Czesc

1     3|      roztargnął i zmigotał w rosnę blaski diamentów. Jak z tęczy i
2     4| klasztornego ogrodu kwiaty: kramów blaski barwiste przynosił w oczach,
3     4|           Oneż to chyba?! - te dwa blaski słońca przejasne, które
4     4|     splatają ze sobą te siostrzane blaski oba: młodsza siostra starszej
5     4|        snadź maczaną, bo rzucającą blaski bławe, a rozpinające się
6     4|           chałupa. I mienią się te blaski kuźnicy, skrzą tu i owdzie,
7     4|            i te dołem ścielące się blaski od ołtarza - gdyby błędne