Czesc

 1     1|          że braki najgnuśniejsze, które i pacierza za dusze ku zbożnemu
 2     1|   świeckich warowali się smutkom, które śmierć wyzywają. Daremnie
 3     1|       swym jałmużnicom jedwabnym, które na długich taśmach u stóp
 4     1|           w tych rękawów purpurę, które od łokcia ku jej stopom
 5     1|        sennym jeszcze mruczeniem, które się raz po raz jakby ocknie
 6     1|       szeregiem te bure śpiewaki, które wonczas, przed rokiem, ustawiły
 7     1|     piersiach i te ostatnie basy, które jakby w gniewu surowości
 8     1|         ulicach niewiele widać, a które się pokażą, nieładne są
 9     1|       niegdyś wielkie imię wasze, które od jocus - gędźby - na igrę
10     1|           tedy upodobnieni sowom, które i są, i wolą być za dnia
11     1|     Żonglery tedy między kobiety, które ich teraz rozchwytywały
12     1|    rojenia niepohamowanej głowy - które poesim rodzą - oneż to wytrąciły
13     1| Niewyczerpana jest wiara w sercu, które samemu sobie wierne pozostaje -
14     1|     grobach jak graalowe pątniki, które celu nie doszły, powalone
15     2|         zapala w oczach te ognie, które wszystko zapamiętać obiecują
16     2|        oto nagle płaszcz i szatę, które mu był za cenę miecza odprzedał.
17     2|          szczyptę ziela ukojenia, które sny łagodne daje i otuchę
18     2|           gorące słowo żonglerów, które w życie wiedzie!"~"Wierzęć,
19     2|        pod to hasło:~"Pieniądze", które rzuca raz po raz mieniacz
20     2|           rzecz wróży się miastu, które dzielnego strażnika i obrońcę
21     2|    wymknąć się westchnieniu temu, które tak ciężko podnosiło mu
22     2|        króla, "usidlani w radach, które wymyślają"; oto, z trzosem
23     2|         swych strojach mieszczki, które podejmowały się tędy przed
24     3|       zdumiewa temu zaszlochaniu, które wstrząsa wciąż klęczącym.~"
25     3|   powiadam! Znajdą się niewiasty, które rycerzowi do ucieczki dopomogą:
26     3|      placu: czekał na one dworki, które miały rycerzowi uładzić
27     3| zdziwionego, rzekniesz, dziecka:~"Które żadnej igry nie czynią -
28     3|        nimi delektacji. Niewiasty które pacierzem, postem i jałmużna
29     3|        powiązać one myśli własne, które raz po raz to muzyką, to
30     3| zadrzemaniu. Mgławo, przez rzęsy, które zlepiły się ciężko - za
31     3|        pogardę nad tym gburstwem, które pięknie przystrojoną kobietę
32     3|      światu całemu. Najlepsze są, które rade i łatwo rodzą: wiedzą
33     3|      rodzą: wiedzą o tym lekarze. Które zaś ciężko, cierpkie bywają
34     3|       płomień dążenia ku rzeczom, które są z ducha!... Za was to -
35     3|           Owóż i skrzydło zapału, które porwie za sobą chmury wszystkie
36     3|          to tałałajstwo wszystko, które gnębi życie i niży naturę
37     3|    ramienia, ducha i wiary razem, które jest znowu na wyśmiechach
38     3|         by najkrzepsze w sobie... Które ocalić już to jedno tylko
39     3|         przymizgów pań grodzkich, które nawet przed mężów własnych
40     3|             Nie żelazo wy, wierę, które w ogień rzucone być chce
41     3|         klęczkach. I za pacierze, które stygły na wargach, przyniósł
42     3|     kadłubie i dziobie kruczyska, które wychynęło się całe nad wrąb
43     3|         wagantów żaczki grodzkie, które tej nocy porwały się było
44     4|     morderstwa nad Synem Bożym; - które to nękanie jest przeciwne
45     4|           stają się zazwyczaj te, które za młodu pogrzebały tkliwość.
46     4|  rybałtkom o barwionych twarzach, które przypatrując im się bacznie,
47     4|    usłyszysz tam rzeczy takie, za które u nas turma i klątwa. B
48     4|          walka okrutna. Muzy - na które u nas wypaskudza się mieszczuch
49     4|   napisane jest.~Tylko te żaczki, które dziś dopiero z grodu zbiegły,
50     4|          jest! - myślał - to zło, które z rybałtami w gród naszło.
51     4|       kwiaty na poły już zwiędłe, które wczoraj o świcie wychodząc,
52     4|            Ujrzał. Oślepł na oko, które widzenia doznało. Lecz odtąd
53     4|           i to drżenie co chwila, które nim wstrząsa bezwiednymi
54     4|      wylatywała gołębica z serca, które zawarł smutek... Aż nastawał
55     4|         te oporne słowa pierwsze, które przebijają się przez skałę
56     4|         aż po one szczęty okapów, które tu i ówdzie zawisały na
57     4|       Zeusa tron ~pieśni me nowe, które z żadnych ust...~[ .............]~
58     4|        prządkach opowiada pewnie, które śród polotnych skoków dziewcząt
59     4|   rozedrganiem osinowych liści (w które prządki dziewicze wetkały,
60     4|          blaski słońca przejasne, które zwiały oto z kolumn bieli
61     4|          ponoć ku onym prządkom - które swoich rozkoszy obietnice
62     4|           strumienia wodą: nimfy, które u pogan niegdyś i Muzami
63     4|          ochłoda dłoni jakowychś, które mu kaptur z głowy ściągnęły
64     4|           utoczony pod ramieniem, które go ogarnia. Wywinął się
65     4|           I tajemnic onej trumny, które znam ze spowiedzi i powiadań
66     4|          ci przed oczy te piersi, które cię karmiły?... Owoż święty
67     4|     upragnieniem człeczego serca, które w zachorzeniu ostoi wśród
68     4|          kielich łez i uśmiechów, które nieba sięgły, korona wszelkiego
69     4| wyczekiwał mnich spojrzenia ojca, które mu przemówić pozwoli.~Tymczasem
70     4|        oświeconych za one pieśni, które ubogaciły serce człowieczeństwa -
71     4|          Nie kusić zła i śmierci, które błąkają się dziś po grodzie
72     4|          i w sercu mym kacerskim, które w rojeniach poetów i żonglerów
73     4|          wszelkie - osobliwie te, które skojarzył duch czasów.~Więc
74     4|           jej chwile ostatnie, na które nadbiegł jeszcze z towarzyszami.