Czesc

  1     1|            i pomściciel w śmiechu- sam dla nich niczym rycerz błędny,
  2     1|       herszt onej bandy, goliardus sam, wagant miastu groźny, który
  3     1|             jakby ten krzyk diabeł sam wyciskał jej z ochrypłego
  4     1|            maleńkiego okna kanonik sam. Do pasa widny, na podusze
  5     1|           łydy igrca; rzekłbyś: on sam, Panek spłoszony, pluska
  6     1|       kazał przeor mnichów burych, sam niegdyś rycerz. I choć kobiety
  7     1|         grodu wybawiciel, Lancelot sam! Zdzwońcie miasto całe."~
  8     1|          kupić! Tego nie uczynił i sam Judasz Iskariota, który
  9     1|            oto pod ścianą Parsifal sam. Snadź wielce utrudzony,
 10     1|         zaświstem burzy pod ołtarz sam. I w jeden akord dudni pohukiem
 11     1|         ponurym zdał się i kościół sam - bez swej służby Bożej.
 12     1|        człeczej nie wziął przecie. Sam szczodrym był.~Toteż i głodu
 13     1|      uszami kukli swych zadzwonią, sam tu pono zostanę... Więc
 14     1|            przechodzą.~"Wyczerpuje sam czas wierzenia człecze" -
 15     2|            się przerażeniem rycerz sam: gdzie królewski poufnik
 16     2|        narzędziami opodal położył; sam zaś siedział na dywanie
 17     2|         powiadasz? Nie żyjeszże ty sam, człecze, zarojeniami tylko?
 18     2|       Wierzęć, panie! Jesteś wszak sam z nich cały: z żonglerów
 19     2|         rozpieszczoną, że i jedwab sam dla niej za gruby, dla tej
 20     2|           nieomal:~"Lancelot chyba sam?!"~Z piekarni wracała dziewczyna,
 21     2|         chłodzi, a rozpryskuje się sam, gdy kochanek zdradę pełni.
 22     2|           tą biada prorok Ezechiel sam: Dałem manele na ręce twoje,
 23     2|           przepowiada prorok nawet sam! - Takie to z klejnotów
 24     2|        podejmą, gdy się zwloką - a sam umykał czym prędzej przed
 25     2|            kościoła progach stał - sam za chorągiew na wietrze
 26     2|    przerażenia wrosły, stał rycerz sam.~Gdy nad głową jego przelatywało
 27     2|    tajemniczy zwiastun: Kartafilus sam - Żyd, wieczny tułacz. Trafiali
 28     2|        najwaleczniejszy i Parsifal sam!...~Coś tu dziś będzie...
 29     2|    miłosierny zawiódł do kościoła: sam Bóg za te przewody zapłaci!
 30     2|            I odpowiedział jej duch sam z skupienia swego:~"Bo nie
 31     2|            i fioletów przyćmieniu.~Sam tu był, sam jeden w nikłości
 32     2|           przyćmieniu.~Sam tu był, sam jeden w nikłości postaci
 33     3|    mnichowi w ucho. I pchną go, by sam ku niej zeszedł.~Pogięty,
 34     3|            jak ten kozieł psotny i sam smyk na strunach - zawodzą
 35     3|         pod szyjami, snadź i wstyd sam już im za ciasny ku uciesze
 36     3|            Tymi słowy pobudził się sam do takiego gniewu, że mu
 37     3|         powszedniemu na ulgę."~"Ty sam łżesz na ten koniec - bo
 38     3|       odrzuci.~"A piekło toś sobie sam w duszy nagotował myśleniem.
 39     3|      poecie, żeś pan radca miejski sam i że masz własną żonkę pod
 40     3|            Tam do licha, goliardus sam!... Oo! - pochyla się nad
 41     3|           piekle nawet żaden z was sam sobą - jak inne dusze grzeszne -
 42     3|          frasobliwości sumień.~A i sam lekarz wgadał się w gorliwość.
 43     3|       izbie. Odprowadzają go tam i sam nazbyt już podejrzliwe oczy
 44     3|            zdoła."~Lecz on już się sam podźwignął było w zasłuchaniu -
 45     3|            poszli, przyszło do nas sam o." "Co?'" - zaszepczą w
 46     3|       opadają... Beczka, widzę, że sam Bacchus mógłby siąść na
 47     3|         wińsko.~"Dobra kobieta!" - sam płatnerz przyznać to musiał.~
 48     3|        niecierpliwej gorącości, na sam zapał jeszcze dmuchając,
 49     3|           moce zbudowały i kościół sam. Popatrz. Pierś ci się twoja
 50     3|          fartuch ku ławie, usadza. Sam zaś podwinąwszy pod się
 51     3|             nie znalazłby a rycerz sam. Jako że właśnie te mdłe
 52     3|         tanecznej prawie. Jakby on sam smyczkiem gęślowym był,
 53     3|          głów młodziańskich, tam i sam, jakby nici uroku snując
 54     3|           skaczesz w smołę ognistą sam, a głową w dół jak ta żaba
 55     3|           może by nawet i Lancelot sam nie pokonał wielkoludów
 56     4|            ja z grodu. Dokąd zasię sam dążę, człek stary? Do śmierci,
 57     4|            te pieśni goliard nawet sam już całkiem nie lubi, jaki
 58     4|           Dokąd?"~"Otom bezwiednie sam wprzódy odpowiedział słowem
 59     4|     zawtórzy mu z oddali Arcypoeta sam w żaków chórze:~Factus de
 60     4|        książę z żonglera opowieści sam!" Uskoczył mnich w tył -
 61     4|          piekarni, na ławie sadza, sam mu przynosi kubek mleka
 62     4|         czy nie Franciszek to może sam w błogosławieństwie glorii?~
 63     4|  wypytywaniach o coś, chodzi tam i sam po celi;, a choć się bardziej
 64     4|            ku niemu - jak Parsifal sam za młodu, który otrokiem
 65     4|         prostotliwiec jak Lancelot sam; choćby i niebieskich roztęsknień
 66     4|          Słowo zostaw oświeconym."~Sam zasię przysiadł się do goliarda
 67     4|       dalszym celom snadź i mistrz sam ją uważa. Z nami jest! Nie
 68     4|      zniecierpliwiony czytał dalej sam przez ramię przeora:~Słyszcie
 69     4|            w pobożnej myśli oddał. Sam zaś od nas pogrożę gniewu
 70     4|           Moja sprawa. Gdy zechcę, sam obiję."~"Obijesz" - wtórzy
 71     4|            w gniewie, że diabeł by sam nie odgadł, na kim się to
 72     4|         dusze.~"I niech je Pan Bóg sam sobie sądzi!" - kończył
 73     4|      swarzą; inni, że zgoła rudes. Sam jest. Nie ma przyjaciół
 74     4|            siebie, choćby i diabeł sam.~"Choćby i diabeł sam!" -
 75     4|       diabeł sam.~"Choćby i diabeł sam!" - odmachnie się goliard
 76     4|      szczętem lutni. O n to pewnie sam, który za siebie i Muzy
 77     4|           czoło.~Odgadł: Bachus to sam, w wieku dojrzałym - Dionizos!~
 78     4|         gest, zastygł i goliard tu sam, upojon Bakcha upojeniem
 79     4|          strumienia nutą wtórą jak sam satyr wysokim chichotem
 80     4|         nie baczący. Sobie tańczy. Sam się weseli.~Oto coraz to
 81     4|           płomienia!"~I spłonąwszy sam jak żagiew, dymi z chrap
 82     4|       Południem szaleją.~A gdy ich sam nadmiar upojenia od się
 83     4|            sobie stwarzał, Raj się sam uwyraźnił w źrenicach miłowania?...
 84     4|          klęczy na obrazie i mnich sam z paletą i pędzlami w wyciągniętych
 85     4|           wystąpił na gościniec on sam. Szedł wolno, wielki jak
 86     4|        światy trzodę swą błędną on sam - w postaci własnej: Zły
 87     4|      spójnie człecze: wytrącił się sam w kacerza jakby oddaleństwo
 88     4|          nawet uniwersytet paryski sam, ona księgą nienawistną:
 89     4|      szepnie przeorowi:~"Goliardus sam!"~"Aa?...." - Aż się stary
 90     4|     Pobłąkawszy się po okolicy pod sam wieczór, a w burzowy czas -
 91     4|       każdej. Już i różaniec nawet sam szeregiem kostek dlań tylko
 92     4|        Dobywszy się spod pierzyny, sam w czepcu nocnym jak i ona,
 93     4|            drugim rad pije, by się sam mógł nagadać."~Więc pogodziliby
 94     4|          kres: po Monsalwatu zamek sam i Graalową w nim czarę!...~
 95     4|           zwisła broda siwa.~"Czas sam chce, byśmy ustąpili innym
 96     4|         spiże.~Chodzi mistrz tam i sam pod tym namiotem ciemności,
 97     4|      jakowymś skurczem drgawkowym, sam instynkt rzucił go w stronę
 98     4|       jużeś się tam, na tapczanie, sam wprzódy dobierał do wdzięków
 99     4|        Wiedział, że niechby Judasz sam, ze swym postronkiem na
100     4|         cały schowany w kapturze i sam jak ta zmora ciemności.
101     4|           to rzekł, bracie żaczku! Sam brat Leon, najpogodniejszy
102     4| napisalibyśmy z bratem Łukaszem na sam koniec, jak to nam, franciszkanom,