Czesc

  1     1|             menestrela i żonglerów. Goliard niech progu przestępować
  2     1|           muzyka błogosławiona!~Oto goliard wmieszał się między ludzie
  3     1|            ludzi swoich.~Tak myślał goliard, snując się po rynku. I
  4     1|          zawsze się ponoć kończyło.~Goliard snuł się po ulicach grodu.
  5     1|       stwierdzić się wszystko dało, goliard niewdzięczny, zamiast podziękowania,
  6     1|            umie!" - pomyśleć musiał goliard mimo osępienia.~Za rytmem
  7     1|            nas chwalił przy gęśli."~Goliard spokojnie kartę odwraca
  8     1|        dufności wiele - odgryza się goliard w ich hałasie, - I nie tak
  9     1|             nas pochwal, bracie!"~A goliard jakby odżył nagle, w tej
 10     1|             gniew panów. Więc niech goliard odszczeka ostatnie bodaj
 11     1|           ostatnie bodaj słowa.~Ale goliard niczego odszczekać nie chciał.
 12     1|      rycerzy w obronie Muz i poety.~Goliard miał wciąż jeszcze w uszach
 13     1|                Z gościńca" - mruczy goliard. "Ojczyzna szeroka!"~"Wielce
 14     1|          zresztą jak bękarty."~Czuł goliard, że i w niego tu coś trafia;
 15     1|       Dokądże to?"~"Szukać Graala."~Goliard w zdumieniu aż w tył odstąpił
 16     1|           oczami tak odmiennymi.~Aż goliard przerwał to milczenie, trybem
 17     1|           czci mojej pani." Hę?!" - goliard odął wargę.~"A teraz powiedz,
 18     1|          ciężko tę głowę stroskaną. Goliard odparł oburzeniem wielkim:~"
 19     1|             wypłacić zdoła."~Tu już goliard białka oczu wytrzeszczył
 20     1|        goliardzie!"~"Jaż to - myśli goliard - prawię gromko do ludzi
 21     2|       wyruszamy w światy - pomyślał goliard. - A i bez pożyczki." Ale
 22     2|          panie, nie wierz wcale!" - goliard aż wpół obejmuje nowego
 23     2|      mruknie tęskliwiec ponury.~Ale goliard, który pilnie baczył na
 24     2|              Aż go z tego otępienia goliard pociąganiem za płaszcz cucić
 25     2|             Chyba!... - podrzeźniał goliard, wielce podrażniony nagle
 26     2|      wejrzenia w próżnię, wpadł oto goliard w ostatnią już pasję:~"Połknij,
 27     2|           mówią!" - warknie głucho.~Goliard wzruszał ramionami. "W żonglerowych
 28     2|           rękawica króla..."~Tu już goliard przeraził się zupełnie tym
 29     2|          jaki?" "Nie chcę go znać!"~Goliard machnął ręką w zniechęceniu
 30     2|         rzadkości wielkiej."~Tu już goliard nie wytrzymał dłużej. I
 31     2|                 A mówiąc to, czynił goliard mimo woli takie ruchy rękoma,
 32     2|     wzdętych usteczkach dziewczyny.~Goliard tymczasem, jak gdyby już
 33     2|         klejnotów - mieć a mieć!...~Goliard inaczej rozumiał - za dziewczęta -
 34     2|            jej duszę ku temu poeta. Goliard zdał się jak ta kokosz,
 35     2|   roztargnieniu chwili nie pojmował goliard, co właściwie wyrzucają
 36     2|           wiernego strażnika grodu.~Goliard tymczasem przebiegał gorączkowo
 37     2|           Hesperyd! - Otrząsnął się goliard. - Więc mój rycerz błędny
 38     2|          rycerzem - myśli tymczasem goliard. - I za moim śladem szukają
 39     2|          Nie mógł się temu nadziwić goliard, gdy wybłąkawszy się z krętego
 40     2|              Zrazu nie zdawał sobie goliard sprawy, co właściwie przykuwa
 41     2|            więc się nie bój!"~Widzi goliard: leży broda siwa na skórzanym
 42     2|          ale nieszpory!..."~Tym się goliard tłumaczył, by nie mówić
 43     2|         kacerz!..." - roześmiał się goliard i nad konceptem jego, i
 44     2|              A ty?!..."~Chciał było goliard wymknąć się westchnieniu
 45     2|       zakapturzonego klerka widniał goliard na schodów jasnym rozłogu,
 46     2|          panów powstaje w kościele.~Goliard przypadł nagle ustami do
 47     3|         tłusta.~"Dobrze tu! - myśli goliard - kompania swoja, ciepło,
 48     3|            to?" - zdziwią się żaki. Goliard widząc dzbany na stole,
 49     3|         słowem - że bydlęca. Aż się goliard za nimi ująć musiał:~"Nie
 50     3|            opactw furty."~Dziwi się goliard obecności takiego pana w
 51     3|         Ciszej mów!..." - zgrzytnie goliard. I przytwierdzi ten nakaz
 52     3| dzieciaczyska zaszczypią na śmierć.~Goliard tymczasem swarzył się o
 53     3|             nastaje uparcie.~Patrzy goliard na te dzikie płomyki czarnych
 54     3|        Silentium!" - huknie na nich goliard, właśnie jak ten mnich na
 55     3|           jakie one z siebie były?" Goliard był wciąż jeszcze markotny
 56     3|     Parsifal z Lancelotem."~Spojrzy goliard urągliwie na tę niepewność
 57     3|           płomienia. Zezem rozchyli goliard jedną źrenicę zeszklałą.~"
 58     3|           Spode łba spogląda na nią goliard. Żonglerów twarze rozbłysły
 59     3|            Niby to w szacie - myśli goliard - a pierśmi i na tyłach
 60     3|       pytaniem:~"Nie pięknamż?"~Ale goliard nie widział już jej chyba
 61     3|          nie ma grzechu? - powtarza goliard jak ze snu. - Gdy wszystkiego
 62     3|          zerwali się wszyscy z ław. Goliard, nie wiadomo kiedy i jak,
 63     3|           mściwość docuciła rychło, goliard, obstąpiony przez kamratów,
 64     3|       linochód i rzecze rozważnie:~"Goliard bredzić może z winnego duru
 65     3|         miejsca w kominie powiesić.~Goliard już nie wiedział, zali prawdziwe
 66     3|            dosyć! Baczcież, już się goliard rucha."~"Zaprawdę, już się
 67     3|            zamieniły się nagle, gdy goliard przysiadłszy na ławie, zażądał
 68     3|         sztuka jego.~"Komu?" - pyta goliard z gębą pełną chleba.~"Choćby
 69     3|              Nalejże i drugi raz. A goliard niech ci się wierszem wywdzięczy:
 70     3|     zasłuchaniu - o żaków dusze był goliard zawsze bardzo zazdrosny.
 71     3|          ordo?... Śpiewał nam tenże goliard, gdy mu zło bodaj gorętszą
 72     3|            bibit vagus - jak śpiewa goliard."~"Żeś ty nie constans na
 73     3|               wrzaśnie w tej chwili goliard jakby ze snu nagle ocknięty.~
 74     3|      panowie!"~Żonglerzy, a za nimi goliard, doskoczą do niej czym prędzej,
 75     3|            klerku mniemaną - choćby goliard zatulał się był pod kapturem
 76     3|        zadasz!" - doskoczy do niego goliard jakby z pogrozą gromady
 77     3|            rzekł swego słowa.~Czuje goliard, że żakom bardzo potrzeba,
 78     4|        wszelakiej: Paryż się zowie. Goliard będzie wiedział na pewno,
 79     4|    przyciszać musiała: że te pieśni goliard nawet sam już całkiem nie
 80     4|            słowa, o chrzest pieśni. Goliard gdzie indziej błądzi myślami (
 81     4|              Nie dźwignął się tylko goliard z klęczek. Zatrzymał go
 82     4|      Pozwalam."~Gdy na progu stanął goliard w czarnym płaszczu i kapturze
 83     4|             I na to cierpko odpowie goliard, że gdy żywe słowo pieśni
 84     4|       jabłka stoisz."~Przysiadł się goliard na skrzynię i - skarcony -
 85     4|                Pierwsze" - powtórzy goliard posłusznie.~I wtedy dopiero
 86     4|             mu dłoń swą sprzed ust.~Goliard tymczasem o wtórym, o nowym
 87     4|           Źleć powiadał!" Zaprzeczy goliard niecierpliwym gestem. "Mnież
 88     4|             niespodzianie. Daremnie goliard czegoś więcej wyczekiwał
 89     4|           mnichom tylko" - zamruczy goliard w nowym osępieniu.~A że
 90     4|             innemu na dopełnienie." Goliard zwieszał głowę.~Tym mocniej
 91     4|           Wreszcie otwiera na traf. Goliard czai się uchem i powieką
 92     4|          dłonią sobie Przed oczyma. Goliard zniecierpliwiony czytał
 93     4|             Widzi przeor: miota się goliard w takiej złości, że aż kaptur
 94     4|           nieprawda! - sprzecza się goliard już całkiem gburnie. - Ultramontanus
 95     4|        mesjasze, że swe Jany..."~Tu goliard załamał się całkiem: osuwa
 96     4|  piękniejsze od mniszych. Dobrze by goliard uczynił, gdyby dla oczyszczenia
 97     4|          swoje - spójrz, Łukaszu! - goliard nam zostawił: za votum do
 98     4|      majestacie.~Nasłuchał się było goliard z ust przeora, naczytał
 99     4|            tam - za morzem?"~Aż się goliard żachnął rozczarowany: "Złożyłaż
100     4|               Wszyscy!" - podkreśli goliard jadowitym tonem.~Więc ona
101     4|        diabeł sam!" - odmachnie się goliard oburącz, nazbyt już cierpko
102     4|        krzywdy serdecznej.~Tego się goliard bał najbardziej; nie z tkliwości
103     4|          skokach polotnych. Powiódł goliard oczyma za tym przypadkiem;
104     4|        zaokrąglone oczy dziewczyny.~Goliard najeżył brwi pod kapturem,
105     4|          wybrane.~Za chwilę klęczał goliard prawdziwie u ołtarza, który
106     4|             wyraz i gest, zastygł i goliard tu sam, upojon Bakcha upojeniem
107     4|    czerwieniały kolumn szczyty, gdy goliard opamiętał się wreszcie.
108     4|     kapturze srodze wyrazisty, stał goliard u kolumny prawdziwie jak
109     4|            na ziemię gada.~Krzyknął goliard tak przeraźliwie, że aż
110     4|      pochwycony rąbek Miłosierdzia. Goliard, że dłuższe lata żył na
111     4|            własnej maczanym wypisał goliard przed skonem te słowa dziwne
112     4|      Kobiecych chuci pazury widział goliard w chwili ostatniej strzyg
113     4|        nawet te liche grosze, jakie goliard niegdyś otrzymywał od oświeconych
114     4|          igrce i żaki wędrowne.~Gdy goliard pozostawił ich był na gościńcu,
115     4|            żałobne. "Ludzie wy moi! goliard, słyszę, umarł!" A sąsiady
116     4|                 Toć wczoraj na sumę goliard tu, pod mymi oknami, przechodził -
117     4|             jeszcze z towarzyszami. Goliard już nie żył było, a przecie
118     4|              franciszkany... Tedy i goliard nie będzie miał nagrobka
119     4|             smutku w śmierci! Żywię goliard w was każdym swym słowem -
120     4|          godniejsi przed ludźmi?... Goliard, mimo licznych grzechów,