy przyjdziecie?~-
16935     1, 3 |                  jej bure oczy gorzały.~- Wykopaliście ta już, co? - zagadnął wreszcie.~-
16936     1, 5 |                   Lipcach się dzieje...~- Wykopaliśta już?~- Do cna !~- Nie wiecie,
16937     3, 35|                Juści, gospodarki można by wykrajać kiej plastry miodu, jedna
16938     4, 38|                  bowiem i nijako było się wykręcać od ochfiary, to każden supłał
16939     1, 3 |               siewnego; którzy znów zasię wykręcali ku lasom z grabiami na ramionach,
16940     2, 13|                  targało na uwięzi, darmo wykręcało do gospodarzy wybałuszone
16941     4, 47|                    gdzie w cieniach sadów wykręcano powrósła, zaś prawie pod
16942     2, 18|             powiada, by ino się od roboty wykręcić.~- Nie możesz to przykazać?~-
16943     2, 20|            żeniaczki!...~- Ażeby wam ozór wykręciło za to pieskie szczekanie!~-
16944     3, 33|              niemieckie słowo. Zadami się wykręciły do chłopów, rechocąc między
16945     3, 33|             poredzę: same jakieś kulasy i wykrętasy, jakby muchę uwalaną w czernidle
16946     4, 45|            przychodzą do rozumu - odrzekł wykrętnie.~- Widzę, że Roch nie na
16947     4, 38|                   A toć każdemu w Lipcach wykroi się nowa gospodarka. Miarkujta
16948     1, 4 |          okrążonym zieloną szczotką żyta, wykruszonego przy układaniu, leżał Kuba,
16949     4, 40|                   We dworze nie lepsze! - wykruszył kłos, ziarno było dorodne
16950     3, 34|              brzozowych gałęzi a zieleni, wykryli ją całą wełniakami, że jaże
16951     1, 8 |               Antkiem się pokłócił; Hankę wykrzyczał za chłopaka, któren wybałykował
16952     1, 4 |                  że nikto nie odpowiadał, wykrzyczała się i poszła do alkierza,
16953     4, 39|               wiedzieć i jeszcze gotów ją wykrzyczeć przy ludziach. Zawróciła
16954     4, 38|                 Józka.~- Dużoście dzisiaj wykrzyczeli? - zapytał Pietrek ciągnąc
16955     1, 4 |              modlitw, westchnienia, nagłe wykrzyki i jęki gdzieniegdzie, gorące
16956     1, 4 |                   ostali i pili na umór i wykrzykiwali, a Jambroży, spity jako
16957     1, 4 |                   i zawołał urągliwie :~- Wykrzykuj sobie, te gapy ano cię usłyszą
16958     1, 5 |                 nie tak, jako te Żydy, co wykrzykują, handryczą i ciskają się
16959     4, 38|                   czyniąc szeroką ulicę i wykrzykując na różne sposoby, a na samym
16960     3, 28|               zakrzyczał wzburzony.~- Nie wykrzykujcie, bo tu nie karczma, a takim
16961     1, 12|              idzie - mruczał. - Walentowa wykrzykuje... pewnie gąski czyje przeszły
16962     3, 34|             takuśko w Liszkach a nasi ich wykupili co do jednego, że zaś w
16963     3, 34|                 Bez niczyjej pomocy Antka wykupimy. Wie to kto o waszych pieniądzach?~-
16964     3, 30|                  do naszych, w sam raz do wykupna, ze trzydzieści gospodarstw
16965     4, 42|                kto na pogwarę, a kto jeno wykurzyć papierosa i zębów naszczerzyć,
16966     4, 39|                  opowiadała, jakżeście to wykurzyli macochę! Ho, ho, pliszka
16967     3, 34|           Zobaczycie, czy się nie ulękną! Wykurzymy ich kiej lisów z jamy.~-
16968     4, 41|                   chojary; kieby z miedzi wykute, wynosiły się nad nim rzucajac
16969     1, 5 |                    słońce blade i ciężkie wykwitało z głębin w wieńcach wron
16970     3, 33|          wytaczano na drogę, dymy niekajś wykwitały z kominów, a tu i owdzie
16971     2, 18|           dochodził ze dworu, wichura ino wyła, przewalała się po świecie,
16972     1, 5 |                   wozy niezgorzej jechały wyładowane, raz w raz z jakiegoś półkoszka
16973     2, 13|              strat pomniejszych! Co drzew wyłamała w sadach i borach! Na wielkiej
16974     3, 29|            gałęzie i drzewa przez wichurę wyłamane.~W powietrzu zaś było tak
16975     4, 46|               Rochu! - srożył się Michał, wyłamując sielną gałąź i groźnie tocząc
16976     3, 30|                 Jego rany ni krew świętą, wylaną dla naszego zbawienia!~Ryknął
16977     3, 36|                   ze ziemie - i znowu się wyłaniał bliżej domów, w krąg ptasich
16978     4, 40|                   i z przyziemnych mroków wyłaniały się z wolna bielone ściany,
16979     4, 37|                  szarpał za przyodziewy i wylatywał obzierając się, czy za nim
16980     4, 41|                  wama już oczy na wierzch wyłażą.~Przysiadła wpodle, wspierając
16981     3, 33|                  zwróciła się do Tereski, wyłażącej na drogę - a tom rano pięć
16982     3, 33|                   żeby im drogę zastąpić, wyłażę na dróżkę Kłębową, a tu
16983     3, 34|              ludzie jęli wywierać drzwi i wyłazić na świat, i dychać z lubością
16984     2, 25|               odmianę idzie, staruchy zaś wyłazili pod ściany nagrzewać struchlałe
16985     3, 33|              barzej na czoło, gdyż słońce wyłaziło za budynków. ~Z księżego
16986     3, 32|                 we wsi, że już idą, tośmy wyleciały naprzeciw!~- A tu nikaj
16987     2, 15|                  któryś.~- Przy jadle się wylegają, poradzają, gospodarzy juchy
16988     3, 26|                   że jej nie poczuły psy, wylegające się pod ścianami.~Przeszła
16989     1, 11|               trzymając się wpół na drogę wylegali gwarzyć i gzić się - aże
16990     3, 34|          opłotkach bawiły się dzieci, psy wylegały się w słońcu i jaskółki
16991     2, 15|              brzuchem do góry wylegiwać - wylegiwałby się, choćby się tam nie
16992     3, 29|               rdza zjadała, w półkoszkach wylegiwały maciory, a co się zaś pochyliło,
16993     3, 34|                  słońce zaszło, z pół wsi wyległo na drogi. Ktoś dobrodzieja
16994     1, 6 |                 chodzą... na kanapach się wylegują... w cieple siedzą... słodko
16995     3, 33|                  poranić, do późna nieraz wylegując się pod pierzynami; jeszczech
16996     3, 26|             dojrzała maciorę z prosiętami wylegujące się w błocie podwórza i
16997     3, 33|         podskakując zajadle ku prosiętom, wylegującym w błocie, gołębie podrywały
16998     2, 25|               serca, że ludzie strwożeni, wylękli wybiegali na pół ubrani
16999     2, 16|             chorobach i niejednego lepiej wylekowała niźli dochtory.~A Rocho
17000     1, 2 |                    A dyć jej pomóżcie co, wylekujcie, a toć krowa ze trzysta
17001     2, 15|               popękały od żerdek, nic to, wylekuje się, ale taki wstyd, taki
17002     1, 12|                 ożeń z młódką, a wnet się wylekujesz!- zaczęła wesoło, ale skoro
17003     1, 12|           ciemnicy, że ledwie ku środkowi wyleniał się w nocy i majaczył brzaskami
17004     1, 3 |               przygładził dłonią rzadkie, wyleniałe włosy, co mu się były pozwijały
17005     3, 26|                   szare, przesiąkłe rosą, wyleniały się z nocy; to stawy zamigotały
17006     3, 29|                dojrzawszy, że dziewczyny, wylepiające szpary, nie mogą sięgnąć
17007     1, 7 |                    chałupy stawiał, piece wylepiał, wszystko robił tak sprawnie,
17008     2, 19|                Kłąb pije i od drugich nie wylewa. Jeden jest dobry, a i drugi
17009     1, 12|                   że nikt za kołnierz nie wylewał i od kieliszków nie stronił,
17010     1, 6 |           zadyszana, przypadła do komina, wylewała z trepów wodę i rzekła:~-
17011     3, 26|                 nieco, by chronić staw od wylewów na niskie łąki a kapuśniska.~
17012     2, 22|                 tyla się jeszcze wyspał i wyleżał, aż boki bolały.~Porozsadzali
17013     4, 42|         wielgachnego kamienia i prawił:~- Wyleżałeś się, odpocząłeś, to mi teraz
17014     2, 18|                wyjrzyj no, musiał prosiak wyleźć z chlewa i chodzi tam ano
17015     2, 20|              zazdrość gryzła, że nie mógł wyleżeć, rzucał się na łóżku,. klął
17016     2, 20|              niech ma taką, aże mu grdyką wylezie! Hale, pozwól chłopu panować
17017     3, 29|                     juści, a w cieple się wyleżysz... Kruczek! - napominał
17018     1, 4 |                  paciorki... - jęła długo wyliczać dobro wszelkie i krzywdy,
17019     1, 2 |             Boryna słuchający w milczeniu wyliczania - a to powiedają o niej,
17020     2, 16|                   kto by tam zapamiętał i wyliczył!...~A między tym gąszczem
17021     1, 12|                  się i la ciebie miska do wylizania !~- Jambroży ino cyganią,
17022     3, 27|                  rychło, jako się już nie wyliże, i ostawili go w spokojności.
17023     2, 21|                wstrzymał konie, a gdy się wyłoniła z kurzawy i zrównała z saniami,
17024     2, 25|                 juści! Przejrzałem cię na wylot, znam ja cię dobrze i wiem,
17025     2, 17|                Rwała się już jej dusza do wylotu, śmiały się oczy, wyciągały
17026     4, 37|                głębokie, już go nikto nie wyłowi, a ziemia nie poczeka i
17027     3, 36|                najwięcej boją, zarno waju wyłożę...~Przerwał Mateusz, gdyż
17028     1, 11|                   i w portkach na cholewy wyłożonych, uwijał się najraźniej,
17029     3, 30|                 placu stały gęstwą wozy z wyłożonymi końmi, że tylko tupoty a
17030     1, 10|                 będzie, ale trza wszystko wyłożyć !...~- Co tu wykładać, kiej
17031     4, 38|                obiadu pod drzewami, Hanka wyłożyła jadło na miski, że szeroko
17032     3, 30|                 moście.~A kiej się do cna wyludniło, wsunął się do sadu Bylica
17033     4, 49|                   a jeśli zgrzeszyło oko, wyłup je i ciśnij psom! Jagusia,
17034     3, 32|                   Słońce co ino miało się wyłupać zza białych chmur, że już
17035     2, 16|                  słońce się nawet całkiem wyłupało i świeciło na modrym, jakby
17036     3, 26|                 się jeno, że leda pacierz wyłupie się z tych zórz rozgorzałych
17037     2, 13|            posępnych pól ołowianego nieba wyłupywało się czerwone, ogromne słońce
17038     3, 27|              chałupy bardziej przy drodze wyłupywały się nieco jaśnią bielonych
17039     1, 2 |              Poszedł se ścierwa, poszedł, wyłuskał on mi dobrze torbeczki...
17040     2, 25|                   groch na podłodze kijem wyłuskiwał.~Podniesły się wrzaski nieludzkie,
17041     3, 30|                  kto komu miętkie miejsce wymaca, że i najlichszy... - urwała
17042     3, 31|                trząchając do się i rękoma wymachując.~Dziewczyny i co ino było
17043     2, 18|                  w krok za nim.~- Kto tak wymalował? - zawołał zdumiony przystając
17044     4, 38|                   jako ten świątek, co go wymalowali w bocznym ołtarzu, takusi
17045     1, 3 |               gębusię ci ma kiej pomyjami wymalowaną...~- Bo gospodarna, raz
17046     3, 31|              nastawiają do bicia! Wypisz, wymaluj - podobne do swojego ojca!
17047     2, 13|           wrzaskliwe dni Lipce były jakby wymarłe; wichura hulała po drogach
17048     2, 25|                 cichość w całej wsi jakby wymarłej, tyle jeno było żywych,
17049     4, 49|                 Wieś ostała pusta i jakby wymarta, chałupy były pozawierane,
17050     2, 25|                polach widziały się do cna wymarzłe, to niejednemu kończyła
17051     3, 31|                    nawet jedli mało wiele wymawiając się wielce politycznie,
17052     2, 25|                  przyjął, niczego jej nie wymawiał, ale miał ją teraz zgoła
17053     2, 16|                   proponowała Dominikowa. Wymawiali się, ale przysiedli pod
17054     2, 19|                   brali, dzieuchy się nie wymawiały, że to obejście mieli delikatniejsze
17055     1, 4 |                  niktój nie wymówi.~- Nie wymawiam ci i ja...~- Ino kto drugi?...
17056     4, 40|                  nie uschła z tęsknicy!~- Wymęczyły me, ścierwy! - zaklął nie
17057     3, 32|                  rąk, i chociaż żadna nie wymiarkowała ni literki, że to był urzędowy,
17058     2, 25|                  Ale nim się zmówili, nim wymiarkowali, co zrobić, aby było jak
17059     3, 32|                    Cierpliwie słuchał, aż wymiarkowawszy przerwał im trajkoty:~-
17060     2, 25|             tęskliwie przepatrywali niebo wymiarkowując, zali to nie na dłuższą
17061     2, 18|                   się tym wielce i zaczął wymiarkowywać, co by to mogło znaczyć,
17062     4, 39|                  mną poleci w cały świat! Wymiarkuj to sobie i ze mną się nie
17063     4, 49|                   wszystkich przygniecie! Wymiarkujcie to sobie dobrze! A niechże
17064     2, 21|                  przycinała je do jednego wymiaru układając w rozpostartą
17065     4, 44|               wójt przykazał wziąć się do wymiatania aresztu i sam doglądał,
17066     3, 29|                  wstrzymała, by Jagny nie wymienić...~- Sama pójdę, da Bóg,
17067     3, 32|                  ktosik.~- Juści, co pole wymierzają, jeno że to nie omentry.~-
17068     3, 34|                   Bylica kole nich łaził, wymierzał toporzyskiem, gdzie jaki
17069     4, 42|                Grzela oznaczywszy kołkami wymierzony plac przyszedł z pozdrowieniem.~-
17070     2, 16|          Antychryst, i ten sprawiedliwość wymierzy, ten się zmiłuje, jak ten
17071     3, 30|            trzydzieści gospodarstw tam by wymierzył, juści... ze trzydzieści...
17072     4, 41|            przytrwożone trusie.~Strażnicy wymietli miskę do czysta, przepili
17073     4, 49|                  gdy pomiarkowała, kto ją wymija, wybuchnęła strasznym głosem:~-
17074     2, 13|              wiedzący nawrócił do karczmy wymijając parę sań zapełnionych ludźmi,
17075     4, 45|               wspominków, jacyś ludzie go wymijali, ani spostrzegł kogo; uspokoił
17076     2, 21|                    ale mimo to stary przy wymijaniu poznał ją zaraz z pierwszego
17077     1, 5 |                odpowiadał na pozdrowienia wymijanych ludzi. Jechali truchtem
17078     4, 45|                   nadjedzie.~- Dyć ino co wyminąłem go pod lasem.~- Jasia! to
17079     2, 18|                  połowę mleka ostawicie w wymionach! - dogryzała Józka.~- Zawrzyj
17080     3, 32|                  karczmy będą w głowie!~- Wymizerowali się tylachna czasu, nacierzpieli...~-
17081     3, 35|               rumieniec oblewał jej twarz wymizerowaną, że zrobiło mu się żal.~-
17082     3, 32|            utęsknionych, twarze pochudłe, wymizerowane a pełne radości, pełne uśmiechów
17083     2, 16|                  on ci to był, Antek, on, wymizerowany wielce, poczerniały, wynędzniały,
17084     3, 34|               kromie jednej Jagusi, która wymknąwszy się z chałupy wczesnym rankiem;
17085     1, 8 |              wiódł do gromady, ale mu się wymknęła i podeszła do braci, z którymi
17086     2, 25|                   na ziem kiej ten snopek wymłócony, aż Stacho padł nieprzytomny.
17087     3, 28|            przedali... każdą kwartę kaszy wymodlają u młynarza, nikt nie chce
17088     4, 38|                dziwota, jakże, toć każden wymodlił się i nawzdychał do woli,
17089     4, 37|              zanieśli na wóz, w półkoszki wymoszczone słomą, zaś Jagustynka tajnie,
17090     3, 34|                 któren leżał w półkoszku, wymoszczonym pierzyną, i kożuchem przyokryty.
17091     1, 4 |          ziemniaki, ale mi ich niktój nie wymówi.~- Nie wymawiam ci i ja...~-
17092     2, 19|                   na poradę, ale Kłąb się wymówił rzekomo zmówinami córki,
17093     3, 30|                Przypochlebiała, ale Hanka wymówiła się słabością, po prawdzie,
17094     2, 25|                 cię z godzinę - szepnął z wymówką.~- Mogłeś nie czekać, kiej
17095     2, 16|             złością i pobiegła do matki z wymówkami, ale stara potwierdziła
17096     2, 20|          pokazywała srogą twarz i gorzkie wymówki czyniła, a chłopaki też
17097     4, 41|                nasienia... Za to moją tak wymroziło, że został się tylko rumianek
17098     4, 43|                się od darcia skóry, stara wymruczała nad nią jakąś zamowę, okadziła
17099     3, 28|                stając.~- Masz czas, to se wymyjesz! - odrzekła zimno, z naciskiem
17100     2, 25|                 Próżno się bronił, próżno wymykał, próżno przywiedziony rozpaczą
17101     4, 42|                   rana Jagusia raz po raz wymykała się z chałupy ze sporymi
17102     4, 37|                  a co skorsi do kieliszka wymykali się chyłkiem i wiedli ku
17103     3, 32|           zdradzieckich, co jak złodzieje wymykały się niekiej spod rozpalonych
17104     1, 7 |                  to kiejby ją kto w mleku wymył - zaczęła złośliwie Jagustynka.~-
17105     4, 49|             zbytnio do serca.~- Próżniaki wymyślą se co niebądź i roztrząsają
17106     2, 24|               wzywał, niestworzone rzeczy wymyślał na niego; aż i naród dość
17107     2, 25|                 Dworscy bronili się tęgo, wymyślali i bili niezgorzej od chłopów,
17108     3, 27|          akuratnie tyle wie co nic albo i wymyśli, czego nie było.~- To samo
17109     2, 20|               robić będą, nie ja pierwsza wymyśliłam taki sposób! Wiadomo przeciech,
17110     2, 18|              juści, wiem!~- I samiście to wymyślili, co?~- Sama, a dyć każde
17111     3, 34|               rzekł:~- Juchy te chłopaki, wymyśliły sobie co niebądź la zabawy.
17112     2, 22|         dowierzały zbytnio tym nowomodnym wymysłom woląc prząść po staremu
17113     4, 48|                   ani też najrozmaitszych wymysłów.~Jasiowi włosy powstały
17114     4, 49|                  mocen jest karać i mocen wynadgradzać! Wygnać ją ze wsi! Wygnać! -
17115     4, 37|                  wasze docinki dobrze jej wynadgrodzi!- zaśmiał się kowal. Szczęściem,
17116     2, 22|                 zawsze karze zło, a dobre wynagradza i o niczym, choćby na ten
17117     2, 20|                  rozum, to se swój sposób wynajdzie, a nie będzie brał od drugich!~
17118     3, 34|           czworakach... Co inszego trzeba wynaleźć... Może by kto poręczył?...
17119     4, 45|            uciekła do chałupy.~- Jaguś, a wynieś no mleka, to może pan Jasio
17120     4, 45|                  myśląc, na jaki brzeg ją wyniesą ni na jaką dolę.~I czy się
17121     3, 35|                   picie zanieś jałówce!~- Wynieście se sami, za dziewkę służył
17122     4, 40|                przed samym wschodem, kiej wyniesione niebo całkiem rozgorzało,
17123     3, 26|                  drogę biegnącą po grobli wyniesionej nieco, by chronić staw od
17124     4, 40|            pogadywały stając do roboty na wyniesionych zagonach kapusty.~- Jak
17125     3, 29|                wieś i mrokiem, w kościele wyniesionym nad chałupami zagorzały
17126     1, 9 |             człowiek... na bary wziąłem i wyniesłem... a potem do ciepłych krajów
17127     1, 3 |                Kruczka i drugich piesków. Wynieśliśmy na noc do stodółki. Psy,
17128     3, 34|               Przekładał, jakie to z tego wynikną procesy, nowe straty la
17129     2, 16|                Nie dźwigaj dzieży, Maciej wyniosą!~- Abo to mi nowina brać
17130     3, 32|              jakiej gałęzi lebo kole pnia wyniosłego owinąć - bych rosnąć mogły
17131     3, 32|                  Podnosili się z wolna na wyniosłość, obchodząc lipeckie pola
17132     2, 13|               opierzył wszystkie drzewa i wyniosłości.~Noc się rychlej zrobiła,
17133     4, 39|                   ogłuchła na zaczepki, a wyniósłszy wszystko swoje poleciała
17134     3, 35|                ziemi! - buchnął Grzela.~- Wynoście się sami, póki was gonić
17135     3, 27|                pazurami tę gębusię, a nie wynosiłabyś się urodą nad drugie! -
17136     4, 37|                  się puszysz, a dmiesz, a wynosisz hardo ponad wszelkie stworzenie?~
17137     3, 28|         Pryczkowej tę tu kiełbasę, harda, wynośliwa, pyskata, ale z przyjacielstwem
17138     1, 10|                   ale się uniósł nieco.~- Wynośta mi się w ten mig z chałupy,
17139     2, 24|             nieużyczliwa la drugich, a to wynosząca się nad inne, a to kłótliwa
17140     4, 37|                    kieby te czarne chmury wynoszące się ze ziemi, zaś poniektóre
17141     3, 31|         krętowinami, od mgieł i od nieba, wynoszącego rozgorzały krąg słońca -
17142     3, 34|                  ale kryjomo ćwiartek nie wynoszę do Żyda ni z komory niczegój
17143     3, 31|                  w ziemi parcie korzeni i wynoszenie się ździebeł i jakby słyszał
17144     2, 25|              kądzielami, nawet dzieciątka wynoszono w kołyskach na słońce, a
17145     3, 36|                trudów człowieczych, jakby wynoszony z nawrotem na krawędź żyjącego
17146     2, 23|              brzaskami ciemności jęły się wynurzać jakieś cienie długie i pełzające...
17147     3, 26|               mgły przysłonionych, do wsi wynurzających się z wolna z mgielnych
17148     1, 11|            nieprzeniknionej, by się znowu wynurzyć i zamajaczyć na mgnienie
17149     3, 26|                  drzewa krzyżowe i jensze wyobrażenia Pańskie, zaś nad tym całym
17150     1, 12|                      jako siekierę dobrze wyostrzył... nogę ułożył na progu...
17151     4, 45|                 idź lepiej do ogrodu, nie wypada ci tu suszyć zębów.~To rad
17152     3, 26|                 bo akuratnie tam ich pola wypadają... A niech wama darzy i
17153     4, 39|            zetknął, rajcowano zawzięcie o wypadkach, to o tym, z czym chłopi
17154     2, 25|                  bud, bo kilkanaście koni wypadłych z lasu jechało im na karkach...~
17155     4, 45|                  co nam kaj indziej drogi wypadną.~Rozejrzał się prędko, na
17156     3, 33|             mdlały pożółkłe, trawy do cna wypalało po ugorach, strugi wysychały,
17157     2, 20|        przygasicie pazurami, sam się musi wypalić! A to wam jeno przypomnę,
17158     2, 22|                   zabrały ziemię... susze wypaliły zboża... grady wytłukły
17159     3, 36|                    że to głodne wracały z wypalonych pastwisk, gdyż dziedzic
17160     1, 5 |              hakach wisiały całe wieprzki wypaproszone i broczące jeszcze posoką,
17161     3, 32|                 za. nami" - zaś dzieciska wyparły się na wyprzódki i baraszkowały
17162     3, 28|                   Jagustynką, tęgo zajętą wyparzaniem statków, aż para zapełniła
17163     3, 27|                    trza je będzie rankiem wyparzyć.~Józka rada, że mogła się
17164     4, 37|                    Bych najlepszą łąkę, a wypasą i stratują.~Bych chociaż
17165     4, 41|                   mądra, będzie se świnie wypasała na moim! Nie daruję swojego!
17166     1, 3 |               Potem o pobicie chłopaka za wypasanie końmi koniczyny.~Pogodzili
17167     1, 1 |                   bo też urodę ma, to ma; wypasiona kiej jałowica, biała na
17168     1, 11|                  winowaty - juści, nie to wypasione zboże ni przeoranie granicy,
17169     4, 45|                 wesoło:~- Zaraz poznać po wypasionych brzuchach, że to proboszczowskie...~-
17170     4, 38|                  dziedziczka. Tak się ano wypasłam, co mi już kiecka z bieder
17171     2, 15|                 by do dna duszy sięgnąć i wypatroszyć ją z każdego zamysłu, i
17172     1, 7 |                 dyć w każden czwartek ino wypatrują po wsi, czy swaty od was
17173     4, 41|                   wisiałem u kraty i oczy wypatrywałem za tobą, i co dnia cię czekałem! -
17174     3, 29|          wydzierały się krzyki obronne.~I wypatrywali niecierpliwie księdza, któren
17175     4, 43|                  na odpuście. Oczy za mną wypatrzą, zobaczysz! Witek, narwij
17176     4, 45|                  roznoszę. Macie oczy, to wypatrzcie same.~Jakoż od tej chwili
17177     2, 18|                 Miedzami kołuje, by drogę wypatrzeć! W tym cosik jest, jakaś
17178     3, 27|                 to ci powiem, jak było... Wypatrzyłem, że na noc przed gankiem
17179     3, 27|                  trzęsła z trwogi, by nie wypatrzyli, choć i on nieraz skrzyczał
17180     4, 44|              wiodącą przez wieś.~Wójt nie wypatrzywszy niczego postawił przy ludziach
17181     4, 39|                   już mam z tym koniem!~- Wypchajcie go słomą, przyprawcie mu
17182     3, 29|                   sprzedał bociana?~Józka wypchnęła spod komina na środek zawstydzonego
17183     1, 5 |                   z kartoflami. byle jeno wypęczniała ździebko; któren znów przysposabiał
17184     4, 42|                 za darmo! Jak mnie ze wsi wypędzą, to przyjdę do ciebie na
17185     4, 40|                  Witek! bierz śniadanie i wypędzaj, a pogub mi owce, jak wczoraj,
17186     3, 33|               Głupiś! - skarciła go, spać wypędzając.~- Kiej przychodzi, do koni
17187     3, 32|            papierem, rzekło tym Kłębowej, wypędzającej właśnie gęsi na staw, ta
17188     4, 41|             kasztan! - I uniesłszy ubieru wypędzał je z pośpiechem.~- Boryna!
17189     4, 37|                 Zajrzała do krów i świnie wypędzała na podwórze, gdy przyleciał
17190     3, 33|               pokrótce za nimi i gęsiarki wypędzały białe, rozgęgane stada,
17191     3, 29|                   i krętanina, dzieci zaś wypędzane z chałup, by nie przeszkadzały,
17192     3, 31|                     A dyć chociaż do sadu wypędźcie, może się trawą zabawią.~-
17193     3, 31|                 może się trawą zabawią.~- Wypędzę, Hanuś, i od gap przypilnuję...~
17194     4, 41|                  księdzu zbrakło serca na wypędzenie ze szkody, więc jeno rozglądał
17195     2, 14|                  Kłąb.~Pogadali jeszcze o wypędzeniu Magdy przez organistów,
17196     1, 10|                   pokłócą się... stary go wypędzi... Tak abo i nie, a zawsze
17197     4, 48|              wytykali palcami! Dlatego ją wypędziłam, rozumiesz teraz?~- W imię
17198     4, 45|                   wypędzili.~- A widzisz! Wypędziliby cię i nie zostałbyś księdzem!
17199     4, 49|              wszyćko i pójdę se we świat! Wypędziliście Szymka, to sobie tera sami
17200     2, 17|              Mateusz, że jak ją organisty wypędziły przychodziła cięgiem do
17201     4, 46|                   go w chałupie.~- Jakże, wypędzisz go! taki święty człowiek,
17202     2, 15|                grobli z Magdą, wiecie, tą wypędzoną od organistów! Młynarz chciał