Czesc,  Rozdzial

 1 Wst,3 |              nad Niemnem, jak Niż wobec Ukrainy kijowskiej nad Dnieprem,
 2 Wst,12|          Rzeczpospolita odstąpiła część Ukrainy Kozakom Doroszenki, a Turcyi
 3 Wst,12|          trzecie zagrabionej przez nich Ukrainy. Kamieniec atoli z całem
 4 Wst,12|           stycznia 1699 roku. Część zaś Ukrainy poniżej Kryłowa, tudzież
 5 Wst,12|             Turków Podola i południowej Ukrainy, paktami Krzysztofa Grzymułtowskiego (
 6 Wst,13|              Granice wschodnie Polesia, Ukrainy i południowo-wschodnie Podola
 7 II,17 |            Czerwonej, Wołynia, Podola i Ukrainy do Korony, uczyniła prowincyę
 8 II,25 |              sucha. Ścianę wschodnią od Ukrainy, a mianowicie od województwa
 9 II,26 |           księstwa Kijowskiego, to jest Ukrainy, spokrewnionym z sobą książętom
10 II,26 |               ziemi Dobrzyńskiej. Nazwa ukrainy, stosowana do ziem Kijowskich
11 II,26 |           Porządek ze strony Niżowców i Ukrainy”, chociaż i tu jako tylko
12 II,26 |               od owych czasów pod nazwą Ukrainy, w rozległem tej nazwy znaczeniu,
13 II,26 |                 tłem codziennym dziejów Ukrainy, której prawie każda stopa
14 II,26 |            zapuszczali swe zagony wgłąb Ukrainy. Szlak tatarski nie był
15 II,26 |              wododziałom większych rzek Ukrainy, było więc ich tyle, ile
16 II,26 |                na Ruś Czerwoną, ale ten Ukrainy nie dotykał. Trzy pierwsze
17 II,26 |               wzdłuż wschodniej granicy Ukrainy zadnieprskiej do Tuły i
18 II,26 |              Wyciągnięto tedy w poprzek Ukrainy całe jakby trzy linie obronne
19 II,26 | najskuteczniejszy sposób zabezpieczenia Ukrainy uważał Batory podbój Krymu,
20 II,27 |          kwarcianem na kresach Podola i Ukrainy, wyręczał go zaś „strażnik
21 III,3 |             najdalszych krańców Litwy i Ukrainy. Obszar dyecezyi arcybiskupstwa