Part

1  1|   Dajcie mu pokój! najdziem go w pościeli,~A sami przedsię
2  1| Proszę, kto śmiercią, niech go też mam znamię.~
3  2|     rozwieść z żoną.~Pytają go: "Czemuż tak w oczu twych
4  2|       O KOŹLE~ ~Kozieł, kto go zna, piwszy do północy,~
5  2|    za dowcipem swym, którym go był hojnie~Bóg obdarzył,
6  2| jemu pomagało Hannie.~Potym go uleczyli mądrzy doktorowie,~
7  2|    Póty też i gospodarz, co go nosi, pije.~A ty spi, przewoźniku,
8  3| żadne kłębki tylne ~Wywieść go móc nie będą, tak tam ścieżki
9  3| mogła się doczekać, błaznem go tak wzięła ~I tąż drogą,