Part

 1  Docz   |        do tyla publiczności, że tego sobie wybiegu, lubo arcyprzyjętego,
 2  Docz   |       jak najrozciąglejszej dla tego, co Sztuką się nazywa -
 3 Bogum   |     Chrześcijaństwie - ten jest tego, co zowią materialnie specjalnościami,
 4 Bogum   |         żądzy czeka,~Spytam się tego bez namiejętności:~“Cóż
 5 Bogum   |      Bogu albo w sobie-pyle,~Na tego Boga wystrojonym dziecię;~
 6 Bogum   |    czerwone lunami~W cesarstwie tego tu świata Kaina,~Lecz konań
 7 Wieslaw |      sumieniem!...~I nie Narodu tego lub owego,~Wedle spuścizny
 8 Wieslaw |     jeszcze - wstawszy stąd, od tego stoła,~Gdzie zasiedliśmy
 9 Wieslaw |              A chcecież widzieć tego - który mąci?...~Oto - patrzajcie
10 Wieslaw |         Krok udawając, co nie z tego świata,~Albo i w chłopską,
11  Epil(2)|   przystań dla sztuki polskiej, tego dziecka natchnień, a matki
12  Epil(2)|        natchnień, a matki prac, tego momentu wytchnień. - Przekonałem
13  Epil(2)|      się nie może... i że gdzie tego nie ma, tam z badań nad
14  Epil   |      było albo coraz mniej było tego, co Chrystus Pan w smutku
15  Epil   |      prawdziwy dąży, owszem, do tego, aby prorok, to jest sumienny
16  Epil   |         jeden tylko pomnik, a i tego wartości nie pojęli, postawili
17  Epil   |  powinność piętrzące się arkady tego sztuk wodociągu, połączającego
18  Epil   |           cudem, mówię, miłości tego obowiązku, który-to Ojczyzną
19  Epil   | zmarniało przez nierozświecenie tego poważnego stanowiska, jakie