Ksiega

1001 Zub|      wypróbować broń;~Gdyż albo się zachwieje pod takim ciężarem,~Lub
1002 Zub|          mych próśb.~Na wojny patrz zaciekłe, na krwią zlane pola,~Patrz,
1003 Zub|      którędy by zbiec.~Wtem ranę mu zadaje świszczący znów pocisk,~
1004 Zub|             Stworzenie to wytrwale, żądne wielkich znojów,~Że któż
1005 Zub|            ród, na wolę~Puszczone - żadnych ojcom nie sprowadzą trosk.~
1006 Zub|             Wypisać tutaj, z trwogi zadrżała mi dłoń.~Nie mogę leż zrozumieć,
1007 Zub|           mu radzi:~Mym żubrem - o, zaiste - nie będzie ich żubr!~Prastarych
1008 Zub|            zwierza i las -~Procesów zakończenie widziano po czasie~Dalekim,
1009 Zub|       uśmiercim,~Bieguna północnego zamieszkuje ląd,~A we mnie tak okrutną
1010 Zub|           toczono srogi,~Praw sobie zaprzeczając o zwierza i las -~Procesów
1011 Zub|            powtórzył~Me słowa, i to zaraz - taki rozkaz mam. ~ ~Jeżeli
1012 Zub|          mozolę,~Na rozmaity sposób zarzucając sieć!~Nie gnuśnych szukam
1013 Zub|         lepiej go znać.~Niejeden mi zarzuci, że zmyślam, nie wątpię,~
1014 Zub|          nozdrzem zwierz nie odkrył zasadzki ni zbiegł.~On pocić mi się
1015 Zub|        zwierza sile~Potężnej - lecz zaszkodził mi tu język mój,~Gdyż trud
1016 Zub|              I teraz chcę w sosnowy zaszywać się bór,~Ze skutkiem złym
1017 Zub|             kiedy w ciasnym miejscu zatoczy swe kręgi,~Od ruchu w przegwałtowny
1018 Zub|        tamował stos zwalonych kłód,~Zatrzymał go wrzask łowców: odparty,
1019 Zub|           je powstrzymać, trudno je zawrócić,~Sposobu nie ma na to, kiedy
1020 Zub|           dźganych kolcami coraz to zażarciej~Do coraz częstszych razów
1021 Zub|     odetchnąć, Ty wroga~Powstrzymaj zażartego, hamuj jego złość,~Niech
1022 Zub|      zapasach o królestwa taka jest zażartość,~Że o tym, kto zwyciężał,
1023 Zub|    przyjaciół być lichszym i w tym.~Zaznawszy moc przypadków na łowach
1024 Zub|          Posadził Bóg na górze niby zbawczy blask,~I jako ptak bezpióre
1025 Zub|            się namyślać, którędy by zbiec.~Wtem ranę mu zadaje świszczący
1026 Zub|       zwierz nie odkrył zasadzki ni zbiegł.~On pocić mi się kazał pośród
1027 Zub|          skutkiem złym czy dobrym - zbłądzić można w lesie -~Niech ryczy
1028 Zub|           jest, by nikt zbytnio nie zbliżał się k'niej.~Lecz płocho
1029 Zub|   wściekłość,~To znak jest, by nikt zbytnio nie zbliżał się k'niej.~
1030 Zub|      TŁUMACZENIU JANA KASPROWICZA~ ~Zdarzyło się niedawno, że wraz z
1031 Zub|       łowców: odparty, przystanął~I zdawał się namyślać, którędy by
1032 Zub|          Lecz wiem, że Ty nas tylko zdołasz wyrwać z klęsk.~Litując
1033 Zub|        opamiętanie,~Niech widzą, że zdradzili obowiązek swój.~Przecz każdy
1034 Zub|            jak mu cielsko przeszywa żelazo,~W szaleństwo wręcz popada
1035 Zub|             Ślepiami strzela wokół, zerka na wsze strony,~Najdalsze
1036 Zub|           na świecie nie ma drugiej ziemi,~Co by w swoich ostępach
1037 Zub|             żółtej oraz czarnej~Tak zlała się, że wyszła stąd pośrednia
1038 Zub|            patrz zaciekłe, na krwią zlane pola,~Patrz, jakie prawo
1039 Zub|           ubita w szalonej~Nagonce, zlewa ziemię bryzgiem krwawych
1040 Zub|          wszystkie tony w jedną się zlewają~Harmonię, ponad którą nie
1041 Zub|   Powstrzymaj zażartego, hamuj jego złość,~Niech w jasyr nieszczęsnego
1042 Zub|    rozegranym niech przekaże, jakie~Złożyły się podźwięki na tę naszą
1043 Zub|           Że szydził z mej ucieczki zły pospólstwa tłum.~Lecz cóż
1044 Zub|       zaszywać się bór,~Ze skutkiem złym czy dobrym - zbłądzić można
1045 Zub|        nozdrzy~Ogromne jakieś rogi, zmieniając go wręcz,~I warg ogromny
1046 Zub|           nozdrzami,~Gromadę łowców zmierzył spojrzeniem i wraz~Zwrot
1047 Zub|             Niejeden mi zarzuci, że zmyślam, nie wątpię,~Że trudno,
1048 Zub|          swą okrutną wściekłość,~To znak jest, by nikt zbytnio nie
1049 Zub|           ci ja dużo - niczegom nie znalazł~I mniemam, że w swych tajniach
1050 Zub|             Prastarych rzeczy wiele znalazłem ci w księgach~Rusinów, tego
1051 Zub|            nie będę, bo nie dość ją znam.~Daremnie też się łaszą
1052 Zub|      niepłodny grunt.~Do Włoch, nie znanych dotąd, przybywszy niedawno~
1053 Zub|            wytrwale, żądne wielkich znojów,~Że któż by to uwierzył
1054 Zub|           ranę mu zadaje świszczący znów pocisk,~Ażeby go rozpętał
1055 Zub|             barwy jest ciemnawej: z żółtej oraz czarnej~Tak zlała się,
1056 Zub|       człeka jest li groźny, gdy go zranił człek.~Z największą też
1057 Zub|  dzisiejszych też wieków to dowód -~Źrenicy go pozbawił jakiś ongi bój.~
1058 Zub|           Nie powiem, że mi wyschły źródła wyobraźni,~Lecz daję wam,
1059 Zub|             przypisać mu radzi:~Mym żubrem - o, zaiste - nie będzie
1060 Zub|         Gdzie drogę mu tamował stos zwalonych kłód,~Zatrzymał go wrzask
1061 Zub|         chcesz.~Wesoło igra ciołków żwawy ród, na wolę~Puszczone -
1062 Zub|        nauczył przetrząsać kryjówki~Zwierzyny, przezornymi stopy tłumić
1063 Zub|      Brodzisko sterczy w strasznych zwieszając się kudłach,~Płomienne ślepia
1064 Zub|        rzymskim pisarzom~Nie równy, zwracam przecie usilny swój krok.~
1065 Zub|         zmierzył spojrzeniem i wraz~Zwrot nagły uczyniwszy, w gwałtownych
1066 Zub|            walk wzajemnych wychodzi zwycięsko,~Nagrodę otrzymuje - władnie
1067 Zub|            zażartość,~Że o tym, kto zwyciężał, rozstrzyga li śmierć.~A
1068 Zub|          tak ogromnym odznaczać się zwykł,~Że kiedy łeb, konając,
1069 Zub|             W pokoju winien bratnim żyć po wieków wiek.~Książętom
1070 Zub|      Którego w swoich lasach polski żywił kraj.~Podobnoć tu na świecie
1071 Zub|             jak długo trwa ich bieg żywota~I kiedy następuje kres ich