Czesc

  1     1|         garści nie dociśniesz się teraz. Ledwie się doń dotłoczył
  2     1|           się tymczasem. Dopadają teraz do się, para w parę, bodą
  3     1|          a wziera. Nie dziwię się teraz, że go przed rokiem w zapatrzeniu
  4     1|           I mówi się dalej... Ale teraz już do panów, choćby ich
  5     1|           primę snadź pośpieszają teraz mnichy do kościoła. Przystojniej,
  6     1|         między kobiety, które ich teraz rozchwytywały po wieczernikach.
  7     1|          nim goliarda zasłonił. A teraz oto ranę na lewym ramieniu
  8     1|           kobiecie rycerzowi... A teraz zważ: i ja zastawiłem miecz,
  9     1|            goliard odął wargę.~"A teraz powiedz, mądry goliardzie:
 10     1|       żywe kamienie po kościołach teraz dopiero tłumaczyć mi się
 11     1|     koniec na cóż to pomieniać ci teraz wolno? Pomyśl: na szukanie
 12     1|     powściągnięte, jęło wykonywać teraz gesty dziwnie nijakie: owszem,
 13     1|         narodu na rynku, giął się teraz i zwijał, i wykręcał ni
 14     2|  królewski."~Bardziej zbladł pono teraz i z większym cofnął się
 15     2|            Choć palcami tknąć ich teraz nie śmie, smakuje z daleka
 16     2|          za cukier."~Szarpnął się teraz pan bardziej pono niźli
 17     2|        wam, kobiety, za poły mnie teraz targać i szczypać w ramiona:
 18     2|        rąk kobiet u kramu opadały teraz same zakupione naszyjniki,
 19     2|     powlecze ją za sobą, bardziej teraz miedzianą brodą podzwaniając
 20     2|          się niedźwiedziowi!... A teraz tylko srom i hańba familii
 21     2|     wszystko to ich tłoczenie się teraz oto za mnichem i nawoływanie
 22     2|          I za moim śladem szukają teraz jego tropu."~Dogonili go
 23     2|           zamkom panów, wzywa oto teraz i wzywa przynaglaniem dzwonów.
 24     2|         czarce żadną miarą doznać teraz nie pozwoli. "Ale kościół,
 25     2|         waganty wcale, bowiem już teraz, przed nabożeństwem nawet,
 26     3|          dla pani najwłaściwszego teraz ptaka. Bo od czasu pocałunku
 27     3|      wstrząsa wciąż klęczącym.~"A teraz - cofa pani łagodnie nóżkę,
 28     3|         nie całował bez końca - a teraz, powiadaj mi wszystko, co
 29     3|      wstydzi. A gdy palce zabawia teraz w zmieszaniu różą u swych
 30     3|      powietrzu zmierzchowym stały teraz, każdym załomem i granią
 31     3|     przecie babę! Skoczków ci się teraz zachciało i piszczków na
 32     3|     ciżemki gdzie?! - Spostrzegał teraz dopiero jej bose nogi. -
 33     3|      Osobliwą radość sprawiało im teraz drzeć się przed tymi oknami
 34     3|           i szczwane wejrzenia ma teraz młodzież grodzka, jakoby
 35     3|           nie wiedziały, zali się teraz cieszyć mają, jako że w
 36     3|         sczeźli pono. Zasię dziś? teraz?... By prawdę rzec, mnie
 37     3|        ludźmi oblicze ściągało mu teraz znużenie w cierpką powagę;
 38     3|         Na ulicach zastępowali go teraz ucieszniki grodzkie. "Choćbyś
 39     3|     dalsze oto ciągi rozsypane są teraz w myślach jak te paciorki
 40     3|         sukni. Więc mnie zanękasz teraz tym nosem smutnym!" - Targnie
 41     3|      zejdziesz z oczu. A najmniej teraz, zanim weszłaś. Po stokroć,
 42     3|           ramieniem.~"Byś patrzał teraz na mnie, a widział, jak
 43     3|           A, jezdeś!" - postrzega teraz dopiero dziewkę, która z
 44     3|    obłóczył, tym ci milej inny ją teraz rozdziewa - akuratnie jak
 45     3|     doczesności waszej, jak owo i teraz, na ziemi."~Nudził się lekarz
 46     3|        zacierały ręce, gdy krążył teraz koło pustych stołów, zaglądając
 47     3|           żaków; ku niemu kierują teraz swe oczy. A on zbliżając
 48     3|            Za tą kolumną ze spiżu teraz dopiero ukazał się rycerz
 49     3|          jakże! a jakże" - wyraża teraz urągliwie co do siebie powątpiewanie
 50     3|           oszczekiwaniom publiki! Teraz gotówem wierzyć z płatnerzem,
 51     3|        dzików w ostępie wyzierają teraz waganty ku obu rycerzom.
 52     3|         za kowadło. Na nity skują teraz pana, na krzepę, na moc,
 53     3|      Pochwalili mnie, jako ja ich teraz chwalę: cielce i bycy tłuści!...
 54     3|    uważnie w sumienia wasze. Wiem teraz, jaka jest i wolność wasza,
 55     3|         tej woli. Widać to było i teraz po tej zawziętości, z jaką
 56     3|          nie może. I zdało mu się teraz, że nie on zwierzę, lecz
 57     3|   goliardów sztuka, wydała mu się teraz takim łańcuchem zniewolenia
 58     3|           zaś tum cały wydaje się teraz ni to w górę zaklęty olbrzym,
 59     3|          spóźniony dzwon kościoła teraz dopiero się odezwał. Kołysany
 60     3|  bezszelestne gońce za duszami, a teraz zdzwania je wszystkie?!
 61     4|         Ma całe życie przy beczce teraz płakać, niech szerszej i
 62     4|          trzyma - postrzega mnich teraz dopiero.~Zaś ręka druga
 63     4|     piersią...~Lilię - widzi brat teraz dopiero. Otworzyły się mnichowi
 64     4|      przecie niełaska chwili.~A i teraz oto jeszcze wypręża drżącą
 65     4|   przyczynie zapominał zgoła. Oto teraz rozsiada się znów wygodnie
 66     4|        poeta! - przypomina przeor teraz dopiero. - Przyprowadźże
 67     4|           głowa starca, już wcale teraz nie roztrzęsiona brodą.
 68     4|          ponurością, zdało mu się teraz, jak gdyby ciepły promień
 69     4|   nawiedził.)~"Poszedł - powtarza teraz wciąż - poszedł, bracie
 70     4|         łodzi zostawił. Chyba się teraz na wznak w łódź swą bezsterną
 71     4|          podłuż splecione rękawy, teraz wzdłuż rozdarte, czerwienią
 72     4|           może przed własną duszą teraz coś płaczem kłamie, pewnie
 73     4|          żale mu przekłada, że ją teraz zazdrością swą zanęka, zamorduje
 74     4|           Fauna fletni obejdą się teraz. Starczy za nią dziewcząt
 75     4|     zabełtania i z dziewczęty się teraz swarzy. Oto ledwie zanurzyły
 76     4|    Evoe-Bacche!....~Bezsłowna już teraz mowa muzyki dosnuwała goliardowi
 77     4|            głaszcze rada, że jest teraz taki zwięzły ciałem, taki
 78     4|     dłońmi powietrze jak skrzydły teraz trąci, to zda się, sfrunie
 79     4|        się wreszcie. I spostrzega teraz dopiero, że leży na płycie
 80     4|       świat - owo i bez gęśli już teraz! Ni ten niedźwiednik oprowadzać
 81     4|         kwiaty i gołębie słała.~A teraz oto, gdy mnich skończył
 82     4|    obliczeń nieustannym trudem.~I teraz oto w burzowym ściemnieniu
 83     4|      szybom. "Burza" - stwierdził teraz dopiero. "Od dwóch godzin" -
 84     4|           za klasztoru granicą.~A teraz oto, gdy burza już minęła,
 85     4|      rzekniesz, mżeń, ukazuje się teraz dopiero ciało niesione na
 86     4|          w upiorne po nocy zjawy, teraz dopiero powracają do kształtów
 87     4|           tajemniczy z głową (jak teraz dopiero widzą) snadź ranną,
 88     4|        dachówki tam pewnie widać, teraz, po nocy, ciemność jeno
 89     4|           końców widzi przed sobą teraz tylko, że gość wsunąwszy
 90     4|        źrenice z krzyżową larwą - teraz w skośnym a rdzawym świetle
 91     4|          kościoły..."~Gdy sięgnął teraz po dzban, już nic nalać
 92     4|       dosyć było nagadał; niechże teraz gość coś powie. "Niemyś?!"~
 93     4|          przy stole, na swoim już teraz krześle: sama gospodarzy
 94     4|        mistrz zamilkł, przemówiła teraz ona.~"Byś się nie bał! -
 95     4|      powagą i te strzępy, każe mu teraz odczytywać niecierpliwie
 96     4|           Duch Święty - lecz wiem teraz, co mi czynić: zjawię się
 97     4|      admirabilis poniewierany był teraz bez miary w kłótliwych gawędach
 98     4|           przedał, to ich, żaków, teraz już nic nie obchodzi. Gdzie
 99     4|          grodzkich miarą oceniano teraz sztuk ważność. A nie tylko
100     4| porachunki zazdrości o skoczkę; a teraz i za śmierć jej winić go
101     4|        pozostała - dla nikogo już teraz.~A przedzierając się wraz
102     4|      przeorowi na ucho, że na nic teraz i klasztorowi pacierze jego,
103     4|          że między trędowatych mu teraz iść, ich rany omywać, wszy
104     4|  przytakują smętnie. "Wodzi was i teraz jeszcze. I tu owo przywiódł