Czesc

  1     1|           łoża snem już tylko nęciły, więc zaniedbywane kobiety taką
  2     1|        najbliższe się stało ołtarzów.~Więc zatrzasnęli biskupi dźwierze
  3     1|         daleko ustawiły się skromnie. Więc aż westchnął mimo woli,
  4     1|              jak każecie. Sięgnijcież więc tym żwawiej ku swym jałmużnicom
  5     1|            bodaj jedyne!~Wyświadczcie więc i tę łaskę, urodzone i szlachetne:
  6     1|         statkiem i bardzo roztropnie. Więc rychło uprzykrzyli sobie
  7     1|     szczodrość spod chudej była fary, więc pozazdrościwszy żonglerom
  8     1|                 O sąsiedzie gada!..." Więc słuchają wszyscy i wszyscy
  9     1|          Datków coś bardzo niewiele!" Więc skrzywi się i przerwie opowieść
 10     1|              na weselu tej panny wołu więc nie będzie! Ale dobra pieczeń
 11     1|               na rejestrach wyższych.~Więc gorycz powoli napełniała
 12     1|                na igrę się wywodzi, a więc Apollinowego jest rodu?
 13     1|              spozierając na goliarda. Więc on jakoś smętnie opuścił
 14     1|             mi dusza pokorę nakaże."~"Więc idź do kościoła."~"Pójdę!..."~
 15     1|        każdemu, kto słuchać zechce; a więc nie po łacinie, oświeconym
 16     1|            oglądają się za tobą."~Tak więc poszanowanie dla swej szaty
 17     1|            grodzie młodzież rycerska. Więc się śpieszy skoczka, bowiem
 18     1|               słyszy, zda się, wcale.~Więc się przypatrują temu ptakowi,
 19     1|                sam tu pono zostanę... Więc to jedno już tylko powiem
 20     1|         czasów ostudziły gniew panów. Więc niech goliard odszczeka
 21     1|         widoku całkiem już nie lubił. Więc był bardzo zgnębiony tym
 22     1|          zrażać do się wybawcy swego. Więc popatrzał nań uważnie i
 23     1|            waśnie o nas po rynkach." "Więc czemu powody dawasz?" "Bo
 24     1|               żachnie się tedy:~Kędyż więc pójdę? gdzie się podzieję?
 25     1|              inaczej: dobre! Odgaduje więc w nim raczej wielki upór
 26     1|           swoich wedle takich wzorów. Więc nie bądź jak one!... Ilekroć
 27     1|             ciekawości bezkorzystnej. Więc jaka na cię dola czeka?
 28     2|              mniszych odczytywań ton. Więc nad zgiełkiem sukiennic
 29     2|              dobrym słowie człeczyna. Więc rzecze im:~"Baczcież, mili,
 30     2|               syna swego na mękę dał, więc i na wasze, pomnijcie! uleczenie:
 31     2|             mieć - kobiet to rzecz... Więc ci pacierza nie dam - jałmużną
 32     2|           opiewa ją trubadur jaki?... Więc i miecz mój nawet ośmieszyli,
 33     2|               była, w osobie własnej! Więc tylko wasza łez o tej dworce
 34     2|         godzinę ponurych przewidywań.~Więc choć wolny jeszcze, i tu
 35     2|            począł mnichowi po żyłach.~Więc imał się czym prędzej pacierzy.~
 36     2|     nawoływanie do się miasta całego. Więc po długich odymaniach się,
 37     2|          choćby ojców własnych tylko. Więc pohukuje wciąż.~"Milczeć!..." -
 38     2|               szeptał do się w trwogę Więc raz jeszcze przeszedł sukiennice,
 39     2|              Otrząsnął się goliard. - Więc mój rycerz błędny tu się
 40     2|        dojrzeć pod rozblaski zachodu, więc zda się, że po tych Jakubowych
 41     2|          wzywa przynaglaniem dzwonów. Więc pośpieszają rzesze wszystkie.
 42     2|              sutymi okapami kamienic. Więc mrocznie i tu było, ale
 43     2|          twoje w medytacji nad winem. Więc pośpieszaj czym prędzej
 44     2|         żadnej u mnie w domu nie ma - więc się nie bój!"~Widzi goliard:
 45     3|        wiedział, czego chcą od niego. Więc się tylko szponami berła
 46     3|         spojrzał jej jeszcze w twarz. Więc zgubi strzemię i "popraw,
 47     3|        opowiadać sobie ona powieść! - Więc aż się wstydzi. A gdy palce
 48     3|             oto oczyma w jej urodzie. Więc ta jej głowa na wiotkiej
 49     3|            choć niby wszystko oddaje, więc kompania wesoła sama ściąga
 50     3|      zaczepności od pierwszego słowa. Więc zezem baczy na skoczkę.
 51     3|           gnuśno: długo i cierpliwie. Więc czekają z łapą na mieszku
 52     3|               była już w pomszczeniu, więc zatrzymała myśl na ciekawości
 53     3|                Spostrzeże to skoczka, więc ściągnie mu kaptur z głowy
 54     3|           mógł docisnąć się w tłumie, więc się w swym gieźle i z bosymi
 55     3|             skrzydłem ramienia swego.~Więc się zdrzemnął uspokojony.
 56     3|       widziały jeszcze... Czyżby?!... Więc poczną szukać w pamięci,
 57     3|             rzeczy dziwne i piękne, a więc i na te motyle, i kwietne
 58     3|            kobiety po miastach. Jakże więc zapomnieć! - wyrzucają sobie.~
 59     3|               nie kazi. I nie herold. Więc w tamtą stronę darmo białka
 60     3|               nazbyt podobać w sukni. Więc mnie zanękasz teraz tym
 61     3|               całowaniach?... Kochaj, więc, jak my tu wszyscy, nasze
 62     3|         księdza z wiatykiem: lekarza. Więc choć niewiele słyszysz w
 63     3|               za jej przewiny zważyć. Więc w księgę niebieską zapisze
 64     3|           lekarz przy pulsie chorego, więc po chwili znów ich zaczepia
 65     3|              śmiesz nawet patrzeć?... Więc poza siebie obejrzyj się
 66     3|             jednak i z tobą" - myśli. Więc rzecze z umysłu niedbale:~"
 67     3|           wyższej piękności i mocy." "Więc co z tego?" - żachnęli się
 68     3|         pomrukiem odpowiedzieli jemu, więc zwraca się czym prędzej
 69     3|               dziewką była tymczasem, więc bodaj beczki mlekiem pokarmi "
 70     3|           mury, szczękać jej żelazem. Więc towarzysz jego wraz z płatnerzem
 71     3|              dymnikiem. A że gęślarz, więc i z miecha nawet rytmiczne
 72     3|              ona. "Pewnie, że wolno." Więc dadzą pokój.~Żacy tylko
 73     3|               płacić dobrem duchowym, więc któryś z nich wiersz na
 74     3|            wcale, nie stoi o chwalbę, więc przy pierwszych zaraz słowach
 75     4|                A że rozkaz nierychły, więc ten łeb swój dziwnie kudłaty
 76     4|             słowa, żłobione w głazie. Więc przechyla się bokiem na
 77     4|              hymn błędnego rycerstwa. Więc mamże ja się powstydzić?...
 78     4|             żaków gościńców świata... Więc wyznaję bez wstydu: z nimi
 79     4|         poniechaniem żalów nad nimi - więc westchną tłumnie. Żałobników
 80     4|            wyniosło ich dziś z grodu? Więc młódź zwierza się z zamierzeń
 81     4|              niemu te rzeki młodości.~Więc się tym zamartwiają żaki,
 82     4|            nie przytrafiło się nigdy.~Więc starsi i najmłodsi hurmem
 83     4|             niedoświadczeniem dumne), więc w pierwszej chwili nierad
 84     4|             na gościńcu rzesza młoda.~Więc, dla skrzepienia w młodzieży
 85     4|               postać Jezusa-za-murem, Więc nie darmo chcieli dominikanie
 86     4|            Gdzie pokuta obiecana?!... Więc po grzech pana Lancelota
 87     4|           odzywa się z zamkowej wyży.~Więc zbądź mi wreszcie mniszego
 88     4|               wnętrznego chyba głosu. Więc mnich pędzle odrzuca i ostrzy
 89     4|               w swych słowach urągał, więc się przeor obraził. Poniechał
 90     4|               duszy łaknącej światła.~Więc przeciął jakby dłonią tamte
 91     4|           promień słońca weń uderzył. Więc się zapamiętał, ubłożył
 92     4|           mowy zza Renu i tę zza gór. Więc czyta chciwie, póki mu oczu
 93     4|      najcnotliwszą w mieście matronę.~Więc ona popłacze nieco dla podjudzenia
 94     4|             takie godzenie się potem. Więc to jej powie tylko: że pieszczotą
 95     4|             obie swe dłonie u twarzy.~Więc podjął odruchowo dłoń dla
 96     4|               mota żywo w tej głowie. Więc on podsuwa temu motkowi
 97     4|        sztywne siedzenie w przyjaźni, więc się przytuli tylko nieco,
 98     4|              goliard jadowitym tonem.~Więc ona czując, że się przegadała,
 99     4|         rozważeniu urazi tym głębiej. Więc pocznie tym gwałtowniej
100     4|            robota niźli z zazdrością.~Więc po niejakim czasie tak ciepło
101     4|          grobowcowe to niegdyś głazy, więc ją nęci płocha wśród nich
102     4|          cisza tu taka surowa naokół, więc huka; drażni echo - że ponure.~
103     4|          gałązce tylko: rozkołysze go więc, rozbuja nad swą głową,
104     4|      odczytywaniu pomóc mu nie zdoła, więc przynagla bodaj: kopie bosą
105     4|         duchem w innych był światach, więc nie spostrzegł wcale, jak
106     4|                 jak te skoki zajęcze. Więc choć drepce wciąż posuwiście,
107     4|          żyłach i winnej macicy gron!~Więc słońce dopieka, skwarzy,
108     4|       przyczynę radości swej i szału. Więc zarył się czym prędzej w
109     4|       modlitwą przez wszystkie wręby.~Więc warg zmysłowych szeptaniem
110     4|          pogan niegdyś i Muzami były.~Więc by bogu i im może wygodzić,
111     4|      natychmiast nie poczuła w pasie, więc pantery dziki skok miotnie
112     4|          chwili rozpusty wspomnienie, więc otrząsał je z siebie myśli
113     4|          pętli wiążącej go do księgi, więc w nagłym wyskoku radości
114     4|               Łukasz nie umiał wcale.~Więc rozkracza tylko nogi pod
115     4|               do murów celi zakonnej.~Więc by oderwać to czoło zadumane,
116     4|             zatajoną przekorą mnicha. Więc zejść mu każe z oczu - niech
117     4|             takich chwilach głusz... "Więc nawet świętym pustelnikom
118     4|               tego śród braci. Rzecze więc tylko słowem poważnym):~"
119     4|        snadnie rozumieniem i słowem. "Więc i przeciw pracy??... "Bunt!" -
120     4|         począł od tej świętej twarzy. Więc jej imienia nie szukał w
121     4|             niczyim mgła sprzed oczu.~Więc myśli o kwiatach, że są
122     4|          dzieciny: joculatory idą!...~Więc się wokół Matki i Syna czyni
123     4|            Istna serc młodych muzyka.~Więc słyszy ją znowuż?!... Słyszy
124     4|              liczyć się winien. Ducha więc królestwo na ziemi: panowanie
125     4|           jęły - z żalu za kochanką - więc je roztargał. A może z umysłu
126     4|           wydrzeć mnichom czarnym!... Więc sabatów nie ma - wiedz!"~
127     4|          gbura snadź do się zaprosił. Więc pijąc wyziera ku niemu niechętnym
128     4|              taka rzetelność w piciu. Więc człek gościnny zapomniał
129     4|           swoje wypił znów rzetelnie, więc napełniły się znowu szklenice: "
130     4|             by się sam mógł nagadać."~Więc pogodziliby się rychło przy
131     4|                powiadał - nie podoła. Więc niech go szlag!..." - zerwał
132     4|          dzbana i czarki. A że puste, więc z pomrukiem kroczy znów
133     4| rozwrażliwione ma bardzo oczy i uszy.~Więc ten gest niespodziany sprawił,
134     4|               to podczas niźli wino!"~Więc nie dorywa się już gburnie,
135     4|              zamętach życia stadnego.~Więc mimo wszystko czuł przeor
136     4|             przypochlebi im zarazem.) Więc już ani na krok nie odstępowali
137     4|            wzbudzał śród towarzyszy - więc oto zarobków grodzkich miarą
138     4|          które skojarzył duch czasów.~Więc wzdychając po goliardzie,
139     4|              ziemi sięgnął ów korzeń. Więc młodym płonkom z niego nie
140     4|        romansów, ani poety z gęsią... Więc smęt mnie dziś ogarnia nad
141     4|                myślenia i posiadania. Więc lepiej to może będzie, jeśli