Part

  1  1|          nich Mars, chocia srogi,~I Achilles prędkonogi;~Ale
  2  1|         moje karty.~Pieśni, tańce i biesiady~Schadzają się do
  3  1|         trawa;~Naśmiawszy się nam i naszym porządkom,~Wemkną
  4  1|           ja, będąc uwikłany~Tymi i owymi pany,~Wszytkich inszych
  5  1|   białagłowa,~Pisz jej na wietrze i na wodzie słowa.~ ~
  6  1|        EPITAFIUM KOSOWI~ ~Z żalem i z płaczem, acz za twe nie
  7  1|    mnichów do dobrego mieszkania.~I kapłanów się wystrzegaj,~
  8  1|        dobrze robi.~Możesz odpruć i te wzorki,~Czyście tak nama
  9  1|          nie dufaj w żadne czary,~I pod pierzem szpetny staroświetski
 10  1|         Więcej nie śmiem rzec, bo i tak się boję,~Że z tych
 11  1|          tam zawieźć, gdzie płacz i tesknica.~
 12  1|     MATEMATYKA~ ~Ziemię pomierzył i głębokie morze,~Wie, jako
 13  1|           morze,~Wie, jako wstają i zachodzą zorze;~Wiatrom
 14  1|    biesiada,~Aż ksiądz zamieszkał i mszej, i obiada!~ ~
 15  1|        ksiądz zamieszkał i mszej, i obiada!~ ~
 16  1|     podzielono.~Nie mył się długo i jechał tym chutniej:~Nie
 17  1|         Tak żeby drugi uszedł był i milę,~Pojźrzy pod okno,
 18  1|           okno, a ci sobie radzi!~I rzecze z góry do onej czeladzi:~"
 19  1|           Szermierzów, gońców, aż i wspomnieć miło.~A dziś co
 20  1|         mężnie prze ojczyznę bili~I na ostatek gardła położyli.~
 21  1|      fraszkę dobrą, najdziesz złą i śrzednią,~Nie wszytkoć mury
 22  1|           Z boków cegłę rumieńszą i kamień ciosany,~W pośrzodek
 23  1|          W pośrzodek sztuki kładą i gruz brakowany.~ ~
 24  1|       postawił,~Bych cię dał ulać i z szczerego złota~(Czego
 25  1|      szczerego złota~(Czego uroda i twa godna cnota),~Jeszcze
 26  1|       czci trwałej nie nabawił.~ ~I mauzolea, i egiptskie grody~
 27  1|        nie nabawił.~ ~I mauzolea, i egiptskie grody~Ostatniej
 28  1|      treter, że z sobą wyniesieni i śmieci.~Więc temu rękaw
 29  1|     straci;~Drugi tej krotochwile i włosy przypłaci.~Na koniec
 30  2|            Przychodzi to na króle i wysokie stany,~A nie przynoszą
 31  2|      takich plotek przed kapłany.~I ty, chłopie, jeslić się
 32  2|           apteki~Dla tej ociętnej i niestałej deki.~Wielka część
 33  2|          skrwawione,~Widzę drzewa i groty nic nie naruszone.~
 34  2|      przez mię bije.~Raczej gmach i łożnicę tym niechaj obije,~
 35  2|          we wszelkim~Nieszczęściu i ty~Bądź niepożyty,~A trwaj
 36  2|            A miał doma kucharkę.) I rzecze: "Mój panie,~Kazaniu
 37  2|          na ręku u życzliwej żony~I leży pod tym zimnym marmorem
 38  2|           którą przejdziesz laty,~I rzeczeć: "Weźm ty kądziel;
 39  2|          uczysz umierać człowieka~I ukazujesz smak przyszłego
 40  2|          Albo gdzie śniegi panują i lody,~Albo gdzie wyschły
 41  2|      niebie gwiazdom się dziwować~I spornym biegom z bliska
 42  2|         Cokolwiek widział albo co i słyszał~Na onym świecie,
 43  2|           tam wskazał~Po filozofa i temuż ukazał~One swe księgi,
 44  2|         swe księgi, ale zawiązane~I nadto jeszcze zapieczętowane.~
 45  2|           jeszcze zapieczętowane.~I rzecze k'niemu: "Ja śmierć
 46  2|       wszytko włożył, com widział i słyszał~Na onym świecie,
 47  2|        Filozofowi także uczonemu.~I tak do końca niech się podarzają,~
 48  2|     czytał, tak też trzymał o tym~I podał drugim filozofom potym.~
 49  2|      włożyć, co mi serce kruszy.)~I sam już baczyć możesz, że
 50  2|    nieważne, które zna czas długi~I stateczne, i wierne; a kiedy
 51  2|           czas długi~I stateczne, i wierne; a kiedy by chciała~
 52  2|         Póki człowiek swą krzywdę i wzgardzenie czuje,~Ratuj
 53  2|           troski wniwecz, wniwecz i staranie,~Którym to sfałszowane
 54  2|        Podejźrzany mi twój śmiech i twe słodkie słowa~Boję się,
 55  2|  rodzonymi,~Na koniec swym upadem i wszytkiego domu.~Smakowała
 56  2|         czekając na twe obietnice~I zabywając niejako tesknice,~
 57  2|        serca mego~Frasunk poznała i myśl utrapioną.~Anno, twoimi
 58  2|          przybędzie:~Bych kreślił i nadkreślił, fraszka fraszką
 59  2|        się godzi~Mówić co więcej, i króla przechodzi,~Anno,
 60  2| Przypatruje się coraz twej osobie~I słucha twego śmiechu przyjemnego,~
 61  2|      przez mię bije, drżę wszytek i bladnę,~Tylko że martwy
 62  2|         We mnie strzały mieszkają i ten bożek mały,~Ale mu pewnie
 63  2|   wszędzie,~Które rumianej twarzy i oka czarnego~Nie zamilczą
 64  2|   czarnego~Nie zamilczą u paniej, i chodu snadnego.~ ~
 65  2|        służyły,~Póki mu dostawało i szczęścia, i siły,~Także
 66  2|         mu dostawało i szczęścia, i siły,~Także też, skoro mu
 67  2|   Fortunniejszy był język, bo ten i dziś miły:~Tak zawżdy trwalszy
 68  2|          Albo że się masz dobrze, i złota na tobie~I na tych
 69  2|          dobrze, i złota na tobie~I na tych dosyć widzę, które
 70  2|          Fraszka u mnie twe herby i wsi pełne kmieci:~Hańba (
 71  2|         pieniądze takie są, że je i źli mają,~I co wiedzieć,
 72  2|       takie są, że je i źli mają,~I co wiedzieć, jako ich drudzy
 73  2|          Ale wiesz, co mię trzyma i garnie ku tobie?~To, iż
 74  2|    szafujesz bacznie,~Służąc panu i Rzeczy Pospolitej znacznie.~
 75  2|      Próżno brzegom gwałt czynisz i hamujesz drogi;~Nalazł fortel
 76  2|      gdzie na czasy wieczne~Litwa i Polska mają sejmy mieć społeczne.~
 77  2|         który póki bije,~Póty też i gospodarz, co go nosi, pije.~
 78  2|         nie dbając na goście;~Byś i darmo chciał przewieźć,
 79  3|                            DO GÓR I LASÓW~ ~Wysokie góry i odziane
 80  3|        GÓR I LASÓW~ ~Wysokie góry i odziane lasy!~Jako rad na
 81  3|       kapicy a z dwojakim płatem;~I to czemu nic, jesliże opatem?~
 82  3|      ludzkie myśli wiedzieć może ~I ku dobremu samże dopomoże;~
 83  3|            Jeślić lutnia na łonie i dzban w zimnej wodzie ~Tym
 84  3|       wdzięczniejszy, że siedzisz i sam przy nim w chłodzie:~
 85  3|       mógł nie tylko płonym, ~Ale i płodnym drzewom; a nie mów: ~"
 86  3|         Gdzie wieczny znój panuje i wieczne cieplice ~A ty mię
 87  3|          z wysoka przerażon, ~Ale i ja od ciebie za swoje chęć
 88  3|          Miłości, ~Szafarko trosk i radości, ~Wsiądź na swój
 89  3|       boginiej dobrotliwej~Czynić i światu życzliwej? ~Ale dam
 90  3|          postronne ~Posyłają; dam i śliczne ~Zioła w swych barwach
 91  3|        masz leliją. ~Masz majeran i szałwiją, ~Masz wdzięczny
 92  3|        rózne serca zgodzisz, ~Abo i mnie wyswobodzisz. ~Ale
 93  3|      niechaj ci służywa, ~Póki ja i ona żywa. ~Przyzwól, o matko
 94  3|           Miłości,~Szafarko trosk i radości!~Tak po świecie
 95  3|            Noc w myślach teskliwa~I te ogniste gwiazdy, rozsiane
 96  3|          Lepiej się odrzec za raz i pana, i służby.~Ale co potym?
 97  3|         się odrzec za raz i pana, i służby.~Ale co potym? Miłość
 98  3|        kożuch barani:~Równiem wam i ja tak rad, zacni poetowie! ~
 99  3|         świnią nogą:~Nie gardźcie i wy tym, co dom ubogi niesie, ~
100  3|             Bo jako Chiron takżeć i ja mieszkam w lesie. ~Będzie
101  3|            Każecie li też zagrać, i na tom ja chciwy. ~Owa prosto
102  3|           zła w oczu waszych msza i procesyja, ~Aza lepsze łakomstwo
103  3|  procesyja, ~Aza lepsze łakomstwo i ta ambicyja? ~Wyjmi, nieboże,
104  3|       ukaż piersi miernie wydane ~I rękę alabastrową, w której
105  3|          Bo się w dziwny Labirynt i błąd wda takowy, ~Skąd żadna
106  3|         ścieżki mylne. ~Na koniec i sam cieśla, który to mistrował, ~
107  3|            Widzę swój błąd na oko i próżne nadzieje,~A przed
108  3|         nadzieje,~A przed wstydem i żalem serce prawie mdleje.~
109  3|       musi, pókim jedno żywy,~Acz i żywot w twych ręku, a jeśli
110  3|           Zewłoki, jakie widzisz, i korzyść ubogą,~Bo w tyraństwie
111  3|       przewodnik, świeca opalona,~I broń w poznych przygodach
112  3|    niechaj pałace marmórowe mają ~I szczerym złotogłowem ściany
113  3|          A Ty mię zdrowiem opatrz i sumnieniem czystym, ~Pożywieniem
114  3|         moi stryjowie;~Tenże upad i mojej naznaczon był głowie, ~
115  3|     poganinie! ~Sprawiedliwa waśń i po śmierci nie ominie.~
116  3|     wdawał,~Byłeś w łasce u ludzi i głaskanoć skórę,~A tyś mrucząc
117  3|       jakoś ku myszom chciał mieć i półmiski,~I łaziłeś po ptaki
118  3|           chciał mieć i półmiski,~I łaziłeś po ptaki w gołębiniec
119  3|            Dałeś gardło, niebożę, i wisisz na dębie;~A twej
120  3|          na dębie;~A twej śmierci i myszy rady, i gołębie.~
121  3|        twej śmierci i myszy rady, i gołębie.~
122  3|           prawie ~Widzi na jawie ~I sam to powie, ~Że nic nad
123  3|      kamienie, ~Także wiek młody ~I dar urody, ~Mieśca wysokie, ~
124  3|             Gdzie nie masz siły, ~I świat niemiły. ~Klinocie
125  3|     DESZCZ~ ~Wszego dobrego Dawca i Szafarzu wieczny, ~Tobie
126  3|       słoneczny, ~Modli się dżdża i smętne zioła pochylone, ~
127  3|          smętne zioła pochylone, ~I nadzieja oraczów, zboża
128  3|        swoją, ~A ony suchą ziemię i drzewa napoją~Ogniem zjęte;
129  3|             Ty przepaści nasycasz i łakome morze, ~Stąd gwiazdy
130  3|         Stąd gwiazdy żywność mają i ogniste zorze. ~Kiedy Ty
131  3|            błaznem go tak wzięła ~I tąż drogą, gdzie mądre zajmuje,
132  3|           nie zginie, ~Póki dzika i swojska gęś na świecie słynie.~
133  3|         mówią, ogon jego twarszy;~I dąb, choć mieścy przeschnie,
134  3|        zasię tenże się ozowie,~Co i pierwej straż trzymał: "
135  4|        urość, co kiedy niebacznie~I bez rozmysłu szumna głowa
136  4|        broi." ~"Pij ty, włódarzu, i mów, coć się będzie zdało,~