Czesc

  1     1|     odwarknie się na boki:~"A wy, pani złośliwa (niepiękna wcale!),
  2     1|     nawrotnymi akordami zaśpiewu:~Pani Diana w róg uderzy, ~Echo
  3     1|            niech ją jeno złowię!"~Pani Diana groty ciska, ~Echo
  4     1|          historię ona, jak to gdy pani Diana postarzawszy się,
  5     1|     podstawia pod dzban szczodrej pani. A gdy mu wreszcie gęśliki
  6     1|    rozworze między kolumnami stoi pani: że bez płaszcza, od kolumn
  7     1|          nic dnia tego nie bawiło pani: ciągle widzi tonącego i
  8     1| wielkoludach onych, którzy twoje, Pani, pustoszą krainy i porywają
  9     1|        żaden śmiały."~Zagadnie go pani przez ramię:~"Czemużeście
 10     1|        rozpala w sercach włócznia pani Wenus, gdy z wysoka ugodzi."~
 11     1|        wysoka ugodzi."~Wyprostuje pani nagle szyję i krótkim spojrzeniem
 12     1|          ku drzwiom.~Mieściła się pani komora w zamku wieżycy,
 13     1|       wysunie się z tej szczeliny pani głowa i szyja biała, wyskrzydlą
 14     1|        czoło ująwszy wpatruje się Pani we wszystkich gwiazd niepokój
 15     1|    śmierci groza po nocy głuchej. Pani płacze. A gdy gwiazda jaka
 16     1|    odgadniętą między ludzi spada, pani w włos jasny policzki tuli
 17     1|         zdawał się rycerz jak ten pani Ledy pogańskiej łabędź biały.~
 18     1|  osobliwej przychylności królowej pani."~"Po roku, z trudem odnalezionego,
 19     1|          trzy stopnie zdziałać go pani kazała, aby oznaczały wiarę,
 20     1|          dzisiaj, którego twojej, Pani, łaskawości oddaję."~W szelestnym
 21     1|          zwieszające się od łokci pani białosrebrne rękawy objęły
 22     1|    paluszków lekkich, zwracała go pani ku damom świty dla ukłonu
 23     1|   Sprawnością kobiecą odpowiadała pani za niego sama, szukając
 24     1|       srebrne. Wstępuje tymczasem pani w okna wnękę i siada na
 25     1|           stroju. Złoty jest włos pani nabłyszczony światłem, opałowe
 26     1|          się ośmielił, widzi, jak pani, na stołku przechylona,
 27     1|          rycerz czy poeta."~Odmie pani wargi w zamyśleniu jakowymś. "
 28     1|         reguły miłości, wprost od pani Wenus idące, a przez Sybillę
 29     1|        kochaniu."~Uśmiechnęła się pani niedbale: któraż bo z kobiet
 30     1|        któraż bo z kobiet nie zna pani Wenus i poetów przykazań.~"
 31     1|       chyli się ostrożnie do ucha pani:~"Feminam nihil prohibet
 32     1|           ruchem dłoni odrzuci go pani od swego ucha - na korny
 33     1|           Za chwilę siedział przy pani, gdy pazik na miękkich nóżkach
 34     1|    rychłym król małżonek. Wysunie pani stopki chłodne spod zasłony
 35     1|         obyczaj i trwogi.~Osłania pani swe gładkości, przy oknie
 36     1|         straże komorowe.~Opuściła pani pieściwa królewskiego łoża
 37     1|         bez noża w dłoni wstąpiła pani, sama jak widmo nocy - i
 38     1|   skowronka - jutrzenka czujnych, pani Wenus gwiaździstego nieba.~
 39     1|         rozstaniu przykazywała mu pani prośbą i pocałunkami, aby
 40     1| podstawiał ją pod dzban szczodrej pani. A przypomniawszy sobie
 41     1|            gdyby tu i ówdzie jaka pani grzeczna nie prosiła na
 42     1|          Oto osoba tak otyła, jak pani płatnerzowa grodu, toczy
 43     1|         nakazem władzy:~"Cicho mi pani bądź! bo na ratusz wezmę...
 44     1|       człowieka!..."~"Uspokój się pani: goliardowi nic się nie
 45     1|               oburzy się do głębi pani płatnerzowa.~I mimo tuszy,
 46     1|     lepszego potem. Tak mówiły do pani płatnerzowej straże gburne,
 47     1|          pod zbroją, przed oczyma pani, która tak często, tak bardzo
 48     1|           bledszy przed uśmiechem pani. A przedsię nikim byłem
 49     1|    przymykałem oczy ku zdziwieniu pani: bo to był znak życia we
 50     1|     bledszy przed tym uśmieszkiem pani... Aż zwaliłem się ciężko
 51     1|        jestem duży. Nie dopuściła pani, abym sczezł z tej tęsknoty...
 52     1|         bowiem uchybił czci mojej pani." Hę?!" - goliard odął wargę.~"
 53     2|        się kolory i tęsknotę swej pani, bez czego nie ma w rycerstwie
 54     2|      mistrze: Hipokras, Avicenna, pani Trota z Salerno, Hildegarda
 55     2| opowieściach lubowała się niegdyś pani - wie o tym miasto całe." ~"
 56     2|       tryumfach je zdobywać - jak pani Aspazja, jak pani Tais,
 57     2|             jak pani Aspazja, jak pani Tais, o których prawią opowieści
 58     2|       pono wydarto, bo wszak sama pani to była, w osobie własnej!
 59     2|           Nie wyda tajemnicy swej pani.~Mnich tym żarliwiej się
 60     3|     popisach w mieście. Zechciała pani ujrzeć go na własne oczy.
 61     3|           Nie bardzo gniewała się pani, bo nie do uciechy pospólstwa
 62     3|           rycerzu skazanym.~Miała pani lepsze szpiegi nad gburne
 63     3|     domysłów swoich schwyciły dla pani najwłaściwszego teraz ptaka.
 64     3|           nakryty, na nim okazała pani w szkarłatach; przy niej
 65     3|         tę myśl radosną: "Królowa pani z biskupem!" I samo ubłożenie
 66     3|         zarazem. "Król jegomość i pani!" - krzyknęła w mnichu pokora.~
 67     3|           z klęczek. "To służebna pani i starszy sługa pałacowy."~
 68     3|       wiać nad placem...~"Królowa pani!" - krzykną kobiety mnichowi
 69     3|           kościoła ku strzemionom pani.~"Twoich ja praw spowiednika
 70     3|             Aż się sokół na berle pani strzepnął, a że oślepion
 71     3|           opadł natychmiast gniew pani w oprzytomnieniu onym, że
 72     3|      przecie wejrzał!~Poprawi się pani na strzemionach, tuż u pochylonej
 73     3|         zakolebie gołąbkiem siwym pani ciżemek biały. I choć oczy
 74     3|         stopkę malutką.~Dziwi się pani w duchu, że mnich jest tak
 75     3|          usta mnicha. Nie broniła pani, choć się nieco zdumiewa
 76     3|        klęczącym.~"A teraz - cofa pani łagodnie nóżkę, by nie całował
 77     3|         uronił w pamięci."~Ledwie pani o Graalu wspomniała, a mnich
 78     3|      targnęła się po niewoli dłoń pani - aż sokół na berle nastroszył
 79     3|       Niczym on sokół, próżno ja, Pani, w twe wyże spoglądam: -
 80     3|            Wonczas dopiero pojęła pani to zapatrzenie się jego.
 81     3|           Aż zrumieniła się twarz pani i rzęsami przytuliły jej
 82     3|       gołąbkiem siwym ten ciżemek pani... "Oo!"- coraz to bezradniej
 83     3|           osobliwej przychylności pani..."~Ociężało serce; grzech
 84     3|         jutro na zamku u królowej pani stawić."~Mnich tylko ramionami
 85     3|          Są, którzy mówią, że gdy pani Diana postarzawszy się,
 86     3|       żongler, który od szczodrej pani w mieście otrzymał najcenniejszą
 87     3|            zagrał na piszczałkach pani Wenus samej - jej na chwałę
 88     3|       Skoczek Bachowy od strojnej pani na rynku zarobił, żak w
 89     3|           przyjść mu wszak kazała pani do siebie. A dusza, w przeczuciu
 90     3|       wychynęła się łasicą stopka pani a za nią, jak ten wąż, spod
 91     4|          Na zamek mi z miejsca do pani pójdziesz!.... Daremnie
 92     4|      zarzucam, przystroisz się do pani. Lancelotowy miecz i tarczę
 93     4|       łoża czeka na cię przebiała pani w złotych włosów chuście.
 94     4|     jeństwo wziąć muszę i siłą do pani przywieść. Kazano!"~Rozchyla
 95     4|         mocą, gdy na cześć swojej pani wielkoludów gromił. I usłyszy
 96     4|          ku stopom kamiennym swej Pani. Lecz oto krzyk tryumfu
 97     4|           wiodła mistrza cnotliwa pani Beatrice."~Bratu Łukaszowi
 98     4|       głowy przysłonięcie rabie:~"Pani Wenus sama!"~Ten krzyk bałwochwalstwa
 99     4|           w krew żył moich!... Że pani Diana nie wszystkie wytępiła
100     4|           w niej: jak to cnotliwa pani Beatrice wprowadza mistrza
101     4|         Bóg stokroć dobrotliwszej pani, gdy pętlą moją nad księgą
102     4|     Franciszka siostrze ochoczej: pani Pracy? Gdy cię ona opuści,
103     4|          sercu swoim, że żadna to pani śmiertelna.~A gdy się podjął
104     4|          artista!..."~"Cicho tam, pani, po nocy bądź! bo na ratusz
105     4|        szlocha całym ciałem u nóg pani Śmierci.~Ona to chyba podjęła