Czesc

1     1|      Może spłynął tam w lesie krwią ran swoich, a w tej oto
2     1| zawierzyć opowieści żonglera? Krwią nabiegały mi oczy, gdym
3     1|      pewniej cudzą lub własną krwią zbroczyć je z czasem trzeba.
4     2|   czerwoną szmatą zbrodni. Bo krwią mordu zanosi tu z każdej
5     3|    garści podtrzymuje zębami. Krwią ocieka ta i owa głowa, a
6     4|   wykrwawi ma rana swą czarną krwią pychy aż do tej pokory ostatniej,
7     4|      On ci to jadem grzechu i krwią rozpusty spętał te ciała