Czesc

 1     1|     władzy każdej - bo choć się ona ciżbą roztańczyły kościoły,
 2     1|       Opowiadała pieśń historię ona, jak to gdy pani Diana postarzawszy
 3     1|     serca ucieszone w grodzie - ona krzywdę powszechności całej,
 4     1|    gburne, powracając na zamek.~Ona bo była wszędzie: rządziła
 5     2|       Jezusowego grobu. Pójść w ona Ziemię Świętą! rozszerzyć
 6     2|         jeden lęk a groza przed ona skoczka kościaną, która
 7     2|         się mimo woli. Prostsza ona o wiele od innych dawnego
 8     2|      tego jednego tylko żył! że ona zaciekłość dożywotnią dawnych
 9     3|       żonglerom opowiadać sobie ona powieść! - Więc aż się wstydzi.
10     3|         spódnic podjęciem i pod ona kupą ciężkiego szychu śmiga
11     3|           Nasyciłeś się gędźbą: ona zawsze tęsknotę żywi. Masz,
12     3|          Jam wasz i ze szkatułą oną!"~A że mnich leży jak kłoda,
13     3|         okradzenie będzież mnie ona chociaż chciała, szatany?!"~"
14     3|        co z onego nasienia?!- A ona jak gdyby się zachwyciła
15     3|         a w młodzieży wzbudziła ona zadziorność z sąsiady i
16     3|         zezem baczy na skoczkę. Ona żachnie się ramionami, chcąc
17     3|     wygodzenie i uciechę. Bo co ona mu rzecze, on wraz na izbę
18     3|        musi o podlejszych."~Ale ona była już w pomszczeniu,
19     3|         O, dilecta domina!"~Ale ona nawet nie zważa na to. Niedźwiednik
20     3|    Zrzedła goliardowi mina. A i ona w łagodność większą wmówiła
21     3|         ci bardziej żachnie się ona na to:~"Musiałam ci się
22     3|      stole:~"Vae meae menti!"~A ona tym szamotaniem jego sumienia
23     3|       ten obraz żonglerzy.~Lecz ona zniecierpliwi się niebawem
24     3|         Dziewka nad kościoły!!"~Ona tymczasem ledwie nogi na
25     3|          A wszystko to sprawiła ona suknia z nędzy. Och, te
26     3|         ręką.~"E! e! e! jednemu ona Muzą, drugiemu kochanką,
27     3|      wątpienie stare, czy macie oną i czy możecie być zbawione."~
28     3|        Gdyby wszystkie były jak ona, nie byłoby wcale wagantów
29     3|     kobieta! Prawdę powiedziała ona wonczas na ulicy: nie masz
30     3|       skoczce powiada! Panią tu ona Pośród nich była. Przez
31     3|         nie rozgrzeszoną duszę, ona wpędzała pogardą na linę
32     3|        waszej panią!... A jeśli ona - jak zaprawdę myślę - czarownicą
33     3|      wolno?" - pyta z ambitem i ona. "Pewnie, że wolno." Więc
34     3|        poskramiacz bestię, lecz ona jego oprowadza przez życie -
35     4|       maluj: ja nie chcę, by Mi ona zwiastowała!"~W załkaniu
36     4|      się rodzi? i ten cud, jaki ona dokonywa w waszych sercach,
37     4|     goliardowym gęślom, niechże Ona weźmie na się ich strun
38     4|       strzeżonej od złego przez oną tu Postać w kamieniu.~Szamoce
39     4|         w mieście matronę.~Więc ona popłacze nieco dla podjudzenia
40     4|         ja obity zostałem!"~Ale ona nawet pomyśleć mu o sobie
41     4|   goliard jadowitym tonem.~Więc ona czując, że się przegadała,
42     4|       się, głupi, troska. Gdyby ona była mężczyzną, tożby jej
43     4|        ulicy, siedział było nad ona księgą, którą od mnichów
44     4|     niego dziewczyna. "I znowuż ona!" - pomyślał niechętnie.
45     4|      jak ta kolumna opodal, jak ona pozłocista na smagłym ciele.
46     4|       słońcem i purpurą.~Alić i ona opróżniwszy rychło plenną
47     4|       śmiechem z myślami swymi.~Ona spogląda na te jego zadowolenia
48     4|   ochoczej: pani Pracy? Gdy cię ona opuści, smutek nierządny
49     4|     krąg wieczystych żarzy stoi ona...~Wonczas poczuł mnich
50     4|   księgę na kolanach. Zwała się ona Introductorius in evangelium
51     4|        uniwersytet paryski sam, ona księgą nienawistną: O niebezpieczeństwach
52     4|        Sądzie Ostatecznym pieśń ona, która wstrząsa kościołami
53     4|     nagą. I te grosze, jakie mu ona wtykała w trzos. I w one
54     4|      ostatecznej może już tylko Ona - Przeor wskazał na obraz
55     4|      przed Bogiem jedyna - może Ona to właśnie zwróci goliardowi
56     4|        w kościele działo. A gdy ona po niejakim czasie wyszła
57     4|       sam w czepcu nocnym jak i ona, przekłada kobiecie u okna,
58     4|        a nie śmierć prawdziwa."~Ona wionie na bok z kirów szelestem.
59     4|        drabinie, wkracza powoli ona, wysuwając co chwila spod
60     4| zakupionej wszczęła się wczoraj ona bitka na ulicach i u grodu
61     4|     kuźnicę wnętrzną? Z serca i ona wszak zapalność do roboty
62     4|      postać mistrza, a przy nim ona zmorę w kirach, z larwą
63     4|        rzucił go w stronę okna.~Ona zerwała się wobec tego z
64     4|      ciałem u nóg pani Śmierci.~Ona to chyba podjęła go z klęczek
65     4|       zamilkł, przemówiła teraz ona.~"Byś się nie bał! - powiada
66     4|     rączkę na ten taniec twój."~Ona tymczasem przeciąga się
67     4| wykrzywiła mu wargi. Co widząc, ona doskoczy doń - z tym drapieżnym
68     4|    widzenia wróżebnego? Może za ona siódmą pieczęcią tajemnicy
69     4|         do jej piersi tulił, że ona, nieprzytomna już całkiem,
70     4|      rywal szczęśliwy! Dawno by ona moją była, gdybym ja od
71     4|        serca Franciszka!"~I nad ona trumną czarną z gęsią u
72     4|         dziś wasze darujcie jej oną suknię z nędzy, tę jej rozpustę,