Czesc,  Rozdzial

 1 II,10|  pozostało niewiele. Na pieczęci kościoła płockiego z roku 1238 wyobrażona
 2 II,12|     rzymskiego, i ten w sprawach kościoła nie podlegał arcybiskupowi
 3 II,24|     Dubnie najznakomitsi ojcowie Kościoła słowiańskiego bywali archimandrytami:
 4 III,1|          o utwierdzenie i rozwój Kościoła w swych dzielnicach. Aby
 5 III,1| fundatora katedr.~Pragnąc budowę Kościoła polskiego wzmocnić, prosił
 6 III,1|       Mieczysława II, w sprawach kościoła polskiego nie musiała być
 7 III,1|     dziada, syna i wnuka) budowa kościoła polskiego runęła w gruzy
 8 III,1|   Bernardem, dokonał poświęcenia kościoła klasztornego panien Premonstratentek
 9 III,1|          rozwinięcia organizacyi Kościoła polskiego w ziemiach od
10 III,1|      karcił i naprawiał. Swobody Kościoła rozszerzył i narodowość
11 III,1|  zasłynął jako gorliwy orędownik Kościoła w Polsce i założyciel wielu
12 III,1|      świeciła jeszcze w historyi Kościoła polskiego, jakby katedralna.
13 III,1|  znakomite stanowisko w dziejach kościoła polskiego i zatrzymują je, (
14 III,2| przeniesioną do nowo zbudowanego kościoła Panny Maryi przy rynku.
15 III,2|        grożące młodym latoroślom Kościoła wogóle, a zakonu w szczególności,
16 III,3|           a katedrę przeniósł do kościoła pojezuickiego w Krasnymstawie.
17 III,3| przystąpił. Taki stan podwójnego kościoła trwał w dyecezyi przemyskiej,
18 III,4|         1582 do Rygi, r. 1583 do kościoła św. Barbary w Krakowie,
19 III,4| zaliczoną została w roku 1839 do kościoła wschodniego. Utrzymały się