Czesc

 1     1|          życiem; opróżniły im się piersi z tęsknot i nadziei. W popiołach
 2     1|         doli człeczej: w wygasłej piersi młodziańskiej, w męskiej
 3     1|         żył tętnem. Bardzo twarde piersi ma rybałtka piękna! A łyski
 4     1|          się dały z strun gęśli i piersi śpiewaka rozchwiejne tony
 5     1|          ją maić i rozsiewać spod piersi jak płomienie - róże i maki
 6     1|        krwawnika wielką klamrą na piersi spiętym, w złotej obręczy
 7     1|       anioła w kamieniu z lilią u piersi. "Bacz waść na wysoki próg,
 8     1|      zwarły się ich usta, wtuliły piersi gdy serca biją do się jak
 9     1|     lamentacji.~Wtórzył im rycerz piersi swych przyjękiem. Póki nie
10     1|          bezmiarów.~I wyrywa mu z piersi jęki skruchy ostatniej:~"
11     1|         to mleko sił, ssane z ich piersi kamiennych, za żywą krew
12     1|    ciekawą mnogobarwność świata w piersi brać i głosić ochoczo każdemu,
13     1|            poetów - i zamknąłem w piersi."~Markotnie coś się stało
14     2|          Żyd przed mizerykordią w piersi. Że wywyższony podchlebstwem
15     2|          Alcbanty dumne na kobiet piersi!"~Skroś tłumu przepędza
16     2|          dziewczyn:~"Z smagłej to piersi księżniczki saraceńskiej,
17     2|         przystroiwszy, ramiona na piersi krzyżował i w tył się nieco
18     2|           Za chwilę coś tężyć jej piersi poczyna, a zło jakieś miąć
19     2|         wlokąc za sobą niejednych piersi zadławiony spazm: "Miłowania!..."
20     2|   pochwyci obie ręce rycerza i do piersi je sobie przyciska: z piersi
21     2|      piersi je sobie przyciska: z piersi w pierś człeczą powiedzieć
22     2|           swego. Wreszcie dobył z piersi wyrzut takiego żalu, że
23     2|           i bez bohatera ramion a piersi - pokonała goliarda po dwakroć
24     3|           zmieszaniu różą u swych piersi, myśleć musi, że wszak to
25     3|      ruszył dalej, tę różę sprzed piersi miotnie w uroczne oczy mnicha.~
26     3|      ramionach satyrów, wypuklają piersi w nabiegu szalonym. A rybałtów
27     3|         ciasny ku uciesze onej. A piersi, spod giezła dobyte, prężą
28     3|  ramionami coś niby tuli do swych piersi.~"Jakżebym takiego kołysała,
29     3|          do swej na pół obnażonej piersi: z zadymionej cyny zdały
30     3|        dwie obłe kruże: kobiecych piersi i dzbana.~"Od gorzkości
31     3|          na stół; już kolanem jej piersi przygniata, łokciem szyję.
32     3|         gnat... Dotknij, lekarzu, piersi: zbyła dawnej gorącości,
33     3|   admirabilis!" - hukną z młodych piersi.~I rzucą się ku temu nauczycielowi,
34     3|   przyłbicy cień omracza go aż po piersi; niczym dziób ponury sterczy
35     3|         pachą. Pod naszyjnicą, na piersi, drugiego byś schował; zaś
36     3|     chocia nie na miarę twoich to piersi i goleni gnuśnych... Moje
37     3|           biorąc głęboki oddech w piersi, krzepi się nazbyt widocznie,
38     3|      dawać."~I odchylił giezło na piersi włochatej - iże taka moc
39     3|       nagle hełm i trzymając go u piersi w dłoniach obu, pochyla
40     3|           ust swoich wzionął mu w piersi grzech swój - potężniejszy
41     3|          cały gród>~Osłania mnich piersi rękoma w krzyż, mamrocze
42     3|          powołanie twoje! - weź w piersi tchnienie pychy! - surge
43     3|          siłacz okrutnie gruby; w piersi jego, pod giezłem otwartej,
44     4|            a żegnać się gęsto i w piersi bić. Tak się namodlą za
45     4|        ramion przygarnia mnich do piersi habit, sznur i różaniec.
46     4|       mnich na klęczkach i bije w piersi:~"I oto wziąłem dziś w oczy
47     4|    olśnienia wytrzepocze mu się z piersi:~"Królowo wszechcudna!..."~
48     4|         ustach, a drugą dłonią na piersi chyli się pod kapturem brat
49     4|          ramiony, a tchu prawie w piersi nie czerpie: taki się oderwany
50     4|          Spadł przeorowi ciężar z piersi: nie ciałem, a duchem zabłąkał
51     4|         ustach, a drugą dłonią na piersi. Zamknęły się za nimi wrota
52     4|           czynią, jak owo, że się piersi swych żarem przykładają
53     4|          cierń głuchą wieścią tak piersi rozranił, żem odbiegł kamratów
54     4|          żalem jakowymś, który mu piersi aż podrywa. Póki mu przeor
55     4|  westchnienia dobywały się z jego piersi, lecz ciężkie, chrapliwe
56     4|         po trzykroć, uderzy się w piersi brat Łukasz.~"W imię świętego
57     4|          cheruba wionie wprost na piersi goliarda.~I spadają mu całunki
58     4|           i smyczek, zapadła mu w piersi. Gdy mu dziewczyna po niejakim
59     4|      przed chwilą dobyły mu się z piersi ostatnie zwłaszcza słowa
60     4|     wyznacza, ramienia osada, a u piersi podruzgotanej cytary ślad.
61     4|         ten tułów z przyrosłym do piersi szczętem lutni. O n to pewnie
62     4|        szczupłe ma jeszcze łydki, piersi jak jabłka i różowe ramiona.~
63     4|        roztopione słońca złoto na piersi swoje. Póki prąd wartki
64     4|           czuje: potworną mnogość piersi kobiecych.~I zjeżyły się
65     4|           oburącz po jedną z tych piersi i waży oto w łapach źrzałe
66     4|            przesuwa je sobie spod piersi na biodra i uda, powiadając
67     4|    płochliwe "och!..." zatulą się piersi w ramiona - jak gdyby z
68     4|      pleców przerzuci włosów kir, piersi obie jak te czary ku górze
69     4|       kibić wiotką, piersią dwoje piersi twardych wyczuł, a wargą
70     4|            chaa..."~I wziała mu w piersi wszystkie skry słonecznej
71     4|        kapryśnie i wystawiać każe piersi - nie wiadomo już komu -
72     4|      wystawiając ci przed oczy te piersi, które cię karmiły?... Owoż
73     4|      gdzie żywe płomienie w ogniu piersi własnych?!"~"Dla niej!...
74     4|    oddechu ciężkością, wypełniały piersi stare takim dziś rozdrażnieniem.
75     4|         ustach, a drugą dłonią na piersi, stał już od dawna na progu
76     4|           mądrej głowie klerka, w piersi nazbyt już dla świata szlachetnej!...
77     4| natychmiast grzech swój!" Mnich w piersi się bije, aż huczy w celi:~"
78     4|         ustach, a drugą dłonią na piersi przemykał się po korytarzach
79     4|        stronę kuźnicy. Aż z głębi piersi chyba wydarte zatkanie wstrząsnęło
80     4|        szyję, wtula na kolana i w piersi.~A odrętwiałego grozą chce
81     4|         jeszcze rozpacznie do jej piersi tulił, że ona, nieprzytomna
82     4|  przykładamy dziś czary: niepokój piersi tułaczych koimy najskuteczniej