Czesc

 1     1|     będzie: romansów opowiadacz? Niech zajdzie w piekarnię. Nakarmię,
 2     1|  menestrela i żonglerów. Goliard niech progu przestępować się nie
 3     1| refektarz przed sute stoły, albo niech się opat z gośćmi obje na
 4     1|     wówczas dorzucał do ukłonu:~"Niech wam stokrotnie wynagrodzi
 5     1|          jest tu - Diana druga, ~niech ją jeno złowię!"~Pani Diana
 6     1|      uczuć ludu wezbrana potęga. Niech żyje król! Odwodu jak gromu
 7     1|       swych szatach odświętnych. Niech żyje naród!~W kościele tymczasem
 8     1|        hydrę myśli wzbronionych!~Niech żyje naród!~Oto zbliża się
 9     1|  obyczaju miłosnego dopełnienie. Niech błogosławią kochankowie
10     1|   smutkowi i śmierci czyhającej. Niech nikt nie mija kochanków
11     1|         mądrzejszego jest serca, niech przechodzi, jak gdyby nic
12     1|       poznać wdzięcznemu ludowi. Niech uderzą w dzwony, niech się
13     1|           Niech uderzą w dzwony, niech się rozśpiewają mnichy,
14     1|          się rozśpiewają mnichy, niech panny grodzkie poczną mu
15     1|          kochanką prostotliwych; niech klerk pilnuje damy Filozofii,
16     1|      pospólstwa... Błogosławiona niech będzie nasza dola wszelaka,
17     1|      huknie nad głową goliarda.~"Niech opromienia młodość twoją,
18     1|   doznanym jeszcze czujnościom - niech wesołki uszami kukli swych
19     1|      ostudziły gniew panów. Więc niech goliard odszczeka ostatnie
20     2|          który mi jest patronem: niech będzie łaskaw w niebie dla
21     2|     wrzasków czyni się naokół. A niech ścienną na chwilę te głosy,
22     2|     zaciekawiło oczy goliarda. A niech się w tłumie oczy rozciekawią
23     2|  rozlegnie się gromko a sennie:~"Niech wam stokroć wynagrodzi Pulcheria,
24     2|       wróży. Nie mam zmiłowania! Niech idzie, niech idzie na sąd
25     2|         zmiłowania! Niech idzie, niech idzie na sąd ostateczny
26     2|     dobry, jaki ochłap na drogę: niech podejmą, gdy się zwloką -
27     2|        na zwykłym miejscu kaźni.~Niech Bóg ma w swojej pieczy cnotliwych
28     2|  zratowanie setnika, ile zechce; niech go sobie w klasztorze jakim
29     2|      wykusza.~"Witaj goliardzie! Niech ci Bóg da długie zdrowie
30     3|        uzyskać z czasem pragnie, niech wywiedzion na wolę rusza
31     3|           lub poboję? O, wej!... Niech się pan mąż pod górą pierzyny
32     3|     gromko wszystkich kamratów:~"Niech będzie pochwalony Jezus
33     3|         Wina pić nie chciał - bo niech groszy mało do domu z włóczęgi
34     3|         po świecie i biskupy?... Niech ci przypomną żaki!" - dorzuci
35     3|              Nie ty podobno. Ale niech ci to serca nie kazi. I
36     3|   Nalejże i drugi raz. A goliard niech ci się wierszem wywdzięczy:
37     3|     między wieżami. A żonglerzy? Niech ją ujrzą tylko w krasie
38     3|            I to jest prawda."~"A niech was te rajcę i ławnik! na
39     3|     ławnik! na swe sądy dostaną! Niech się zaczną obliczać z wami
40     3| dzisiejsze, za swe żonki i córy! Niech poczną dosądzać akuratnie,
41     3|         Boże zachowaj! Dla mnie: niech ci wszystko służy."~"Zarobione
42     3|          już tylko wpuszczają. A niech która z ich kobiet - przypominają
43     3|         kruża z dobrawoli była - niech im wszystkim na zdrowie
44     3|          na tułactwo.~"Przeklęte niech będą waganty i sztuki ich
45     3|         ich wszystkie! Przeklęte niech będą powieści żonglerów!" -
46     4|        przy beczce teraz płakać, niech szerszej i weselszej doli
47     4|        porąbaniu stołów i ław." "Niech idzie!" - godzą się wszyscy.
48     4|          święte ponoć i tańcują. Niech tylko z nami wytrze się
49     4|       młodu pogrzebały tkliwość. Niech tylko zeszczupleje, uwysmukli
50     4|       młodzieńcze niejeden!... A niech się dopiero przyozdobi dumnie
51     4|         dumnie w stroje i futra, niech ubarwi szafranem wargi,
52     4| szafranem wargi, nozdrza i uszy, niech w chrapki weźmie to pomiatanie
53     4|        pomocy, rozdziału księgi. Niech nam wybaczą mistrze, niech
54     4|       Niech nam wybaczą mistrze, niech się nie pogniewają poeci,
55     4|          w niełasce gwałtownej:~"Niech Pan Bóg opatrzy!"~Zasapał
56     4|      furtiana.~"Daj mu co jeść i niech rusza z Bogiem" - złagodniała
57     4|     tylko przemawiać pragniecie, niech Bóg po stokroć błogosławi
58     4|    stokroć błogosławi tę księgę: niech jej użyczy ciepła serc waszych
59     4|   kamratów do waszego klasztoru. Niech się tu, w ciszy serc waszych,
60     4|        której krzyknę: przeklęte niech będzie życie moje!" Pochyli
61     4|      odłożył, dłonią przyklepał: niech leży, skoroś taki!~I kroczy
62     4|          surową ręką dotykam go, niech ta powolność na mnie grzechem
63     4|     nigdy. Inne w nich dusze.~"I niech je Pan Bóg sam sobie sądzi!" -
64     4|         naprzykrza mu się wcale, niech Bóg broni!... Smutne jest
65     4|     zepsuł na samym początku - ,,niech przepada, skoro taki!"~Zepchnięty
66     4|          niżon i nie śmiertelny ~niech mi będzie ton!~Cześć mu
67     4|          mej duchowności dawnej, niech sobie dziewka gdzieś u grodzkiego
68     4|      Więc zejść mu każe z oczu - niech omięknie w pacierzach samotnych.
69     4|         franciszkanin Gerardus - niech będzie błogosławione imię
70     4|      progu zamkniętego kościoła. Niech mu kruki wieży klasztornej
71     4|        sprawią pogrzeb włóczęgi: niech rozdziobią przed oczyma
72     4|        ludzi rozmownymi czyni. I niech go tam licho!... Na to człek
73     4|      powiadał - nie podoła. Więc niech go szlag!..." - zerwał się
74     4|         spowiadać ich tu zechce, niech się ku temu przysposobi