Czesc

  1     1|        dziwni: po pas nadzy, z rózgą przy sobie. Duchem to niegdyś
  2     1|           dumnie pierś całkiem gołą. Przy niej to chłopię w gieźle
  3     1|        wiodła w nyżę okienną. "Siądź przy mnie, miły panie, radać
  4     1|          Długo zaciera książę dłonie przy ustach, wreszcie chyli się
  5     1|        skowronka.~Za chwilę siedział przy pani, gdy pazik na miękkich
  6     1|          Osłania pani swe gładkości, przy oknie opierzchłe, w męża
  7     1|         bywało. Będziesz nas chwalił przy gęśli."~Goliard spokojnie
  8     1|            tej chwili czas i księga, przy której go zastali. A jeśli
  9     1|             dufni, wyrzekli się Muz, przy których urastali duchem
 10     1|             was, panowie, lichszy mi przy nich i zgoła żaden: człek
 11     1|            zezem: czy gada doń człek przy zdrowych aby zmysłach? Widzi:
 12     2| oprzytomnieje zaszlochem rzewnym jak przy matce. I rzuci się mnichowi
 13     2|          osypane groszem, raduje się przy ich łozach: skacze, tańczy
 14     2|          spiżowymi ozdobami wypukłą.~Przy jednej takiej zbroi zatrzymał
 15     2|              górę, bo samemu cni się przy dzbanie... Baby żadnej u
 16     2|              fartuchu, po pas sięga. Przy niej ramiona ni to z powróseł
 17     2|             nie pozwala, a beztroski przy czarce żadną miarą doznać
 18     3|      śmiałości w gardle nie znajdzie przy niej. Próżno wzywać niemego."~
 19     3|          okazała pani w szkarłatach; przy niej na koniu osoba duchowna.
 20     3|            onych na murach kościoła; przy niej rycerz gronostajowego
 21     3|        naszej Najpiękniejszej uroda! Przy niej pan! - dumniej żadne
 22     3|               Ja zaś w nyży okiennej przy księdze stoję i wpisuję
 23     3|             posuwiste reje snują się przy pochodniach, w ciężkich
 24     3|       Nacieszyłabym się naprzód sobą przy tobie, a potem dopiero może
 25     3|             na głowę. A targając się przy tej robocie, mówić nie przestaje:~"
 26     3|           wyrostek jakowyś odyma się przy dziewce grubej, pokazując
 27     3|  franciszkańskiej szkatuły, sadza go przy sobie na ławie.~"Siądźże,
 28     3|          zaczyna: że mu tak świadczy przy kamratach - nie bardzo snadź
 29     3|         wtrącił nagle bas gruby.~Tuż przy kadzi siedzi samotnie herold
 30     3|              nagle słyszeć od stołka przy beczce. Ledwie to usłyszy
 31     3|              w niebie ciesząc kwitną przy krosienkach w obyczaju poczciwości.
 32     3|         Niestarym, póki mater Venus, przy tobie tak szczodrze subsidit
 33     3|        nogami usadowił na stole, tuż przy desce graczy.~"Pięć!" -
 34     3|            im wrzaskiem gracz któryś przy desce.~Dziewięć chórów jest
 35     3|             warkoczy. "Jakiś ty luby przy czarce i jaki mądry przy
 36     3|             przy czarce i jaki mądry przy starych zazdrościach! I
 37     3|           zazdrościach! I jaki durny przy wszystkim, co nowe!... Ach,
 38     3|              za chwilę - może ci się przy winie zroiło, poecie, żeś
 39     3|            pod pierzyną? Zapomniałeś przy winie, że mi za pyszny baldachim
 40     3|          pyszny baldachim twego łoża przy świata gościńcach nierzadko
 41     3|              jutro po dawnemu trefny przy winie. I mądry! - Klepie
 42     3|          twoje wszak pieśni śpiewają przy krużach? Gdzie się dwoje
 43     3|             igrców odnalazł."~Lekarz przy chorym zaciekawił się bardzo,
 44     3|            ziemi."~Nudził się lekarz przy pulsie chorego, więc po
 45     3|        chorego szmatami z koszuli. A przy tej robocie spoziera zezem
 46     3|               a i nuży się co chwila przy tej robocie dziecka - dziwny
 47     3|            gawędzie i ciszy - jak to przy chorym, gdy się leki w nadzieję
 48     3|       szepnąłbym wyrostkowi o tobie. Przy innych złajdaczyć może łatwo
 49     3|            odejdź lepiej, bo, stary, przy winie lubię Oceanidy takie!"~"
 50     3|            wolniejsze serce, a ciało przy kobiecie wróbelkiem wtedy:
 51     3|            to wszystko czegoś zaznał przy skoczce. Tylko że z nim
 52     3|                    krzyknie z dłonią przy oczach.~Obskoczą go żonglerzy
 53     3|               zda się, jak to źrebię przy klaczy ciężkiej - aż poskoczny
 54     3|            jakiej radczyni za lubość przy studni dostał i - że żak -
 55     3|           kapturze wesołka. I gwarzą przy robocie:~"Nie dzierżstwa
 56     3|           lichsze. Tylko człek każdy przy nich nazwyczaiłby się coraz
 57     3|                   odyma się i hardzi przy beczce, pod boki ujmuje
 58     3|            zmrugiwania się mieszczan przy spotkaniu poety, o te ich
 59     3|             nie stoi o chwalbę, więc przy pierwszych zaraz słowach
 60     3|              szukanie Monsalwatu..." Przy tym słowie zdarł z siebie
 61     3|           miało: grodowi i wagantom.~Przy czym wskazują groźnie na
 62     3|         gdzieś koło łokcia, za rękaw przy garści podtrzymuje zębami.
 63     4|      oderwawszy siłą od bruków ulicy przy ciele gęślarza, tu ją ze
 64     4|           przywiodły. "Ma całe życie przy beczce teraz płakać, niech
 65     4|       wybielą się i te ręce czerwone przy robocie naszej. Tańczyć
 66     4|            części, mówią: na wyspie, przy zamku gród dla mieszczan
 67     4|        vagorum i jej Musa pedestris. Przy niej wykształci się w rzeczach,
 68     4|            inne Muzy nie zobczeją mu przy goliardzie. Bo choć wiele
 69     4|              z klęczek. Zatrzymał go przy sobie Pasterz tym pytaniem
 70     4|           próg furty, gdy doń czołem przy legł, odpycha precz:~"Po
 71     4|              Jakże się spłakał mnich przy tych słowach przeora. I
 72     4|             koniec - gdzieś u węgła, przy muru zakręcie - ujrzy najmilszego
 73     4|        przystąpić do ostatniego już, przy Bożej pomocy, rozdziału
 74     4|              zdziałane ono było, nie przy Muz codziennej pomocy jak
 75     4|     lekceważenia spraw ziemskich, że przy duchownym pouczeniu o jego
 76     4|           spod oka na księgę i pióra przy niej, posępnie coś odpowiadał,
 77     4|            pątnik do żywego kamienia przy drodze. A gdy się im wyda,
 78     4|              w nowym osępieniu.~A że przy tym mnichom po dwakroć w
 79     4|           dłonie same złożyły mu się przy ustach:~"Oby między święte
 80     4|              A ostatniego może poetę przy gęśli oddali owo skoczce
 81     4|              chwili więzy penitencji przy księdze, wybiegnie za furtę
 82     4|           znalazła się wraz ta głowa przy piersiach starca, w obu
 83     4|  czerwienieje na twarzy i ogląda się przy tym na miasto. Zda się,
 84     4|       ciągnie go za obie ręce, sadza przy sobie na kamieniu.~"Nie
 85     4|              to kapelusz!... A każda przy niej szmatka bardzo potrzebna
 86     4|              oto już nie na kamieniu przy nim siedzi, lecz na ziemi.
 87     4|          ramieniem szyję mu ogarnie, przy sposobności wąsy mu poprawi.
 88     4|              mu poprawi. I zaszepcze przy tym niskim nagle głosem:~"
 89     4|             tylko gdy wąż gnuśnie tu przy nas w ukryciu się zaczai,
 90     4|         starego pisma na zmurszałych przy drodze kamieniach lub na
 91     4|             kolano drugie, gębę odął przy fletni, wytrzeszczył ślepia
 92     4|              wino.~Zaś jego strażnik przy winnicach: Panek z fletnią,
 93     4|           Jednakże woń luba odyma mu przy tym nozdrza i rozciąga wargi
 94     4|             kolano drugie, odął gębę przy fletni, wytrzeszczył ślepia
 95     4|      spogląda na te jego zadowolenia przy niej samotne z głębokim
 96     4|              jak z brązu cała, nawet przy tym wieńcu winnego listowia
 97     4|         tanecznych - tam, na grobli, przy opuszczonym młynie. W czerwonym
 98     4|           zachłysnął się jakby mnich przy jej dzbanie. - I hardość!
 99     4|           Dla niej!... przez nią!... przy niej!..." - zaszlochał mnich,
100     4|             zadumania kwiatom bodaj, przy krzątaniu się koło nich
101     4|              ci co dam, gdy uprosisz przy dzbanie... O! - uradował
102     4|       podawasz. Dobry mi dziś będzie przy dzbanie i taki bodaj kmotr
103     4|            świecznika, zdziaływanego przy samej kuźni, widać jednorożca
104     4|              dniami wszystkimi - był przy tej robocie. Dzisiaj jam
105     4|             zacnie do dna.~A nic tak przy dzbanie nie rozbraja i nie
106     4|              drugi.~"Tam owo w kącie przy kuźni - pogaduje z dzbanem
107     4|            ponurością takiego kmotra przy dzbanie. I tknie go znienacka,
108     4|          Więc pogodziliby się rychło przy dzbanie, gdyby nie to, że
109     4|            wykuszu postać mistrza, a przy nim ona zmorę w kirach,
110     4|       klepiąc miejsce wskazywane tuż przy sobie. "Jakie powstanie
111     4|          łbie nietrzeźwym.~Już ją ma przy piersiach. "Szczupła jednak
112     4|          stróże a zbiry z ulicy, jak przy otwartym oknie wykusza pada
113     4|             go z klęczek i usadowiła przy stole, na swoim już teraz
114     4|          skrzesze przed sobą ochotę, przy tupnie kostkami stopy...
115     4|              dążyć. Niejeden tak się przy swoim upierał, że innych,