Czesc

 1     1|            zabłąkiwać się tu jęli i coś niecoś padało w czapę, on
 2     1|            chorągwiami na przedzie. Coś jak duma słodkiego wezbrało
 3     1|             sprawczyni wszystkiego. Coś z burzy tęsknot tej nocy
 4     1|             czapie wyciąga. "Datków coś bardzo niewiele!" Więc skrzywi
 5     1|          nadąsaniem dorzucą przecie coś niecoś do czapy.~I powieść
 6     1|          się wokół. Domek - widzi - coś bardzo mizerny! To otrzeźwia
 7     1|            i inkaustu flaszę, pisze coś szybko na karcie. I przywiesza
 8     1|    przyczyny.~I wyszarpnąwszy nagle coś niecoś z mieszka, wtyka
 9     1|        właśnie, na rynku, miałby im coś niecoś do powiedzenia.~W
10     1|       wytkliwianie się; opatrunki i coś lepszego potem. Tak mówiły
11     1|             i jak gdyby odgadnąwszy coś niecoś, powiada o sobie:~"
12     1|            goliard, że i w niego tu coś trafia; żachnie się tedy:~
13     1|      zamknąłem w piersi."~Markotnie coś się stało goliardowi, poskrobał
14     1|      przytakuje - a jakże! - jednak coś tam...~Kręci niepewnie miękką
15     2|          niego, a rycerz sposępniał coś bardzo. Pod oddech ciężki,
16     2|            poprawiając sobie wzajem coś koło tych czepeczków i wianków
17     2|       Myślisz, nie poznając ludzie, coś za jeden, po grzechów twoich
18     2|             w jej oczach. Za chwilę coś tężyć jej piersi poczyna,
19     2|            pierś człeczą powiedzieć coś pragnie. I spłonął brat
20     2|             wśród nich wielu panów, coś groźnie pomrukujących na
21     2|          nad nimi głową, wymawia im coś z serca, natrząsa się nad
22     2|             Tedy jedne opowiedziały coś drugim, inne coś do tego
23     2|       opowiedziały coś drugim, inne coś do tego zmyśliły, tamte
24     2| najwaleczniejszy i Parsifal sam!...~Coś tu dziś będzie... Coś się
25     2|               Coś tu dziś będzie... Coś się w mieście stanie..." -
26     2|          nie wierzą - osobliwie, by coś jutro miało być inaczej,
27     2|             gnuśniki oba: o skoczce coś tam prawią między sobą.~
28     2|             zdrowie za to wszystko, coś nagadał rycerzom na rynku.
29     2|             chwili dzieje ani że mu coś raz po raz głowę podrzuca
30     3|          myślały, będzie niechybnie coś wiedział o rycerzu: nazbyt
31     3|            oczyma. I wraz ramionami coś niby tuli do swych piersi.~"
32     3|           skoczka, a ręce jej jakby coś targnęły przed sobą.~Jam
33     3|             po trosze i dlatego, że coś z pana natury jest zawsze
34     3|             tymczasem swarzył się o coś ze skoczką. "Gdym ci taka
35     3|       Dulcia stipendia!" - mamrotał coś do się po chwili, ledwie
36     3|             klasztoru zawyje nieraz coś w człeku głosem psa, zaskowyczy
37     3|          wzgardliwie pod nosem.~Ale coś mu tam po głowie nietrzeźwej
38     3|           kościele, aż się strzęsło coś w ludziach.~Lecz w tejże
39     3|              Przez komin stacza się coś z łoskotem, spada a tupocze
40     3|       chwyta cię zawrót nad tym, na coś się znowu ważył?... Nie
41     3|              do boju?... Osmętnieli coś bardzo. A jednak, jakem
42     3|            na ławie.~"Przyległo się coś na długo? Hę?... Chociażeś,
43     3|           tak za nią, wciąż jeszcze coś koło niej poprawia, przyklepuje,
44     3|    rozpłonie pod oknem i nyża cała. Coś jak chmury przegania za
45     3|            chłopcy..." - chciał był coś rzec. Rykiem zaszlochu przerwie
46     3|           na krzyżowym jelcu - rzec coś pragnie. Przycichną - korna
47     3|            bardzo potrzeba, by i on coś tu rzekł, acz nie do słów
48     3|                 Wesołka łapą kreśli coś ku górze... - kędy się ta
49     4|           samej, że się tęgo biło o coś, ku czemuś, za coś - czego
50     4|           biło o coś, ku czemuś, za coś - czego ani oczy nie zobaczą,
51     4|            legł, odpycha precz:~"Po coś tu się zwlókł, mnichu? Rozwłóczyć
52     4|        kibicie, a rączkami wywodzić coś zalotnie przed twarzami
53     4|       odmawia.~Alić z tyłu za ramię coś go kleszczem chwyta i odciąga
54     4|         przeor z bratem furtianem i coś mu prawi nad głową pochyloną.
55     4|        okaże się rychło miarą tego, coś przyniósł w wnętrznej skarbonce."~
56     4|           pióra przy niej, posępnie coś odpowiadał, że zamilknąć
57     4|             pytającym głosem do się coś powiada i po celi franciszkańskiej
58     4|          rozmowie i wypytywaniach o coś, chodzi tam i sam po celi;,
59     4|          już sięga - i z tej rad by coś na głos wyczytać. Tymczasem
60     4|   dominikany."~I w cichości wywodzi coś jeszcze dłonią sobie Przed
61     4|       klasztoru furtą. I wypłoszyło coś żywego z gałęzi. Bezgłośny
62     4|             bluszczu nad kamieniem. Coś się tam zatrzepoce w podrywie
63     4|        gwałtownym ruchem wyrywa jej coś z ręki. Badawczo rozkłada
64     4|           rożkami... Widział to kto coś takiego!"~Ta całkowita jego
65     4|            przed własną duszą teraz coś płaczem kłamie, pewnie wcale
66     4|            oczyma, co dalej będzie. Coś się tam kłębi, coś mota
67     4|          będzie. Coś się tam kłębi, coś mota żywo w tej głowie.
68     4|          gdzie indziej."~Nie wierzy coś dziewczyna, by zając aż
69     4|             Poprawia warkocze, nuci coś przekornie.~Dąsa się.~Lecz
70     4|               Dziewczynie przywarło coś w tej chwili powiew I nim
71     4|           on basem o nurtu głębiach coś im tam prawi i bulgoce w
72     4|       wyparł tego, żakić przypomną, coś o mnie śpiewał: "Nympha
73     4|          się ku niej łapy żądzy a i coś więcej jeszcze prócz rąk.~
74     4|            zepchnęło go precz, jako coś niepotrzebnego już zgoła.~
75     4|         wtedy duszom i Kościołowi!"~Coś zadudniało w dali, niczym
76     4|             chwili.~Ujrzał z daleka coś, jakby czarne śliskie powrósło
77     4|        niemotą swoją.~Aż się ozwało coś wreszcie na ulgę nieomal
78     4|             w chmurze; zagruchotało coś po niebie całym. Krzyża
79     4|          zatulał kornie, powiadając coś o tym, że pędzle nie przemyte
80     4|          jak kwiat miodu pełna, gdy coś dobywało ją z pąkowych zatuleń,
81     4|         nagadał; niechże teraz gość coś powie. "Niemyś?!"~I rozdrażniony
82     4|         Przeor wiedział snadź o tym coś niecoś, bo z uśmiechem pobłażania
83     4|          przeorowi do ucha i szepce coś tajemniczego, wskazując
84     4|              I przypomniawszy sobie coś ze swych medytacji dzisiejszych
85     4|    podonczas ladacznice zachowywały coś z dziecka, nimfy i matki