Part

 1  1|     snadnie,~Że nic po cierniu, kiedy róża spadnie.~
 2  1|         uwodzi,~Bo ani wzwiemy, kiedy wsiadać każą,~A tam ani
 3  1|      rymiech często napisane,~A kiedy będzie od ludzi czytane,~
 4  2|       raz me rymy nie giną;~Ale kiedy ja umrę, ony niechaj słyną!~ ~
 5  2|     twirdzę, ale mi ty powiesz,~Kiedy się też sam pewnej rzeczy
 6  2| Nawiętszą trwogą~Poruszyć wały,~Kiedy powstały~Na morzu wielkim.~
 7  2|       zowie.)~Łazarz on święty, kiedy znowu ożył,~Napisał księgi,
 8  2|        byś ich nie otwierał,~Aż kiedy także sam będziesz umierał.~
 9  2|        I stateczne, i wierne; a kiedy by chciała~Prawdę mówić,
10  3|    wspominam, które tu zostały,~Kiedy na statek człowiek mało
11  3|        nieobjeżdżony, ~Rad był, kiedy przyjmował do swej leśnej
12  3|  heretycy, w kościele bywacie, ~Kiedy ceremonije za śmiech sobie
13  3|         najduje. ~Obrałliby się kiedy kto tak pracowity ~Żeby
14  3|  żywność mają i ogniste zorze. ~Kiedy Ty chcesz, wszytek świat
15  3|      świat powodzią zatonie, ~A kiedy chcesz, od ognia jako pióro
16  3|    igrzyskiem człowieka. ~Bo co kiedy tak mądrze człowiek począł
17  3|     rękawa sypał na chłopięta, ~Kiedy cię więc opadną jakoby szczenięta. ~
18  3|       spać. Ledwie się składli, kiedy co waśniwszy~Na drugie tak
19  3|       sztukę wyprawi foremniej.~Kiedy gospodarz nie mógł już przesiedzieć
20  4|    usłała. ~Trudno ma urość, co kiedy niebacznie~I bez rozmysłu