Czesc

  1     1|               na barłogu, i centaura, który pogaństwo oznacza, i gołębicę
  2     1|            opasłość wygnany, i klerk, który ducha przepił, a książki
  3     1|              I siłacz okrutnie gruby, który konia barami podźwignie.
  4     1|         mężowe w żywocie moim!"~"Hej, który to igrzec od powieści -
  5     1|            sam, wagant miastu groźny, który i biskupa się waży, i króla
  6     1|             od Apollona bożyca idzie, który usłonecznianiem człowieczego
  7     1|          pióreczkiem na głowie, by im który "Bacche!" nad uszami wrzasnął,
  8     1|           rozżalone tym lat ubytkiem, który łzami witać nam każe ojczyznę
  9     1|               rycerz w czarnej zbroi, który rankiem pod twym wejrzeniem
 10     1|               rozwartym koźle stołka, który snadniej niż ława oddaje
 11     1|         konia-druha najwierniejszego, który swe zdrowie i życie z twoim
 12     1|               i sam Judasz Iskariota, który mnie przedał."~Bił czołem
 13     1|             łykać, podkowy łamać - co który umiał.~Z tego nieładu wszystkich
 14     1|             tego płomyka wrażliwości, który w naszych duszach zapala
 15     1|         dopilnowywali sprawy kamrata, który dziś nic nie zarobił, bajać
 16     1|             przypatrują temu ptakowi, który z wagantami spadł dziś na
 17     1|            zasię - ładem trybu swego, który wszystko w cechy i bractwa
 18     1|              Nie masz tu ani jednego, który by się zastawił za wolnego
 19     1|               pasji ostatniej. Rzadko który okrzyknął się, jak trzeba:~"
 20     1|          ostatnie słowo burmistrzowi, który nie był z oświeconych.~(
 21     1| najdzielniejszy z obrońców jego: pan, który znalazł się na rynku nie
 22     2|           pacierz do świętego Józefa, który mi jest patronem: niech
 23     2|       tęskliwiec ponury.~Ale goliard, który pilnie baczył na jego zachowanie
 24     2|               ocknie na widok obrazu, który kupiec za chorągiew u swego
 25     2|          niesamowitym spokojem kroku, który i mury chyba przeniknie.
 26     2|               łka dziewczyna płaczem, który i śmierć samą wzruszyć by
 27     2|              od Hioba starozakonnego, który zapalczywości gniewu Pańskiego
 28     2|      niepohamowanie gniewu Pańskiego, który smutkiem, nędzą, cierpieniem
 29     2|      Najżałośniejszy tylko z rycerzy, który żadnej mężatce spodobać
 30     2|       gwałtownym ni ten człek z lądu, który deskę tonącemu rzuciwszy
 31     2|        ściągnął na odpust dzisiejszy.~Który zaś z grodzian natury pogodniejszej
 32     2|          trzosa on dług wdzięczności, który wstydowi cięży.~Bo jakby
 33     2|        zbliżają się oto pod dom Boży, który za Boga wolą zdziałał geniusz
 34     2|               ulice.~Don Boga i ludu, który gwałtom i zdzierstwu nożnych
 35     3|            rozdygotał się brat cichy, który królów w żywych kamieniach
 36     3|            pod ziemię zapadli, by ich który, co się wczoraj kajał, nie
 37     3|      nieprawicza, gdzie rogacz cichy, który kukułczęta poczciwie chowa -
 38     3|            nie było takiego magistra, który by kogo nauczył, co by mu
 39     3|            dzisiejszy. Oto i żongler, który od szczodrej pani w mieście
 40     3|            Worek z nożami przynieś mi który co tchu... Biegaj! Tu mi
 41     3|           ciebie rżną?! Trzymajże tam który garnczek, bo nas tu wszystkich
 42     3|            stroje kobiece! Ciekawość, który to właściwie tak się na
 43     3|      rozumiejąc, że człek to pogodny, który luba ludzi. Dajże mu, Boże,
 44     3|          zerwał się ten świata krzyk, który wstrząsa kościołami: Dies
 45     3|              na ulicach hołysz każdy, który bardzo nie lubi ładu w mieście," "
 46     3|         człeka! A za gołębiem białym, który furknął od podmurza, pacierz
 47     3|               by ten płomień konopny, który mało co zaświeci, a nikogo
 48     3|            ratunek!~On rycerz wielki, który dotychczas milczał wciąż
 49     3|              stał tylko niedźwiednik, który od swojej bestii na krok
 50     3|              niepotrzebnie:~"Dajże mi który siekirę jaką!"~Ze wszystkich
 51     3|            zapiszczy cienko na progu, który wraz przeskoczyć musiał. -
 52     3|               się jakowymś rozruchem, który gotuje się w grodzie.~Zaś
 53     3|               w górę zaklęty olbrzym, który na kolana padł i pręży ku
 54     3|          chwila przede wszystkim ten, który leżał oto powalony na ostatnich
 55     3|       rycerski grzech pana Lancelota, który - przez żonglera opowieść
 56     3|             wraz z tym blaskiem łuny, który zatłumił się nagle - jakby
 57     3|           Onże to - szatan wagantów - który kusił go przed chwilą, dorwał
 58     4|      wzdychają tłumnie.~Niedźwiednik, który dla ciężkiego kroku swego
 59     4|            jeden wiesz. I Paweł Twój. Który zasię liściem płonym który
 60     4|            Który zasię liściem płonym który owocem rozsiewnym od drzewa
 61     4|         postaci własnej: Zły pasterz! który wypędza w światy trzodę
 62     4|               głosem tego strumienia, który na nurcie skrętu w dwa zabełtania
 63     4|                 Pomnij na onego żaka, który się łaski tego cudu dopraszał:
 64     4|       rycerski grzech pana Lancelota, który - przez żonglera opowieść
 65     4|             płaszczem pana Lancelota, który ci na bary zarzucam, przystroisz
 66     4|              czym prędzej, by diabeł, który się w tobie miota, nie zamknął
 67     4|              boryka z żalem jakowymś, który mu piersi aż podrywa. Póki
 68     4|             ciekawie.~"Ultramontanus, który nam drogę na gościńcu zaszedł;
 69     4|            jak Parsifal sam za młodu, który otrokiem był pono raz na
 70     4|           wnet odłożyć - ...Dante?... Który ze strun naszych wszystkie
 71     4|             biadanie starego przeora, który każdym słowem dopomina się
 72     4|             mój grzesznik największy, który mi z klasztoru na noc całą
 73     4|               jeden, drugi kamień, na który wskoczyć wzięła ochota;
 74     4|             lutni. O n to pewnie sam, który za siebie i Muzy pacierze
 75     4|         goliard prawdziwie u ołtarza, który odnalazł w środku tych ruin.
 76     4|               strumienia samego głos, który na nurtu skręcie w nuty
 77     4|      strzępiastego jak gdyby okwiatu, który słońce złotym grzebieniem
 78     4|           milknącym spazmem rozpłodu, który Chronosa przestawia, klepsydry.~
 79     4|             znajdziemy my sobie boga, który jeszcze kocha radość! Co
 80     4|              z doznań człek wnętrzny, który się w nas odnawia, ode dnia
 81     4|    najsurowszego ponoć z pustelników, który wszak ojca i matkę odepchnąć
 82     4|       przyjaźni? A mistrzowi zza gór, który światy w sobie stwarzał,
 83     4|              jawne:~"W imię krzyża! - który nas od cię odkupił! - rozkazuję
 84     4|            krom braci w klasztorze!), który by pod kwiatów wejrzeniem
 85     4|            niż dusze. Pieśniarz bosy, który za życia giezła się jeno
 86     4|              jakowyś kwiat u ścieżki, który pod te ręce przypadkiem
 87     4|                Franciszkanów jenerał, który mimo wszystko podjął wróżbę
 88     4|              z onym człekiem zza gór, który mu tyle opowiadał o wielkim
 89     4|        pomysłowi swemu - za goliarda, który wczoraj pić ze mną nie chciał,
 90     4|             znalazł się przecie taki, który ją kupił!... Pewnie zapatrzył
 91     4|               pod horoskopem Merkura, który ludzi rozmownymi czyni.
 92     4|               ni ten okręt z Zamorza, który po przetrwaniu nawałnicy
 93     4|         spogląda na kamrata tej nocy, który pił, bo pił rzetelnie, ale
 94     4|            skroni zapachnienie - żar, który wargami dziewczyny w policzki
 95     4|               Oto Ukrzyżowany nasz... który niegdyś w pieluszkach, krzykiem
 96     4|            serca maluczkich on człek, który na grobie swoim w kościele
 97     4|             Ów zaś ich krzyk okrutny, który ciebie z nóg zwalił - nie
 98     4|               obowiązków gospodarza.~"Który z braci - obwoływał - spowiadać
 99     4|            Żaki winili w tym lekarza, który mu wczoraj w gospodzie krew
100     4|               kosi, lecz wedle ducha, który już się postarzał. Może
101     4|         zbrakło między nimi goliarda, który, choć z pustym mieszkiem,
102     4|             gdy wystygnie i on zapał, który się żywi beztroską wszystkich -