Czesc

1     1|            tak się cały w jedno z gęsią zwierał, tak znieobecniało
2     1|      skrzyżowanymi na piersiach i gęsią zwisła w kułaku. Nie zbliżał
3     3|         pono zawsze - bosonóż i z gęsią pod pachą - byś wiedział,
4     3|           się u ich nóg chwalca z gęsią, by każdy widział - czym
5     4|      wszystkich kotwic nadziei. Z gęsią w klasztorze jakby i ster
6     4|           nad ona trumną czarną z gęsią u wezgłowia wyciąga ku żakom
7     4| opowiadaniu romansów, ani poety z gęsią... Więc smęt mnie dziś ogarnia