bold = Main text
    Part                                              grey = Comment text

  1   Ded     |            pieśni,~Bo cień gdy schyla się nad pargaminem,~To prawdę
  2   Ded     |                na tym niezmiernym,~Co się kaskadą stworzenia wytacza~
  3   Ded     |           ogromnych BOGA piersi... Co się rozdziera~W strumienie...
  4   Ded     |           strumienie... potem w krzyż się jasny zbiera,~I wraca -
  5 Wstep     |          tobie, gdy ofiary palem~Wraz się jagnięta pasą na okopach...~*~
  6 Wstep     |               ciszy - czasu burzy,~Ty się zmieniasz w ton - czekasz
  7 Wstep     |                 czekasz w trybunie~Aż się sumienie kształtem wymarmurzy,~
  8  Docz     |           greckiego dialogu1 zdała mi się być najkorzystniejszą do
  9  Docz     |        ludzkości pytania rozstrzygały się u tych ludów (a mianowicie
 10  Docz     |              jesteśmy w stanie, i nic się nie uczyniło stanowczego.~ ~
 11  Docz(1)  |          koncesji w toku prawdy, czuł się zobowiązanym (w tym pierwszym
 12  Docz     | najrozciąglejszej dla tego, co Sztuką się nazywa - a to zaś z powodów,
 13  Docz     |           sobie - smutniej dowiedzieć się - a jeszcze smutniej wywlekać
 14  Docz     |           wywlekać na forum i pasować się z nimi. Gorzką taką pracę
 15 Bogum     |               Naród on spowiadał,~Czy się nie wstydził prawdy i nie
 16 Bogum     |              swym stawiał grobie,~Czy się jéj grobem podpierał ciosanym?~-
 17 Bogum     |                 Konstanty na to ozwał się z młodzieżą -~Albo cóż prawda
 18 Bogum     |           onych pojęć Bogumiła,~Żebym się musiał w Mazurku spowiadać!~ ~
 19 Bogum     |           spowiadać!~ ~Co pięknem, to się każdemu podoba,~I konfesjonał
 20 Bogum     |                hop - koniku mój, rwij się od żłoba...~Ho hop!!...
 21 Bogum     |               to Bogumił wielebny?~Tu się rozśmiało wielu - co już
 22 Bogum     |          okazaną~I że mówiący pięknie się tłumaczy -~I - już o sztuce
 23 Bogum     |          starożytnych mniema,~Że duch się jego mieści - to na dachy~
 24 Bogum     |           Więc i z rozmowy duchem tak się stało.~-Co piękne, nie jest
 25 Bogum     |               to - mówił Maurycy -~Co się podoba dziś lub podobało,~
 26 Bogum     |            dziś lub podobało,~Lecz co się winno podobać; jak niemniej~
 27 Bogum     |         niezupełnie~Przez nieuczoność się określać dają,~I że ich
 28 Bogum     |         krainy~Nad to, co o nich mówi się nawiasem...~- Arystokracja
 29 Bogum     |           Przestańmy! cyt... uciszcie się, moi kochani -~Władysław
 30 Bogum     |                 Każdy o pięknem słowa się spodziewa,~Więc chyba zamknąć
 31 Bogum     |                                Spytam się tedy wiecznego-człowieka,~
 32 Bogum     |           wiecznego-człowieka,~Spytam się dziejów o spowiedź piękności:~
 33 Bogum     |               bez żądzy czeka,~Spytam się tego bez namiejętności:~“
 34 Bogum     |              Żyj, jako żyłem” -~To by się granit poczuł na wyjrzeniu,~
 35 Bogum     |         drzewa by tak usposobił,~Żeby się dłońmi splotły w rusztowanie;~
 36 Bogum     |             rzecz zmartwychwstałą,~Co się zachwyca w niebo: szłaby
 37 Bogum     |            nie swej atmosferze;~I tak się śpiewa ona pieśń miłości
 38 Bogum     |            niebo tak - a w ziemię jak się pieśń przelewa,~Praktycznym
 39 Bogum     |              rękach z ziemi~Podnosząc się, i mówić zacznie tak: „Próżniacy!~
 40 Bogum     |               której pieśń - ustawnym się nawoływaniem.”~- Więc szukał
 41 Bogum     |    wspomnienia;~Że piękno to jest, co się wam podoba~Przez samolubstwo
 42 Bogum     |       zachwycało~Do pracy - praca, by się zmartwychwstało.~*~I stąd
 43 Bogum     |               pieśniami pieśń, próżno się wcześni!~*~O Polsko! pieśnią
 44 Bogum     |              choć cień postaci,~I tak się kocha Matkę - Ojca - braci -~
 45 Bogum     |              naśladownictwie, którego się wstydzę~Za wiek mój - w
 46 Bogum     |            czuje jej zaokrąglanie,~Że się lubuje wdziękiem onej strony~
 47 Bogum     |           wdziękiem onej strony~I zda się dłońmi tykać już wcielanie...~-
 48 Bogum     |            wielkości takiej,~Gdzie by się polski duch raz wytłumaczył,~
 49 Bogum     |          Miedź, brąz i modrzew polski się zjednały~Pod postaciami,
 50 Bogum     |                   Izrael wiarą bardzo się rozszerzył~(Toteż największą
 51 Bogum     |                 Lecz póty wierzył, aż się przeniewierzył,~Gdy Wcielonego
 52 Bogum     |         naszej wiary,~Co ma dośpiewać się zmartwychwstalnicą,~Nie
 53 Bogum     |       piramidę.~I - tak - przechadzam się w śnie Prometowym!~. . . . . . . . . .~*~. . . . . . . . . .~
 54 Bogum     |                   Pomiędzy tymi praca się stopniuje6,~Aż niepotrzebne
 55 Bogum     |          muszą;~Ze zbudowania w duchu się buduje,~Smak się oczyszcza
 56 Bogum     |              w duchu się buduje,~Smak się oczyszcza i żądze się głuszą,~
 57 Bogum     |            Smak się oczyszcza i żądze się głuszą,~Przyroda niema jest
 58 Bogum     |             coraz miłością ulżona,~Aż się i trudów trud wreszcie wykona.~. . . . . . . . . .~
 59 Bogum(6)  |              dodatnim ascetyzmem stał się - miara ta (materialnie
 60 Bogum(6)  |           babilońsku dzisiaj szukana) się otrzyma. Tę myśl polską
 61 Wieslaw   |               drugim, prorokować, aby się wszyscy uczyli i wszyscy
 62 Wieslaw   |              A ja wam mówię - Wiesław się odzywa -~Że, co opinii głosem
 63 Wieslaw   |         odzywa -~Że, co opinii głosem się nazywa,~To jest... cóż?...~...
 64 Wieslaw   |              co cud, co dzieło,~Jeśli się w Boga obliczu poczęło!~-
 65 Wieslaw   |        Prowadził daléj Wiesław - mnie się widzi,~Że człowiek zawsze
 66 Wieslaw   |                Że człowiek zawsze sil się wyższych wstydzi~I, do motyla
 67 Wieslaw   |            przeczę... owszem... (choć się kocham w prozie)~Konstanty
 68 Wieslaw   |        Konstanty na to - lecz... może się zdarzać!~- Jeśli mistycyzm
 69 Wieslaw   |         piersią nagą!~Co większa - tu się spytam Generała -~Czy siła,
 70 Wieslaw   |            nie było rozmowy...~Bo tak się w Polsce, téj najtragiczniéjszéj~
 71 Wieslaw   |                 I - tu zaczęto zżymać się: - Obłudny...~Wykrętarz...
 72 Wieslaw   |       Widzicie! - prawda jest - tylko się pali~Pod popiołami białymi,
 73 Wieslaw   |        Ostatnim proroctw... sny jéj - się nie mylą...~Ona, jak chmury
 74 Wieslaw   |                jak słowo rzeknie - to się wciela;~Ona, jak czoło pomaże -
 75 Wieslaw   |              Skąd są proroki? - z tym się zapytaniem~Przechadzam...
 76 Wieslaw(1)|           mistycyzmem wszystko, czego się zgłębić nie chce (bo to
 77 Wieslaw(1)|         ruchawka: jak przychodzą, tak się je bierze; że to jest bez
 78 Wieslaw   |       podziwem;~Stąd nieraz wiecznych się z nich rzeczy dowie~Ten
 79 Wieslaw   |                Część tła, co w profil się szczerbami plami.~Tę część
 80 Wieslaw   |             tak - wróżbiarze z trafów się karmiący~To są dzisiejsi
 81 Wieslaw   |           czar ów - w nas jest, kiedy się drapujem;~W niewiastach,
 82 Wieslaw   |              Prawdę ma - a drudzy,~Że się tłumaczy nie dość akuratnie,~
 83 Wieslaw   |            Póki jest czyste, wszystko się rozwija:~Weselsze kwiaty,
 84 Wieslaw   |               Jam jest - któremu msze się także mruczą~W każdym pochlebstwie
 85 Wieslaw   |             nieraz - ba, i biczem~Tną się... by o tem wszystkiem trąbić
 86 Wieslaw   |             niczem!...~Któremu stroją się w ornaty złote,~Krok udawając,
 87 Wieslaw   |          próżniejsze!~Albo wspinaniem się na korki twarde~Jak kopyt
 88  Epil     |              czynu testamentem; czego się nie może czynem dopiąć,
 89  Epil     |            nie może czynem dopiąć, to się w słowie testuje - przekazuje;
 90  Epil     |            Danta, wokoło których cała się sztuka włoska koncentruje1.~
 91  Epil     |            Fryderyka Chopina rozwinie się sztuka, jako powoju wieniec,
 92  Epil     |          dobra i prawdy.~Wtedy artyzm się złoży w całość narodowej
 93  Epil(2)  |              wytchnień. - Przekonałem się, że uczucie harmonii między
 94  Epil(2)  |            posadą sztuki. Przekonałem się, że sztuka wyłącznie harmonią
 95  Epil(2)  |          zatrudniona inaczej rozwijać się nie może... i że gdzie tego
 96  Epil     |               jest, co wysłuchać daje się z muzy Fryderyka jako zaśpiew
 97  Epil     |       zmarmurzać, jak postacie do snu się kładące, wtedy rzeźbiarz
 98  Epil     |          poety!...~Tak to zapracowywa się na sztukę w labiryncie tych
 99  Epil     |   otaczającego materiału... Zdawałoby się, iż człowiek z ziemi żywotności
100  Epil     |               coraz myśli naturą musi się odsuwać od tej drugiej,
101  Epil     |             samym myśleniem... kończy się więc na tym, że odstrzelona
102  Epil     |              całość pracy w narodzie, się rozpada... na wspomnienia
103  Epil     |   przeszłością a przyszłością otwiera się próżnia rozpaczliwa... w
104  Epil     |             podobną przez nadziewanie się przyszłością i wyglądanie
105  Epil     |          związku pracy nikomu wywinąć się nie wolno - pod karami wielkimi,
106  Epil     |              najgłówniejsza za to, że się słowo rozłamie narodowe
107  Epil     |           wygladamy...” - Tak u Żydów się stało. (Cała tajemnica postępu
108  Epil     |          męczeństwo, uniepotrzebniało się na ziemi... Aby nie było
109  Epil     |         miejsce dla głoszącego prawdę się znalazło. Na każącego Skargę
110  Epil     |              szlachta polska porywała się - nie wierzono, aby naród
111  Epil     |                 Powietrze prawdy może się do tyla zanieczyścić, iż
112  Epil     |             tyla zanieczyścić, iż nic się wznioślejszego nie rozwinie
113  Epil     |                            VIII~Żadne się społeczeństwo nie ostoi
114  Epil     |            słowo społeczeństwa w dwie się strony rozprzęgną. Od lat
115  Epil     |         ogromność historyczną, ile to się wagi przywiązuje do rzeczy,
116  Epil     |            myślą społeczeństwa odbywa się. Rozmowy tej ujęcie w harmonię
117  Epil     |            pełnią powinność piętrzące się arkady tego sztuk wodociągu,
118  Epil     |              XIII~Naród bowiem składa się z tej sfery dolnej, która
119  Epil     |    nieustannym przestają - jako wyżej się rzekło... Taka to jest architektura
120  Epil     |         ludowym w pracowitej harmonii się kojarzyć - czego główne
121  Epil     |           opinii, tak iżby przeczysto się dał słyszeć - trąbę jakby
122  Epil     |             pieniędzy nie będzie, jak się pracy u siebie do godności
123  Epil     |             idei pięknego rozlewająca się w pracy uwidomioną była -
124  Epil     |          malowania nie znaczył, bo mi się to widzi niepotrzebne, a
125  Epil     |              w smak...” etc.~Czy mamy się w wieku XIX na tej estetyce
126  Epil     |               w tej książeczce,~i żeć się zdać może, czytelniku, ile
127  Epil     |             wszakże z czasem opóźniać się nie godzi - niechaj i to
128  Epil     |            objętym - i dlatego zmiłuj się, czytelniku: za to, co się
129  Epil     |            się, czytelniku: za to, co się broszurą dziś nazywa, testamentu
130  Epil     |          sobie - a błogosławiony, kto się zgorszy ze mnie!...~Pisałem