Czesc

1     2|    nakarmiliście, diabły, grzechu kobiecego miodem i patoką wszystką,
2     3| wdzięczności, osobliwie za trochę kobiecego serca w użaleniu się nad
3     3|       tego powodu, że nieco serca kobiecego poczuł na sobie każdy z
4     4|        jeszcze wymiarkować granic kobiecego rozumu i zaciekawień. I
5     4|        wziętym w siebie zgiełkiem kobiecego ducha? On duch i najsurowsze
6     4|    przemytu chce oczyścić myśli z kobiecego ducha tkliwości, fałszu
7     4|           jej słowo ostatnie - za kobiecego życia pieczęć na ustach.~