NAGROBEK GĄSCE

Już nam, Gąska nieboże, nie będziesz błaznował, 

Już "Pod Operyjaszem" nie będziesz harcował 

Ani glótów z rękawa sypał na chłopięta, 

Kiedy cię więc opadną jakoby szczenięta. 

Jużeś leciał za morze, Gąsko, jużeś w dole, 

A czarnej Persefonie szpaczkujesz przy stole, 

A duszyce się śmieją, że ten, co by g'rzeczy 

Słowa wyrzec nie umie, nowy cień człowieczy. 

Więc my też, pamiętając na jego zabawki, 

Nowej mu nie żałujmy usypać rękawki! 

Nad nią miasto proporca suknią szachowaną 

Zawieśmy, a na grobie gęś twardo kowaną, 

A to, żeby mógł każdy, kto tędy pobieży, 

Domyślić się zarazem, że tu Gąska leży.