Czesc

  1     1|            pas nadzy, z rózgą przy sobie. Duchem to niegdyś hardzi,
  2     1|        swego życia - żywego Boga w sobie zdradzał: nowy Judasz na
  3     1|          aż po biodra i przytupuje sobie. A to zawołanie - że wzbronione -
  4     1|        czerwono-żółtych kroczy oto sobie górą i pogwizdując zamyśla,
  5     1|         Tra-la-la-la!" podśpiewuje sobie dla konceptu. Nagle strzyma
  6     1|     będziesz mi tu czmucił, aby je sobie pieśnią ku amorom sposobić!...
  7     1|            to takim paniom szeptać sobie na ucho jakoweś sprośne
  8     1|          czemu się gra" - przerwał sobie nagle żongler w tym miejscu.
  9     1|       oburącz za głowę, pochyli ją sobie nad szachami i przylgnie
 10     1|            a lękiem tylko oddech w sobie skłóca i zagrzewa ciało.~
 11     1|          matczyną. I tym razem nic sobie powiedzieć nie zdążyli.
 12     1|          nich, zostawiając młodych sobie.~Groźna jest nocy zamkowej
 13     1|  tchnieniem trumien i zagłuszone w sobie szeptaniem pacierzy.~W kołacie
 14     1|           wytrzymał tego dłużej na sobie. Podjął głowę znad grobowej
 15     1|   szczodrej pani. A przypomniawszy sobie słuchaczy, machnie ręką
 16     1|            Więc rychło uprzykrzyli sobie ludzie te sztuki pedanta.
 17     1|          na swój pomost i wabił ku sobie cwanymi minami. Że zaś dzisiaj
 18     1|        gadkarz na pomoście, dzwoni sobie nogami nad gromadą ludzi -
 19     1|      mieszczki gzić! Powiedzmyż to sobie raz, panowie...!"~Milczeli
 20     1|    rybałtowych dni! I to powiedzmy sobie wreszcie w oczy, panowie...!"~
 21     1|            Pychy nazbyt wiele ma w sobie ta żebraczka twoja."~"A
 22     1|   goliardowy o Amorze przypomniała sobie (trafiają bo się po grodach
 23     1|        czuje już wcale. Pogwizduje sobie.~Dobra myśl dobre przywabia
 24     1|           mu to w rękę, by podjadł sobie gdzie nareszcie: książka
 25     1|         tak osobiście, wyogromniał sobie - i już prawił w duchu,
 26     1|         pozwala kobietom opatrywać sobie. I by nie słyszeć z bólu,
 27     1|             zagaduje:~"Opowiadaj o sobie: gdzieś bywał? skąd jesteś?"
 28     1|  odgadnąwszy coś niecoś, powiada o sobie:~"Pięćdziesięciu królów
 29     1|       szukanie!"~I przypatrują się sobie oczami tak odmiennymi.~Aż
 30     1|        wiara w sercu, które samemu sobie wierne pozostaje - jak chce
 31     2|      podchlebia.) A Żyd przypomina sobie oto nagle płaszcz i szatę,
 32     2|         językiem na kolory, chwali sobie swój towar niedawny:~"W
 33     2|   siwobrody.~"Ja, stary, dawnom je sobie omierził. Ale ty innym stać
 34     2|          zatrzymał. - O mnie czy o sobie to powiadasz? Nie żyjeszże
 35     2|              wiedzcie!... Poszukaj sobie każda kogo, ktoć to kupi,
 36     2|  dziękowanie, chocia skromne, ma w sobie refektarza echo i mniszych
 37     2|      żonglery.~Wabiła tymczasem ku sobie obraźna chorągiew coraz
 38     2|            tedy kupiec garść onych sobie na dłoń i błysnął okiem:
 39     2|          zwierza pomrukiem chwalił sobie Maur dziewczyny urodę.~Lecz
 40     2|           w pogwarkach poprawiając sobie wzajem coś koło tych czepeczków
 41     2|       pogwarki i sekrety, szeptane sobie na ucho, czynią, bezwiednie
 42     2|          chciwość. Każda zdała się sobie duchem aż nazbyt krzepka,
 43     2|          kto z dzielnych wierności sobie nie dochowa, zacną chwałę
 44     2|            dzielnie wierny, samemu sobie zdrajca nędzny, wdarłszy
 45     2|         melancholii; sprężył się w sobie, samych mięśni nagłym ubojowieniem,
 46     2|        ręce rycerza i do piersi je sobie przyciska: z piersi w pierś
 47     2|          chciałeś? I sameś poszedł sobie za swata nocą do jej alkierza?
 48     2|          bramami dziwne opowiadali sobie rzeczy - jak to z wieczora.
 49     2|     przecie aż dwóch przyłasiła ku sobie! aby się tam zabijali pod
 50     2|      setnika, ile zechce; niech go sobie w klasztorze jakim przechowają
 51     2|     grubych pierścieni skuta, ma w sobie głuchą, żagwistą czerwoność
 52     2|          Jerzego.~Zrazu nie zdawał sobie goliard sprawy, co właściwie
 53     2|            swarliwej zajadłości ku sobie grzbietami wychyleni, radcy
 54     2|          jej było wolno, zwraca ku sobie ze wszystkich naw wejrzenie
 55     3|         zdjętą, pod oczy Podjąć ją sobie każę."~Aż się sokół na berle
 56     3|       kapturem onym przeżywam ja w sobie wszystkie dzieje onego rycerstwa,
 57     3|         kazała żonglerom opowiadać sobie ona powieść! - Więc aż się
 58     3|            szczególnym upodobaniem sobie jego przez królową.~"Przyjmą
 59     3|           nie w pana-mężowe łoże a sobie na ochotę, na psotę, na
 60     3|           chwytał i rzucał o ziem, sobie pod nogi.~"Tużeś?!... Tużeś
 61     3|   rozpalając do biała nienawiść ku sobie wśród ojców miasta, zgziła
 62     3|            szkatuły, sadza go przy sobie na ławie.~"Siądźże, napijże
 63     3|             I nikomu na krzywdę, a sobie na zarobek poczciwy. Bo
 64     3|         bodaj wejrzeniem odnowić w sobie on głód dążenia... Bez tego
 65     3|        więc zapomnieć! - wyrzucają sobie.~Już, już wie któryś z nich.
 66     3|         jak smoła połyskliwe wwiła sobie wstążeczki kraśne, jakby
 67     3|      niemocen człowiek wstrzymać w sobie do woli. Tylko diabeł potrafi
 68     3|       plecy odrzuci.~"A piekło toś sobie sam w duszy nagotował myśleniem.
 69     3|            starego zaprzęgu; jużeś sobie w nim i brykał, szydził
 70     3|          zmiękł, ale opadł jakoś w sobie - w nazbyt jednak smutną
 71     3|        zabluzga."~Nie wytrzymał na sobie widoku krwi nierycerski
 72     3|             nie grozę zostawiła po sobie, lecz oto jakby większe
 73     3|           jakoweś macierzyste ma w sobie wonie: rzekniesz - łono
 74     3|       wołał do rybałtów, nalewając sobie następną czarkę - wiecie,
 75     3|           to na nic!... I upodobał sobie taki ogrom baby chudzinę
 76     3|     zbliżając się ku nim, targa na sobie płaszcz i szatę - wystawia
 77     3|      Oczyma bodaj odnowić by nam w sobie on głód... Bez tego czymże
 78     3|   gęślarzowi w ramiona, czyniąc go sobie czeladnikiem na podręczu. -
 79     3|            świsty dobywa. I chwali sobie tę robotę:~"Młodzieńcza
 80     3|         każda rzecz zdziałana ma w sobie tyle ducha i mocy, ile ich
 81     3|           w ciszy. I pozostawią po sobie nieukoju moce jakoweś, ni
 82     3|           żelazo, by najkrzepsze w sobie... Które ocalić już to jedno
 83     3|        izbę całą.~Może uprzytomnił sobie w tej chwili swe opuszczenie
 84     3|           społem cierpieć muszą na sobie - w tym wystawaniu po przedsieniach
 85     3|            bo ten i owy pogwizduje sobie na rezon, stroszy wąsa.
 86     3|          serca kobiecego poczuł na sobie każdy z nich, a wtedy pysznić
 87     3|           z nich otrząsa się już w sobie lub biorąc głęboki oddech
 88     3|  dogruchotam. A ty, panie, popatrz sobie z daleka, podziw się. Aplauzów
 89     3|            linochód słowo smętne o sobie: "Całe życie wyzywajże tu,
 90     3|            grodzkich, gdy poczuł w sobie dar do igry jakiej lub gorliwość
 91     3|           Bacz, jakoś to poniżył w sobie rycerski grzech pana Lancelota,
 92     3|           w nim cały: rozpłomień w sobie i ducha twego żądze! - wyjrzyj
 93     4|           tedy nad nimi, rozważa w sobie dziwne sprawy człecze; nade
 94     4|   przypatrując im się bacznie, już sobie wybierają śród nich kęsy
 95     4|         klęczek. Zatrzymał go przy sobie Pasterz tym pytaniem swoim:~"
 96     4|            trzodę swoją, przygrywa sobie na fletni pasterskiej. Stąpa
 97     4|        Jakżeś ty nędznie poniżył w sobie rycerski grzech pana Lancelota,
 98     4|        potrafią; by nie uprzykrzył sobie i mojej powolności dla cię.
 99     4|         znów po celi, z sobą gada, sobie przytakuje.~"Kto wedle ciała
100     4|            Kto ducha oświeceniem w sobie nie wywyższy, oddaleniem
101     4|          siebie na skrzyni, w oczy sobie popatrzą: zachwycają się
102     4|    wejrzyjcie na mnie!...~Przerwał sobie stary na samym początku,
103     4|         wywodzi coś jeszcze dłonią sobie Przed oczyma. Goliard zniecierpliwiony
104     4|   policzkach. Przemógł go jednak w sobie w brodzie ukrył.~I klęka
105     4|  oczyszczenia duszy i zaskarbienia sobie Jej łask pieśń taką zdziałał.
106     4|        snuje się tu. I zostawia po sobie ślady diabelskie w grzybiej
107     4|          ducha!" - Otrząsnął się w sobie.~I jął się rozglądać naokół,
108     4|         wczoraj gospodę, zawiesiła sobie dziś u pasa; dziką stopą ...
109     4|           pieszczoty stargałoby na sobie i najdelikatniejszego bisioru
110     4|           za obie ręce, sadza przy sobie na kamieniu.~"Nie zostałeś
111     4|             I niech je Pan Bóg sam sobie sądzi!" - kończył w zniecierpliwieniu.~
112     4|    dziewczyna po niejakim czasie o sobie opowiadać każe: czemu odbiegł
113     4|            ona nawet pomyśleć mu o sobie nie pozwala: rozsierdzenie
114     4|     wzruszając ramionami, odchodzi sobie na bok. Poprawia warkocze,
115     4|            tej chwili nie baczący. Sobie tańczy. Sam się weseli.~
116     4|        łydy: jak umie, tak tańcuje sobie żwawo. Dopiero gdy się tym
117     4|       winnicę samą. Tu przypomniał sobie nagle przyczynę radości
118     4|           objęcia ziemi: poniżył w sobie bożyca ton, zapadł się cały
119     4|       klerka. A wyłuskawszy go tak sobie z tej skorupy powagi, głaszcze
120     4|    nadklasztornych wyży, chodzi tu sobie korowodem - a gwarzy, grucha,
121     4|       kolumn marmurze: przesuwa je sobie spod piersi na biodra i
122     4|         tym gwałtowna rzuca ich ku sobie ramion skrzydłami. I żenie -
123     4|          ruina pogaństwa spętała w sobie słonecznych promieni niezniszczalne
124     4|          duchowności dawnej, niech sobie dziewka gdzieś u grodzkiego
125     4|          grodzianami znajdziemy my sobie boga, który jeszcze kocha
126     4|        świątynię.~Niemo mrugają ku sobie błyskawice przez nieboskłon
127     4|       chwilę dopiero załamać się w sobie i zbroczyć czarny w swej
128     4|            zza gór, który światy w sobie stwarzał, Raj się sam uwyraźnił
129     4|          żak z boku więcej miejsca sobie czyniąc odepchnął kamratów
130     4|      nagrodę: już gra, już śpiewa; sobie i Dziecinie. Gędziec kładzie
131     4|     stąpając, na fletni przygrywał sobie. Wyprowadzał w światy trzodę
132     4|            uszach zagłusza mnich w sobie słyszenie wszelkie. To jedno
133     4|             na fletni przygrywając sobie!....).~Goliarda i żonglerów
134     4|            inkausty, że... Poszedł sobie na ogród, do swych kwiatów.
135     4|          bram!"~Dwa razy powtórzyć sobie kazał przeor tę nowinę.
136     4|      duszami świata! I nie dał jej sobie jeszcze wydrzeć mnichom
137     4|     wnętrznym. Nie pracowała już w sobie dusza; na zewnątrz zwracało
138     4| spodziewałem się wcale. Kowalem ją sobie przez lat cztery - akuratnie
139     4|        jęli w tej chwili pokazywać sobie palcami siwobrodą na wykuszu
140     4|        miejsce wskazywane tuż przy sobie. "Jakie powstanie z miejsca
141     4|           upieścić oto, zagrzać ku sobie najłechotliwszym powabem
142     4|            Wormacji te słowa wyryć sobie kazał:~Rychlej morze wypite
143     4|        rzec chciał: "Uciszże się w sobie, sięgnij w przeczuć twych
144     4|          milczący! I nieustannie w sobie pracujący - w lęku wątpliwości
145     4|         chłopcy!"~I przypomniawszy sobie coś ze swych medytacji dzisiejszych
146     4|           tu wiernie opowiedziana. Sobie i wam wiernie. A i w czwórton,