Ksiega

 1 Zub| wściekłość,~Oklaskiem podniecana i udręką ran -~Północne ktoś
 2 Zub|           O różnych mówię łowach i o zwierza sile~Potężnej -
 3 Zub|       pieśni powtórzył~Me słowa, i to zaraz - taki rozkaz mam. ~ ~
 4 Zub|         przedzierać się puszcze,~I teraz chcę w sosnowy zaszywać
 5 Zub|       wierszu przeokrutny zwierz~I echem rozegranym niech przekaże,
 6 Zub|        Kolana kryjąc sobą, przód i całą pierś.~Lecz jeśli wielkie
 7 Zub|          barw.~ ~Mnie dziwno, że i o tym inaczej pisali~Dawniejsi,
 8 Zub|       rogi, zmieniając go wręcz,~I warg ogromny ciężar przypisać
 9 Zub|     Wyraźnie mówi o tym Pliniusz i wspomina.~Iż żubr przebywał
10 Zub|    przebywał w puszczy północnej i tur.~Nie było, mówią starzy,
11 Zub|         poznać kształty zwierza, i z jakich się stronic~Dowiedzieć,
12 Zub|      dużo - niczegom nie znalazł~I mniemam, że w swych tajniach
13 Zub|  dorównywał w trudzie druhom mym~I rzekim, ufny w konia, przepływał
14 Zub|          przyjaciół być lichszym i w tym.~Zaznawszy moc przypadków
15 Zub|      pokrótce opisać wam zwierza~I jego obyczaje, ciągnąc dalej
16 Zub|         porywa wyrzuconą mierzwę~I nim spadnie, na rogach rozstrząsa
17 Zub|        ten gnój.~ ~Wspaniałe też i piękne czynią widowisko,~
18 Zub|       długo trwa ich bieg żywota~I kiedy następuje kres ich
19 Zub| połyskiwał grzywą,~Od grzywy tej i stado wzięto nazwę swą;~
20 Zub|     sobie zaprzeczając o zwierza i las -~Procesów zakończenie
21 Zub|       prawdzie rad.~Wyrasta płód i w wielką przemienia się
22 Zub|    wielką przemienia się trzodę,~I strzeże swych legowisk mocą
23 Zub|      rządy tylko piękny sprawuje i dzielny:~Po władzę idą samce
24 Zub|      łowców zmierzył spojrzeniem i wraz~Zwrot nagły uczyniwszy,
25 Zub|      łowców: odparty, przystanął~I zdawał się namyślać, którędy
26 Zub|         niespodzianą, niby błysk i grom.~Na ziemię odwalone
27 Zub|      sercem, błagam przebaczenia~I rzucam się, Maryjo, do Twych
28 Zub|        górze niby zbawczy blask,~I jako ptak bezpióre ochrania