TYTUL XV

MAGISTERIUM KOSCIOLA

ROZDZIAL I

NAUCZYCIELSKIE ZADANIE KOSCIOLA W OGOLNOSCI

Kan. 595.§ 1. Kosciol, ktoremu Chrystus Pan powierzyl depozyt wiary, aby z asystencja Ducha Swietego strzegl swiecie prawdy objawionej, wnikliwie ja badal, wiernie glosil i wykladal, ma wrodzone prawo niezalezne od jakiejkolwiek ludzkiej wladzy oraz obowiazek przepowiadania Ewangelii wszystkim narodom.

KPK/83: 747 § 1

KPK/17: 1322 § 1, 2

§ 2. Kosciolowi przysluguje prawo gloszenia zawsze i wszedzie zasad moralnych rowniez w odniesieniu do porzadku spolecznego oraz wypowiadania oceny o wszystkich sprawach ludzkich, o ile wymagaja tego godnosc osoby ludzkiej i jej fundamentalne prawa i zbawienie czlowieka.

KPK/83: 747 § 2

Kan. 596.W imieniu Kosciola zadanie nauczania wykonuja jedynie Biskupi; w zadaniu tym uczestnicza takze, stosownie do norm prawa, ci, ktorzy poprzez swiecenia stali sie wspolpracownikami Biskupow oraz ci, ktorzy nie posiadajac swiecen, otrzymali pozwolenie na nauczanie.

Kan. 597.§ 1. Nieomylnoscia w nauczaniu, na mocy swego urzedu, cieszy sie Biskup Rzymski, kiedy jako najwyzszy Pasterz i Nauczyciel wszystkich chrzescijan, ktorego zadaniem jest utwierdzac braci w wierze, w sposob definitywny glosi obowiazujaca nauke w sprawach wiary i obyczajow.

KPK/83: 749 § 1

§ 2. Nieomylnoscia w nauczaniu cieszy sie rowniez Kolegium Biskupow, kiedy Biskupi wypelniaja urzad nauczycielski zebrani na soborze powszechnym, gdy jako nauczyciele i sedziowie wiary i moralnosci oglaszaja w sposob definitywny calemu Kosciolowi nauke, ktora nalezy wyznawac w sprawach wiary i obyczajow; albo kiedy rozproszeni po swiecie, zachowujac wezel wspolnoty miedzy soba i z nastepca Piotra, autentycznie nauczajac razem z tymze Biskupem Rzymskim w sprawach wiary i moralnosci, wyrazaja jednomyslnosc, ze cos nalezy przyjac jako definitywnie obowiazujace.

KPK/83: 749 § 2

§ 3. Tylko wtedy nalezy uznac jakas nauke za nieomylnie okreslona, gdy to zostalo wyraznie stwierdzone.

KPK/83: 749 § 3

KPK/17: 1323 § 3

Kan. 598.§ 1. Wiara boska i katolicka nalezy wierzyc w to wszystko, co jest zawarte w slowie Bozym, pisanym lub przekazanym, a wiec w jednym depozycie wiary powierzonym Kosciolowi i co rownoczesnie jako przez Boga objawione podaje do wierzenia Nauczycielski Urzad Kosciola, czy to w uroczystym orzeczeniu, czy tez w zwyczajnym i powszechnym nauczaniu; co mianowicie ujawnia sie we wspolnym uznaniu chrzescijan pod kierownictwem swietego Urzedu Nauczycielskiego. Wszyscy wiec chrzescijanie obowiazani sa unikac wszelkich doktryn temu przeciwnych.

KPK/83: 750 § 1

KPK/17: 1323 § 1

§ 2. Ponadto nalezy bez zastrzezen przyjac i zachowywac rowniez wszystkie i poszczegolne prawdy dotyczace wiary i obyczajow, ktore Magisterium Kosciola oglasza w sposob ostateczny, to znaczy te, ktore sa wymagane, aby gorliwie strzec i wiernie przekazywac sam depozyt wiary; kto zatem odrzuca te prawdy, ktore nalezy przyjac w sposob definitywny, sprzeciwia sie nauczaniu Kosciola katolickiego.

KPK/83: 750 § 2.

Tresc kan. 598 zmieniona listem apostolskim Jana Pawla II Ad tuendam fidem z dnia 18 maja 1998 r. (AAS 90 (1998) s. 457-461). Dotychczasowy kan. 598 zostal oznaczony jako § 1, dodano § 2.

Kan. 599.Wprawdzie nie akt wiary, niemniej jednak religijne posluszenstwo rozumu i woli nalezy okazywac nauce, ktora glosi Papiez lub Kolegium Biskupow w sprawach wiary i obyczajow, gdy sprawuja autentyczne nauczanie, nawet jesli nie zamierzaja przedstawic jej w sposob definitywny. Stad chrzescijanie powinni starac sie unikac wszystkiego, co sie z ta nauka nie zgadza.

KPK/83: 752

Kan. 600.Chociaz biskupi, pozostajacy we wspolnocie z glowa Kolegium i czlonkami, czy to pojedynczy, czy tez zebrani na synodach lub na soborach partykularnych nie posiadaja nieomylnosci w nauczaniu, sa jednak w odniesieniu do chrzescijan powierzonych ich trosce autentycznymi nauczycielami i mistrzami wiary. Temu autentycznemu nauczaniu swoich biskupow chrzescijanie obowiazani sa okazac religijne posluszenstwo.

KPK/83: 753

KPK/17: 1326

Kan. 601.W poszczegolnych Kosciolach przede wszystkim na Patriarchach i biskupach, w sposob dostosowany do kazdego pokolenia i kultury, spoczywa obowiazek odpowiadania ludziom na pytanie o sens zycia, jak rowniez przez chrzescijanskie wyjasnianie znakow czasu rozwiazywanie naglacych problemow w swietle Ewangelii tak, aby wszedzie bardziej blyszczalo swiatlo Chrystusa oswiecajace wszystkich ludzi.

Kan. 602.W posludze pasterskiej nalezy wykorzystywac nie tylko zasady nauk swietych, lecz takze zdobycze innych nauk i tak je podawac, aby chrzescijanie prowadzili bardziej swiadome i refleksyjne zycie wiary.

Kan. 603.W uznaniu slusznej wolnosci i roznorodnosci kulturowej nalezy zachowac szacunek dla pism i sztuki, ze wzgledu na ich moc skutecznego wyrazania i komunikowania zmyslu wiary.

Kan. 604.Pierwszorzednym obowiazkiem pasterzy Kosciola jest troska, aby posrod roznorodnosci wypowiedzi na temat doktryny, w roznych Kosciolach byl zachowany i wzmacniany ten sam zmysl wiary, aby nie ucierpiala nienaruszonosc i jednosc wiary, aby przede wszystkim katolickosc Kosciola poprzez prawowita roznorodnosc byla pokazywana w lepszym swietle.

Kan. 605.Do Biskupow, zwlaszcza zebranych na synodach lub soborach, szczegolnie zas do Stolicy Apostolskiej nalezy autorytatywne popieranie, strzezenie i sumienna obrona integralnosci i jednosci wiary i dobrych obyczajow, odrzucajac takze kiedy trzeba poglady sprzeczne z tymi wartosciami oraz przestrzegajac przed tym, co moze im przeszkodzic.

Kan. 606.§ 1. Zadaniem teologow jest, wobec ich glebszego zrozumienia tajemnicy zbawienia oraz bieglosci w swietych naukach, dyscyplinach im pokrewnych i w nowych zagadnieniach, wyjasnianie i obrona oraz troska o rozwoj doktrynalny z wiernym zachowaniem posluszenstwa autentycznemu Magisterium Kosciola i zarazem z wolnoscia.

§ 2. W poszukiwaniu i wyrazaniu prawd teologicznych teologowie winni troszczyc sie o budowanie wspolnoty wiary i biegle wspolpracowac z biskupami w ich zadaniu nauczania.

§ 3. Ci, ktorzy uprawiaja dyscypliny teologiczne, zwlaszcza w seminariach, na uniwersytetach i wydzialach, niech daza do wspolpracy wspolnymi silami z ludzmi wybitnymi w innych naukach.