Czesc

  1     1|      dokonanego społecznie dzieła. Ta się jeno skarga dobywała
  2     1|   najsmaczniejszy!"~A szerzyła się ta bizancka zaraza wszędy,
  3     1|   opieszałości nadziei ostatnich i ta majaczyła się ludziom pod
  4     1|            grudzie. Zwędrowali oni tą porą światy: napatrzyli
  5     1|            i otrząsać: właśnie jak ta wydra, gdy rybę chwyci. ,,
  6     1|           gwarzące i powiada, jako ta sztuka nad króla Dawida
  7     1|          znaczy. Bo i skąd, pytam, ta łacina: to o Dianach i Panach
  8     1|        Odwodu jak gromu potrzebuje ta chmura i grzmot: ulewy wdzięczności -
  9     1|           nowym odrasta kształtem. Ta z piekieł chyba wyrosła
 10     1|       pokutnika na płycie grobowej ta dusz czyśćcowych męka i
 11     1|           w nim skrzydłami nadziei ta myśl: "A może? - rok czasu
 12     1|          Odepchnęła wraz żonglerów ta pycha, na dnie goliardowego
 13     1|            grodu wałęsa się z nami ta jedna już tylko: Lachesis,
 14     1|            nazbyt wiele ma w sobie ta żebraczka twoja."~"A znasz
 15     1|      nierządne - od kapelusza. Zaś ta gołota darmo włazi i wyłazi
 16     1|          rządziła się na rynku jak ta gospodyni miasta.~Żonglerów
 17     1|        bary jak u niedźwiedzia, że ta główka rycerza na nich maleńką
 18     1|            powalone w podrożu. Zaś ta na ich licach frasobliwość
 19     1|            A dowiodła mnie do tego ta służba w straży: te dostatki,
 20     1|       słowem mądremu klerkowi. Ale tą główką na potężnych barach
 21     2|          wielce pomocne, w których ta siła jest, że na piersiach
 22     2|    kobiecie. Wróciła tedy na niego ta fala tęsknoty i objęła całkiem.
 23     2|           wielce podrażniony nagle tą niedokładnością. - Chyba'...
 24     2|        Świece! A każda ci nocą jak ta gwiazda betlejemska zapłonie!"~
 25     2|            w skupieniu duszy, oraz ta niecierpliwość chęci - jak
 26     2|            nuruje w rzece ludu jak ta rybka w kolorach godowych.
 27     2|        rubin!... Użala się przecie tą biada prorok Ezechiel sam:
 28     2|         króla samego obliczem: jak ta Sara niepłodna przed Abimelechem,
 29     2|         góry, poziomo wystawia się ta jego broda miedziana u szyi.~"
 30     2|        cichy dzwonek śmierci. Szła ta zmora w najgęstsze ciżby
 31     2|        poeta. Goliard zdał się jak ta kokosz, gdy jej kania pisklę
 32     2|       kostyrach swoich, skacze jak ta żaba, trzepocze pstrymi
 33     2|      płaszcza zalotnika. Rzekłbyś, ta szatanów chmara, zażegnywana
 34     2|         górze te karki doziemne. I ta pełgaczy chmara, niczym
 35     2|           brata zbrodniarza!..."~A ta groza wejrzenia pociągała
 36     2|          rękach. I w jednej chwili ta chusta znalazła się na skazanym,
 37     2|            oczy smutkiem nasiąkłe, ta bezradność młoda w wejrzeniu
 38     2|         franciszkanina - któremu i ta szyja owo sama wyciągała
 39     2|    wszystkich ku życiu - ten smęt, ta żałość, te ciężkie od rojeń
 40     2|    wstępującą na wyże kościoła jak ta rosa Heron na Syjon.~Wynurzają
 41     3|         mnicha. Nie warkła przecie ta królowej stróżka, a tylko
 42     3|          tę myśl, pewność siebie - ta kobieca - rozjaśniła jej
 43     3|         oczyma w jej urodzie. Więc ta jej głowa na wiotkiej szyi
 44     3|           nie było! kto nie pląsał tą porą! - a sprośnie jak tamta
 45     3|         gadkarz na rynku. Tylko że ta powaga i smutek nie udzielały
 46     3|             a gdacze najgłośniej - ta dobra! Natomiast Bakchowe
 47     3|         druga garnie się ku niemu: ta już się nie tuli, a wprost
 48     3|      poczciwości! Duszę mi swoją z tą skarbonką oddał - za gędźbę
 49     3|         winnym. A gdy się znów jak ta lampa rozświetliła myśl
 50     3|        chwili znów mu się rozwiera ta jedna źrenica niepewna.~"
 51     3|        jeśli nie oni, żonglerzy? z tą ciekawością opadają ich
 52     3|      powabem się stało. A zwie się ta szata wymyślna - suknia!~
 53     3|            cesarstwa przeszła moda ta, na chwałę "suckenie gar
 54     3|           oto stoi w pośrodku izby ta dziewka, przystrojona, jak
 55     3|              Na psie wesele wyszła ta miłośnica jego! przez innych
 56     3|            Wydymiło wino, wydymi i ta siarka piekieł ze łba, wysuszą
 57     3|           w śmiech swój basowy nad tą utrapioną głową - a zabawia
 58     3|           lecz półciałem tylko jak ta ryba. I tak nań popatrzy.
 59     3|     przedrzeźnia. - i zaroiłaż się ta głowa utrapieńca nad wiecznościami!
 60     3|          osobliwie śród otyłych. I ta, niesyta żołnierzy, matrona
 61     3|            się tylko młodzieniec i tą się myślą zawczas ustateczni,
 62     3|         dźwiganym jej ciężarem. Za tą kolumną ze spiżu teraz dopiero
 63     3|       przytakują smętnie.~ ~"Zaś z tą nowiną najpilniejszą właśnie
 64     3|         inną sztuką... Na przykład ta szkatuła franciszkańskiego
 65     3|        boki wciąż ujęta, odyma się ta kwoka. I rada, bardzo rada
 66     3|        czarnoksięstwem! Hej, kędyż ta zbroja rycerza nie poniesie!
 67     3|    Piętrzyła się nad nimi wyniośle ta zbroica wielka, lękami naramiennych
 68     3|            się w zniecierpliwieniu ta noga skuwana. A pełzając
 69     3|      wyciąga.~"Miękka ci się widzi ta rączka, panie? Nie daj Boże
 70     3|            byśmy nie stali się jak ta trawa, która prędzej zwiędła,
 71     3|         coś ku górze... - kędy się ta droga mleczna z gościńcem
 72     3|            statecznym wydała się i ta ponurość chwili czymś oczekiwanym
 73     3|         noc zasię jeszcze gorsza - tą gorączką śród młodzieży,
 74     3|     ognistą sam, a głową w dół jak ta żaba w bagno. A zmaganie
 75     3|          wejrzał na plac kościelny tą omgloną źrenicą zaświatów,
 76     3|   podtrzymuje zębami. Krwią ocieka ta i owa głowa, a wszystkie
 77     4|          towarzyszami, wyda im się ta cisza jakby poniechaniem
 78     4|        zapału. Ostała po wszystkim ta gorzka próżność, z posmakiem
 79     4|      kościoły milszą mu się stanie ta po gościńcach academia vagorum
 80     4|            ciszy wygrywa się wciąż ta muzyka sprzeczna: gdy nuta
 81     4|         jakby nimf swawolą pluska, ta druga - samego nurtu koniecznością
 82     4|            wiążę cię! Stoisz przed tą księgą jak przed wrotami
 83     4|            się wyświetla.~I wyszła ta światłość z księgi i mnicha
 84     4|     pouczenia przeora. I błożą się tą myślą, że są igrcami przed
 85     4|          stary, witając goliarda z tą łaskawością dworną: sali
 86     4|         woła i trzęsie w alteracji tą czupryną. - Wagant wagantowi
 87     4|      surową ręką dotykam go, niech ta powolność na mnie grzechem
 88     4|            jak po błogosławieństwo ta głowa mnisza z wiankiem
 89     4|       waganta!~I znalazła się wraz ta głowa przy piersiach starca,
 90     4|           oliwnej!..."~Ponurą była ta droga w świat, między murem
 91     4|      bluszcze.~Wstrząsa się jednak ta cisza zaklęta: krzyk, zrazu
 92     4|       Widział to kto coś takiego!"~Ta całkowita jego ignorancja
 93     4|           w zniecierpliwieniu.~Ale ta miękkość w myślach i dłoni,
 94     4|        Jemu podobała się widocznie ta niemądrość, bo głaszcze
 95     4|          zdumiona niźli zagniewana tą przerwą w pieszczocie.-
 96     4|          już cierpko w tej chwili.~Ta niezazdrość znowu zupełna
 97     4|             Skryła się wreszcie za tą kaskadą.~I wtedy takie milczenie
 98     4|          Patrzy - stoi dziewka jak ta Ewa pod jabłonią: golusieńka
 99     4|        sprawach ducha współdziałać tą krzętną niecierpliwością
100     4|            dojrzałym - Dionizos!~A ta ust i oczu boskich sporna
101     4|           wciąż kształty, stoi jak ta kolumna opodal, jak ona
102     4|        starsza. I stateczniejsza - tą porą pierwszego u dziewcząt
103     4|                  słychać naokół. A ta mała jeszcze tu swywoli,
104     4|            wszystkorodną siłą!~Zaś ta misa słońca i purpury, w
105     4|           nowo narodzonego Bakcha, ta przez ludzi na ziemi poszukiwana
106     4|           zanim się spostrzegł, że tą zwiewną pieszczotą darzy
107     4|           Wypogodziła się wreszcie ta frasobliwa głowa?" "Nie
108     4|        kapucy wychylała się czasem ta głowa na uradowanie się
109     4|   pokrzykach skargi wieczornej jak ta dusza za dnia oszukana słońcem.~
110     4|          wyży - Bakchowi spornie - ta wiekuista tarcz światła
111     4|           korsarka duszom naszym - tą pięknością ciała a duszy
112     4|        pielgrzymi. A porając się z tą robotą, myślał:~"Pójdę w
113     4|         klerkostwo me całe: na nic ta szata oświeconego, na nic
114     4|        szata oświeconego, na nic i ta ksiąg reszta tam, na wozie
115     4|        ponoć i dominikany! Ale gdy ta człecza żądza weselności
116     4|     maczane w kwiatach klasztoru."~Ta pochwała tak uszczęśliwiła
117     4|      zadręczał? A matka?... Może i ta twoja, w chwili postanowień
118     4|          przydługie i sztywne, jak ta śmierć kościana, są moje
119     4|           że nie poradzi gniewem z tą w korności zatajoną przekorą
120     4|          Przychodzi na ozdrowieńce ta chwila, gdy oczy już nie
121     4|      nanosiła ziemi pod kwiaty, by ta jaskółka uwiła ziemne gniazdo
122     4|            świata...~I jawi mu się tą cichą Postacią, która strzeże
123     4|           Dziwnie taneczną zda się ta gędźba jego - gdy w zadumę
124     4|           jakby oddaleństwo i nęk.~Tą nagłą omartwicą murów jak
125     4|           rozbłyski co chwila, a i ta okrzepłość powietrza przed
126     4|      grzmot, potoczył się górą jak ta kula przez kręgle niebieskie.
127     4|        Przeważy, bracie furtianie, ta szala druga. Przeważy niechybnie!
128     4|       obraz nad klęcznikiem - może ta Ucieczka nędz ostatnich,
129     4|           fioletowych aż glorii. Z tą pochodnią wstępuje w ulice
130     4|     godzina pod hejnał wyskakiwała ta para z budki na swe pląsy
131     4|     odgadując zdziwienie nawet pod tą larwą krzyżową na licu człeka
132     4|          zerwał się sprzed stołu z tą klątwą na samego siebie.~"
133     4|               I rozdrażniony nagle tą larwą na jego gębie, doskoczy
134     4|            wolałby pulchniejszą... Ta zaś piekielnicą się widzi -
135     4| najłechotliwszym powabem swoim. Bo tą jedwabistą śliskością ciemienia
136     4|          świszcząc i przyśpiewując tą szczęką zębatą:~A kto do
137     4|         przodownik ubył im, lecz i ta "królowa cygaństwa" a matka
138     4|      schowany w kapturze i sam jak ta zmora ciemności. Ujął przeor
139     4|            zawsze. Aż ich dowiodła ta tęsknota do nowiny najradośniejszej,
140     4|           poety, znaleźli Graala. ~Ta jest powieść o duszach tułaczych
141     4|          rozproszyła familia cała.~Ta już tylko uboga gromadka