Czesc

1     1|          nocna ponurość sumienia ponure upiory. A gdy one serce
2     1|       lecz że mury w tym grodzie ponure, posępne kościoły... Dziewcząt
3     2|         wyroku coraz to bardziej ponure tchnienie krążyć jęło po
4     3|        mrugania na murach, rogów ponure wycia w oddali i bębnów
5     4|      więc huka; drażni echo - że ponure.~Póki nie parsknie jak to
6     4| przeorowi w oczy. A potem utkwić ponure wejrzenie gdzieś pod się.~"