Czesc

1     2| zagziła się do życia płochości ponura czereda potępionych, chwytając
2     3|    ruchach rybałtów odbiła się ponura niepewność; otwierały się
3     4|       i tłustości oliwnej!..."~Ponurą była ta droga w świat, między
4     4|       w tej chwili zachłysnął, ponura już zawziętość ogłuszyła
5     4|    niej to wszystko.~Widząc tę ponurą badawczość w spojrzeniu
6     4|         po nocy, ciemność jeno ponura zwisa stamtąd na wnętrze