Czesc

 1     1|       Ronsewalu i Aliscamps oraz o wszystkich czynach Rolandowego miecza.
 2     1|       ująwszy wpatruje się Pani we wszystkich gwiazd niepokój drgający
 3     1|        powiedział do się. A oto ze wszystkich mroków i ciemnic kościoła
 4     1|       akord dudni pohukiem u ścian wszystkich - aż się strzęsła nawa troista.
 5     1|            żywych kamieniach dusze wszystkich pogrzebanych tu rycerzy.
 6     1|        który umiał.~Z tego nieładu wszystkich spektaklów naraz i rozpierzchliwości
 7     1|          wykłada, że choć wyśmiewa wszystkich, każdemu się zdaje: "O sąsiedzie
 8     2|            o woni oleistej.~Ale ze wszystkich korzenności najbardziej
 9     2|        obciążają mu pierścienie na wszystkich palcach. Podejmuje turkusowy
10     2|         wielkie obietnice wabią ze wszystkich kramów na odpuście. Użycia
11     2|         dajęć tę jałmużnę za dusze wszystkich grzesznic, ludziom nazbyt
12     2|         dla się barwach szczegółów wszystkich. I to jest darem Muz. Poetą
13     2|   rycerstwa i graalowe szukanie... Wszystkich królów ziemi na to zjeździł,
14     2|         wyciągała się jakby z cisz wszystkich ku życiu - ten smęt, ta
15     2|          po przyrynkach, błąkał po wszystkich zapiecach i zakamarkach
16     2|        zanosi tu z każdej bramy, a wszystkich czarów i trucizn tajemnice
17     2|        Arce jest dosyć miejsca dla wszystkich ludzi z grodu.~Za dobrym
18     2|       wylotu ocknął się nagle czuć wszystkich ściszeniem i kornością:~
19     2|          ziemi, na odnowienie serc wszystkich!~Oto na samych dźwierzach
20     2|       spiżowych widnieją opowieści wszystkich klęsk rodzaju ludzkiego,
21     2|          wolno, zwraca ku sobie ze wszystkich naw wejrzenie ciekawe. Ale
22     3|            się dziś w sukiennicach wszystkich farb świata! Oto nasłuchałem
23     3|             gdzie tłuką się marami wszystkich grzechów i zbrodni przypomnienia?
24     3|            gęślami swymi.~I gra mu wszystkich śmiechów niewieścich rozpryski
25     3| niewieścich rozpryski na strunach, wszystkich psot i dąsów białogłowskich
26     3|          zdzwaniają Panki rybałtów wszystkich na dożynki dzisiejszego
27     3|          przyszedł na świat zbawić wszystkich. Że prawdziwie tak było,
28     3|           najbardziej przylepne ze wszystkich zalotników, bo się w nich
29     3|       potrzebowali, rozchwytani po wszystkich piekarniach i wierzernikach
30     3|            głowę i pozdrowi gromko wszystkich kamratów:~"Niech będzie
31     3|            góra instrumentów sztuk wszystkich. Ten i ów jeszcze się ze
32     3|    pożądliwościom mężczyzn - chyba wszystkich! - myślał. - Na psie wesele
33     3|             odmawiaj tu gromko dla wszystkich Wierzę... Inaczej - zwraca
34     3|          który garnczek, bo nas tu wszystkich zabluzga."~Nie wytrzymał
35     3|       płochymi głowami tych igrców wszystkich, nie grozę zostawiła po
36     3|          Nalejże poczciwą ręką. Ze wszystkich kobiet tego miasta ty jedyna
37     3|           i wstrząsa kolumnami naw wszystkich! - z goliardów to wszak
38     3|           z nagła kapkami wagantów wszystkich, w rdzawym blasku lampy
39     3|       gromko i weselnie, jakby ich wszystkich do tańca tu prosił:~"Pójdziecie,
40     3|       bramy, a zbirów nasadzono na wszystkich ulicach... A za kimkolwiek
41     3|           są, wiadomo, igrce sztuk wszystkich.~"Bój się Boga, kobieto -
42     3|         oczy zdziwione; a sapie za wszystkich, którzy milczą.~To kobiety
43     3|         opłakuje dolę igrców sztuk wszystkich.~Wagantom chyba tkliwie
44     3|          węża. Bo jakby na nich tu wszystkich poczęło mrugać to krwawe
45     3|           rzekniesz - obrazę sztuk wszystkich.~Zgoła piekło rozpęta, kto
46     3|             I słyszą:~"Igrce sztuk wszystkich! Dane jest wam przyłożyć
47     3|            ludziom na pokaz - póki wszystkich sił z człeka nie wytarga...~
48     3|            który siekirę jaką!"~Ze wszystkich końców i zakamarków gospody
49     3|           stare igrce oraz żaki ze wszystkich szkół świata zbiegłe - ci
50     3|       droga - w światy dalekie, we wszystkich królów ziemie!...~Na ulicach
51     4|        goliarda, lecz i towarzyszy wszystkich.~Alić niedźwiedź tak się
52     4|           to miasto od żaków, a ze wszystkich świata stron płyną wciąż
53     4|         tym to grodzie klerków, po wszystkich klasztorach, kanoniach,
54     4|         świtem, odzywają mu się ze wszystkich stron miasta te głosy powszednie.
55     4|           Nastąp!"~Natrze mnich ze wszystkich sił - nie swoich sił wszelako. "
56     4|          stargał po kolei łańcuchy wszystkich kotwic nadziei. Z gęsią
57     4|    przyszło! Opiszą ją niebawem po wszystkich grodach - a jego za pomocnika
58     4|            wyskoki za przędzą barw wszystkich, lecz pląsem wiotkich opieszałości
59     4|        śmiechu rozhuki przewali po wszystkich dalach, a już oto sama zaplątała
60     4|        pory orkiestra skrzydlata z wszystkich utęsknień chorału gra kwiatom
61     4|          wolimy, bywa, wino od was wszystkich?... Bo jest w nim wspomnienie
62     4|          dominikany szczuć mnie po wszystkich grodach "cesarstwa: Lotterpfaff
63     4|       poradził cesarz i króle ziem wszystkich, nie poradzą ponoć i dominikany!
64     4|  strumieniem już nie szemrzą liści wszystkich popłochem, lecz szumią gałęzi
65     4|              Martwemu sercu rzeczy wszystkich służą pracownicy!" - rzekło
66     4|       pacierzy? Gdzie miłość twoja wszystkich rzeczy świata w słońcu i
67     4|      sumieniu poety niedopełnienia wszystkich strun na gęśli, przez Boga
68     4|            wieży kołują wciąż...~- wszystkich smutków duszy kiry uskrzydlone!...~-
69     4|          po schodach i korytarzach wszystkich. Odrywały się raz po raz
70     4|       widzeń" byle pełne po brzegi wszystkich mętów ziemskiego tworzywa!"~
71     4|       zupełnie; zasię obrzeża kart wszystkich zapisane były ręką przeora
72     4|            władztwo nad nadziejami wszystkich wagantów wedle ducha.~I
73     4|           furtianem po korytarzach wszystkich dygocące aż w gardłach ciekawości
74     4|           gromada towarzyszy sztuk wszystkich - zbita i zszargana ulewą -
75     4|     skokach a zagrzechotaniu kości wszystkich rzuca mu się na szyję, wtula
76     4|   tajemnicy ujrzałeś przeznaczenie wszystkich jasnych dążeń z ducha: zwycięstwo
77     4|          się rozwałęsali po nawach wszystkich, takim gwarem wypełnili
78     4|         zdobyć daje. Ów kur świtów wszystkich - młodość - ma jednak osobliwy
79     4|           który się żywi beztroską wszystkich - wonczas samolubstwo przezorne
80     4|             wiadomo - tłumaczył za wszystkich żak najroztropniejszy. -
81     4|          ziemi, na odnowienie serc wszystkich. ...I napisalibyśmy z bratem
82     4|       piękna na czele igrców sztuk wszystkich, po gościńcach swobody i