Czesc

 1     1|     piersiach umarł.~Wystawiało to spod łachmanów słońcu swe robactwo
 2     1|          smyczkiem, a i ten grosik spod stopy unosząc. Czapę z groszem
 3     1|     tatarakiem ją maić i rozsiewać spod piersi jak płomienie - róże
 4     1|       odświętne, łopocą sztandary.~Spod trójłuku okna na zamku spoziera
 5     1|           kosy jej długie, rzucone spod srebrzystego czółka na fryzyjskiej
 6     1|        Wysunie pani stopki chłodne spod zasłony z łoża szafy i poskoczy
 7     1|        żółty blask świecy wychylił spod kaptura głowę jak z wosku,
 8     1|   chrześcijan, chmurnie wyzierając spod cierniów korony.~"Kyrie
 9     1|          ludziom, a ich szczodrość spod chudej była fary, więc pozazdrościwszy
10     1|       milczenie podejmuje wreszcie spod kaptura swe oczy sępie -
11     1|          się nagle, wychylił głowę spod kaptura, wichrzył czuprynę. -
12     1|     mierżąc przeciwnika złym okiem spod larwy stalowej. Sapią -
13     1|      klerka w jego spojrzeniu. Oto spod kaptura dobywa się baranim
14     2|           się ni to słup czarny, a spod czarnej larwy, rozciętej
15     2|          róż, dziko wywichrzył się spod niego włos płomienisty.
16     2|       kokosz, gdy jej kania pisklę spod skrzydła nieomal porwie.
17     2|          Wyrwał jednemu z nich kij spod pachy, oczyścił miejsce
18     2|          słup kiru. I kracze swoje spod krzyżowej larwy:~Wymódlcie
19     2|            kramów. Krzyczą lekarze spod kościołów o ziół swoich
20     2|       skutecznej; krzyczą cyruliki spod swego znaku nogi obciętej,
21     2|             bo raz po raz wyzierał spod dłoni, na tym większe za
22     2|         nagle do głowy.~Z buta czy spod płaszcza - nie rozróżnisz
23     2|         wychylający się grzbietami spod stóp świętych, zdał się
24     3|     zahukanego mnicha. Podjęła się spod konia charcica biała, ledwie
25     3|           to zapatrzenie się jego. Spod kaptura na bladej jak opłatek
26     3|          drażniony, a wraz fletnie spod pachy wyciąga i gniew swój
27     3|            kanoniach ledwie grosik spod stopy uratował, tu by onym "
28     3|            uciesze onej. A piersi, spod giezła dobyte, prężą przed
29     3|           na pomstę wywinie mu się spod ramienia; ucieka w ulicę.
30     3|     satyrowie dzicy, radzi każdemu spod smętu życia wyłechtać jego
31     3|            zamku, imieniem dziewki spod wiechy. Oto jeden kogucik
32     3|     nastroszonymi brwiami wyzierał spod kaptura. Przed nim stała
33     3|           i wybłyska przekleństwem spod rozkudłanej głowy.~By uspokoić
34     3|      ogarnął - i okrutnym blaskiem spod tego skrzydła odgrodził
35     3|      zerwie się nagle niedźwiednik spod pieca:~"A wyście to, wyście
36     3|            kątach, zerwą się nagle spod ław i śmigną na schody piwnicy,
37     3|        zadudni nagle jak ze studni spod zawartej przyłbicy onej
38     3|         rybałt niejeden, by porwać spod pieca narzędzia swej igry -
39     3|            Arymatei, onej to czary spod krzyża szukają wciąż rycerze
40     3|    natarciem psy kuglców zerwą się spod ław z ujadaniem wściekłym -
41     3|                 I dobywając gdzieś spod bierwion u pieca toporzysko
42     3|     ruszyły snadź i święte postaci spod baldaszkowych nyż - snują
43     3|     przypomnienie onej chwili, gdy spod białofutrzanej szaty na
44     3|        pani a za nią, jak ten wąż, spod spódnicy ukrycia wypręża
45     3|            wysztywniają się trupio spod oponki. A w oćmie księżycowego
46     4|        sukiennic, występować stopą spod szat długich, przeginać
47     4|         piękne.~Ale on spojrzawszy spod oka na księgę i pióra przy
48     4|            osunął mu się na plecy. Spod jego stroju, na pierwszy
49     4|            nachmurzeniem popatrzał spod oka na goliarda.~"Tyś jeszcze,
50     4|            goliarda.~"Tyś jeszcze, spod Zakonu gniewu jak Żydzi
51     4|            ojcowskie wejrzenie, że spod kaptura nad księgą wychyliła
52     4|              dodał wybłyskiem oczu spod kaptura.~Stropiła ją bardzo
53     4|       zaciągiem wybłyśnie ku niemu spod rzęs, że on tylko się nachmurzy
54     4|           acedii zmory - wypłoszyć spod kaptura tęsknienia w klasztory -
55     4| dziewczęcych skupieniem w pąk. Gdy spod rzęs wybłyska ku niemu ukradkiem,
56     4|        marmurze: przesuwa je sobie spod piersi na biodra i uda,
57     4|             Gibkością jest cała. A spod tak wiotkiego stanu wystawia
58     4|       wśród ruin, jakby ten wicher spod ziemi uderzył. I zawirował
59     4|     uderzony wymignął się na razie spod tego ciosu, by za chwilę
60     4|          niemu przeor mądrym okiem spod czoła. Lecz pomiarkowawszy
61     4|           dla którego każda postać spod pędzla brata była zawsze
62     4|               gdy kołem po ławach, spod chust czarnych i czółek
63     4|        skurczył się mnich, a zezem spod kaptura wybłysnął zdumieniem
64     4|         potargany nad czołem włos, spod najeżonych brwi krzesały
65     4|            ulice grodu.~I obwołuje spod kiru a krzyża:~"Ja, goliardus,
66     4|     pohamować musiał. Dobywszy się spod pierzyny, sam w czepcu nocnym
67     4|           ona, wysuwając co chwila spod kirów białe kostki stopy
68     4|      podejmuje ją wysoko. I patrzy spod dłoni.~Na tapczanie leży
69     4|         rzeźni wypełnił izbę całą.~Spod pieca wymknęły się nagle
70     4|          ma zstąpić do krypty, gdy spod ramienia wywinął mu się
71     4|           przeor w stalli opodal i spod oka przypatruje się tym