Part

 1 Bogum     |          tym piękna pyłem.~Gdyby go czysto uchował w sumieniu,~
 2 Wieslaw   |        ja bym - na to ktoś - rad go ubierał~I karmił wojsko
 3 Wieslaw   |     świat cudny~I przeto trzymam go tak za puls drżący,~A w
 4 Wieslaw   |     patrząc, śledzę życie -~Znam go - bom spytał was, czemu
 5 Wieslaw   |       ludu musiał wnijść, i masz go w Jury3.~. . . . . . . . . .~
 6 Wieslaw   |   wołaniem:~Gdy musi żebrać, aby go słuchano,~Choć mógłby bawić
 7 Wieslaw   |       władzy pochodzącéj),~Niech go odgarną dziś - a dziś powstaniem!~
 8 Wieslaw(5)|          szacie ciała!... Na cóż go jeszcze obciążać ciałem
 9  Epil     | Zbawicielski głos zawoła, to już go nie poznacie... to powiecie: „
10  Epil     |         przyjść zowąd? A wszakże go zinąd wygladamy...” - Tak
11  Epil     |      prawdy - mogą znowu powołać go do życia.~
12  Epil     |          tej sfery dolnej, która go różni od drugich...~I z
13  Epil     |         I z tej górnej, co łączy go z drugimi...~Ale łączy go,
14  Epil     |        go z drugimi...~Ale łączy go, a nie siebie...~Te zaś
15  Epil     |  nieuniknionej tu pokuty, w dumę go wprowadza, w próżność. Nie