Ksiega

 1 Zub| gniew dźganych kolcami coraz to zażarciej~Do coraz częstszych
 2 Zub| pieśni powtórzył~Me słowa, i to zaraz - taki rozkaz mam. ~ ~
 3 Zub|      nienawistny, straszliwy to zwierz,~Co, w dumę nas wzbijając,
 4 Zub|  zawrócić,~Sposobu nie ma na to, kiedy uszły raz.~Niech
 5 Zub|     w swych tajniach ukrywał to bór.~Diakon tylko Paweł,
 6 Zub|    się chłopa~Pomieści: miał to z starca wiarygodnych ust.~
 7 Zub|    je obracałem w mym ręku - to wiedz.~Cokolwiek bądź, na
 8 Zub|     wasz kunszt.~A kunszt ci to największy: więc, proszę,
 9 Zub|      swą okrutną wściekłość,~To znak jest, by nikt zbytnio
10 Zub|   używając chwil.~Stworzenie to wytrwale, żądne wielkich
11 Zub|  wielkich znojów,~Że któż by to uwierzył patrząc na ich
12 Zub|      dzisiejszych też wieków to dowód -~Źrenicy go pozbawił
13 Zub|  widziano po czasie~Dalekim, to świadectwo długich wodza
14 Zub|  użyją do woli,~Ten, komu ja to piszę, tylko prawdzie rad.~