Czesc

  1     1|             targnie bębenek, a tak na nim rozdygota dzwonki, że choć
  2     1|              doskokach. Porwał się ku nim tłum, nazbyt już dziś niecierpliwy.
  3     1|              racje, kauzy i terminy: "Nim latawcem sfruniesz w nieba,
  4     1|              tymczasem, ustawi się na nim przezornie. "Zaśpiewam wam
  5     1|          skargę niesie.~W cwał tuż za nim pędzi Echo~i dudni po lesie:~"
  6     1|               skąd przybył.~Odgadło w nim miasto Bożej łaski wysłannika
  7     1|            łuki w błękicie całe, a na nim gwiazdy jak o świcie - srebrne.
  8     1|              jej rękaw i kładą się na nim szafiry, granaty i rubiny
  9     1|           kościele na naród poczekać, nim go spiże zdzwonią. I jako
 10     1|            pozłocistości ołtarza, pod nim na słupach otwarta czeluść
 11     1|         pustka w kościele.~Kołaczą za nim mnichy. Zarzucił połę płaszcza
 12     1|           natrafił, bo zadudniało pod nim echo z trumien piwnicy.~
 13     1|              szołomie "ciężka, taka w nim całym zaduma kościelna nad
 14     1|       poruszeniem ramion załopotała w nim skrzydłami nadziei ta myśl: "
 15     1|           Może by tak podzielić się z nim zarobkiem z piekarni? Że
 16     1|             grodu.~Rozkraczył się nad nim z rękoma na biodrach jakiś
 17     1|          kobiety po mieście całym. Ku nim tedy kieruje swe spojrzenia
 18     1|             cierpki duszą. Stoi Przed nim najdzielniejszy z obrońców
 19     1|              garściami miecz zdobył i nim goliarda zasłonił. A teraz
 20     1|         gołębie wejrzenie spoczęło na nim. "I ja również! - słyszy
 21     1|                dobre! Odgaduje więc w nim raczej wielki upór myśli,
 22     1|         goliarda za ramię i zatrzęsło nim - nie z gniewu, widać, lecz
 23     1|            tym grodem jest zamek, i w nim królowa najpiękniejsza. (
 24     1|              kamień taki i będę przed nim bił i bił czołem, aż chyba
 25     2|             krucze. Pobrzękiwał przed nim raz po raz cichy dzwonek
 26     2|           rycerz natrząsa się oto nad nim pełnym pogardy kiwaniem
 27     2|            grozę miecza zawisłego nad nim. I oto zadumał się, już
 28     2|              będzie pojman, miecz nad nim złamać, zbroję i przyodziewek
 29     2|            uwisłą i przytwierdził nad nim czerwoną rękawicę króla.~
 30     2|            nam winy nasze!" - jękło w nim wraz z tym przypadem do
 31     2|               grom razem rozdarły nad nim czeluście przerażeń. I oślepiły,
 32     2|              łapą na kole."~Na myśl o nim zimny pot wystąpił mu na
 33     2|       Pacierze mów!" - krzyknie przed nim jakowyś szept żarliwy.~Mnich,
 34     2|            tłum kobiet zebrał się nad nim i zachwycił cudownym darem
 35     2|           powieki ciężkie, wyjrzał ku nim jakby z omotu ciszy klasztornej.
 36     2|         milczeniu gburów, i tu się za nim przywlokły. Oto pełgają
 37     2|            luzem chodzi, snują się za nim zazwyczaj cienie takie;
 38     2|           wejrzeniem witają jakby i w nim zbrodnię przyszłą.~Na to
 39     2|    sinoperlisty. Tęczy kołem zawisa w nim otocza glorii z ogniowych
 40     2|             długiego jak łasica, a na nim rycerzy dwóch z wzniesionymi
 41     2|                 Jest!..." - Drgnęła w nim mimo wszystko jakowaś tajona
 42     2|             by nie widziano, co się z nim w tej chwili dzieje ani
 43     3|           państwa cierpliwa być musi. Nim się orszak należytym szykiem
 44     3|     złotogłowiem jak tron nakryty, na nim okazała pani w szkarłatach;
 45     3|        ramieniu mu kładzie - łasi się nim do mnicha.~Na ten widok
 46     3|           musiała. I już się dawno na nim oparła, gdy przypadły do
 47     3|         pokrzykach żaków pędzących za nim. Ujrzawszy brata, ucieszył
 48     3|          poskoczy dalej w ulice. A za nim żaki. Śmieją się, niecnoty,
 49     3|    Zwiastowania zdziałać, a królową w nim za anioła. ~Zdołaszli to?"~
 50     3|           skłonność wzięła kobiety ku nim, że się same ich psotom
 51     3|        skoczka, zatrzymując się przed nim z dzbanem - sali jeszcze
 52     3|          wyzierał spod kaptura. Przed nim stała już nie kochanka,
 53     3|               zaprzęgu; jużeś sobie w nim i brykał, szydził ze wszystkiego
 54     3|               dowiedziona poskoczy za nim do stołu; jedną nogą na
 55     3|              krzykiem. I rzucą się ku nim. Bóg łaskaw: w porę jeszcze
 56     3|               ostrogę - i wzlatuje na nim w rozwartą dymnika jamę;
 57     3|                 Oo! - pochyla się nad nim - uciekła?!..."~Lecz gdy
 58     3|              onymi szmatami schodził, nim ją gdzie znowu w jakiej
 59     3|            pląsać znów pocznie tuż za nim po linie i naszeptywać w
 60     3|           oczy. A on zbliżając się ku nim, targa na sobie płaszcz
 61     3|              przy skoczce. Tylko że z nim do żadnego udziałania w
 62     3|              szołomie ciężka - taka w nim całym zaduma nad człeczą
 63     3|      płatnerza.~"Hop! - czknęło się w nim zuchowato, gdy całym ciałem
 64     3|         mniemał. Ledwiem kilka ulic z nim przeszedł, poznałem, jaka
 65     3|          chwili zakotłował, się przed nim wrzaskliwy zamęt ramion
 66     3|         łańcuch pochrzęstny, oplątuje nim i przewraca niejednego,
 67     3|            prawa, to z lewa zagarnia: nim kłami chwyci, pazurami może
 68     3|             ze zbirów za nóżkę ujmę i nim reszty tych drabów dogruchotam.
 69     3|              wznosi i uśmiecha się ku nim - tak że zaszemrzą wraz
 70     3|                która prędzej zwiędła, nim ją wyrwano."~A żakom widzi
 71     3|       olbrzymiego jelce w krzyż, a na nim cicho wsparte dłonie rycerza,
 72     3|           więzy doli, wszystko, co na nim cięży z dni konieczności,
 73     3|             węzeł zadzierzga mnich na nim zębami, by się do żywego
 74     3|         cielesny ogarnął, zapal się w nim cały: rozpłomień w sobie
 75     3|           most spuszczony. Bieleje za nim wolny gościniec świata.
 76     3|         potężnym dyszlem w garściach; nim to pewnie rozbił i wywalił
 77     4|               słowo.~I utknął wraz na nim: stropiło go bardzo Boże
 78     4|               z garści i parsknął nad nim jak ten koń. Tym razem struchlał
 79     4|           błąkać koło muru, dłonią po nim wciąż wodząc. Tak sczeznął,
 80     4|              ciałem i duszą: odraza w nim dla kobiety! Tym oto płaszczem
 81     4|              drżenie co chwila, które nim wstrząsa bezwiednymi już
 82     4|             brodą nad śladami krwi na nim, nie racząc nawet zapytać
 83     4|                Opadło ramię, a wraz z nim i gniew; odmieniły się myśli
 84     4|             franciszkańskiej jakby za nim się ogląda. I ukrywa twarz
 85     4|          rynki grodzkie!"~I tak się w nim wszystko burzy, że te gniewy
 86     4|               i myśli odwróciły się w nim od ksiąg i ducha ku ludziom
 87     4|           Panie! Na to burzenie się w nim ziemskiego tworzywa dolewam
 88     4|             włodarstwo."~Zatrzymał na nim tak ojcowskie wejrzenie,
 89     4|          zawiewem otworzyła się przed nim gąszcz cierniowa.~Prędką
 90     4|              ich rzecz" - powtarza za nim jak echo.~"Moja sprawa.
 91     4|               nieco dla podjudzenia w nim tych pomstliwości. Po czym
 92     4|              już nie na kamieniu przy nim siedzi, lecz na ziemi. Ramiona
 93     4|             tej chwili. Zmąciła się w nim powaga i surowość cała.
 94     4|         kamieniu głoski.~Rzuci się ku nim klerk, pisma starego zawsze
 95     4|                  niecierpliwi się nad nim.~Ale on przynaglić się nie
 96     4|             coś w tej chwili powiew I nim się spostrzegł, runęła czołem
 97     4|                Oto ledwie zanurzyły w nim swe stopy lekkie, on basem
 98     4|            trzcin sitowia wystawia ku nim Panek chrap swych niuchy,
 99     4|          rogami uszy.~I pędzi wraz ku nim z chwytną już z dala garściązda
100     4|           kobiecych.~I zjeżyły się na nim kudły w grozie tej myśli,
101     4|              wszystkich?... Bo jest w nim wspomnienie najpiękniejszej."~
102     4|          wieki znów spoił. Stygło pod nim to łoże kamienne, żar południowej
103     4| pierzchliwości wszelkich.~Oto leży za nim to naczynie pierzchliwości.
104     4|               cichy. Daremnie karci w nim przeor tę nieufność we własne
105     4|       samotnych. Już drzwi celi przed nim otwiera.~A ze wzniesionym
106     4|               materii. Borykała się z nim dusza.~"By choć jedno dobre
107     4|      ścieżkach ogrodu. Skrzypiały pod nim tylko te kroki odludzia,
108     4|           mnichu, grzechem!" - biło w nim serce chore.~I przywołało
109     4|                gdy się serce nazbyt w nim rozłopoce. A biło tym gwałtowniej,
110     4|             wejrzenia, że zwabione ku nim motyle zdały się jak te
111     4|              zachodu szumiały tak nad nim wszystkie jabłonki w sadzie.
112     4|             nieomal much bzykanie nad nim.~Takim jawił mu się wówczas
113     4|             do swych kwiatów. I Bóg z nim!... Nie zwierzaj nigdy swych
114     4|          klęczącego mnicha. I trzęsie nim by snopem.~"Nie Ducha nawiedzenia
115     4|         ołtarzu świece wszystkie. Pod nim stoi trumną czarnym suknem
116     4|           okno wykusza. Ukazała się w nim postać ogromna w skórzanym
117     4|       szukanie Graala... Płonę było o nim słowo żonglerów, nie wskrzesiły
118     4|           dech świeży. Powlókł się za nim kamrat od dzbana.~Między
119     4|        wykuszu postać mistrza, a przy nim ona zmorę w kirach, z larwą
120     4|     Monsalwatu zamek sam i Graalową w nim czarę!...~Mistrz jakby zaczerpnął
121     4|           zamknąwszy okno, powrócił z nim do stołu.~"Na wędrownego
122     4|          wydarte zatkanie wstrząsnęło nim nagle:~"Świecznika przed
123     4|              wpół - zakręci, zawiruje nim w koło - świszcząc i przyśpiewując
124     4|             Ratujcie!" - zabełkotał w nim, duszy już chyba samej na
125     4|              końcem użalali się przed nim, oczywiście, od pierwszego
126     4|               przypochlebił, pójdą za nim i w piekło. Daremnie byś
127     4|             ruszy, oni trzodą całą za nim - jak to żaki!~Igrce tymczasem
128     4|          upierał, że innych, którzy z nim iść nie chcieli, do diabła
129     4|            nie jako towarzysz: miał z nim porachunki zazdrości o skoczkę;
130     4|               środkową nawę - żaki za nim - i już ma zstąpić do krypty,
131     4|          Idzie przeor dalej - żaki za nim - gdy z ciemnej nawy występuje
132     4|             ciemnej nawy występuje ku nim brat Łukasz, cały schowany
133     4|            lekkomyślności, obudźcie w nim wasze młode władze radości
134     4|            przeor do krypty - żaki za nim - i zatrzymawszy się nad