Part

 1  1|   powiadasz,~Czego się, miła, tak często spowiadasz?~
 2  1| nadzieję, że mi zyścić miano,~Tak jako było z chucią obiecano;~
 3  1|   odpruć i te wzorki,~Czyście tak nama z paciorkowym biczykiem.~
 4  1|  płótno, na którym leżało~Owo tak piękne w oczu moich ciało,~
 5  1|   Więcej nie śmiem rzec, bo i tak się boję,~Że z tych słów
 6  1|     słusznie, bo miał bindasz tak dostały,~Żeby był nie wlazł
 7  1|  chłopca dobrze długą chwilę,~Tak żeby drugi uszedł był i
 8  2|       nie bądź przeciwko mnie tak barzo sroga,~Bo po prawdzie
 9  2|   owszem, duszę.~Przeto uczyń tak dobrze: albo wróć moje,~
10  2|      żoną.~Pytają go: "Czemuż tak w oczu twych mierzioną?"~"
11  2|       ty, chłopie, jeslić się tak dziewice chciało,~Mogłeś
12  2|       nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie~Jako szczep napłodniejszy
13  2|       Czemu to, prałacie,~Nie tak sami żywiecie, jako nauczacie?"~(
14  2|     mogę to rzec śmiele,~Bych tak miał czynić, jako nauczam
15  2| wymyślili ci heretykowie?~(Bo tak filozof luterana zowie.)~
16  2|     Ja śmierć bliską czuję,~A tak cię tymi księgami daruję,~
17  2|  Filozofowi także uczonemu.~I tak do końca niech się podarzają,~
18  2|     by nie dla przysięgi;~Owa tak długo leżał w tym rosole,~
19  2|   szkoły."~Więc, jako czytał, tak też trzymał o tym~I podał
20  2|     do nich~Teokryt przyznać, tak ja trzymam o nich.~ ~
21  2|       By lutnia mówić umiała,~Tak by nam w głos powiedziała:~"
22  2|   frasunku!~Któż wiedział, by tak wiele należało w trunku?~
23  2|    Który jesli zatracisz, kto tak śpiewać będzie?~Z moich
24  2|    język, bo ten i dziś miły:~Tak zawżdy trwalszy owoc dowcipu
25  3|  niewola u wdzięcznego pana. ~Tak li ty chcesz, tak li to
26  3|      pana. ~Tak li ty chcesz, tak li to niesie szczęście moje, ~
27  3|     Szafarko trosk i radości!~Tak po świecie niechaj wszędzie ~
28  3|      barani:~Równiem wam i ja tak rad, zacni poetowie! ~A
29  3|       Obrałliby się kiedy kto tak pracowity ~Żeby z was chciał
30  3|      Wywieść go móc nie będą, tak tam ścieżki mylne. ~Na koniec
31  3|  wiodła,~Abyś mię czasu swego tak haniebnie zbodła.~Zbodłaś
32  3|  zawalać złym pohańcom drogę;~Tak dziad zginął, tak ociec,
33  3|      drogę;~Tak dziad zginął, tak ociec, tak moi stryjowie;~
34  3|      dziad zginął, tak ociec, tak moi stryjowie;~Tenże upad
35  3|       człowieka. ~Bo co kiedy tak mądrze człowiek począł sobie, ~
36  3|      się doczekać, błaznem go tak wzięła ~I tąż drogą, gdzie
37  3|      Marcinie! - Więc powiem, tak było:~Kilka osób na jednę
38  3|  kiedy co waśniwszy~Na drugie tak zawoła: "Panowie, czas wsiadać!"~