Czesc

  1     1|           wzbronione - tym bardziej ją gwałci: jakby ten krzyk
  2     1|            tu - Diana druga, ~niech ją jeno złowię!"~Pani Diana
  3     1|            inni czynią, poniechałem ja zupełnie. Prawdzie jeno
  4     1|             do kościoła, tatarakiem ją maić i rozsiewać spod piersi
  5     1|           oburącz za głowę, pochyli ją sobie nad szachami i przylgnie
  6     1|         będzie już pan Gawan tropić ją wszędy zazdrością swoją.)~
  7     1|          szołomie ciężką, jak gdyby ją z śmiertelnego posłania
  8     1|             swą sięgał i podstawiał ją pod dzban szczodrej pani.
  9     1|        sępie - i pyta:~"Nie prawdęż ja powiadam, panowie żonglerzy?...
 10     1|             na karcie. I przywiesza ją potem u kołatki bramy -
 11     1|            wejrzenia wasze powiadam ja to. Wyście tu oczekiwali
 12     1|       wejrzenie spoczęło na nim. "I ja również! - słyszy głos jakby
 13     1|         alteracji nagłej.~"Jakżebym ja nie miał zawierzyć żonglerowi?!
 14     1|        rycerzowi... A teraz zważ: i ja zastawiłem miecz, aby płaszcz
 15     1|         mieście?! Co?!) Wiedz tedy: ja go zabiłem na zamku komnatach,
 16     1|            jakie rozkosze ugrzązłem ja, bracie?! I w jaką pogardę
 17     1|           piersiach wiarę stygnącą, ja cię powiodę!"~"Dokądże to
 18     1|           wiarą poety w Graala? Tak ja o tobie mniemać muszę...
 19     2|           chwilę lekarz siwobrody.~"Ja, stary, dawnom je sobie
 20     2|        wszyscy ci chorzy. Z nimi to ja ziołami paskudzić się muszę,
 21     2|       ciągle namowy. Pókiś młody!." Ja zaś, stary, jednakim już
 22     2|            z powszechnością."~"Wolę ja po stokroć gorące słowo
 23     2|           kolorach godowych. Ledwie ją zoczył, już mu powabniejsza
 24     2|         każda kogo, ktoć to kupi, a ja sprzedam."~Z różańców kostką
 25     2|         duszę pobożnością, wypełnić ją światem!..."~Baśni żonglera
 26     2|            w wachlarz rozciągnąwszy ją po bokach, wionie z szelestem
 27     2| drogocenności wszystkie przeoblekał ją oto - w wielkiej szczodrobliwości
 28     2|            tymczasem, jak gdyby już ją przystroiwszy, ramiona na
 29     2|            jakiś!" Alić druga w bok ją trącała; skrzyżowały ze
 30     2|             I obwołuje się głucho:~"Ja, Radocha, grzesznica, ludziom
 31     2|            wiankiem róż na czepcu.~"Ja nie chcę tej nocy umierać!" -
 32     2|           jastrząb na stado zlata.~"Ja chcę żyć! - łka dziewczyna
 33     2|             wianuszkiem. I powlecze ją za sobą, bardziej teraz
 34     2|            klejnotami z torby mnich ją pewnie przystroi za sułtankę.
 35     2|        pannie opowiadał? lub opiewa ją trubadur jaki?... Więc i
 36     2|      zgwałconej na zamku, to mu się ją wyśle, kędy zechce - i do
 37     3|           strzemionom pani.~"Twoich ja praw spowiednika naruszać
 38     3|            w pokorze twojej. Będę i ja surowa w błaganiu moim:
 39     3|             zdjętą, pod oczy Podjąć ją sobie każę."~Aż się sokół
 40     3|           mnicha:~Królowo, niewiele ja wiem. To jedno powiedzieć
 41     3|             rycerz wiecznie! Bowiem ja wziąłem na się jego grzech
 42     3|            rycerstwa. A za królem i ja się kochać nie przestawam...
 43     3|             Niczym on sokół, próżno ja, Pani, w twe wyże spoglądam: -
 44     3|             kapturem onym przeżywam ja w sobie wszystkie dzieje
 45     3|            i mówi wonczas z siebie. Ja zaś w nyży okiennej przy
 46     3|        pieśń nowa rozpocząć ma, tam ja wymyślnymi sploty w złoto
 47     3|            którym mówiła królowa?"~"Ja, panie!... Ot, ja, ja!"~"
 48     3|        królowa?"~"Ja, panie!... Ot, ja, ja!"~"Masz u pułapu kościoła
 49     3|               Ja, panie!... Ot, ja, ja!"~"Masz u pułapu kościoła
 50     3|             wraz do innej, szczypać ją słowem satyrów. Rychło patrzeć,
 51     3|             kundlem grubym. Zbodnąć ją biegnie Panek drażniony,
 52     3|         wprzódy do kopytek - drażni ją cap - bym widział, czyś
 53     3|         ująć musiał:~"Nie o naszych ja przecie myślałem! Wszakże
 54     3|         zaglądał - a głęboko. Aż mu ją odjęła sprzed ust.~"Za com
 55     3|          ocknął się w duszy.~Chwyci ją za rękę jak w kleszcz i
 56     3|         srodze nie wytrzeszczaj! bo ja się i dominikańskich nie
 57     3|     wszystkim, co nowe!... Ach, jak ja nienawidzę tych kajań się
 58     3|            na ramieniu - pokochałam ja te przepychy nasze, ale
 59     3|       dośćże ci, wagancie durny, że ja bym za tobą i na ostatnie
 60     3|             na mnie, a widział, jak ja ciebie chcę w tej chwili,
 61     3|                Z lubością powtarzać ją będą oświeceni po szerokim
 62     3|             wieczności, która jest. Ja ci ją dam - nie kościoły."~"
 63     3|       wieczności, która jest. Ja ci ją dam - nie kościoły."~"Satanassa
 64     3|         porę jeszcze dopadli.~A gdy ją mściwość docuciła rychło,
 65     3|           odsadzi się pod komin, by ją wszyscy dobrze słyszeli -
 66     3|          grzmiał głos linochoda, by ją z miejsca w kominie powiesić.~
 67     3|             jak skrzydłem czerwonym ją ogarnął - i okrutnym blaskiem
 68     3|            chwili dziewka.~A lekarz ją z miejsca w pysk, aż się
 69     3|    niedźwiedziu tkliwy! Uważ: tyżeś ją na tęskliwości swoje pięknie
 70     3|         obłóczył, tym ci milej inny ją teraz rozdziewa - akuratnie
 71     3|        onymi szmatami schodził, nim ją gdzie znowu w jakiej bandzie
 72     3|           drugiemu kochanką, trzeci ją aż w suknie stroi, czwarty
 73     3|       ruszać poczyna!... Tylko czym ja go obwiążę? - Począł się
 74     3|             Znowuż ty! - Uszczypnie ją lekarz w policzek. - Ty
 75     3|         wieżami. A żonglerzy? Niech ją ujrzą tylko w krasie nowej
 76     3|           wyście to, wyście wieszać ją chcieli" - krzyknie nie
 77     3|      rybałtów. - Raz po raz wieszać ją chcą u kramów lub pieców...
 78     3|    paryskich może mistrzów spróbuję ja się jednak i z tobą" - myśli.
 79     3|             worem swych narzędzi. I ja tu, lekarz, z wami. Zgoła
 80     3|             o drugą ścianę. - Jeśli ja w całości zniosę bebechy
 81     3|            owo na waszym stole? Zna ją przecie miasto całe. Albo
 82     3|          zarządź jakoś, bo..."~"Już ja tu z nimi...! Siadać!" -
 83     3|          zaraz zyskiem nie płaci. A ja kołem tu między nimi tkwiący,
 84     3|      ratuszu. Pochwalili mnie, jako ja ich teraz chwalę: cielce
 85     3|          zechce na miasto, za kurwę ją okrzykną i zapiszą na ratuszu.~
 86     3|       Wystarczyłoby żakowi poklepać ją w zamian gdzie niżej.) Lecz
 87     3|            węzłem ostatnim związało ją z wagantami. Rozkłada się
 88     3|             głębokiej. Zda się mrze ją te szyby w ołowiu jak o
 89     3|     narodzisz lepszych!" - pociesza ją rycerz od stołu gromko i
 90     3|          Ostawajcież tedy z Bogiem. Ja stąd precz odchodzę - pewnie
 91     3|          jego pawęży uderzył, że mu ją kantem w podłogę wbił i
 92     3|             Boże nikomu popróbować. Ja na twe zbiry tarczy nie
 93     3|          która prędzej zwiędła, nim ją wyrwano."~A żakom widzi
 94     3|             co ty mnie tak smagasz? Ja na twą duszę jeszcze nie
 95     3|           apage! Jam franciszkanin, ja minoryta: z maluczkich najkorniejszy."~
 96     4|      błędnego rycerstwa. Więc mamże ja się powstydzić?... Żem człek
 97     4|           wstydu: z nimi wyruszyłem ja z grodu. Dokąd zasię sam
 98     4|             przy ciele gęślarza, tu ją ze sobą przywiodły. "Ma
 99     4|      żałobie. "Sądzono!" - pociesza ją zarazem po kochanka stracie.~"
100     4|            jęli waganty. Nauczyć by ją igry jakiej?... Skoczki
101     4|         jaki że nazbyt często ryczą ją żaki pilne po szkołach.
102     4|             ich koło siebie widzi. "Ja nie bakałarz, bym kilka
103     4|            strumienia?...~"Wolnam i ja!" - huknie nagle, wyrzucając
104     4|     rozdrożu owcę zbłąkaną, na bary ją wziął i odnosi przeorowi -
105     4|           musi, powiedziano mu, kto ją ujrzy za życia w glorii
106     4|        ranka tę tu Postać, kwiatami ją przystrajając. Jakże pił
107     4|             usta. Tu, tu na wargach ją mam! - bo tej róży, rzuconej
108     4|             zwiastowania nie maluj: ja nie chcę, by Mi ona zwiastowała!"~
109     4|         przeor nie dozwala. "Ojcze, ja doznałem...!"~"Nakazuję
110     4|            na końcu sznura, zarzuca ją bratu na szyję. I wiedzie
111     4|             chciał goliarda; na bok ją odłożył, dłonią przyklepał:
112     4|      roztrzęsiona brodą. Odmładzała ją myśli ożyłość w słowie. (
113     4|            celom snadź i mistrz sam ją uważa. Z nami jest! Nie
114     4|         podjął na chwilę księgę, by ją wnet odłożyć - ...Dante?...
115     4|          zły sędzia, Kajfasz?!..."~"Ja! - ja! - ja!" - żarliwie,
116     4|        sędzia, Kajfasz?!..."~"Ja! - ja! - ja!" - żarliwie, po trzykroć,
117     4|          Kajfasz?!..."~"Ja! - ja! - ja!" - żarliwie, po trzykroć,
118     4|    wędrownego poetę razem znalazłem ja przecie! Bo czymże są te
119     4|            pieśni i muzykę, którymi ją obdarzacie, za wami to właśnie -
120     4|        klasztorze!...~Ledwie poznać ją może w żałosnych strzępach
121     4|     kapeluszem na głowie, pociągnął ją na ratusz do podatku i do
122     4|        jawność już przyszło! Opiszą ją niebawem po wszystkich grodach -
123     4|         oczu spod kaptura.~Stropiła ją bardzo ponurość tego wejrzenia. "
124     4|           rozdygoce ciałem.~Chwycił ją mocno za ramiona oba.~"Bij!" -
125     4|     dziewczyna.~"Głupiaś!..."~W tył ją przegina tym uchwytem, odsuwa
126     4|             traw.~"One?!..."~Objęła ją nagle sapliwa nad tym zaduma.
127     4|             niemądrość, bo głaszcze ją długo po dłoni.~Tym ośmielona
128     4|       niedawno jeszcze...?!~Chwycił ją znowu za ramiona i trzęsie
129     4|            mruczy:~"Na ten koniec - ja obity zostałem!"~Ale ona
130     4|            na żale mu przekłada, że ją teraz zazdrością swą zanęka,
131     4|             tego będzie?!... Zechce ją może zanudzać akuratnym
132     4|    niezazdrość znowu zupełna stropi ją w nagłe zamyślenie. A po
133     4|   grobowcowe to niegdyś głazy, więc ją nęci płocha wśród nich psota.
134     4|               Sprośna ty!" - zgromi ją po raz wtóry. A jednak wielkie
135     4|         jeszcze tu swywoli, jeszcze ją obskakuje psotnie! Zaś w
136     4|             krosien!..."~Na ramiona ją snadź siostra schwyciła
137     4|        gorliwie u krzewu. Zapędziły ją snadź siostry do pracy przerwanej.~
138     4|            tańca stęp bierze. Zanim ją taneczne poniosą skrzydła,
139     4|           zanurzy się falach: Liris ją schłonie.~Lecz oto znów
140     4|          pantery dziki skok miotnie ją nagle w zawrotny targaniec
141     4|             pamięć pieszczot skręca ją wciąż kapryśnie i wystawiać
142     4|    grodzkiego kramu wstążek nakupi. Ja zasię i te kudły swe ostrzygę,
143     4|             to na kanoniach śpiewał ją. Tu pewnie gędziec pieśń
144     4|            te rzeczy biorą, głaskał ją tylko po ciemieniu.~"Z najczystszego
145     4|     radośników!""~"Och, z matką bym ja swoją!..." - Wyrzuciły się
146     4|             pełna, gdy coś dobywało ją z pąkowych zatuleń, jak
147     4|         młodych muzyka.~Więc słyszy ją znowuż?!... Słyszy w tej
148     4|    evangelium aeternum. Napisał zaś ją franciszkanin Gerardus -
149     4|        Ewangelii wiecznej. Dognębić ją starał się nawet uniwersytet
150     4|     mającego Ewangelię wieczną, aby ją opowiadał wszystkiemu narodowi
151     4|           woła zza larwy a krzyża:~"Ja, goliardus, poeta wędrowny,
152     4|       obwołuje spod kiru a krzyża:~"Ja, goliardus, poeta wędrowny,
153     4|        chyłkiem - nie aby zaczepiać ją śmieli, lecz by się wszystkiego
154     4|       wyzwolenia dla jego duszy. Aż ją mąż w tym pohamować musiał.
155     4|       szaleńcem zuchwałym...~Zgonił ją jednak, ułapił jak tę dziewkę
156     4|     spodziewałem się wcale. Kowalem ją sobie przez lat cztery -
157     4|             się przecie taki, który ją kupił!... Pewnie zapatrzył
158     4|            po łbie nietrzeźwym.~Już ją ma przy piersiach. "Szczupła
159     4|         zasłony. Już tylko na wznak ją przeginając podrywa gwałtownie
160     4|            w garść lampę, podejmuje ją wysoko. I patrzy spod dłoni.~
161     4|            bardziej otyłe? Tylko że ja nawiedzałam cię często w
162     4|        szklenicę ze stołu, przewęzi ją jednym zaciskiem - w klepsydrę
163     4|           jeszcze podjął, na łokciu ją wsparł. I wystawił oblicze
164     4|            by ona moją była, gdybym ja od cię wolny był!"~Niedźwiedź