Part

1  1|       się ostatka,~Wszakeś już swym dziatkom marcypan rozdała.~
2  2|   szlachci pańskie stoły.~A ja swym cichym szeptem sprawić umiem
3  2|   urodzony,~Jednak za dowcipem swym, którym go był hojnie~Bóg
4  2|     braty rodzonymi,~Na koniec swym upadem i wszytkiego domu.~
5  2|        A ten, który to wielkim swym staraniem sprawił,~Aby już
6  3|   mdleje.~Ku temuś mię kresowi swym pochlebstwem wiodła,~Abyś
7  3|       naniewinniejszym:~Pokryj swym miłosierdziem, Panie, nasze
8  4| usiędziesz.~Nie bądźcie hardzi swym żakom, mistrzowie,~Wszystko