Czesc

 1     1|      zmartwychwstał, a krzyżuje się wciąż w każdej chybionej doli
 2     1|     zbieramy troski nasze na jednej wciąż grudzie. Zwędrowali oni
 3     1|        barana, przecie ślad tonsury wciąż jeszcze innym wicherkiem
 4     1|            duchownej nauki, zerkały wciąż, jak tam, w dali, pod zwiewnym
 5     1|           rozwaga, w sercu smęt się wciąż jeszcze rozżala i gra w
 6     1|           Muz i poety.~Goliard miał wciąż jeszcze w uszach te łomoty
 7     1|         opowiada żongler? - biło mi wciąż w skroniach... A te żywe
 8     1|           potężnych barach potrząsa wciąż spornie.~"Nie równa życie
 9     1|           może na rynku swarzyć się wciąż z narodem? Nie zawsze znajdzie
10     2|           którym wszak oglądają się wciąż po mieście.~Oto idzie wraz
11     2|          wielkimi szkody ciała kara wciąż i wciąż!...~Udzielił się
12     2|           szkody ciała kara wciąż i wciąż!...~Udzielił się jakby ten
13     2|             świat cały,~Huczą ulice wciąż. Zewsząd rozgiełk się niesie,
14     2|    Gromadami szpaków obwołują kupcy wciąż jedno, kołem. A gdy się
15     2|       własnych tylko. Więc pohukuje wciąż.~"Milczeć!..." - Czerwienieją
16     3|          natychmiast zamknie, widzi wciąż tę stopkę malutką.~Dziwi
17     3|        zaszlochaniu, które wstrząsa wciąż klęczącym.~"A teraz - cofa
18     3|             że się nie naprzykrzasz wciąż o jedno tylko jak pan mąż
19     3|             gęślarza zapraszającego wciąż kamratów pobrzękiem franciszkańskiej
20     3|              że się za nią po izbie wciąż merdają. Każdej lubo, gdy
21     3|             bestii!" - doprasza się wciąż. U komina go ułożył, jakby
22     3|     sąsiadów sprawy; na nie każą mi wciąż składać gadki, a i szczodrymi
23     3|           siebie były?" Goliard był wciąż jeszcze markotny za to zohydzenie
24     3|        pomieszany. I bełkotał tylko wciąż:~"Piekła nie ma?! Duszy
25     3|     słyszysz w tym gwarze, potakuje wciąż siwą brodą:~"Wiem, wiem -
26     3|             chorego. Dziewka klęczy wciąż na ziemi z garnczkiem krwi
27     3|          przed siebie, przed siebie wciąż! - ku tamtej wieży - gdzie
28     3|        rzewliwe głosy w przerywanej wciąż gawędzie i ciszy - jak to
29     3|         oczki jego znad brody baczą wciąż na dziewczynę.~"Darmo ty
30     3|             ty się za tym gęślarzem wciąż oglądasz - odgadł wraz swoje. -
31     3|        corde jucundo, co w smutkach wciąż gubią osiadli! Poza życia
32     3|           na te fale czasów, bijące wciąż i wciąż o brzegi życia -
33     3|         fale czasów, bijące wciąż i wciąż o brzegi życia - to i wonczas
34     3|        jakby sobą "to-to": pod boki wciąż ujęta, odyma się ta kwoka.
35     3|              A pełzając tak za nią, wciąż jeszcze coś koło niej poprawia,
36     3|      Kalwarii było, skoro tak liche wciąż w dążeniach swoich są dusze
37     3|           czary spod krzyża szukają wciąż rycerze błędni!... Miną
38     3|            który dotychczas milczał wciąż na ławie, a i potem wobec
39     3|         Płatnerz, któremu roiły się wciąż po głowie żywe spiże ku
40     3|       zatracenia, wspominać mu każe wciąż ową chwilę, gdy rycerz pocałunkiem
41     4|       wszystkich świata stron płyną wciąż i płyną ku niemu te rzeki
42     4|          siebie, w stronę klasztoru wciąż się ogląda, żegna raz po
43     4|            nocnej ciszy wygrywa się wciąż ta muzyka sprzeczna: gdy
44     4| wyogromniała kształtem, olbrzymieje wciąż jeszcze, rozwiewa się na
45     4|            koło muru, dłonią po nim wciąż wodząc. Tak sczeznął, powiadają,
46     4|   roztrzaskał.~A przeor chmurzy się wciąż nad tymi znamiony największych
47     4|            Poszedł - powtarza teraz wciąż - poszedł, bracie Łukaszu:
48     4|             kamienia. Zwarta nagimi wciąż kształty, stoi jak ta kolumna
49     4|           zajęcze. Więc choć drepce wciąż posuwiście, cietrzewi się
50     4|             tętnem samym śpiewają:~"Wciąż się siostra czegoś lęka -
51     4|           słońce złotym grzebieniem wciąż czesze, naświetla i puszy.
52     4|             pracowite prządki tkają wciąż pod tych warg dziewczęcych
53     4|  śmiertelnych upojeń słońca targają wciąż nie milknącym spazmem rozpłodu,
54     4|     lubością smakowania czochra się wciąż po 'kudłach. Rychło patrzeć,
55     4|           Już nie pije. Tylko leżąc wciąż na wznak, wymachuje łapami
56     4|             zgoła wyraz jego. Leżąc wciąż na wznak, pod słońce na
57     4|          ludzi na ziemi poszukiwana wciąż, boża czara - Bakchowa "
58     4|            gwarzy, grucha, potakuje wciąż.~"Ptaki Afrodyty!" - usłyszy
59     4|        tymczasem - z jej ust, w tył wciąż odchylanych jakby ku słońcu
60     4|           przeciąga się w kaprysach wciąż jeszcze ciepłe ciało kobiety -
61     4|     zaznanej rozkoszy przeciąga się wciąż jeszcze na swym łożu kamiennym;
62     4|          pamięć pieszczot skręca ją wciąż kapryśnie i wystawiać każe
63     4|        potwór bezmiarów - tymczasem wciąż jeszcze leniwy.~Tylko marmury
64     4|           ich płomieniste sączy się wciąż z kolumn, rozściela po głazach.~
65     4|            eheu!... - słychać jakby wciąż, pod raci jego tupoty dalekie.~
66     4|             ducha zapłonienia gasną wciąż pod wejrzeniami niechęci
67     4|           jej ręce błogosławiące mu wciąż... A że słabo już wonczas
68     4|             ze spiżu dobyte, kołują wciąż u wieży na kawczych skrzydłach
69     4|              A kawki u wieży kołują wciąż...~- wszystkich smutków
70     4|            na zewnątrz zwracało się wciąż spojrzenie trwożne a tępe.
71     4|        ciemieniu. O potępieniu swym wciąż mówił nie wierząc, iż zdoła
72     4|     otchłanną ciemność świata mruga wciąż jeszcze burza przycichła,
73     4|         ruiną.~Brat Łukasz szlochał wciąż.~A śmierć tymczasem wystąpiwszy
74     4|             czyśćcowej umierać będę wciąż, w coraz to innych duszach~
75     4|             z alkierzów oczy i gęby wciąż jeszcze zaokrąglone lękiem
76     4|          kres. Takeś się to do mnie wciąż palił, wieczności opętańcze!
77     4|       pająkom na osnucie. A tworząc wciąż, boryka się z ciała ostateczną
78     4|            już całkiem, głaszcze go wciąż jeszcze po włosach i powiada
79     4|          ponoć nie doda... Nakazuję wciąż memu bratu Łukaszowi milczenie
80     4|         przeor bardzo, ale potakuje wciąż Wreszcie przerywa mu:~"Czynienie
81     4|            Powiada, że na fletni mu wciąż przygrywa w uszach, a podczas
82     4|           niego. Jakbym z goliardem wciąż jeszcze rozmawiał tu, w
83     4|        troski a nieukoje, wzywające wciąż do nowego szukania szukaniem?
84     4|            odradzający się na ziemi wciąż, uzacni nam dążeniem wszelakie