Czesc

 1     1|          spadały nagle z szerokiego świata życia igrce.~W pstrym tłumie
 2     1|                Wydroż ty, wydro, ze świata ucieszna, najdziesz dosyć
 3     1|             pląśne, i żaki ze szkół świata zbiegłe, i skoczka z goliardem,
 4     1|            ścierał smutki z oblicza świata: z widnokręgów ludzi swoich.~
 5     1|      ockniętą myśl porywać hardo na świata łady i dzierżce! Zacniejsza,
 6     1|    żonglerów: ciekawą mnogobarwność świata w piersi brać i głosić ochoczo
 7     1|           ze spójności katolickiego świata. "Pobłogosław, Boże, rządności
 8     1|     spotkawszy gdzieś na gościńcach świata - za liczne jego potomstwo
 9     2|           prawią opowieści mówione.~Świata i życia wielkie obietnice
10     2|            lekkości! za ich wolne z świata smętem!"~Chciwie chwyta
11     2|             dzisiejszy przyszedł ze świata arcysędziwiec on siwobrody,
12     2|         ogarniają jak gdyby życia i świata krańce w sąsiedzkim przytuleniu.
13     3|       miasto wysyła, bym nieco farb świata w oczy wziął: księga, powiada,
14     3|        sukiennicach wszystkich farb świata! Oto nasłuchałem się w piekarni
15     3|             swe oczy purpurę życia, świata różę! - oblicze jakby onej
16     3|            wiew swobody z gościńców świata, tyle ducha wici z uciechą
17     3|         nową wędrówkę po gościńcach świata.~Przywlokł się wreszcie
18     3|           baldachim twego łoża przy świata gościńcach nierzadko tylko
19     3|             było jednej bestii? Pół świata z onymi szmatami schodził,
20     3|             Lekarz wam mówię: zmory świata, acedii, wy pogromcę! Smutek
21     3|            do doktorów a wnikaczy w świata tajniki, zwraca się goliardowe
22     3|          wszak gęśli zerwał się ten świata krzyk, który wstrząsa kościołami:
23     3|          grodów odgraniczają się od świata, dążymy, waganty, zawsze
24     3|             moc i siła? Wyższego to świata nawiedza nas wędrownik."~
25     3|            tej rosy niebieskiej. Bo świata wy przecie rosa, grodów
26     3|             niepokojów z szerokiego świata. Ochraniał ludzi kościół
27     3|   powietrznej głębiny nad bezkresem świata,~Urzekło dziś tęsknotą niejednego
28     3|            żaki ze wszystkich szkół świata zbiegłe - ci wiedzą: gdzie,
29     3|       odsmagać kobiecie o myśli Gdy świata... ze wagantami a grodu
30     3|               wagantów bojownica ze świata smutkiem! Mnicha tymczasem
31     3|      Bieleje za nim wolny gościniec świata. Między strażnikami, wysztywnionymi
32     3|           boginie tułactwa, a panie świata kolorów: Singunt, wędrownica
33     4|            igrców i żaków gościńców świata... Więc wyznaję bez wstydu:
34     4|         naszym; zwłaszcza gdy kawał świata po gościńcach przebiegnie...
35     4|           od żaków, a ze wszystkich świata stron płyną wciąż i płyną
36     4| przykościółkach, największe mistrze świata uczą wiedzy wszelakiej.
37     4|        zacieśnienia. Skoroś ze mnie świata włóczęgę uczynił, dajże
38     4|           dajże ku tej doli i serce świata, by ogarnęło wszystkie rzeczy
39     4|            tamtą stronę: w przepaść świata i czasów - właśnie jak ten
40     4|     przeklęty, z myślą o kobiecie w świata zgiełk! Za żonglerami śpiewaj
41     4|       uratowanym na żadne piękności świata spoglądać już nie chciał.
42     4|           na odpusty, by nieco farb świata w oczy wziął, Tej tu na
43     4|           najpłomienniejszą purpurę świata. I w ogień żył swoich. I
44     4|          raczej z wagantami na kres świata nie uciekłem?!"~"Do kobiety
45     4|           taki się oderwany zdał od świata. Spadł przeorowi ciężar
46     4|          Zamknęły się za nimi wrota świata, okoliły mury milczenia.~
47     4|            żonglerów i goliardów ze świata: są jak oni "mdli bracia",
48     4|   rozproszył to potem po gościńcach świata - komu innemu na dopełnienie."
49     4|              oddaleniem od zgiełków świata nie skupi i duchem na szukanie
50     4|                 A nowych wierszy ze świata - widzisz - nie powiadał
51     4|            I duma:~"Przybiegł tu ze świata jak do prawej rodziny swojej,
52     4|            czym prędzej w tchnienie świata i życia - w słońce gdzieś
53     4|          żywioły sporne, dwie dusze świata, są w takich chwilach kobieta
54     4|            nadawa wszystkim rzeczom świata: radość przed Bogiem!"~"
55     4|             twoja wszystkich rzeczy świata w słońcu i kolorach? Dlaczego
56     4|         chyba tęczą i rozjaśnieniem świata; że najbardziej bezkorzystne
57     4|           wieki źródło rozradowania świata...~I jawi mu się tą cichą
58     4|          oto w burzowym ściemnieniu świata za oknami celi. gdy klasztor
59     4|           przeor, ogłuchły na głosy świata, skupiał się coraz bardziej
60     4|          było przyjezdny nie z tego świata - pod konia niecierpliwe
61     4|             w piersi nazbyt już dla świata szlachetnej!... Są! są sabaty
62     4|          dzierży władzę nad duszami świata! I nie dał jej sobie jeszcze
63     4|           która wstrząsa kościołami świata... A to jedno, bracie furtianie,
64     4|             mdłych braci naszych ze świata." I wyprowadził mnicha za
65     4|          łkał.~W otchłanną ciemność świata mruga wciąż jeszcze burza
66     4|           rycerzy, wabiący tajniami świata, czasów i ducha - aż po
67     4|            te pulchniejsze panie ze świata rzadko kiedy zaglądały do
68     4|           najpotężniejszymi królami świata drżeć przed Sądu chwilą. "
69     4|         swoich żyła - a dziś sędzią świata! - czarodziej! - szatanów
70     4|           najpiękniejszych gadek ze świata ciekawsze im zawsze najbliższych
71     4|     prawdzie: jak to nie na kresach świata, nie na zamkach-niewidach