Czesc

1     4|       Tymczasem pieści się nią, głaszcze jej okute skóry i niczym
2     4|     widocznie ta niemądrość, bo głaszcze ją długo po dłoni.~Tym ośmielona
3     4|    tafli jego, u samych stopni, głaszcze dłonią kształty tańczącego
4     4|     sobie z tej skorupy powagi, głaszcze rada, że jest teraz taki
5     4|         z kiścią gron u skroni. Głaszcze w tej chwili swe ciało,
6     4| śliskością ciemienia a potylicy głaszcze mu policzki, pod wargi mu
7     4|       nieprzytomna już całkiem, głaszcze go wciąż jeszcze po włosach